ည ဆယ့်တစ် နာရီကျော်နေပြီ….. အိပ်ယာထဲမှာ ဘယ်ညာ လူးလိမ့်ရင်း အိပ်လို့မရနိုင် ဖြစ်နေသည်….. လက်တဖက်မှ ယောင်ယမ်းကာ ရင်နှစ်မွှာကို ပွတ်သပ်နေမိသည်… သက်ပြင်းမောများချကာ ကြိတ်မှိတ်၍ ခံစားနေရသည်….လျော့တိလျော့ရဲ ထမီအောက်မှ ဖားပေါင်စင်းတစ်ကောင် လှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့ ပေါင်နဲ့ ပွတ်မိနေပြန်သည်…. ငိုချင်စိတ်တောင် ပေါက်လာမိသည်… ဒီခံစားချက်ရဲ့ အထွဋ်ထိပ်ကို သူမခံစားဖူးသည်.. ယ္ခုတစ်ယောက်ထဲ စိတ်ကျေနပ်ဖို့ ဆိုတာ ရာနှုန်းပြည့်မဖြစ်နိုင်ဘူး ဆိုတာသိ၍ ခံစားနေရ၏.။

သူ့နာမည်က မသန္တာချိုနွယ်……. သူမရဲ့ချစ်လှစွာသောအမျိုးသားမှာ ကံမကောင်းအကြောင်းမလှ လက်ထပ်ပြီး တစ်ပတ်ကျော်မှာပဲ အမှတ်တမဲ့ ဆုံးပါးသွားခဲ့သည်… ဆေးစစ်ချက်တွေအရ အသည်းတစ်ခြမ်းကြီးနေလို့ ဟု ဆိုသည်…….အခုမှ အိမ်ထောင်ကျခါစ ., ကာမသွေးတွေ ဆူနေတုန်း …. ယွစိယွစိနဲ့ ပိုးလေးတွေကို ဆွပေးခဲ့သလိုပဲ.. သူအတွက်တော့ ညအိပ်ယာဝင်တိုင်း ကန်သူမဲ့ နေတဲ့ ဘောလုံးကွင်းကြီးလိုပဲ…“ကိုရယ် ကိုသာရှိရင် ကို သွင်းချင်သလောက် သွင်းပစ်လိုက် ဂိုးတွေအများကြီး အသွင်းခံမယ် မ ပါ…။

အဟင့်…အဟင့်အသံမျှင်းမျှင်းလေးညည်းရင်းပွတ်ချေကာတုန်လှုပ်သွားလိုက်သည်.. ဒီနောက် မှာတော့သူမအိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်..,.။ ဦးနေလင်း ဆိုတာက ရပ်ကွက်မှာ ပရဟိတ အကျိုးသယ်ပိုးဆောင်ရွက်နေတဲ့ လူသိများသူတစ်ဦး ….ရပ်ကွက်ထဲက ယောက်ကျားမိန်းမအားလုံးနဲ့ အဆင်ပြေအောင် ပေါင်းတတ်သူ….. မသန္တာချို အိမ်နား ရောက်ခါမှ အမှတ်တမဲ့ မိုးက ဗြုန်းခနဲ ရွာချလိုက်သည်.။” ဟ့ မချို ရေ ငါ ခဏ မိုး ခိုဦးမယ်ဟေ့..”’အိမ်ရှေ့ ခန်းထဲဝင်ပြီး လှမ်းအော်လိုက်၏

ပြီးမှ ဦးနေလင်းတစ်ခုစဉ်းစားမိ၏… ဒါ သင့်တော်ပါ့မလား..မချိုက မုဆိုးမ ပူပူနွေးနွေး… ငါက တစ်ခုလပ်.. တော်ကြာ ရပ်ကွက်ထဲကလူတွေ မြင်သွားရင် တစ်မျိုးမြင်ပြီး ငါ့ကို အထင်အမြင် သေးကြလိမ့်မယ်., မိုးမြန်မြန်တိတ်မှ ဖြစ်မယ်.. မချို လည်း ထွက်လာပါ့လား.. အိမ်တံခါးဖွင့်ပြီး အပြင်တော့ မသွားလောက်ပါဘူး.. လှမ်းခေါ်ကြည့်ဦးမှ … ထီးရှိရင် ငှါးပြီးပြန်မှ ဖြစ်မယ်…”မချိုရေ .,..မချို…” မိုးသံနဲ့ မကြားဘူးထင်တယ်… မထူးပါဘူး နောက်ခန်းထဲမှာ သွားကြည့်လိုက်ပါမယ်…..”’။

ဟာ…..ဟာ ….မချို …..ရုတ်တရက် ဦးနေလင်း သွေးသားများဗြန်းကနဲ ဆူပွက်သွား၏…အသိစိတ် တို့ အဝေးထွက်ပြေးသွားလိုက်သည်.. မိုးနဲ့အတူ မှောင်မဲနေတဲ့ ရာဂသွေးများလည်း မဆဲပဲ.. တဖွဲဖွဲမှ သဲသဲမဲမဲ ရွာချလာချင်ခဲ့သည်….။ သူမြင်နေရတာက မိုးသည်းသည်း ပတ်ဝန်းကျင် လူသူအားလုံး ကင်းမဲ့ပြီး ကာမသွေးတို့ အရှိန်အဟုန်ပြင်းစွာ ပေါက်ကွဲလို့ကောင်းတဲ့ စိတ်ကွယ်ရာ တစ်ခု… ဖြူဖွေးနေတဲ့ တင်လုံး နှစ်လုံးက လှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့ လှုပ်ယမ်းနေပြီး ရင်နှစ်မွှာမှာလည်း လှုပ်ခါနေ၏…။

ဖက်လုံးပေါ်မှာစောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ မျက်စိနှစ်ဖက်ကို မှိတ်ပြီး ငိုမဲ့မဲ့ မျက်နာထားနဲ့ အားမလို အားမရ ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ် လုပ်နေ၏… တစ်ခါတစ်လေ လက်နှစ်ဖက်မှလည်း ရင်အုံကို ပွတ်ခြေနေ၏… သူမ အားမရနိုင် ဖြစ်လာတယ် ထင်သည်.. အဆက်မပြတ် တရစပ် မြန်မြန် စောင့်လာတော့သည်…..ဗိုက်သား ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် နို့အုံမှာ လုံးကျစ်ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးများ တင်းပြီး ဆူထွက်နေ၏… လုံးကျစ်ပြီး ကားအယ်နေသော တင်လုံးကြီး နှစ်လုံးဟာ ဖွေးစွတ်နေ၏,….။

မစားရတာ ကြာပြီဖြစ်နေတဲ့ ဦးနေလင်းတစ်ယောက် အသိစိတ်တို့ ပြောက်သွားခဲ့ရပြီ…မသန္တာချိုနွယ်ရှိရာသို့ ဦးတည် လျှောက်လှမ်းနေမိတော့သည်…,.။ ”””’ဟင်,…အား..!!!”””’မရှက်ပါနဲ့ မချိုရယ် …ငါတို့နှစ်ယောက်က ဘဝတူတွေပါ …ငါလည်း အများအမြင်မှာ ကြည့်ကောင်းအောင် နေနေရပေမဲ့ မင်းလိုပဲ တစ်ယောက်ထဲ ကြိတ်မနိုင်ခဲမရ ခက်ခက်ခဲခဲ ဖြေရှင်းနေရတာပါ.. ခုလို အမှတ်တမဲ့ တွေ့လိုက်တော့ ငါ့သွေးသားဆန္ဒတွေ ဆည်ဘောင် ကြိုးသလိုခံစားရတယ် …။

ခုငါလည်းရွှဲနေပြီ ဆန္ဒရဲ့အစိတ်ပိုင်းတစ်ချို့ ပဲ့ထွက်လာတာ ဒီမှာ ကြည့်လိုက်ပါ … မချို နင့်ရဲ့ လိုအပ်ချက် ငါ့ရဲ့ ရှေ့ဆက်ချင်နေတဲ့ ဆန္ဒရဲ့သားကောင်… ကြည့်ပါ.. သူ့ခမြာ မင်းလုပ်နေတာတွေ မြင်ပြီး တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေအောင်ကို ခံစားနေချင်နေတာ…””ဦးနေလင်းရဲ့ ပေါင်ခြံကြားက အကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေတဲ့ လိင်တံကို တရှိုက်မက်မက်ကြည့်နေရင်း မချို၏ ကာမ စိတ်ဆန္ဒများသည် ခုရွာနေတဲ့ မိုးတွေထက် သည်းမည်းစွာ ရွာသွန်းကာ … ကြိတ်မနိုင်ခဲမရ ဖြစ်လာပါတော့သည်…။

ဒါကို အလိုက်သိသူ ဦးနေလင်းက ကုတင်ပေါ်သို့ တက်လိုက်၏,.. မချိုမျက်နာကို စိမ်းစိမ်းကြီး စိုက်ကြည့်ပြီး အသာအယာ တွန်းလှဲလိုက်ပြန်သည်… မချို ပက်လက်အနေထား လဲသွား၏… ပေါင်နှစ်ဖက်ကို အသာအယာ ဆွဲဖြဲလိုက်ပြီး တရိုက်မက်မက် စိုက်ကြည့်နေ၏ …မို့မောက် ဖောင်းကားအစ်နေ၏… အနားတစ်ဝိုက် အညိုရောင်သန်းနေပြီး အစေ့ထိပ်မှာထောင်နေ၏..သူ့စိတ်ကူးနဲ့ အမြဲတမ်း ရင်ခုံနေသောအရာမို့ နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ တွေ့နေရသောအခါ စိတ်မထိန်းနိုင်စွာနဲ။

ပေါင်ခွကြားခေါင်းငုံ့ပြီးလျှာထိပ်ဖျားနဲ့ကလော်ပြီးထိုးဆွနေမိသည်…. မချိုမှာတော့ အသည်းခိုက်အောင် ကောင်းသောကြောင့်ငိုသံများတောင် ပါနေမိသည်..ညည်းငြူနေ၏… မိနစ်အနည်းငယ်ကြာသောအခါ ပေါင်လုံး နှစ်ဖက်ကြားကို ဦးနေလင်း ခေါင်း လွင့်ထွက်သွားမှာ ကြောက်သည့်အလား ဇွတ်ဆွဲသွှင်းကာ ဖင်လုံးကြီးများ ကြွမြှောက်တက်လာပြီး လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ခေါင်းကို အတင်းနိပ်ကိုင်ကာ တဇတ်ဇတ် တုံတုံပြီး အသံကုန်ဟစ်အော် သွားတော့သည်…။

ထိုအချိန်ထိ ဦးနေလင်းရဲ့ လျှာဖျားကလည်း အရှိန်ပြင်းစွာဖြင့် အစေ့ထိပ်ကို ပတ်မွှေနေတော့၏., မြှောက်တက်လာသော ဖင်နှစ်လုံးမှာ ဗုန်းခနဲကြကာ ကော့ကော့၍ ဆတ်ဆတ်နဲ့ အရှိန်မသေနိုင်သေး ဘယ်လောက်ကောင်းသွားသလဲ.. ခံစားဖူးသူမှသာ သိနိုင်လောက်မည်… ဦးနေလင်းလည်း မနေနိုင်တော့ပါ..သူမ ပစ္စည်းမှ အရည်ရွှဲများ ပါးစပ်မှ သုတ်ကာ သူမ အပေါ် ကားယားခွ လိုက်၏… တစ်ခါပြီးထားတဲ့သူမ အပေါက်ထဲကို လျှောလျှောရှုရှုပဲ ဦးနေလင်း ပစ္စည်းက ဝင်သွားခဲ့သည်..။

မချိုမျက်နာကို ကြည့်ပြီးကာမအရှိန်တို့ အင်အားကြီးမားလာ၏…နို့နှစ်လုံးကို လက်ကလည်းကိုင်.. ပါးစပ်ကလည်း စုပ်ပြီး အရှိန်ပြင်းစွာ တရစပ် ဆောင့်နေ၏.. မချိုမှာလည်း ဒုတိယ အချီပြီးဖို့ရန် နီးလာနေပြီ… ဦးနေလင်းရဲ့ပစ္စည်း စံချိန်မှီနေမှု.. ဆောင့်ချက်တွေက တရစပ်ဖြစ်တာကြောင့် အစေ့နဲ့ပွတ်တိုက် ဆွဲအားကောင်းမှု့ ဆာလောင်နေခဲ့တာ ကြာနေခဲ့ပြီဖြစ်တာကြောင့် အရမ်းကောင်းနေကြ၏။ မချိုရဲ့ ဖင်လုံးကြီးများ အိပ်ယာခင်းနဲ့မထိတော့ပါ အရမ်းကြွတက်လာနေ၏.. သူမ ပြီးတော့မယ် ထင်ပါသည်..။

သူမဖင်ကကြွတက်လာပြီးသူ့ဆီးခုံမှာ ဦးနေဝင်း၏လိင်တံနဲ့ အသွှင်းထုတ် ပိုးနီးကပ်ကြမ်းလာ၏.. ဖင်လုံးကြီးများမှာ အတင်းရှုံးပြီး အရမ်းကို မြှောက်တက်လာခဲ့၏.. ဦးနေဝင်း၏ လိင်တံထိပ်မှ ယားကြည့်ကျဉ် ဆိမ့်တက်လာပြီး မျက်လုံးများ မှိတ်ကာ အား အား အား ဆိုပြီး အသံထွက်ပေါ်လာချိန်မှာတော့ မချိုရဲ့ ဖင်လုံးကြီးများလည်း ဇတ်ဇတ် နဲ့ ကော့တက်လာပြီး အိပ်ယာခင်းပေါ် ဗုန်းကနဲ့ ကြသွား၏။ ထိုအချိန် မိုးမှာလည်း ဆဲစပြုနေပြီ…။

တစ်ယောက်မျက်နာ တစ်ယောက်ကြည့်ပြီး ရှက်နေကြ၏….””’မချို ကျွန်တော်ပြန်မယ် ထီးခဏငါှးပေးပါ့လား””ငှါးပေးမယ်လေ..ညကျရင် ပြန်ပို့ ပေးမှာလား””မချို ခွင့်လွှတ်တယ်ဆို လာပို့ပေးမယ်လေ.. ညတိုင်း” ””ကျမပြောတာ ထီး ကိုပြောတာ”””’မချို မညာပါနဲ့ ခုနက မချို တအား တုန်သွားတာ ကြည့်ပြီး ကျွန်တော် စိတ်မကောင်းဖြစ်မိတယ် ..တစ်ဘဝလုံး တုန်သွားအောင် ဒီဝါကျွတ်ရင် မချိုကို လက်ထပ်ချင်ယ်””သွားပါလူဆိုး ဒီကသနားလို့ ကြွေးလိုက်တာအိုးပါ ပြောင်အောင်လျက်သွားတယ်…ခ်ခ်ခ်”” … ပြီးပါပြီ။

ကျုပ်လည်း ရုံးပိတ်ရက်ပျင်းပျင်းရှိတာနဲ့ လိုင်းပေါ်ဖွင့်ပြီး ကြည့်မိတယ်။ သူများတွေ ဘုရားဖူးပုံတွေ တက်လာတော့ ကိုယ်လည်းသွားချင်တာပေါ့။ ဘုရားဘူးရင်း ရေကူးချင်မိတာ ဒါပေမယ့် တစ်ဘွေတည်း မသွားချင်ဘူး။ အဲဒီမွာပဲ မတွေ့တာ ကြာပြီဖြစ်တဲ့သူငယ်ချင်းမလေးက မက်ဆေ့ လှမ်းပို့တယ်။ ‘ဘာလုပ်နေလည်း’ တဲ့။ ကျုပ်ကလည်း ‘လိုင်းသုံးနေတာ နင်ကော ဘာတွေလုပ်နေလည်း’ သူက ကျုပ်ငယ်ငယ်က ချစ်ခဲ့ရတဲ့သူ။

ခုတော့ သူက လွပ်လပ်သူ ကျုပ်က ဆော်တွေတစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက်ထားခဲ့တဲ့သူ။ အမှန်ပြောရရင် ကျုပ်က သူ့ကို လိုးချင်တာ ဘာလို့တုန်းဆိုတော့ သူက အရပ္ပုပု ဖင်ကောက် ကောက် နို့က ခပ်ကြီးကြီးကိုးဗျ။ ခုလောလောဆယ်တော့ ကျုပ်ဆော်ကို လိုးရတာများတော့ သိပ်မလိုးချင်တော့ဘူး။ ကျုပ်သူငယ်ချင်းမလေးကိုပဲလိုးချင်နေမိတာ။ ပြန်ဆက်မယ် ဗာ် သူနဲ့အပြန်အလှန် စကားတွေပြောရင်း သူက ‘နင်ရွှေစက်တော် ရောက်ပြီးပြီလား’ မေးတော့ ကျုပ်လည်း ‘မရောက်သေးဘူး ငါသွားချင်နေတာ။

နင်ကော ရောက်ပြီးပြီလား’ ‘ငါလည်းသွားချင်နေတာ အဖော်မရှိလို့ မသြားရေသးဘူးဟ’ ‘နင့်သူငယ်ချင်းတွေကော ဘယ်ရောက်နေလို့တုန်း’ ‘သူတို့က သူတို့ဘဲတွေနဲ့သူတို့ပါ မအားကြဘူးလေ’ ‘ အော် အေးပါ နင်အစစအရာရာ အဆင်ပြေတယ်မို့လား’ ‘ ပြေပါတယ် နင်ကော’ ‘ငါလည်းပြေပါတယ်’ သူကမေးတယ်။ ‘နင်ကဘာ ဖြစ်လို့မသွားရသေးတာလည်း’ တဲ့။ ကျုပ်လည်း ‘အဖော်မရှိ လို့ပါဟာ.. ငါ့ကောင်မလေးကလည်း နယ်ပြန်သွားတယ်လေ၊ အဲဒါကြောင့် မရောက်ဖြစ်သေးတာ ‘။

‘အင်းနင့်ကောင်မလေးလည်း မရှိဘူးဆိုတော့ သဝန်တိုမဲ့သူမရှိဘူးပေါ့ အဲဒါဆို နင်နဲ့ ငါနဲ့ နေ့ချင်းပြန် သွားရအောင်လေ’ တဲ့ ကျုပ်လည်း ပျော်သွားတာပေါ့။ ‘အေးဒါဆိုလည်း သွားရအောင်လေ နင်အဖော်ပါမှာ လား ပါရင် ငါ့သူငယ်ချင်းတွေလည်း ခေါ်ခဲ့မယ်လေ’ ဆိုတော့ သူက ‘ခေါ်မနေတော့ပါဘူးဟာ နေ့ချင်းပြန်ဆိုတော့ မလိုက် လောက်ပါဘူး’ ‘အဲဒါဆိုလည်း ညအိပ်သွားရအောင်လေ’။’အဲလောက်ကြီးကြမရဘူးဟ ငါ့အိမ်ကလွှတ်မှာ မဟုတ္ဘူး’ ‘ ဒါဆို ငါလည်းမခေါ်တော့ဘူး နင်နဲ့ငါနဲ့ပဲ သွားကြမှာလား’။

‘ အေးသွားကြတာပေါ့ဟာ ‘ ‘နင်တံတားထိပ်ကစောင့်နေ ငါထွက်ခဲ့မယ် နင့်ဆိုင်ကယ်နဲ့ပဲ ငါလိုက်ခဲ့မယ်နော် ငါ့ဆိုင်ကယ် ထားခဲ့လိုက်မယ်’ ‘ အေးပါ နင့်သဘော သွားကြအောင် ငါစောင့်နေမယ်’ ကျုပ်လည်းလိုင်းပိတ် အဝတ်စားလေးထည့်ပြီး ဆိုင်ကယ်ဆီသွားဖြည့် တံတားထိပ္က သူအလာကို စောင့်နေ မိတယ်။ သိပ်မကြာပါဘူး သူလာပါပြီ။ အပေါ်က တီရှပ်အကျပ် လေးနဲ့ အောက်က ဂါဝန်တိုတိုလေး ဒူးအထက်နားလောက်ပဲ မိုက်တယ်ဗျာကြည့်ရတာ လွေနေရာပဲ။

“အျမန္လာပါဟ နင်ကလည်း ကြာလိုက်တာ” လို့ပြောတော့ သူက “ဟဲ့ ငါလည်းပြင် တင်နေရသေးတယ်ဟဲ့ နင့်လို တန်းထွက်လာလို့မရဘူး ဒီမွာ ကြည့် ငါမလွဘူးလား” ဆိုပြီး ကိုယ်တစ်ပါတ်လှည့်ပြတော့ စကပ်လေးက အပေါ်နည်းနည်းတက်သွားတယ်။ ပေါင်တံလေး ကိုဖွေးနေတာပဲဗျာ။အဲဒါကြည့်ပြီး လီးက တောင်လာတယ်။ မနဲထိန်းထားရတယ်။ “ကဲပါ တက် သွားကြရအောင်” ဆိုတော့ သူက ခွထိုင်တယ်ဗျာ။ စောက်ဖုတ်ကြီးက ဆိုင်ကယ်ခုံပေါ် ကပ်နေမှာပဲလို့တွေးမိတော့ လီးက တင်းနေတာပဲ။

အဲဒါနဲ့ ကျုပ်လည်း မောင်းထွက်လာခဲ့တယ်။ ၂ နာရီလောက်ကြာတော့ ဘုရားရောက်ပြီလေ။ ကျုပ်လည်း “နင်ဘုရားအရင်ဖူးမှာလား တဲကျောင်းအရင်ရှာမှာလား” မေးလိုက်တော့ “ဘုရား အရင်ဖူးမယ်” တဲ့။ နှစ်ယောက်သား ဘုရားပေါ်တက်ပြီး ဖူးကြတာပေါ့။ ပြီးတာနဲ့ တဲကျောင်းရှာလာလိုက်တာ လုံးချင်း တဲတွေပဲရှိတော့ ကျုပ်က “နင်နေမှာလား” မေးလိုက်တယ် သူကလည်း “နေမယ်” ဆိုတာနဲ့ ငှားလိုက်တာပေါ့။ ကျုပ်ပလည်း “ရေစိမ်မှာဆိုတော့ ငါဘီယာမှာလိုက်ဦးမယ်ဟာ” လို့ပြောတော့။

သူကလည်း “အေး ငါလည်းဝိုင်လေးတော့သောက်မယ်” တဲ့။ အဲဒါနဲ့ ကျုပ်က ဘီယာသုံးလုံး ဝိုင်သုံးလုံး မှာလိုက်တယ်။ “ကဲနင်ရေထဲ ဆင်းတော့မှာမို့လား အဝတ်စားလဲလေ ငါအပြင်ကစောင့်မယ်။ခဏေနမွ မှာထားတာတွေ လာပို့မွာ နင်အရင်ချိုးထားနှင့် ငါအဝတ်အစားလဲပြီး လာခဲ့မယ်” ပြောတော့ သူက “မလဲတော့ဘူးလေ ဒီအတိုင်းချိုးမယ်” တဲ့။ “ဟာ မလဲလို့ဘယ်ဖြစ်မလည်းဟ နင့်စကပ်က တိုတိုလေး ဒီကရေစီးသန်တယ် ရေလည်းကြည်တယ် မြင်နေရမှာပေါ့” လို့ပြောလိုက်တော့။

“ရပါတယ်ဟ အေးဆေးပါ” ဆိုပြီး မျက်လုံးမှိတ်ပြလိုက်သေး။ ကျုပ်လည်း စိတ်အချဉ်ပေါက်တာနဲ့ “နင့်သဘောဟာ ပြောမရလည်း ငါလည်း ကြည့်ရတာပေါ့” သူက “ဟေ့ကြည့်ယုံကြည့် နော်” တဲ့ ပြန်ပြောင်ပြပြီး ရေစပ်သွား ရေကစားနေလေရဲ့။ ကျုပ်လည်း အဝတ်အစားလဲပြီး ပြန်ထွက်လာတော့ သူ့ကို တဖက်ခန်းက ကောင်လေးတွေက လှမ်းစနေတယ်လေ။ ကျုပ်လည်း သူ့နားသွားပြီး အတူတူရေကစားပြလိုက်တော့ မစကြတော့ဘူး။ ရေက သိပ်အေးတာဗျ။ ခဏပဲရှိသေး နှစ်ယောက်သား တုန်နေပြီ။

မှာထားတာတွေရောက်ရော သူက ယူပြီး “နင်အမြည်းဝယ်ခဲ့ဦး ငါအခန်းထဲကစောင့်မယ် ဟိုကောင်တွေနဲ့ အပြင်မှာမသောက်ချင်ဘူး” တဲ့။”အေးအေး ငါ ငါးကြော် ဝယ်ပြီးလာခဲ့မယ် နင်စောင့်နေ” လိုပြောပြီး ကမ်းစပ်နားမှာ ရောင်းနေတဲ့ ငါးကြော်တွေဝယ်ပြီး အခန်းကိုသွားခဲ့တယ်။ အခန်းထဲရောက်တော့ ငတိမက ပုလင်းဖွင့်ပြီး သောက်တောင် နေပြီ။ ကျုပ်ကလည်း “နင်ကဟာ ငါ့တောင်မစောင့်ဘူး” ပြောတော့ သူက “ချမ်းလို့ပါ” တဲ့။ ကျုပ်လည်း သူရှေ့ထိုင်ပြီး ဘီယာပုလင်းဖွင့်ပြီး တစ်ကြိုက်မော့ချလိုက်တယ်။

ကျုပ်လည်း ချမ်းနေပြီကို နှစ်ယောက်သား ရေစိုဝတ်တွေမလဲဘဲ ထိုင်နေကြ တာ။ အမ်မယ် ငတိမက အောက်ခံဘောင်းဘီ ချွတ်ထားပါ့ကော ကျုပ်အမြည်းဝယ်နေတုန်း ချွတ်ထားတာနေမယ်။ “ဟဲ့ နင့်ဘောင်းဘီလား ဟိုဟာက” ” အေးလေ ငါမေ့ပြီး တစ်ထည်ပဲ ပါလာလို့ ချွတ်ထားတာ” တဲ့။ “နင်အောက်မအေး ဘူးလား” ဆိုတော့ “အောက်တင်မကဘူး အကုန်အေးနေတာ” တဲ့။ ဟာ ငတိမစလာပြီ နှစ်လုံးကုန်သွားတော့။ ကျုပ်လည်းရဲလာပြီ လေ ဟဲဟဲ။ “အေးနင်အေးနေတယ်ဆို ငါနွေးအောင်လုပ်ပေးရ မလား” ဆိုတော့ “လုပ်ပေးလေ” တဲ့။

ကျုပ်လည်း အောက်ကကောင်က တင်းနေပြီ။ “ငါလုပ်ပေးတာ နင်ခံမှာမလို့လား” ဆိုတော့ ကျုပ်ကိုစိုက်ကြည့်ပြီး “ခံမယ်” တဲ့။ ကျုပ်လည်း သူ့ပုဆိုးချွတ်ပြီး သူ့ကို ပတ်လက်လှန်ချလိုက်တယ်။ “နင်တကယ် ခံမှာနော်” ဆိုတော့။ ” အေးပါဆို” တဲ့။ ကျုပ်လည်း သူ့အကျီချွတ် စပ်ကိုလှန်တင်ပြီး ကစ်ဆင်ဆွဲတော့တာပဲဗျာ။ နောက်ပြီး သူ့ စောက်ဖုတ်ထဲ လက်နဲ့မွှေ နို့ကြီးတွေကိုစို့လိုက် ချေလိုက်နဲ့ တအားကောင်းနေတာ။ ခလုတ်တွေ တဆင့်ချင်းဖွင့်ပြီး အောက် ကစောက်ဖုတ်ကြီးထဲ လျှာနဲ့မွှေပြလိုက်တော့ ငတိမ လူးလိမ့် နေတာပဲ။

ကျုပ်လည်း သူ့အပေါ်မှောက်ပြီးလီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ဝတေ့ပြီး ဆောင့်ချလိုက်တယ်။ “အား အမေလး သေပါပြီ နင်တအားမလုပ်နဲ့ဟ ဖြေးဖြေးလုပ်ပါဟ ငါထွက်မပြေးပါဘူး” တဲ့။ ကျုပ်လည်း ကစ်ဆင်ဆွဲရင်း ဖြေးဖြေးလေး စောင့်လိုးနေတာ နို့တွေဆွဲလိုက် ဆောင့်လိုက်နဲ့ ကျုပ် အားမရေနာ့ သူ့ကိုဖင်ကုန်းခိုင်းလိုက်တယ်။နောက်ကနေ တဖုန်းဖုန်းဆောင့်လိုးနေတာ “ခံနိုင်လား” မေးတော့ “ခံနိုင်တယ်.. ဆောင့်စမ်းပါ နာနာဆောင့်” တဲ့။ စောနကပြောတော့ ဖြေးဖြေးလုပ်တဲ့ ခုကြတော့လည်း ဆောင့်စမ်းပါတဲ့ ဒီငတိမ မလြယ္ဘူး။

ကျုပ်လည်း ဆောင့်တော့တာပေါ့။ အားအား ဗြစ် ဗြစ် ဘွတ်ဘွတ် “နင်ငါလိုးတာကြိုက်လား” ဆိုတော့ “ကြိုက်တယ် စကားမများနဲ့ဟာလိုးမှာဖြင့်လိုးစမ်းပါ ” ဆိုတော့ ကျုပ်လည်းလိုးတာပေါ့ဗျာ။ သိပ်မကြာခင်မှာပဲ “အား အီး အမလေးကေကာင်းလိုက်တာ” ဆိုပြီး သူပြီးသွားတယ်။ ကျုပ်လည်း ဆက်တိုက်ဆောင့်ရင်း သိပ်မကြာခင်မှာပဲပြီး သွားတယ်လေ။

အဲဒါနဲ့ကျုပ်တို့နှစ်ယောက်လုံး ရေစိမ်လိုက် လိုးလိုက်နဲ့ ပြန်ခါနီးမှပဲနားကြတာ။ အပြန်ကြတော့လည်း အချိန်ရသေးတော့ မြို့အဝင် တဲခိုခန်းဝင်ပြီး နှစ်ချီဆက် ပြီးလိုးခဲ့ကြသေးတယ်။ ကျုပ်လည်းအိမ်ပြန်ရောက်တော့ လူလည်းပြိုင်းပြီး အိပ်ပျော်သွားတယ်လေ။ ဒီတစ်ပါတ် ရုံးပိတ်ရက်ကလေးကတော့ ရင်ခုန်စရာလေး ပါပဲဗာ် …. ပြီးပါပြီ။

ကျွန်တော်နာမည်အောင်ချမ်းသာဖြစ်ပြီး အသက်ကတော့ ၂၂နှစ်ပါ ကျွန်တော်ဟာ ငယ်ငယ်ကတည်းကရပ်ကွက်ထဲက အကြီးတွေအရက်သမားတချို့တွေနဲ့ပေါင်း ပြီးငယ်ငယ်ကတည်းကဆေးလိပ်သောက် အရက်သောက် ဖာချ နဲ့အချိန်ကုန်လွန်လာသူဖြစ်ပါတယ် ..ငယ်ဘဝဆေးလိပ်ကွမ်းအရက်ကို၁၇နှစ်လောက်ကတည်းက စသုံးလာတဲ့အတွက်ကြောင့် ရူနာရိူက်ကုန်းပုံစံဖြစ်ကာ အသိမိုက်ကာ ဆိုးသွမ်းနေမိပါတယ်….သူငယ်ချင်းတွေလာခေါ်လျှင်အရက်ဝိုင်း အသုဘအိမ်ဖဲဝိုင်း တခါတလေ တံတားအောက်ဖာခေါင်းများနဲ့ပေါင်းကာ ဖာချလိုက်နဲ့မိဘအပေါ်မသိတတ်မလိမ်မာ ဘုရားတရားမသိနဲ့ အချိန်ကုန်လျက်ရှိပါသည်။ထိုစဉ် ကျွန်တော်ဧ။်ဘဝကိုပြောင်းလဲပေးသောသူမှာ ဦးဇေယျဆိုသော အသက်၅၆နှစ်ခန့်လူကြီးတစ်ဦးဖြစ်သည်။သူသည် စံပြဈေးအနီးနား စီမံကိန်းတွင်နေထိုင်ပြီးကျန်းမာရေးအရ ပင်စင်စားတစ်ဦးဖြစ်သည် ။

ကျွန်တော်ငမိုးရိပ်ချောင်းတဖက်ကမ်း ထန်းရည်သွားသောက်ပြီးအပြန်တွင်မူး ပြီး၇ဆူဘုရားအနီးအရိပ်ရခုံတစ်ခုတွင်ထိုင်နေရာ ဦးဇေယျမှာလည်း ထိုနားက ဘုန်းကြီးကျောင်းတစ်ကျောင်းသို့လာရာမှ ဆုံဖြစ်ရာ အသိမိတ်ဆွေဖြစ်သွားခဲ့ကြပါတယ်ထို့နောက်ကျွန်တော်ဟာအားလပ်ရပ်သူ့ဆီသွားကာ သူအပြောများနားထောင်ကာ အပျင်းပြေစကားသွားပြောလေ့ရှိပါတယ် တနေ့နေ့လည်ခင်းတချိန် မိုးရွာနေစဉ် မိမိမှာပျင်းလွန်းသောကြောင့် ဦးဇေယျဆီသွားမယ်ဆိုကာ ဘတ်စ်စီးကာထွက်လာခဲ့ပါတယ်…ဘတ်စ်မှာလူအင်မတန်မှကြပ်၍ စပယ်ယာမှ… အနောက်ကလေးကိုတိုးပေးကြပါဦးခင်မျ နေရာအလွတ်တွေရှိပါတယ်…ဆို၍ ကျွန်တော်လည်းတိုး၍ တိုး၍အသက်၂၅နှစ်ခန့် ခန္ဓာကိုယ်ပြည့်ပြည့်ကောင်မလေးတစ်ယောက်နောက်သို့ရောက်သွားလေတော့တယ် ကျွန်တော်လည်းပထမတွင်စိတ်မပါသော်လည်း ကောင်မလေးဆီကရသောကိုယ်သင်းနံနှင့် လူတိုးသောကြောင့် သူဧ။်တင်ပါးနဲ့ထိသော အတွေ့ကြောင့် ညီတော်မောင်မှာတောင်တက်လာပါတော့တယ်…။

ကျွန်တော်လည်း တောင်နေသောကြောင့် လူကလည်းကြပ် မထိ တထိ တို့ကြည့်ရာကောင်မလေးမှာနောက်လှည့်ကြည့်ကာ နှူတ်ခမ်းကိုကိုက်ကာပြန်လှန့်သွားပါတော့တယ်…ကျွန်တော်လည်းဘာမှမပြော၍ လီးနှင့် သူဧ။်ဖင်ပေါက်ရှိရာနေရာမှန်းကာ ပွတ်နေမိတော့တယ်….လီးနှင့်သူဧ။်ထဘီနှင့်ထိသော ပွတ်နေမိသော အရသာမှာတစ်မျိုးတဖုံထူးဆန်း၍ ဖီးအလွန်အင်မတန်မှရနေမိတော့တယ်…..ဘရိတ်အုပ်ရင်ဖင်ကိုဆောင့်ထည့်လိုက် ပြီးလည်ပင်းကနေ ကိုယ်သင်းနံလေးရူလိုက်နဲ့အချိန်ကုန်မှန်းမသိကုန်နေမိပါတော့တယ်…ထိုစဉ် စီမံကိန်း ပါလားဟေ့…. ထိုမှကျွန်တော်လည်း သတိရကာ ပါတယ်ဗျို့ ပါတယ် ဆိုကာတစ်ချက်ထပ်ဆောင့်ကာ အွတ် အွတ် …ထို့နောက်ဆင်းလာခဲ့ပါတော့တယ် ထို့နောက် ဦးဇေယျအိမ်ရောက်တော့စကားစမြည်ပြောရင်းထိုအကြောင်းပြောမိသောအခါ ဦးဇေယျက……ဟာ ငါ့တူရယ့် မင်းမှားပြီ မင်းဘာလို့အဲ့လိုလိုက်ထောက်တာလုပ်ရတာလဲ ဦးလေးကလည်းဗျာ သူတောင်ကြိုက်လို့ ငြိမ်ခံနေတာကိုဗျ။

ဟ မင်းကိုဘယ်သူကြိုက်တယ်ပြောလဲ အဲ့ဒါရှက်လို့ကွ မြန်မာမိန်းကလေးတွေက မဟုတ်တဲ့နေရာမှာရှက်တယ် အဲ့လိုဆိုမပြောရဲ မအော်ရဲကြဘူး…….. မဟုတ်ပါဘူးဗျာ နောက်လှည့်ကြည့် အံကြိတ်ပြီးတောင်ပြန်လှန့်သွားသေးတယ်…. မဟုတ်တာကွာ အဲ့ဒါရှက်ကြောက်ပြီး စိတ်ညစ်နေတာကွ မင်းသူကိုမကြည့်မိဘူးလား ချွေးတွေပြန်နဲ့အဲ့ဒါ ရှက်စိတ်ကြောက်စိတ်ကြောင့်ကွ မင်းယောက်ျားကောင်းဆိုမလုပ်ရဘူး အဲ့ဒီနေရာမှာမင်းအမေ မင်းညီမကိုတခြားကောင်တစ်ကောင်ကနောက်ကထောက်နေရင်မင်းဘယ်လိုလုပ်မလဲ..မင်းသတ်ပစ်မှာမဟုတ်လား…. သတ်ပစ်မှာပေါ့ဗျ… အေးလေ ငါပြောတာအဲ့ဒါ နောက်တစ်ခါကျမလုပ်နဲ့ ကြောက်စိတ် ရှက်စိတ်ကြောင့် ငြိမ်ခံနေတာ ကြိုက်လိုမဟုတ်ဘူး မင်းနောက်တစ်ခါအောက်တန်းမကျနဲ့ ကိုယ့်အမေကိုယ့်နှမလိုသဘောထား အဲ့လိုလုပ်တာတွေ့ရင်တောင်မင်းဝင်ပြီးကူညီရမယ်ဟုတ်ပြီလား…. ဟုတ်ကဲ့ပါ ကျွန်တော်မှားသွားတယ်နောက်မလုပ်တော့ပါဘူး။

ထို့နောက်ကျွန်တော်တို့ စကားစမြည်ပြောထမင်းစားကာ အိမ်သို့ည၈နာရီလောက်မှပြန်ထွက်လာခဲ့ပါတယ်… ကျွန်တော်နှင့်ကျွန်တော်သူငယ်ချင်းများဒဂုံဘက်ထန်းရည်သွားသောက်သောဆိုင်မှ ပိုင်ရှင်မှာမဝင်းဆိုသော အသက် ၄၅နှစ်ခန့် မုဆိုးမတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး မဝင်းမှာ ထန်းရည်မှာသောဝိုင်းများကိုအမြဲထဘီတိုတိုဝတ် ခန္ဓာကိုယ်မှာ အဆီတဝင်းဝင်း ဝ၍အရပ်မှာ၅ပေ၄လက်မရှိသည့် ကလေး၄ယောက်အမေဖြစ်သည်။ကျွန်တော်မှာငယ်စဉ်ကတည်းက အအိုများကိုစိတ်ဝင်စားပြီးတမူထူးခြားစွာစိတ်ပါသောကြောင့် မဝင်းဆိုင်ရောက်သောအခါမဝင်းကိုလိုက်ကြည့်နေမိလေသည်။မဝင်းမှာ ကျွန်တော်ဧ။်အကြည့်တွေကိုသိပြီး ထန်းရည်သွားသောက်တိုင်းမှာ ပြုံးပြကာ တခါတလေ ကျွန်တော်သေးပေါက်ဖို့သွားလျှင် အိမ်သားနားရေချိုးကန်မှာ ယောင်လည်လည်လုပ်လျက်ရှိသည်။ကျွန်တော်လည်း တခါသူငယ်ချင်းများနှင့်ထန်းရည်သောက်ကာ ထန်းရည်၁၀အိုးခန့်သောက်အပြီးသေးပေါက်ချင်၍ အိမ်သာဘက်ထွက်လာခဲ့စဉ်။

မဝင်းမှာ ရေချိုးကန်နားတွင်အဝတ်ကုန်းလျှော်ကာ ကျွန်တော်ကိုတွေ့သော ပြုံးပြလျက်ရှိသည်။ ကျွန်တော်လည်းစိတ်ထလာကာ မဝင်းဖင်ကိုလီးဖြင့်နောက်မှထောက်ပွတ်ကာ မဝင်းရေ ဘာလုပ်နေတာလဲ မဝင်းမှဖင်ကိုနောက်ပြန်ကော့ပေးပြီး ‘အဝတ်လျှော်နေတာလေ” ကျွန်တော်လည်းဖီးတက်လာကာ မဝင်းကိုကောက်ဖက်ကာနို့တွေကိုပွတ်ကိုင်မွှေလိုက်ပါတော့တယ်….ဟဲ့ ဟဲ့ အယ် လောလိုက်တာ ကလေးရယ် မရဘူးဗျာ ချစ်ချင်လာပြီ ….ရွှတ် ရွှတ် … မဝင်းမျက်နှာကိုဆွဲလှည့်ကအတင်း လျှာထုတ်ကာကစ်ဆင်ရိုက်ပါတော့တယ်.. မဝင်းကလည်းသူလျှာထုတ်ကာအပြန်အလှန်ရမက်စောတက်ကာ အပြန်အလှန်နမ်းနေမိတော့တယ် ထိုမျှမကမဝင်းဟာကျွန်တော်ရဲ့လီးကိုပုဆိုးမှဆုပ်ကိုင်ကာ ကျွန်တော်ကလည်းမဝင်းနို့ကိုမွှေကာနဲ့အပြန်အလှန်ရမက်စောထဲ မျှောနေမိတော့တယ် …. ထို့နောက် အဲ့ တော်တော့ နောက်မှပေါ့ ကလေးရယ် ပေးလုပ်မှာပေါ့ နောက်နေ့ဆိုင်ပိတ်မယ်။

မမဆီလာခဲ့နော် ဆိုကာဆိုင်ရှေ့ကိုပြေးထွက်သွားပါတော့တယ်….ကျွန်တော်လည်းအပျော်ကြူးကာ ပြန်ခါနီးပိုက်ဆံရှင်းကာမဝင်းကိုမျက်လုံးမှိတ်ပြကာ ဦးဇေယျဆီထွက်လာပါတော့တယ်…..ဦးဇေယျကို ထိုအကြောင်းပြောပြတော့.. ‘အေး ငါအားပေးတယ်ကွ မိန်းမနဲ့ယောက်ျားလိုးတာ ဓမ္မတာပဲ သူ့ဘက်ကလိုက်လျောရင် မင်းဘက်ကလည်းသူကျေနပ်အောင်လိုးပေးရမယ် ….” သူလက်မခံရင်တော့ရှောင်ကွာအတင်းမုဒိန်းကျင့်တာ သက်ငယ်မုဒိန်းကယုတ်မာအောက်တန်းကျတယ်.. ဟုတ်ကဲ့ ကျွန်တော်အဲလို့တော့မလုပ်ပါဘူးဗျ အေး မင်းသူစွဲသွားအောင်လိုးပေးကွာ သူကျေနပ်ဖို့အဓိကပဲလိင်ဆက်ဆံရင် ရွံလို့မရဘူး သူကျေနပ်အောင်အစွမ်းကုန်ပြုစု … ဟုတ်ကဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ကိုအစွမ်းကုန်လိုးပေးပြုစုပေးချင်ရင် ဆေးလိပ်ရှောင်ကွာ အဆုတ်အတွက်လည်းမကောင်းဘူး အမောလည်းမခံနိုင်ဘူး …ပြီးရင် မင်းလီးကိုအချိန်အားရင် မုန့်ညင်းဆီနဲ့နှိပ်နယ်ပေး သန့်သန့်ရှင်းရှင်းထား ဒစ်ကိုလှန်ရေသေချာဆေးပေးကွာ။

ဒါမှသာ မင်းပစ္စည်းကကျန်းမာမှာ သန့်ရှင်းမှာ ဟုတ်ကဲ့ပါဗျ ကျွန်တော်ဖာချဖူးပါတယ်….လိုးတတ်ပါတယ် ဟ …မတူဘူးငါ့တူရ အဲ့ဒါ အခကြေးငွေနဲ့မင်းအထွက်အထိပ်မရောက်ဖူး ပြီးတော့မင်းမသွားခင်ငါ့ဆီလာကွာ ငါအားဖြည့်အစာကျွေးမယ်….အေး ည မင်းဂွင်းမထုနဲ့ဦးကွာအားကုန်မယ်မနက်ဖန်အတွက်ထားလိုက်ဦး ဟုတ်ကဲ့ဗျာ ထို့နောက်နောက်နေ့မနက်ကျွန်တော် အောင်ချမ်းသာမှာအရမ်းကိုပျော်ကာ မဝင်းဆိသို့မသွားမီ ဦးဇေယျဆီသို့ထွက်လာခဲ့ပါတယ်..ဦးဇေယျက ……….. ဟ လုံလဝီရိယ ကောင်းလို့ပါလားကွ…လာကွာ ငါဆိပ်ရိုးစွပ်ပြုတ်လုပ်ထားတယ် ဆိတ်ရိုးစွပ်ပြုတ် ကြက်သွန်ဖြူနီ ပျားရည် ဒိန်ချဉ် တို့က သုတ်ရည်အတွက်ကောင်းတယ် ပိုပြီးမာစေတယ်ကွ ကလေးမရနိုင် သုတ်ရည်ကြဲတဲ့လူတွေဆို ကြက်သွန်ဖြုနီများများစားပေးရတယ်စားကွာစွတ်ပြုတ် ပြီးတိုက်ပွဲ သွားတိုက်တော့…. ကျွန်တော်လည်းဆိတ်ရိုးစွတ်ပြုတ်စားကာ ကြက်သွန်ဖြူတစ်လုံးမီးဖုတ်ထားတာ စားပြီး။

ဦးဇေယျကိုနူတ်ဆက်ကာမဝင်းဆီကိုထွက်လာပါတော့တယ် ဘတ်စီး၍မဝင်းဆိုင်သို့ရောက်သောအခါ လူရှင်းနေပြီး မဝင်းမှ လာ ကလေးရယ် နောက်ကျလိုက်တာ….. လာမှာပေါ့ ချစ်ဖို့အားဖြည့်နေတာ ဟားဟား ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်မှရယ်ပြုံးကာတက်သွားကာ အိမ်ထဲရောက်တာနဲကတံခါးပိတ်ပြီးသောအခါ ကျွန်တော်မှမဝင်း၍ဆူဖြိုးသောခန္ဓာကိုယ်ကိုဖက်ကာ ….အတင်းနမ်းရူံနေပါတော့တယ် မဝင်းမှာလည်း ရမက်ထန်သောအနမ်းများဖြင့်ပြန်တုန့်ပြန့်ပြီး တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အငမ်းမရကို တပ်မက်စွာ ပွတ်ကာရမက်ယဉ်ကြောထဲစတင်ခရီးနှင်ပါတော့တယ်….ပလပ် ပပလ် ဟူးတစ်ယောက်လေမူတ်တဲ့အနံ အသံတွေ ပွတ်တိုက်တွေ နမ်းသံတွေနဲ့ ……. ဟူးထို့နောက်ကျွန်တောာ်မဝင်းအကျီင်္ကိုဆွဲချွတ်ကာ နို့နှစ်အုံကိုမွှေကာ အငမ်းမရစို့ပါတော့တယ်ဟူး မောင်လေးရယ် အငမ်းမရကွယ် …ဟူး …ထို့နောက် မဝင်းရဲ့လည်ပင်း ချိုင်း ဗိုက်တို့ကိုအငမ်းမရလျှာဖြင့်ယက်နေကာ။

မဝင်းမှာလည်း နူတ်မှမောင်လေးရယ် မောင်လေးရယ်နဲ့တနေပါတော့တယ် .. ပလပ် ပလပ် ..ဟူးမမရယ် မောင်လေးရယ်….. ထို့နောက်မဝင်းထဘီကိုဆွဲချွတ်ကာ အမွှေးအုံထူထပ်လှသော အနံပြင်းလှသောစောက်ဖုတ်အုံကြီးအား သရေတမြမြဖြင့်စတင်ယက်ပါတော့တယ်.. ပလပ် ပလပ် ဟယ် မောင်လေး အဲ့လောက်မလုပ်ဘူးထင်လို့ မလုပ်ပါနဲ့ သေချာမဆေးရသေးဘူး မောင်လေး အော်နေစဉ်မှာကျွန်တော်ဟာပြောင်းပြန်စောင်းအိပ်လိုက်ကာမဝင်းပါးစပ်ထဲလဒစ်ပေါ်အောင်ဆွဲချကာထိုးထည့်လိုက်ပါတော့တယ်.. မဝင်းဟာ အဲ့ကျမှအငမ်းမရ လီးနံရမှ အငမ်းမရစုတ်ပါတော့တယ်…ပလပ် ပြွတ် ကောင်းလိုက်တဲ့မာလိုက်တဲ့လီးကြီး.. ကျွန်တော်သည်လည်း မဝင်းရဲ့အမွှေးကြားမှာ ပြဲလန်နေသောနူတ်ခမ်းလွှာကြားသို့ စောက်ချေးများသိပ်မစင်သောအဖုတ်ထဲသို့လျှာကိုထိုးထည့်ကာလိုးပေးနေတော့တယ်…..အီးအီး…………ပြွတ် လျှာကိုပြားလိုက်တင်ကာ လျက်လိုက် မာတောင်ကာထိုးထွက်နေသောအစိကိုလျှာနဲ့ထိုးလိုက်နဲ့ အစွမ်းကုန်ပြုစုလျက်ရှိပါတယ်…။

ထို့နောက်မဝင်းမှာသူဧ။်သရေ ကျွန်တော်လရေတွေစိုနေသောလီးကို စုပ်နေကာ ကျွန်တော်မှာလည်း ငံကျိကျိ စောက်ရည်များနူတ်ခမ်းများပေကျံကာ အပြန်အလှန်လုပ်ပေးနေပါတော့တယ်.. မောင်လေး လိုးရအောင်လေ ဟုတ်… လိုးမယ်လေ မိန်းမ… ထို့နောက်မဝင်းအားဒူးထောင်ဖြဲအိပ်ခိုင်းကာ လီးကိုဖြည်းဖြည်းချင်းစတင်ထိုးထည့်ပါတော့တယ်.. အီး…အား ကြီးလိုက်တာကွယ် ….အရသာရှိလိုက်တာ ပြည့်နေတာပဲ လိုးမခံရတာတောင်ကြာပြီ အီး….ထို့နောက်ကျွန်တော်မှာတရပ်စပ်ဆောင့်ပါတော့တယ်… အ အ အ အ အ အ ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် အအ အွတ် အွတ် အအအအအအ ဖတ် ဖတ် အအအ မောင်လေးရေ သားရေ ကလေးရေ ကောင်းလိုက်တာ အွတ် အွတ် အအ တရပ်စပ်ဆောင့်လိုက် သူပါးစပ်ထဲတံထွေးများထိုးချလိုက်နဲ့ အွတ် အွတ် ဖတ် ဖတ် အအအ အချက် ၂၀၀ခန့်ဆောင့်အပြီး နှစ်ယောက်တူတူ ပန်းမိသွားပါတော့တယ်… အူး ကောင်လိုက်တာမိန်းမရယ် ကောင်းလိုက်တာမမရယ်….။

နှစျယောကျစိမျကာဖကျကာအနားယူနပွေီး..နာရီဝကျခနျ့အကွာ…မမ ကုနျးဗြာ ခှလေိုးလိုးမယျ ဟယျလိုးနိုငျသေးတာလား …မထငျရဘူးကနြျ…. ဟဟ ဆိပျရိုး ကွကျသှနျဖွူအစှမျးတှလေဗြော ….ဟဟဟ ထို့နောကျမဝငျးအားကုနျးခိုငျးကာ နောကျကနေ စူထနသေောစောကျဖုတျအုံကွီးထဲသို့.. လီးကိုဆောငျ့ထိုးထညျ့လိုကျပါတယျ… အားအနှစျရှိလိုကျတာ..ကလေးရယျ ကြှနျတောျမှာ နောကျကနတေရပျစပျဆောငျ့လိုးပါတော့တယျ.. ဖတျ ဖတျ ဘှတျ ဘှတျဖှတျ အှတျ ဖတျ ဖတျ အအအ အအအ အ ဖတျ ဖတျ ဥကဖငျနှလုံးကိုရိူကျသံ လရနေဲ့စောကျရမြေားထှကျသံ စောကျရညျလရနေံနဲ့ တဏှာစိတျအပွညျ့နဲလိုးခှဲနမေိောတ့တယျ ဖတျ ဖတျဖတျ မညှာနဲ့လိုး အဲ့လိုလိုး လငျလေးလိုး မမကိုလိုးမယျ အအအ ဖတျ ဖတျ ဖတျ ဖှတျ ထို့နောကျလိုးနစေဉျ ညှိပွီးဆှဲဆောငျမူရှိသောဖငျပေါကျလေးထဲတံထှေးထှေးထညျ့ကာလကျညှိးနဲပါလိုးပေးနမေိတော့တယျ.. အူး အီးဘယျလိုတှလေုပျနတောလဲကှယျ….။ ဖငျပေါကျ မခနြျစောကျဖုတျမခနြျအစှမျးပွမူနဲ့မဝငျးမှာ စောကျရညျမြားတရဟောစညျးကကြာရှေ့ကိုငိုကျကကြာတုနျတကျနပေါတော့တယျ…

ကျွန်တောမှာအနားမပေးဘဲ တရပ်စပ်ဖင်ထိုင်ရပ် ဆက်မညှာမတာဆောင့်လိုးပေးနေပါတယ်..ဖတ်ဖတ်ဖတ် (ဦးဇေယျပြောသောနည်းမှာ အေး ကြာကြာလိုးနိုင်ဖို့အတွက် ဂွင်းထုရင် ပြီးခါနီးကျခဏရပ် စိတ်ကိုတခြားပြောင်း နောက်တခါအဲ့လိုထပ်လုပ်…၄ခါလောက်ကျင့် နောက်ဆုံးခါမှလရေထုတ် …တကယ်လိုးနေတဲ့အခါလည်းပြီးခါနိးရင် လီးကိုထုတ် ကစ်ဆင်ရိုက်တာပွတ်သပ်တာလုပ်လိးနည်းနည်းပြန်ကျမှထပ်လုပ် မိန်းမတွေကပြီးတာကြာတယ်အဲ့လိုလုပ်ပေးမှလုပ်နိုင်မှ) ဆိုသောကြောင့်ကျွန်တော်မှာလီးကိုထုတ်ကာမဝင်းရဲ့ရွဲ့နေသောစောက်ဖုတ်ကိုအတင်းထပ်လျက်နေမိပါတော့တယ်….ပြီးနောက်မဝင်းအား ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုမြှောက်ခိုင်းပြီး အီးအားမပြီးသေးဘူးလားခလေးရယ့်အချက်၇၀ခန့်အကြာမှာမဝင်းစောက်ဖုတ်ထဲကိုတရပ်စပ်ပန်းလိုက်ပါတော့တယ်…။

အီး…..များလိုက်တာအရေတွေကွယ် ထို့နောက်ကျွန်တော်တို့မှာ ၃နာရီခန့်ဖက်အိပ်ကာ ရေချိုးကာဦးဇေယျဆီသို့ထပြန်လာပါတော့တယ် ဦးဇေယျကိုထိုအကြောင်းပြောပြရာကောင်းတယ်ကွာ အဲလို့သာလိုးပေး မင်းကကြိုက်တာဆိုတော့အဲ့လိုမျိုးလုပ်ပေးမှ…..မိန်းမတွေကနှစ်ဦးသဘောတူကြည်ဖြူရင်လုပ်သာလုပ် အားပေးတယ် ကျေနပ်အောင်လုပ်ပေးနိုင်အောင်လည်းကိုယ်ဘက်ကပြင်ဆင်ထား သန့်ပြန့်နေ ဆေးလိပ်တတ်နိုင်သမျှရှောင် အဟာရဖြည့်စွတ်စာစားအားကစားလုပ်ပေါ့ကွာ မုဒိန်းကျင့်တာ သက်ငယ်မုဒိန်း ပြီရင်ဘတ်စ်ပေါ်မှာထောက်တာအဲ့ဒါတွေသာရှောင်ကွာ လူသတ်သမားထက်မုဒိန်းသမားကရွံဖို့ကောင်းတယ် အခုခေတ်ဆိုကလေးတွေကိုမုဒိန်းကျင့်တာ သတ်ပစ်ရမှာအောက်တန်းကျတာ တို့နိုင်ငံမှာမုဒိန်းမူကိုသေဒဏ်မပေးတာတော်တော်ဆိုးတယ်ကွ…. စကားစမြည်ပြောကာ ပင်ပန်းတယ် ဦးဇေယျနားလိုက်ဦးမယ်။

အေးတူလေး ဒိန်ချဉ်ဝယ်သောက်ကွာ ဒိန်ချဉ်ကသုတ်ရည်ပြန်ပြည့်စေတယ် ကြက်စွတ်ပြုပ်တို့ငှက်ပျောသီးသောက်အားပြန်ဖြည့်လိုက်ဦးဟေ့ မင်းမမကြီးကို နောက်တခါအဲ့ထပ်ကောင်းအောင်လိုးပေးရမှာ… ဟားဟုတ်ကဲ့ပါဗျာ ဆိုကာအိမ်သို့ထွက်လာခဲ့ပါတယ်.. တနေ့ ဦးဇေယျအိမ် အနီးလက်ဘက်ရည်ဆိုင်တွင်ထိုင်ကာအပျင်းပြေပြောနေခိုက် … ဦးဇေယျ မနေ့ကဦးလေးပေးလိုက်တဲ့ အောစာအုပ်မိုက်တယ်ဗျ …စာအုပ်ထဲကအတိုင်းဗျာ အိမ်ဘေးကအပျိုကြိးအိပ်နေတုန်းတက်လိုးလိုက်လို့ကတော့အနှစ်ပဲ…. ဟ ..ဟဲ့ရောင်ရာ မင်းဝိုင်းအရိုက်ခံရမှာပေါ့ အောစာအုပ်ဆိုတာ မင်းဂွင်းထုဖို့သက်သက်ပဲ အပြင်မှာလိုက်လုပ်လို့မရဘူး သူတို့က မင်းအာသာဖြေဖို့မိန်းမမရှိတဲ့လူတွေ အိမ်ထောင်ရှိလည်းအဝေးရောက်နေတဲ့လူတွေ အာသာဖြေဖို့သက်သက်ပဲအပြင်မှာလိုက်လုပ်လို့မရဘူး အေး …အောစာအုပ်ထဲကအတိုင်း တက်လုပ် အောစာအုပ်ထဲမှာကြိုက်သွားတယ်။

အပြင်မှာကျအရိုက်ခံရအရှက်ကွဲအကျိုးနည်းဖြစ်လို့အမူဖြစ်တာတွေအများကြီးပဲကွ ပြီးမှငြိမ်မခံတော့သတ်မိ ဒုစရိုက်မူတွေက အဲ့လိုဦးနှောက်မရှိတဲ့လူတွေဖြစ်တာ အောစာအုပ်ကိုဂွင်းထုဖိုကသက်သက်ပဲကွမှတ်ထား………….. ဟုတ်ကဲ့ပါဗျ အပြင်မှာလည်းမလုပ်ပါဘူး စိတ်ကူးကြည့်တာပါ… အေး မင်း အောစာအုပ်ဖတ်လုပ်ချင် မင်း မဝင်းကိုလုပ်လေ မဝင်းကိုလုပ်တာနည်းနည်းရိုးလာလို့ဗျ အေး ဒါဆိုမင်းဖာသွားချပေါ့ကွ…. မဟုတ်ဘူးကျွန်တော်စော်နှင်းလေးကို ဟိုတယ်လိုက်ဖို့ညှိနေတာ သွားစားမလို့ … အေး အဆင်ပြေရင်ချပေါ့ကွ….ဒါမယ့်ကွာ တကယ့်အပျို မိန်းမကောင်းတစ်ယောက်ကိုတူတူအိပ်ပြီးယူနိုင်တာအကောင်းဆုံးပဲကွာ ဘာသာရေးအရရော ယောက်ျားတစ်ယောက်တာဝန်အနေနဲ့ရော…မင်းသွားတဲ့အခါ ချောင်းရိုက်တွေသတိထားကွာ အဲ့ဒီချောင်းရိုက်အောကားတွေပေါ်တာကြည့်ပါလားအဲ့ဒါငါတို့ကတော့ကြည့်ကောင်းတာပေါ့ကွာ ဒါမယ့် ဒါprivacyချိုးဖောက်တာပဲ အဲ့ဒိခိုးရိုက်ခံရတဲ့မိန်းကလေးဘဝက အဲ့ဒီကောင်မယူရင် အရှက်ကွဲသေဖို့ပဲရှိတယ်။

တချို့ဖုန်းဆိုင်တွေဆို အဲ့လိုလုပ်တာတော်တော်ရိုင်းတယ် ….. ဟုတ်တယ်ဗျ ဒါတော့စဉ်းစားမိတယ် ….နှင်း ကိုချစ်ပါတယ် ဟိုတယ်သွားနေပြီးယူမှာပါဗျ ယောက်ျားတစ်ယောက်တာဝန်သိပါတယ် လောဆည်ဖာပဲသွားချမယ်ဗျ မမကြီးတွေရှိတယ် ဘိသွားမယ်…. အေးအေး ကွန်ဒုံးဆွတ်ကွာစိတ်ချရအောင်… ဟုတ်ကဲ့ ဟုတ်ကဲ့ ဒါနဲကျွန်တော်လည်း လိူင်သာယာမှဘိတစ်ခု သို့ သွားခဲ့ရာ ရောက်သောအခါ ဘိမှ ခေါင်းအား အန်တီ…အသက်၃၅ လောက်မရှိဘူးလား ရှိတော့ရှိတယ် ဝင်နေလားမသိ…ဒီမှာအငယ်အသစ်လေးတွေရောက်တယ်လေကွယ်…. ဟာ ကျွန်တော်မမကြီးတွေပဲ ကြိုက်တာ…..မရှိရင် အန်တီနဲ့ဝင်မယ် အမလေး မလုပ်ပါနဲ့ကိုယ်တော်ချောရယ် ….ကြည့်ပေးပါ့မယ် ဟေ့…..အေးအေး ရှိလားခေါ်လိုက်ပါဦး………. လာပြီ လာပြီ အမ အသံကြားရာဘက်သို့လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ ရုပ်ရှင်မင်းသမီး ဝါဝါအောင်ကိုယ်လုံးနဲ့ အသားညှိညှိ နဲအသက်၃၅နှစ်ခန့်မိန်းမတစ်ယောက်ထွက်လာပြီး……..။

အေးရေ..ဒီမှာဧည်သည်လိုက်သွားလိုက်ပါဦး…… ဟုတ် ဟုတ်….. ဟေ့ မောင်လေး ပိုက်ဆံကတော့ ၁နာရီ ၂သောင်းဘယ်လိုလဲ ဝင်မယ်ဗျာ ရော့ ၄သောင်း ၂နာရီ…….. ထို့နောက်မအေးနောက်သို့လိုက်ကာ မအေးမှာဖာသည်မတိုထုံးစံအတိုင်းပေါင်ဖြဲကားမပေးဘဲ ထိုင်နေသောကြောင့် အမ ဘာလို့လဲ မောင်လေး အမက စဝင်တာဒီနေ့မှ စီးပွားရေးတော်တော်ကြပ်တည်းနေလို့ နေရတာစိတ်ပါလို့ လူရွေးပြီးဝင်တာမောင်လေးကိုမြင်တော့ သန့်သန့်မို့လို့….နည်းနည်းတော့ရှက်တယ် ကြိုက်တယ်ဗျာ ဒါမျိးဆိုကာ မအေးကိုသိုင်းဖက်ကာ နမ်းရူပ်မိတော့တယ်… ရွတ် ရွတ် အယ် အရမ်းပဲ ကောင်လေး ကြမ်းတာ… ထို့နောက်မအေးရဲ့နို့ကိုစုပ်နယ်ကာ….မမ မူတ်ပေးပါလား… ကွန်ဒုံးနဲ့မဟုတ်ဘူးနော် အင်းပါ ကွယ် မျက်စောင်းထိုးလေးထုတ်ကာ ပလွေအစွမ်းပြပါတော့တယ် အားအူးအား ပြွတ် ပလွတ် ပြွတ်…..ပြွတ် အူး ကောင်းလိုက်တာဗျာ နွေးနေတာပဲ …..ပြွတ် အူး ထို့နောက် မအေးချွတ်ဗျာ အရင်တုန်းကဖာချရင်တခါမှတော့မမူတ်ဘူး အခုမူတ်ပြီ…။

မအေးထဘီကိုလှန်ကာမူတ်ပေးပါတော့တယ် …မအေးစောက်ဖုတ်မှာနံစော်မနေဘဲ အဖုတ်နံသင်းသင်းနဲ့မူတ်ကောင်းကောင်းနဲ့ ယက်ပေးနေပါတော့တယ်….. မအေးမှာလည်း ကျွန်တော်ခေါင်းကိုစွတ်ဖိကာ ဖီးတက်နေပါတော့တယ် အီး အီးပြွတ် လီးစုတ်သံ ယက်သံတွေနဲ့တဏှာဇောထနေပါတော့တယ်…..ပလပ် ပလပ် ပလပ် ထို့နောက်မအေးမှာ မောင်လေး နေတော့ဆိုကာ ကွန်ဒုံးစွတ်ပေးပါတော့တယ် မအေးဖြဲကာ ကုတင်ပေါ်အိပ်ပေးသောအခါ အီးလီးကိုထိုးထည့်လိုက်သောအခါ သိပ်ချောင်မနေဘဲ…အားအား ကြပ်တယ်ဗျာ အားလီးကိုအဆုံးထိထိုးထည့်ကာနှစ်ဥိးသားကစ်ဆင်ရိုက်ကာ…. ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဘွတ် ဘွတ် အွတ် အအအအ ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် အအအ အား အား အားကောင်းတယ်မောင်လေး ချ မညှာနဲ့ အွတ် ဖွတ် ဖွတ် လှေကြီးထိုးနဲ့အချက်၁၀၀လောက်ဆောင့်မောလာသောအခါ…….. မောင်လေး မမ တက်ဆောင့်ပေးမယ်…. ။

ကျွန်တော်လီးပေါ် ထိုင်ချကာမြင်းစီးပေးပါတော့တယ်…အီးအီး အအအ အအအ လီးကိုအဖုတ်ထဲထည့်ကာမွှေပေးလိုက်ဆောင့်ပေးလိုက်နဲ့ …အ အားတဏှာထန်တဲ့အမျိုးအစားထဲကဆိုတာ သိလိုက်ရတယ်…အီးအားမောင်လေး အောက်ကဆောင့် ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဘွတ် ဘွတ် ဖတ် အအအအအ အားဆိုကာမအေးကောကျွန်တော်ကောပြီးကာမအေးမှာ ကျွန်တော်ပေါ်မှောက်ကျသွားပါတော့တယ်…… ခဏအကြာမအေးမှာ ကွန်ဒုံးကိုချွတ်ကာသန့်စင်ပေးပြီးဘေးမှလာလှဲအိပ်လိုက်ပါတယ် အမ ကထန်တယ်နော် ဟုတ်တယ်မောင်လေး သက်သက်နေလည်းနေချင်လို့ လာလုပ်တာ ကျွန်တော်တော့တန်သွားပြီ အချိန်ကျန်သေးတယ် နောက်၁ချီနေဦးမယ်နော်… အင်းပါ…(မျက်စောင်းလေးထိုးလျက်) သူလည်းသိပ်ထန်တာပဲ မူတ်တာ အုံလိုက်ကျွတ်ထွက်သွားမလားအောင့်မေ့တယ်…. ထို့နောက်အမောပြေသောအခါ မအေး ကုန်းဗျာ ဖင်ဖူးခေါင်းထောင် လိုးခွဲမယ် အမလေးဖြေးဖြေးလုပ်ပါ တော်လေးရယ်….။

ထို့နောက်ဖင်ဖူးခေါင်ထောင်စောက်ဖုတ်အုံပြူထွက်လာတာကိုလိုးချင်စိတ်ထလာကာ…လီးကိုစိုက်ကာထိုးထည်လိုက်ပါတော့တယ်…အီးဖြည်းဖြည်း…အီး ဘွတ် ဘွတ် ဖတ် ဖတ် အအအအ အအအ အအ အး အွတ် အွတ် ဖွတ်ဘွတ် ကျွတ်ကျွတ် အမလေးလေး ဖတ်ဖတ်မအေးကိုတရပ်စပ်ဆက်တက်ကျုံးပါတော့တယ်…မအေးကညည်းလည်းညည်း အော်လည်းအော် ကျွန်တော်လည်း လီးမှာကျပ်၍အရသာအလွန်ကောင်းကာ ခဏအကြာမှာပြီးချင်လာ၍ မောင်လေး လာလာ မျက်နှာပေါ်ပန်း ဆိုသောကြောင့် ၂၀ချက်ခန့်ဆက်တိုက် အအအ ဖတ် ဖတ် ဖတ်အအွတ် အွတ်အအ ဆောင့်ကာလီးကိုထုတ်ကာမျက်နှာပေါ်ပန်းလိုက်ပါတော့တယ်… နှစ်ယောက်ဖက်ကာမှိန်းနေခိုက် အချိန်စေ့ပြီဆိုသောကြောင့် နှစ်ယောက်ကစ်ဆင်ရိုက်ကာ အပြန်အလှန်မခွဲနိုင်မခွာနိုင်ဖြစ် တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ကိုင်ပွတ်သက်နေကာ နောက်တစ်ခါလာပြော၍ ဘောက်ဆူး ၅၀၀၀ပေးကာပြန်ထွက်လာခဲ့ပါတော့တယ်…..။

ထိုအကြောင်းဦးဇေယျ ပြောသောအခါ ဟဟဟ ကောင်းတယ်ကွာ ကောင်းတယ်ဖာသည်မချတာ ပိုက်ဆံပေးချတာပဲကွာ သူလည်းအဆင်ပြေ ကိုယ်လည်းကောင်းပေါ့ တကယ်သာမာန်အပျိုလေးတွေကိုလိုးချင်ရုံသက်သက်နဲ့ ချစ်ဟန်ဆောင်တာထက်စာရင် မင်းအများကြီးတော်တယ်….အေး ငါ့ကောင်ဘဝအတွက်လည်းလုပ်ဦးကွာ ဆက်စ်ဆိုတာကောင်းတဲ့အရာပဲ အဲ့စိတ်အရမ်းများသွားရင်လည်းမကောင်းဘူး အောကားအောစာအုပ်အရမ်းမဖတ်နဲ့ကွာအားကုန်တာပေါ့ ..စိတ်ထနေတဲ့အချိန်သာဖတ် အာသာဖြေပေါ့ကွာ ပြီး မိသားစုတစ်ခုဦးဆောင်နိုင်ဖို့ ကြိုးစားအလုပ်လုပ်ဦးကွာ …ဆင်းရဲရင်နှိမ်ခံရမယ်….ကျန်းမာအောင်နေကွာ အဓိကက ငါပြောတဲ့သက်ငယ်မုဒိန်းတွေ ဘတ်စ်ပေါ်ထောက်တာတွေ မိန်းကလေးတွေလမ်းမှာတွေ့ စတာတွေ ချောင်းရိုက်ပြီးဖြန့်တာတွေတာမလုပ်နဲ့အောက်တန်းကျတယ် ယုတ်ညံတယ် ရှက်ဖို့ကောင်းတယ်ရှေ့မှာတွေ့ရင်တား ဟုတ်ပြီလား ဟုတ်ကဲ့ပါဗျ ကျွန်တော်ဦးဇေယျပြောတာမှတ်ထားပါတယ်….. အေးကွာ …ပြန်တော့ ငါ့ကောင်…….ပြီးပါပြီ။

ဟော… ကိုထွန်းထွန်းပါလား၊ ဘယ်တုန်းကရောက်လဲ…”“တပတ်လောက်ရှိပြီဗျ…၊ သင်တန်းလာတက်တာ…”“ဘယ်တော့ပြန်မှာလဲ…”“သဘက်ခါ…”“ဒါဆိုအတော်ပဲ၊ ကျွန်တော်လူကြုံရှာနေတာဗျ၊ ခင့်ကို တယောက်တည်းဒီမှာထားခဲ့ရမှာမို့ နောက်ဆံငင်နေတုန်း ခင်ဗျားနဲ့ ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်တွေ့ရတော့ အဆင်ပြေသွားတာပေါ့၊ ဟုတ်ဘူးလားခင်၊ခင်လည်း သန်ဘက်ခါပြန်မှာ။ ခင်ဗျား ဒီမှာပဲ တည်း နေတာလား”“ဟုတ်တယ်၊ ဝမ်းဆဲဗင်းတူးဝမ်းမှာ…”“ကျွန်တော်တို့က တူးအိုသရီးနိုင်း…။ ခင်ဗျားရောက်တာ ကြာပြီလား”“၁၅ရက်ရှိပြီဗျ”“ကျွန်တော်တို့က ၅ရက်ရှိပြီ။ မဆုံဘူးနော်။ အေးဗျာ၊ အခုတော့ ခင့်အတွက် စိတ်အေးရတာပေါ့။ ဒီလို ကိုထွန်းထွန်းရေ၊ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်က လာတုန်းကတော့ အေးအေးဆေးဆေးပဲ။ ဒီကျတော့မှကျွန်တော့်မှာ အလုပ်ပေါ်လာလို့ ထိုင်ဝမ်ကို ဒီနေ့ နေ့ခင်းပဲ ကူးရတော့မှာ။ ထိုင်ဝမ်မှာ တရက်နေပြီးရင် အမေရိကကို ဆက်သွားရဦးမှာဆိုတော့ ခင့်ကို ခေါ်သွားလို့မဖြစ်တော့ဘူး။

ဒါနဲ့ ခင်ဒီနေ့ပြန်လို့ရမလားလို့ထိုင်းအဲယားခင်းကို လှမ်းမေးတော့လည်း ဝယ်ထားတဲ့နေ့ထက် စောချင်လို့မရဘူး၊ နောက်ကို ရွှေ့ချင်ရင်တော့ ဖြစ်တယ်လို့ ပြန်ပြောတယ်။ ခင့်အတွက် ဒုက္ခရောက်နေတာပေါ့…”“အော်… သဘက်ခါ တီဂျီနဲ့လား။ ကျွန်တော်လည်း တီဂျီနဲ့ပဲဆိုတော့ အဆင်ပြေတာပေါ့ကိုမြင့်နိုင်…”“အေးဗျာ။ မပြန်ခင်လည်း ခင့်ကို ခင်ဗျား အဖော်လုပ်ပေးပါဦးဗျာ…” “စိတ်ချ၊ စိတ်ချ”ဇာတ်လမ်းက ထိုနေရာတွင် စပါ၏။နိုင်ငံကား ဟောင်ကောင်။ နေရာကား ရှန်ဂရီလာ ကြယ်ငါးပွင့်ဟိုတယ်ကြီး၏ဧည့်ကြိုစားပွဲရှေ့မှာ။ အချိန်ကား တခုသော သောကြာ၊ မွန်းတည့်စအချိန်။ ထိုနိုင်ငံသို့ အလုပ်ကိစ္စနှင့်ရောက်နေသော ထွန်းထွန်းမှာဆွမ်းခံရင်း ငှက်သင့်ရလေပြီ။မြန်မာပြည်ရန်ကုန်မြို့တွင် တမြို့တည်းနေကြပေမယ့် သာရေးနာရေးမရှိလျှင် ကိုယ့်အလုပ်နှင့်ကိုယ်ရ၍ပ်ကာ တယောက်နှင့် တယောက်ဆုံဖြစ်ဖို့ တနှစ်တခါပင်ကြုံရခဲ့သည့် ငယ်သူငယ်ချင်းမြင့်နိုင်တို့လင်မယားကို ဟောင်ကောင်မှာမှတိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်လာ ဆုံရ၏။

မြင့်နိုင်ကား လူချမ်းသာတဦးဖြစ်နေပြီ။ သူ့ဇနီး ခင်(ခေါ်) ခင်ခင်အေးမှာလည်း မြင့်နိုင်နှင့်မညားခင်ကတည်းက ရင်းနှီးခဲ့သူဖြစ်ပါ၏။ မြင့်နိုင်မချမ်းသာခင်၊ သူလည်း လူပျိုကိုယ်လွတ်ဘဝတုန်းက မြင့်နိုင်တို့အိမ်သည် သူ့စားအိမ်သောက်အိမ်ဖြစ်ခဲ့သည်မို့ မြင့် နိုင်နှင့် တင်မကဘဲ ခင်ခင်အေးနှင့်ပါ အလွန်ရင်းနှီးပါ၏။နောက်ပိုင်း မြင့်နိုင် ချမ်းသာလာသောအခါတွင်မူ သူကလည်း အိမ်ထောင်တွေကျ၊ သူ့ဘဝအတွက်လည်း ရုန်းကန်နေရသဖြင့် အနေခင်းခဲ့ကြ၏။ယခုဆုံမယ့်ဆုံတော့ ဟောင်ကောင်မှာ။ မြင့်နိုင်ကတော့ သူ့လောဘဇောနှင့် ဇနီးသည်ကို ထားရစ်ကာခရီးဆက်လေပြီ။ သူ့ မိန်းမကို အဖော်လုပ်ပေးဖို့လည်း မှာသွား၏။ ၂။ ညနေ ၄နာရီလောက်တွင် ထွန်းထွန်းအခန်းမှ ဖုန်းကမြည်လာ၏။ “ကိုထွန်းထွန်းရေ၊ ခင်ပါ…” “ဟုတ်ကဲ့ပါ ခင်…” “ခင် နှောင့်ယှက်ရာများရောက်သွားလား…” “မရောက်ပါဘူး။ ကျွန်တော်ပျင်းတာနဲ့ တီဗီထိုင်ကြည့်နေတာ” “ဒီညနေ ကိုထွန်းမှာ ဘာအစီအစဉ်တွေရှိလဲ…” “အထူးမရှိပါဘူး ခင်၊ ဈေးလေးဘာလေး ဝယ်ပြီး၊ ညစာစားဖို့ပါပဲ…” “ဘယ်သူတွေပါဦးမှာလဲ…” “ဟင့်အင်း… မပါပါဘူး၊ ကျွန်တော်တယောက်တည်းပါ။

သင်တန်းကအဖွဲ့တွေက ပြန်ကုန်ကြပြီ။ ကျွန်တော်ကသာ ရောက် တုန်းပေါက်တုန်း ဝယ်ရခြမ်းရအောင်နေခဲ့တာ…” “ခင်လိုက်ခဲ့မယ်ဆိုရင် ကိုထွန်းထွန်းအတွက် အနှောင့်အယှက်ဖြစ်မှာလားဟင်…” “ဟာ… ခင်ကလည်း လုပ်ပြီ။ ကျွန်တော်ကတောင် ခင့်ကို ခေါ်ဖို့စဉ်းစားနေတာ။ ခင်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်မှာစိုးလို့…” “ဒါဆို ခင်လိုက်ပါရစေနော်၊ ညစာလည်း တူတူစားကြတာပေါ့…” ၃။ ဓာတ်လှေခါးထဲမှ ထွက်လာသော ခင်ခင်အေးကို ကြည့်ကာ ထွန်းထွန်း အသက်ရှူမှားချင်သလိုဖြစ်သွားခြင်းသည် ယခုဆက် လက်ဖော်ပြမည့် ဇာတ်လမ်းအတွက် အသက်ဖြစ်ပါ၏။ ပြောရလျှင် ထွန်းထွန်းအသက်လည်း မငယ်တော့ပါ။ ၄၀ရှိပါပြီ။ ခင်ခင်အေးလည်း မငယ်တော့ပါ။ သူ့ထက် ၃နှစ်ငယ်သဖြင့် ၃၇နှစ်ပေါ့။ ထွန်းထွန်းကိုယ်တိုင်က သားနှစ်ယောက်ဖခင်ဖြစ်နေသလို ခင်ခင်အေးသည်လည်း ကလေးနှစ်ယောက်မိခင်ဖြစ်ပါ၏။ သို့သော် လွန်ခဲ့တဲ့ ၁၅နှစ်ကျော်၊ မြင့်နိုင်နှင့်အိမ်ထောင်မကျခင်ကတည်းက ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်အတိုင်း ခင်ခင်အေးက သွယ် လျနေဆဲဖြစ်ပါ၏။

ခင်ခင်အေး၏မျက်နှာမှာလည်း ရင့်ကျက်လာသည့်အတွက် ပိုမိုကြက်သရေရှိလာသည်မှအပ လွန်ခဲ့တဲ့၁၅နှစ်ကျော်က လိုပင် လှပတင့်တယ်ဆဲလည်း ဖြစ်ပါ၏။ ရန်ကုန်တွင်နေစဉ်က တချိန်လုံး ထဘီနှင့် မြန်မာလိုဝတ်စားထားသည်ကိုသာတွေ့ဖူးထားရသော ထွန်းထွန်းအတွက် ခင်ခင် အေးကို အခုလို မီနီစကပ်နှင့် ချပ်ချပ်ရပ်ရပ်မြင်လိုက်ရတော့ အသက်ရှူမှားချင်သည်မှာ မဆန်းလှပေ။ ဖြူဝင်းသောအသားအရေ၊ ဆံပင်ထုံးဖွဲ့ပုံနှင့် ပြည့်တင်းသော န၍တ်ခမ်းကို စိုစိုရဲရဲဆိုးထားသည်များကြောင့် ခင်ခင်အေး၏ မျက်နှာလေးက ဖူးနေအောင်လှနေပါ၏။ ဝတ်ထားသော အပြာနုရောင် မီနီစကပ်က အသားကပ်ဖြစ်နေလေရာ ခင်ခင်အေး၏ရိ၍က်ကြီးဖို ငယ်အသွယ်သွယ်ကိုတင်းတင်းရင်းရင်းမြင်နေရ၏။ ယုတ်စွအဆုံး နို့သီးခေါင်းအရာလေးများကိုပင် ပြူးပြူးကလေးတွေ့နေရသလိုပင်။ ပေါင်လယ်အထိတိုသော စကပ်ကို ဝတ်ဆင်ထားသဖြင့် ပေါင်တံသွယ်သွယ်များနှင့် ခြေသလုံးဖွေးဖွေးတို့၏အလှကိုလည်း စာ ဖွဲ့ရမလိုဖြစ်နေပါတော့၏။

ဒါ ငယ်သူငယ်ချင်းရဲ့မိန်းမပဲဟု မိမိကိုယ်ကို သတိပေးရင်း ထွန်းထွန်းတယောက် သက်ပြင်းချကာ ဟိုတယ်တွင်းမှ နှစ် ယောက်သား ထွက်ခဲ့ကြပါ၏။ ခင်ခင်အေးက စကားတွေ ဖောင်နေသော်လည်း ထွန်းထွန်းမှာ မကြားတချက်ကြားတချက်၊ လမ်းအကူး မှာ သူ့လက်မောင်းကို လှမ်းဆုပ်တော့လည်း ရင်ထဲ ဖိုချင်သလိုလို။ ကုန်တိုက်တွေတခုပြီးတခုသွားကာ ဝယ်ကြခြမ်းကြသည်၊ ပြီးတော့ ပစ္စည်းတွေ ဟိုတယ် ပြန်ထား၏။ ညရှစ်နာရီခွဲကျတော့ ဟိုတယ်အနီးက တရုတ်ဆိုင်လေးမှာ ညစာစားကြ၏။ ခင်ခင်အေးက ဝိုင်သောက်ချင်သည်ဆို၍ ဝိုင်အဖြူတလုံးမှာကာနှစ်ယောက်သား သောက်ရင်း စကာတွေဖောင်ဖွဲ့ကြ၏။ အဓိကကတော့ ခင်ခင်အေး မြင့်နိုင်ကို မကျေနပ်ကြောင်းသာဖြစ်၏။ ခင်ခင်အေး မကျေနပ်ချင်လည်း မကျေနပ်ချင်စရာ။ ဇနီးအရင်းခေါက်ခေါက်ကို သူများနိုင်ငံမှာ ထားရစ်ကာ သူက ခရီးဆက်သွားခြင်းအတွက် ခင်ခင်အေး ဘယ်နည်းနှင့်နားလည်ပေးနိုင်ပါ မည်နည်း။ တော်ပါသေးရဲ့… ကိုထွန်းထွန်းနဲ့ တွေ့ပေလို့ပေါ့တဲ့။

ဝိုင်တပုလင်းမှာ ထွန်းထွန်းက နှစ်ခွက်သာ သောက်လိုက်ရ၏။ ခင်ခင်အေးက စကားတပြောပြောနှင့် တော်တော်သောက် လေ၏။ ဟိုတယ်သို့ ပြန်ကြတော့ ည ၁၀နာရီကျော်နေပြီ။ လမ်းက ရှင်းနေ၏။ ခြေလျင်လျှောက်ခါ ပြန်ခဲ့ကြတော့ လမင်းကြီးက ထိန်ထိန်သာနေ၏။ ခင်ခင်အေးက သူ့လက်မောင်းကို မှီတွဲရင်း ခပ်ဖြည်းဖြည်းလျှောက်လာရာမှ ခပ်တိုးတိုးပြော၏။ “ခင့်ကို အထင်သေးချင်လည်း သေးတော့ ကိုထွန်းရယ်…၊ ခင်ပြောချင်တယ်…” “ပြောပါ ခင်ရဲ့၊ ဘာလို့ အထင်သေးရမှာလဲ…” “ခင်အခုအချိန်မှာ အရမ်းအထီးကျန်နေတာ ကိုထွန်းသိတယ်မဟုတ်လား…” “သိတာပေါ့…” “အခု ခင်တို့ တခြားနိုင်ငံ၊ တခြားကမ္ဘာတခုမှာ ရောက်နေတယ်နော်…” “ဟုတ်တယ် ခင်…” “ခင့်အထီးကျန်ကမ္ဘာလေးထဲမှာ ကိုထွန်း ခဏလောက် လာနေပေးနိုင်မလားဟင်…” သူ့ရင်မှာ ပူနွေးလာ၏။ ခင်ခင်အေးက ရိ၍က်ငင်သလိုအသံမျိုးဖြင့် ခပ်တိုးတိုးဆက်ပြော၏။ “အို… ခင်၊ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲ ပြောပါရစေနော်၊ သဘက်ခါ ရန်ကုန်ပြန်မရောက်ခင်အထိ ကိုထွန်းကို ခင့်ချစ်သူအဖြစ် ခင့်အနားမှာခေါ်ထားချင်တယ်ဆိုရင် ကိုထွန်း ခင့်ကို သိပ်အထင်သေးသွားမှာလားဟင်…”။

သူ့လက်မောင်းကို ဆုပ်ထားသော ခင်ခင်အေး၏လက်ပေါ်သို့ သူ့လက်တဖက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်ဆုပ်ညှစ်လိုက်ပြီး သူပြန်ပြောလိုက် ပါ၏။ “ဘာလို့ အထင်သေးရမှာလဲ ခင်ရယ်၊ ကျွန်တော်လည်း ခင့်ကို အဲလိုပဲ ပြောချင်တာ၊ ခင့်ကို စော်ကားမိသလိုဖြစ်မှာစိုးလို့ မနည်းစိတ်ထိန်းထားရတာပါဗျာ…” ခင်ခင်အေးက လမ်းခုလတ်တွင် ရပ်လိုက်ပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင်ကာ သူ့ကို ရွှန်းရွှန်းစားစားမော်ကြည့်၏။ “တကယ်ပြောတာလားရှင်…” “တကယ်ပါ ခင်ရယ်၊ ညနေက ဓာတ်လှေခါးထဲက ထွက်လာတဲ့ ခင့်ကို မြင်လိုက်တော့ အသက်ရှူတောင် မှားသွားတယ်။ လှလိုက်တာ ခင်ရယ်၊ ချစ်စရာကောင်းလိုက်တာလို့ ပြောချင်လိုက်တာ။ မြင့်နိုင်မျက်နှာ…” ထွန်းထွန်းစကားမဆုံးခင် ခင်ခင်အေးက သူ့လက်ကလေးဖြင့် ထွန်းထွန်း၏န၍တ်ခမ်းကို ပိတ်လိုက်ပါ၏။ “အဲဒါတွေ မပြောနဲ့တော့ ကိုရယ်၊ ဒီမှာ ခင်ရယ်၊ ကိုရယ်၊ ကိုရယ် ခင်ရယ် နှစ်ယောက်တည်းပဲ ရှိတယ်၊ ကျန်တဲ့သူတွေ ဘယ်သူမှ ဒီကမ္ဘာလေးထဲမှာ မရှိဘူး၊ ခင်နဲ့ ကို၊ ကိုနဲ့ခင်ပဲရှိချင်တယ်…”။

ပြောပုံလေးကိုသဘောကျလွန်းသဖြင့် ခင်ခင်အေး၏ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး အနှစ်နှစ်အလလက နမ်းချင်ခဲ့သော ခင်ခင် အေး၏ န၍တ်ခမ်းထူထူပြဲပြဲလေးကို တယုတယနမ်းစုပ်လိုက်မိရပါတော့၏။ “တခုတော့တောင်းပန်ပါရစေနော်…” အနမ်းရှည်၏အဆုံးမှာ ခင်က ပြောလိုက်သဖြင့် သူ ခင့်ပါးလေးကို အုပ်ကိုင်ထားရင်းနှင့် ခင့်မျက်လုံးတောက်တောက်လေးတွေ ကို ငေးကြည့်လိုက်၏။ “ခင်ပြောတဲ့ကမ္ဘာလေးက ဒီ ဟောင်ကောင်မှာပဲနော်။ ဟောင်ကောင်မြေက လေယာဉ်ထွက်တာနဲ့ ကိုလည်း ကို့ကမ္ဘာထဲပြန် ရောက်သွားပြီ။ ခင်လည်း ခင့်ကမ္ဘာထဲ ပြန်ရောက်သွားပြီမို့ ခင်တို့နှစ်ယောက် အရင်ကလို မိတ်ဆွေတွေအဖြစ်ပဲ ရှိနေချင်တယ်။ ခင်ပြော တာ ကိုနားလည်ပေးနိုင်မလားဟင်…” သူခေါင်းညိတ်၏။ ခင်က သူ့ရင်ခွင်ထဲသို့ တိုးဝင်လာရင်း ခပ်တိုးတိုးပြောနေပါသေး၏။ “ဒီမှာရှိနေတဲ့ ခင်တို့ကမ္ဘာလေးဟာ အိပ်မက်လေးတခုလို့ အောက်မေ့ပေးပါလို့ ခင် ကို့ကို “ကိုတောင်းပန်ထားမယ်နော်…” “စိတ်ချပါ ခင်ရယ်၊ အားလုံး ခင့်စိတ်တိုင်းကျ ဖြစ်ရပါစေ့မယ်လို့ ကိုယ်ကတိပေးပါတယ်…” ခင်က သူ့ကိုခပ်တင်းတင်းဖက်လိုက်ပါ၏။

အသက်၄၀ယောက်ျားတယောက်နှင့် အသက်၃၇နှစ်အရွယ်မိန်းမတယောက်၊ နှစ်ယောက်စလုံးက အိမ်ထောင်သယ်တွေဖြစ်၏။ သို့သော် ထိုနှစ်ယောက်မှာ အခုကျတော့ ဆယ်ကျော်သက်ချစ်သူရည်းစားများနှယ် ကယုကယင်ဖြစ်နေကြပါပြီ။ ဟိုတယ်ပြန်ရောက်တော့ ခင်ခင်အေး၏အခန်းသို့သူလိုက်သွားရ၏။ ခင်က သန့်စင်ခန်းသို့ဝင်နေချိန်မှာ သူက ခင်ခိုင်းထားခဲ့ သည့်အတိုင်း ခင့်အခန်းတွင်း ရေခဲသေတ္တာထဲမှာ အသင့်ရှိနေသော ရှန်ပိန်ပုလင်းကို ဖွင့်ကာ တခွက်ဖြည့်ထားလိုက်၏။ သန့်စင်ခန်းမှ ခင်ပြန်ထွက်လာသောအခါ ဖန်ခွက်ကို ခင့်ထံ လှမ်းပေးလိုက်တော့ ခင်ကခေါင်းရမ်း၏။ သူငုံပြီး န၍တ်ခမ်းချင်းတေ့ကာတိုက်မှသောက် မည်ဟုပြောသဖြင့် တငုံငုံကာ ချစ်မက်လှသော ခင့်န၍တ်ခမ်းထူထူလေးကိုထိကပ်ပြီးရှန်ပိန်အေးကိုခင့်ပါးစပ်ထဲပြောင်းထည့်ပေးလိုက်၏။ ခင်က သူ့လည်ပင်းကို အားပါးတရ ပြန်လည်သိုင်းဖက်ပြီးနောက်မှာတော့ မျက်နှာချင်းက ခွာလို့မရတော့ပါ။ လမ်းမှာနမ်းတုန်းက တယုတယနှင့် ဖွဖွသာသာဖြစ်ပေမယ့် အခန်းထဲက အနမ်းကျတော့ မွတ်သိပ်ပြင်းပြလွန်းနေကြပြီ။

နုတ်ခမ်းချင်းလျှာချင်းအတင်းတိုးထိပွတ်သပ်ကာ မက်မက်မောမောနမ်းလို့ပဲ မဝနိုင်။ သူကလည်း ခင်ခင်အေး၏ကိုယ်လုံးသွယ်သွယ်လျလျကို တအားဖက်ထားမိသလို ခင်ကလည်း သူ့ကို တအားပြန်ဖက်ထားလေ၏။ တကယ်တော့ ထိုန၍တ်ခမ်းများကို သူနမ်းချင်နေခဲ့သည်မှာ ၁၅နှစ်ကျော်ခဲ့ပြီ။ မြင့်နိုင်က သူနှင့်လက်ထပ်မည့်သူအဖြစ် မိတ် ဆက်ပေးခဲ့စဉ်အချိန်ကတည်းက ဆိုပါတော့။ ခင့်န၍တ်ခမ်းတွေက ပြည့်ပြည့်လေးတွေဖြစ်၏။ ထူသည်ဟုပင် ပြောလိုကပြောနိုင်သေး၏။ သို့သော် ထော်နေအောင်ထူသည်မဟုတ်ဘဲ လှပရုံ ပြည့်ပြည့်ဖောင်းဖောင်းလေးတွေသာဖြစ်၏။ နောက်ပြီး ခင့်ပါးစပ်လေးက ကျယ်ကျယ် လေး၊ သွားတက်ကလေးတွေပေါ်အောင် ပြုံးလိုက်သောအခါ အရမ်းလှသွားသော ခင့်န၍တ်ခမ်းတွေကို ထိုကတည်းက သူနမ်းချင်ခဲ့၏။ သို့သော် ပိုင်သူရှိနှင့်ပြီးဆိုတော့လည်း သူမေ့ဖျောက်ခဲ့ပါ၏။ နောက်ပိုင်း ခင်နှင့်ရင်းနှီးလာသောအခါတွင်မူ ထိုန၍တ်ခမ်းများက သူ့ကို ဖမ်းစားဆဲ။ ကလေးတယောက်ရအပြီးမှာတော့ ခင့်န၍တ်ခမ်းတင်မက ခင့်ကိုယ်လုံးကပါ သူ့ကို ဖမ်းစားလာလေတော့၏။

ကလေး နှစ်ယောက်ရအပြီးမှာတော့ ခင်က နှစ်သားမွေး၊ နှစ်သွေးလှလာသည်ဟုပင် သူထင်ခဲ့၏။ ခင့်ရင်သားများမှာ အပျိုတုန်းကထက် ဖွံ့ထွား လာသည်ကို သူသတိထားမိသလို ခင့်တင်ပါးတွေမှာလည်း အပျိုတုန်းကထက် ကားစွင့်တရစ်လာခဲ့သည်ကို သူကောင်းစွာသတိထားမိ ၏။ အမြင်ရိုင်းအောင်ထွားကြိုင်းလာခြင်းမျိုးမဟုတ်ဘဲ ကျဉ်သောခါးနှင့်လိုက်ဖက်သော အသားစိုင်များသာဖြစ်နေခဲ့၏။ ပြီးတော့ ခင်က ကစားသည်လားမသိ၊ ခင့်ဗိုက်သားမှာ ကလေးနှစ်ယောက်အမေဟု ဘယ်လိုမှ မထင်ရအောင် ချပ်ချပ်ရပ်ရပ်ရှိနေခဲ့သည်ကိုလည်း သူ သတိထားမိခဲ့၏။ ထိုအလှအပများကြောင့်လည်း သူသည် ခင်တို့ထံသို့ အရောက်အပေါက်နည်းသွားခဲ့ခြင်းလည်းဖြစ်၏။ ခင့်ကို မြင်လေတိုင်း ပေါ်ပေါက်လာတတ်သည့် လိုချင်တပ်မက်စိတ်များကို ထိန်းသိမ်းနေရသည်ကိုက သူ့အတွက် ပင်ပန်းဆင်းရဲလွန်းလှ၍လည်းဖြစ်၏။ ကိုယ်နှင့်မဆိုင် ခွင့်မပိုင် ဆွဲကိုင်ကြည့်ခွင့်မရှိမှတော့ မမြင်ရလေကောင်းလေဟုပင် သူအောက်မေ့ခဲ့၏။ အမှန်ကိုဝန်ခံရလျှင် သူ့အိပ်မက်တွေထဲမှာ ခင်မကြာခဏရှိခဲ့ဖူးပါ၏။

သို့ရာတှငျ ပိုငျသူလညျးရှိပွီးဖွစျသညျ့အပွငျ ခငျကိုယျ တိုငျက အငျမတနျအိေ`န်ဒကွီးသူ၊ အနတေညျသူ၊ အေးဆေးသူဖွစျသညျ့အတှကျ အိပျမကျသညျ အိပျမကျဘဝတှငျသာ ရှိနခေဲ့ပါ၏။ ယခုတော့ ထို ခငျသညျ သူ့ရငျခှငျထဲမှာ သူ့ကို သူ့လိုပငျ မှတျသိပျစှာ တုံ့ပွနျနမျးနသေော ခငျဖွစျနပေါပွီ။ အနှစျနှစျအလလ အောငျးထားခဲ့ရသော ဆန်ဒမြား ပွညျ့ဝတော့မညျဖွစျ၍ သူရငျတှခေုနျနေ၏။ ခငျ၏ခြိုမွိနျမှတျသိပျလှသော အနမျးရယေဉျကွောမှာ မညျမြှကွာအောငျ မြောသှားမိသညျမသိ။ ခငျ့ဘယျလကျကလေးက သူ့ အငျ်ကြီကွယျသီးမြားကိုစတငျဖွုတျနသေောအခါမှသာ သူသတိဝငျလာ၏။ သူ့လကျတိုရှပျအငျ်ကြီကွယျသီးမြားကို ကူဖွုတျပေးလိုကျ၏။ န၍တျခမျးခငြျးကတော့ ခှာလို့မရနိုငျကွ။ ကွယျသီးတှပွေုတျသှားသောအခါ ခငျက သူ့အငျ်ကြီကို လကျနှစျဖကျနှငျ့ခြှတျနသေဖွငျ့ သူကူကာခြှတျလိုကျ၏။ လအေေးစကျ တပျထားသောအခနျးထဲတှငျ အနညျးငယျအေးနသေောျလညျး သောကျထားသောဝိုငျအရကျနှငျ့ တကျနသေော အခစြျရှိနျကွောငျ့ကိုယျခြှတျ ဗလာဖွစျသှားသညျ့တိုငျ နသောထိုငျသာပငျ။

အင်္ကျီပြီးတော့ ခင့်လက်ကလေးနှစ်ဖက်က သူ့ခါးပတ်ကို ဖြည်နေပြန်ပါပြီ။ သူ ကူရပြန်ပါပြီ။ အမှန်က သူသည် မနူးမနပ်ကလေးလည်းမဟုတ်ပါ။ ဒီလိုကိစ္စမျိုးကို တဖက်ကမ်းခတ်ကျွမ်းကျင်သူသာဖြစ်ပါ၏။ သို့သော် ယခုတော့ ခင်က ဦးဆောင်သူဖြစ်နေပါပြီ။ ဘောင်းဘီကိုတော့ လူချင်းမခွာဘဲ ချွတ်လို့မရတော့ပေ။ ထို့ကြောင့် လူချင်းခွာကာ မတ်တတ်ရပ်ပြီး ခါးမှ ဘောင်းဘီရှည်ကို ချွတ်ချပြီး အနီးရှိ စာရေးစားပွဲမှ ကုလားထိုင်ပေါ်ပစ်တင်လိုက်၏။ ယခုအခါ သူ့ကိုယ်ပေါ်တွင် အတွင်းခံဘောင်းဘီတိုလေးသာကျန် တော့၏။ အတွင်းခံဘောင်းဘီ အသားရောင်လေးထဲတွင် ထိုးထိုးထောင်ထောင်နှင့်ဖုဖုဖောင်းဖောင်းဖြစ်နေသည်ကို ခင်က မျက်တောင် မခတ်ကြည့်ရင်း သူ့လက်ကလေးနှစ်ဖက်ဖြင့် ခါးတဖက်ဆီမှ ဆွဲကာ ထိုဘောင်းဘီလေးကို ခင်ကပင် ချွတ်ချလိုက်ပါတော့၏။ ချွတ် ချရင်းက ကြမ်းပေါ်သို့ ဆင်းလိုက်ပါ၏။ ခြေချင်းဝတ်သို့ရောက်သွားသော ဘောင်းဘီကို ခြေထောက်မှ ရုန်းအထွက်တွင် ဗိုက်နှင့်ထိ တော့မတတ် တောင်မတ်နေသော သူ့ရွှေပန်းကြီးက ခင့်မျက်နှာလှလှလေးကို တရမ်းရမ်းနှင့် သွားပွတ်နေချေသေး၏။

ဘောင်းဘီလေးကိုငုံ့ချွတ်နေရာမှဘောင်းဘီကျွတ်အသွားတွင် ခင်က မော့လိုက်ပြီး သူ့မျက်နှာနှင့် ကပ်နေသော ရွှေပန်းကြီး ကို နှာခေါင်းဖျားလေးဖြင့် ဖိကာဖိကာ တရွှတ်ရွှတ်နမ်းလိုက်ရာ သူ့ရင်မှာ ကြည်နူးခြင်းများအပြည့်ဖြင့် ဖြစ်သွားရပါ၏။ ရွှေပန်း တချောင်းလုံးကို အဖျားမှ အရင်းအထိ အနုစိပ်ကလေး နှာခေါင်းနှင့်ဖိကာနမ်းလိုက်ရုံတင်မက တွဲလောင်းကျနေသော ဥနှစ်လုံးကိုပါ ဘယ် လက်နှင့် ညင်ညင်သာသာလေး အုပ်ကိုင်ကာ တရွှတ်ရွှတ်နမ်းပြန်၏။ တဏှာရာဂတော့တဏှာရာဂပါ။ သို့သော် စုံမက်မြတ်နိုးမ၍ပါ တွဲဖက်ပါဝင်နေသော ထိုအပြုအမူလေးကြောင့် နှစ်ပေါင်းများစွာ ကတည်းက တိတ်တခိုးစွဲလန်းရသူ ခင့်အပေါ်တွင် သူ့အကြင်နာတွေက ယိုဖိတ်လျှံကျနေပါတော့၏။ ခင်က ဥအောက်ပိုင်းများကိုပါ နှာခေါင်းနှင့် ကျကျနန နမ်းပြီးတော့မှ လှပပြည့်တင်းကာ န၍တ်ခမ်းနီများမရှိတော့ပြီဖြစ်သည့် တိုင် ပန်းသွေးရောင်ဖြင့်ယှက်သမ်းဆဲ န၍တ်ခမ်းလေးဖြင့် သူ့ဒစ်ပန်းရောင်ကို ညင်ညင်သာသာလေး ပတ်ခနဲနမ်းစုပ်လိုက်ပြန်ပါ၏။ ထို့ နောက်တွင်ကား ထိုန၍တ်ခမ်းလွှာများ ပွင့်အာသွားကာ သူ့လိင်တံကြီးကို ခင်တယောက် အငမ်းမရစုပ်နမ်းနေပါတော့၏။

နှေးထှေးသော ခငျ့ခံတှငျးတငျမက သှကျလကျသော ခငျ့လြှာလေးကပါ သူ့လိငျတံကို ကောငျးကောငျးကွီး အရသာပေးနလေပွေီ။ အိေ`န်ဒရှငျ၊ ယဉျကြေးသိမျမှေ့သူအဖွစျသာ သူသိထားခဲ့သော ခငျ့ထံမှ ထိုအပွုအစုကို ခံယူရသညျ့အခါ ကွညျနူးခွငျးကအတိုငျး မသိအောငျပငျဖွစျသှားရပါတော့၏။ ခငျသညျ နရောနှငျ့နရော နတေတျသော မိနျးမသားတဦးပတေကား။ ဘယျမိနျးမမှ အဆုံးအထိ မငုံပေးနိုငျခဲ့သော သူ့လိငျတံကွီးကို ခငျက အဆုံးအထိ ငုံလိုကျသောအခါတှငျကား သူ့မှာ အသညျး ခိုကျအောငျပငျ အရသာ တှေ့ရလပွေီ။ ခငျက လိငျတံကွီးကို သူ့ခံတှငျးထဲသို့ တဆုံးသှငျး၊ တဆုံးထုတျကာ စုပျပေးနေ၏။ တောျတောျ ကွီးကွာမှ တဝကျခနျ့ကို ငုံကာ လြှာကလေးဖွငျ့ ထိုးမှှကေလိပွနျ၏။ ထို့နောကျ ဒစျကွီးကို လြှာနှငျ့ကလိ၏။ ထို့နောကျ ညာလကျဖွငျ့ လိငျတံ၊ ဘယျလကျဖွငျ့ ဂှေးဥမြားကို ဖေးကိုငျထားရငျး လိငျတံအောကျပိုငျးကို လြှာနှငျ့လကြျလိုကျ၊ န၍တျခမျးနှငျ့စုပျလိုကျလုပျ၏။ ဂှေးဥ ကို ငုံကာခဲရငျး လြှာနှငျ့လညျး မှှေ၏။ ပွီးတော့ လိငျတံကွီးကိုပဲ ဆတျခနဲစုပျယူပွနျ၏။

သူ့မှာတော့ အရသာတွေ ရှိပြီးရင်း ရှိရင်း။ သူ့စိတ်ကူးအိပ်မက်တွေထဲမှာ ခင့်န၍တ်ခမ်းလွှာများအကြား သူ့လီးကို ထိုးထည့်ပြီး ခင်က စုပ်ပေးတာကို ခံကြည့်ခဲ့ဖူး၏။ ယခုတကယ်ခံရသောအခါတွင်တော့ စိတ်ကူးထဲကထက်တောင် ခင်ကကောင်းနေချေသေး၏။ ဖြူဝင်းသော ခင့်မျက်နှာနှင့် သူ့လိင်တံညိုမဲမဲကြီးကား လိုက်ပင် လိုက်ပေသေးတော့။ မျက်လုံးများ မှေးစင်းကာ အငမ်းမရစုပ်နေသော ခင့်မျက်နှာလေးမှာ ရမ္မက်ခိုးများဖြင့် ဝင်းပပြီး ခါတိုင်းထက် အဆများစွာပင် ပိုလှနေပေသေးတော့၏။ အတော်ကြီးကြာလာတော့ သူက ခင့်ကို ဆွဲထူလိုက်ရ၏။ “နားပါဦး ခင်ရယ်…” ခင်က အလိုက်သင့်လေးပါလာသောအခါ ခင့်ခါးပေါ်မှ မီနီစကပ်ကို ပုခုံးနှစ်ဖက်မှ လျှောချကာ သူချွတ်လိုက်၏။ မိုးပြာ ရောင်စကပ်ကလေးက ကြမ်းပေါ်သို့ ပုံကျသွားသလို ခင့်ကိုယ်ပေါ်မှာက ဘာအဝတ်မှ မကျန်တော့။ စောစောက သန့်စင်ခန်းဝင်စဉ်က တည်းက ခင်က အတွင်းခံများကို ချွတ်ထားခဲ့ဟန်တူ၏။ ပြည့်တင်းလုံးဝန်းသော ခင့်ရင်နှစ်မွှာမှာ ပုံ့ပုံ့အိအိကလေး။ နို့သီးခေါင်းလေးများကလည်း ကလေးအမေ၊ အအိုမ မပီသစွာပင် ပန်းသွေးရောင်ဖြင့် တင့်တယ်နေ၏။

ကြည့်ရတာနို့တင်းဆေးတွေ၊နို့သီးပန်းရောင်ပေါက်ဆေးတွေ မှန်မှန်လိမ်းပြီး ထိန်းသိမ်းထားခဲ့ပုံ ပင်။ သူကြည့်နေဆဲမှာ ခင်က ချာခနဲလှည့်လိုက်ပြီး ခုတင်ဘေးစားပွဲငယ်ပေါ်မှ ဖန်ခွက်ကို ယူလိုက်ကာ သူ့ကိုပေးပြီး “ခင့်ကိုတိုက် ပါဦး ကိုရယ်…”ဟုပြော၏။ သူက ခင့်တကိုယ်လုံးကို ခြုံကြည့်ရင်း လှမ်းယူခိုက်မှာ ခင်ကမေး၏။ “ခင်က ကို့အတွက် လှရဲ့လားဟင်…” “သိပ်လှတာပဲ ခင်…” “ခင့်ကို သိပ်လှတယ်လို့ ကို အမြဲထင်တာပဲလားဟင်…” “ဟင်…၊ ဘာလို့မေးတာလဲခင်…” “ကို ခင်နဲ့စသိတဲ့နေ့ကတည်းက ဒီနေ့အထိ ခင်နဲ့တွေ့တိုင်း ကို့မျက်လုံးတွေ တမျိုးဖြစ်ဖြစ်သွားတာ ခင်သတိထားမိတယ်။ ဘာမှန်းတော့မသိဘူး။ ညနေက ခင်ဓာတ်လှေကားထဲက ထွက်လာတော့ ကို့မျက်လုံးတွေလည်း အဲလိုပဲ။ ဒါပေမယ့် ဒီတခါကို့မျက်လုံး တွေ ပြောင်းသွားတာက ခါတိုင်းထက်ပိုကြာတယ်၊ အဲတော့ ခင်သိလိုက်တယ်၊ ကို့မျက်လုံးထဲမှာ ခင်တော်တော်လှနေတယ်လို့…” “ခင်က အရမ်းပါးတာပဲနော်…” “ဒါတော့ မိန်းမပဲကိုရယ်၊ ကိုယ့်ကိုကြည့်တဲ့မျက်လုံးတွေကို အဓိပ္ပာယ်ဖော်ချင်တာပေါ့…။

ကို့အကြည့်တွေကို ခင်ကြိုက်တယ်။ ခင့်ကို မက်မောတာ၊ တွယ်တာတာ၊ မြတ်နိုးတာတွေပဲမြင်ရတယ်၊ စားမတတ်ဝါးမတတ်ကြည့်တာမျိုးမဟုတ်ဘူးလေ…” “တော်သေးတာပေါ့…” “ဒါပေမယ့် ယောက်ျားနဲ့မိန်းမဆိုတော့လည်း ချစ်ပြီဆိုရင် ချစ်တာတခုတည်းနဲ့တင်လည်း ပြီးမှာမဟုတ်ဘဲ ပေါင်းချင်သေး ညားချင်သေးတာလည်း သဘာဝပဲမဟုတ်လားကိုရယ်။ စကတည်းက ညားချင်တဲ့မျက်လုံးနဲ့ မဖြစ်ရင်ပြီးတာပဲ။ အခု ခင့်ကိုအဝတ်အစား မပါဘဲနဲ့ မြင်ရတော့ရော ခင်ကလှရဲ့လားကို…။ အမှန်အတိုင်းပြောနော်… ခင် စိတ်မဆိုးဘူး…” “သိပ်လှနေတာပါပဲ ခင်ရယ်… အမှန်အတိုင်းပြောတာပါ” စကားအဆုံးမှာ သူက ဖန်ခွက်ကို အပြီးသတ်မော့လိုက်ရင်း တငုံကို ပါးစပ်ထဲတွင် ချန်ထားလိုက်၏။ ခင်က သူ့ဆီသို့ တိုး ကပ်လာပြီး သူ့ပုခုံးကို သိုင်းဖက်လိုက်သည်မို့ ခင့်ကို ပြန်ထိန်းဖက်လိုက်ရင်း ခင့်ကျောဘက်က စားပွဲပုလေးပေါ်မှာ ဖန်ခွက်လွတ်ကို တင်လိုက်၏။ န၍တ်ခမ်းချင်းတေ့ကာ ရှန်ပိန်အေးအေးကို ခင့်ခံတွင်းထဲသို့ ပြောင်းပေးလိုက်၏။ ခင်က သူ့လည်ပင်းကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ပြန်ဖက်ရင်း ရှန်ပိန်ကိုစုပ်ယူလိုက်သလို သူ့န၍တ်ခမ်းများကိုလည်း နမ်းစုပ်လိုက်ပါ၏။

သူက ခင့်ကို အသာထိန်းရင်း ကုတင်ပေါ်သို့ အသာလှဲချလိုက်၏။ ခင့်ကိုယ်ပေါ်တွင် ကိုယ်တပိုင်း မှောက်ကာ ခင့်ကို တင်းကြပ်စွာဖက်ရင်း ခင့်န၍တ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရပင်ပြန်လည်စုပ်ယူနမ်းရိ၍က်နေမိရပြန်၏။ တဆက်တည်းမှာပင် သူ့ညာလက်ကလည်း ခင့်ဘယ်ဘက်နို့အုံလေးကို စမ်းသပ်မိသွားရသေး၏။ မိမိခန္ဒာကိုယ်ကိုကောင်း မွန်စွာထိန်းသိမ်းထားသောကြောင့်ထင်ပါ၏။ ခင်၏နို့အုံမှာ အအိုတယောက်၏နို့အုံဟု ယူဆစရာ လုံးဝမရှိအောင် တင်းတင်းရင်းရင်း ရှိနေလေ၏။ နို့အုံကို ခပ်ဖွဖွဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်ရာမှခင့်နို့သီးခေါင်းလေးကိုလက်ညိုးလေးနှင့်ဖွဖွပွတ်လိုက်ရော ခင်တွန့်ခနဲဖြစ်သွားပြီး သူ့ကို ဖက်ထားသောလက်များမှာလည်းတင်းကြပ်လာပါ၏။ ထိုအခါ ခင့်နို့သီးလေးကို လက်ညိုးနဲ့လက်မကြားမှာ လှိမ့်ကစားနေလိုက်၏။ ထို့နောက် ခင့်ကိုယ်ပေါ်တွင် ကိုယ်တပိုင်းတင်ထားရာမှ န၍တ်ခမ်းချင်းမခွာဘဲ ဘေးသို့ စောင်းလှဲလိုက်ကာ ခင့်ကိုလည်း သူ့ဘက်အသာ လှည့်စောင်းရင်း ညာဘက်နို့သီးကို လက်မနှင့်လည်းကောင်း၊ ဘယ်ဘက်နို့သီးကို လက်သူြွကယ်နှင့်လည်းကောင်း ပွတ်သပ်ကစားနေမိရ ပြန်၏။

သူ့ညာလက်တဖက်တည်းနှင့် ခင့်နို့သီးခေါင်းလေးနှစ်လုံးစလုံးကို တပြိုင်နက်တို့ထိ ပွတ်သပ်လိုက်ခြင်းလည်းဖြစ်ပါ၏။ ခင်တယောက် ဖျတ်ဖျတ်လူးသွားရပါ၏။ အိမ်ထောင်သည်မိန်းမသားတယောက်အနေနှင့် ဒီလိုအတွေ့အကြုံမျိုးမှာ အဆန်းမဟုတ်သော်လည်း ကို့ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ် နေပုံများကမူ ခင့်အတွက် အလွန်ထူးခြားနေပေ၏။ အို… ကိုနမ်းပုံကိုက ဘယ်သူနဲ့မှ မတူပါဘူးလေ။ နို့သီးလေးများကို ကစားနေပုံက လည်း ခင့်အသည်းကို အပ်ကလေးနှင့် မနာအောင်ဆွပေးနေသလို တရွရွရှိလှပါ၏။ ခဏကြာတော့ သူက န၍တ်ခမ်းချင်းခွာလိုက်ပြီးခင့်ကို ပက်လက်လှန်လိုက်ပြန်ကာ ခင့်ဘယ်ဘက် နို့သီးခေါင်းလေးကို စို့နေ ပြန်ပါ၏။ သူ့ညာဘက်လက်ကလည်း ခင့်ဘယ်နို့အုံနှင့် နို့သီးကို တချိန်တည်းမှာ ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်နေသေး၏။ ခင့်ရင်ထဲတွင် ကြည်နူးမ၍၊ သာယာမ၍နှင့်အတူ ရာဂစိတ်များကလည်း ပိုမိုယိုဖိတ်လာရပါတော့၏။ ခင့်ကိုယ်ခင် သတိ မထားမိခင်မှာပင် ခင့်တင်ပါးများမှာ တချက်တချက်တွင် တွန့်ကာ၊ ကော့ကာဖြစ်နေရပါလေတော့၏။ ခဏနေတော့ သူက ဘယ်ဘက်နို့သီးလေးအား ပြောင်းစို့ပြန်၏။

သူနို့စို့ပုံကလည်းအင်မတန်ထူးခြားလှ၏။ ခင့်နို့သီးလေးများနာကျင်မှာ စိုးသည်ထင်၏၊ ဖွဖွသာသာလေး စို့နေခြင်းဖြစ်သလို သူ့လျှာလေးကလည်း ခင့်နို့သီးလေးကိုပွတ်သပ်ကစားနေသည် မှာ ညင်ညင်သာသာလေး။ တချက်တချက်တွင်တော့ “ကိတ်မနိုင်ခဲမရဖြစ်ပုံမျိုးနှင့် နို့သီးလေးကို သွားများဖြင့် ခပ်ဖွဖွခဲပြန်၏။ တတ်လည်း တတ်နိုင်တဲ့ကိုပါပဲ။ ခင့်ညာဘက်လက်ကလည်း ကို့လိင်တံကြီးကို ရှာဖွေကာ ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားမိရပြန်၏။ ခင့်ဘဝတွင် တခါမှမလုပ်ဘူး သော အလုပ်များကို လုပ်နေခဲ့မိပါပြီ။ စောစောက ကို့လိင်တံကြီးကို နမ်းစုပ်မိခြင်းမှာလည်း ခင့်ဘဝတွင် ပထမဆုံးအကြိမ်ဖြစ်၏။ နိုင်ငံ ခြားမှ ဝင်လာသောအပြာကားများတွင် မြင်ဖူးသော်လည်း ခင်ကိုယ်တိုင်ကမူ တခါမှ စိတ်မကူးဖူးပါ။ ကို့လိင်တံကြီးကိုမြင်ရတော့ ခင့် စိတ်တွေကို ခင်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ တခါမှ မလုပ်ဖူးသောအလုပ်ကို လုပ်လိုက်ရပါ၏။ အိမ်ထောင်သည်၊ ကလေးအမေပင်ဖြစ်လင့်ကစား ခင့်မှာ လိင်တံကို နမ်းစုပ်ဖူးဖို့ ခင်းစွ၊ ယခု ကို့လိင်တံကြီးကို ကိုင်ဆုပ်သလိုပင် ခင့်လင်သား၏လိင်တံကို တခါမှ မကိုင်ဖူးပါ။

ယခုကို့လိင်တံကိုကိုင်ဆုပ်မိသည်နှင့် ခင့်ရင်ထဲမှာ ခွန်အားသစ်တွေဖြင့် ပြည့်လာသလိုထင်ရ၏။ ထိုလိင်တံကြီးကိုလိုချင် မက်မောသောစိတ်ကလည်း ပြင်းပြသထက် ပြင်းပြလာပါတော့၏။ ထိုအချိန်တွင် သူ့ညာလက်ကလည်း ခင့်ပိုက်သားလေးကို စတင်ပွတ်သပ်၏။ ထို့နောက် ခင့်ဆီးခုံဖောင်းဖောင်းလေးကို ပွတ် သပ်ပြန်၏။ ဆီးခုံပေါ်က အမွေးများကြားတွင် လက်ချောင်းလေးများဖြင့် အသာအယာကုတ်ကာ ကစားလိုက်ရာ ခင့်မှာတင်ပါးများ ကော့တက်လာအောင်ပင်မရိုးမရွဖြစ်သွားရလေ၏။ ထို့နောက် ထိုလက်က ခင့်ဘယ်ဘက်ပေါင်တံပေါ် ရောက်သွားပြီး ဒူးဆစ်အထိ မထိတထိ ပွတ်သပ်သွားပြန်၏။ ဒူးဆစ်ရောက်သောအခါ သူ့လက်က ပေါင်အတွင်းပိုင်းသို့ ရောက်သွားပြီး ပေါင်ရင်းဆီ တရွရွရွေ့လာ ပြန်ရာ ခင့်ရင်တွေခုန်လာရပြန်၏။ ခင့်ပေါင်ခြံမှာ အရည်များဖြင့် ရွှဲနစ်နေပါ၏။ သူ့လက်ချောင်းလေးများ ပေါင်ရင်းခွဆုံနှင့် နီးလာလေလေ၊ ခင့်ရင်တွေ ခုန်လာ လေလေပင်။ သို့သော် ထိုလက်ချောင်းများက ပေါင်ရင်းခွဆုံရောက်သွားသောအခါ ခင်ရင်ခုန်နေသော နေရာကို ကျော်လွှားပြီး ညာဘက် ပေါင်ခြံအတွင်းသားလေးများထံ တရွရွရောက်သွားပါတော့၏။

ခင့်မှာမချင့်မရဲနှင့်အားမလိုအားမရတွေ ဖြစ်ကျန်ရစ်ကာ လက်တဖက် ဖြင့် ခင့်နို့ကိုစို့ပေးနေသော သူ့ခေါင်းကိုအတင်းဖက်လိုက်မိသလို ညာလက်ထဲမှ သူ့လိင်တံကြီးကိုလည်းတအားဆုပ်မိရပြန်၏။ သူ့လက်များက ကျွမ်းကျင်သော စန္ဒယားဆရာ၏လက်ချောင်းများနှယ်ပင်။ ခင့်ပေါင်တွင်းသားလေးများကို ရွရွလေး ပွတ်သပ် နေပါ၏။ ကောင်းစွာ စိုရွှဲနေသော ခင့်ပေါင်ခြံခွဆုံမှာလည်း သူ့လက်က တဝဲဝဲတလည်လည်ပင်။ သို့ရာတွင် ခင်ထိစေ၊ ကိုင်စေချင်လှပြီ ဖြစ်သော ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ကိုမူ လုံးဝမထိချေ။. ခင့်မှာတော့ ထိစေချင်လွန်းလှပြီမို့ တင်ပါးကို ကော့ကာ၊ ရမ်းကာဖြင့် သူ့လက်ရှိရာကို ခင့် အင်္ဂါဇာတ်ရောက်သွားအောင် အလိုလိုလ၍ပ်ရှားပေးနေမိရ၏။ ခင်ဘယ်လိုလ၍ပ်ရှားလ၍ပ်ရှား သူကမူ ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ကို မထိအောင် လှည့်ပတ်ရှောင်နေသည်မို့ ခင်ဒူးတွေထောင်ကာ ပေါင်ကို ကားပေးမိရင်းက တင်ပါးများကို ပို၍ကော့ပေးမိရပြန်၏။ ထိုအခါ သူ့လက်ချောင်းလေးက ခင်ဘယ်လိုမှ ထင်မထားသော နေရာကို သွားစမ်းလေ၏။ ခင့်စအိုဝလေးကိုပင်ဖြစ်၏။ ခင်တခါမှ မခံစားဖူးသော အထိအတွေ့လည်းဖြစ်၏။

အူထဲအသည်းထဲတွင်တလိ၍က်လိ၍က်ယားယံလာအောင် သူမို့တတ်နိုင် လှပါ၏။ အံကြိတ်ထားသည့်ကြားမှ ခင့်န၍တ်ဖျားက ဟင့်ခနဲ ညည်းသံလေး စတင်ထွက်ပေါ်လာ၏။ တင်ပါးကိုလည်း မွေ့ယာပေါ်ပြန် ချပေးရ၏။ အင်္ဂါဇာတ်ကို ပွတ်ပေးပါတော့ ကိုရယ်၊ ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ကို ကို့လက်နဲ့ပွတ်ပေးတာ ခင်ခံချင်လှပါပြီဟု စိတ်ထဲက တိုးတိုးလေး တောင်းပန်နေမိပါ၏။ သို့သော် သူ့လက်ချောင်းများက အင်္ဂါဇာတ်ကို ကျော်လွှားသွားပြန်ကာ ဆီးခုံအမွေးများကြားတွင် ကစားနေပြန်၏။ ခင်က တင်ပါးများကို ပြန်ကော့လိုက်ရပြန်၏။ သူက အင်္ဂါဇာတ်နှင့်ဘယ်ပေါင်ရင်းကြား အသားဆိုင်လေးများကို ပွတ်သပ်နေပြန်ရာ ခင်က ကော့ထားသော တင်ပါးကို ဘယ်ဘက်သို့ ရမ်းလိုက်ရပြန်၏။ ထိုအခါ သူ့လက်ချောင်းများက အင်္ဂါဇာတ်နှင့်ညာဘက်ပေါင်ရင်းကြား အသားဆိုင်များကို ပွတ်ပြန်၏။ ခင့်တင်ပါးတွေ ညာဘက်ကို စွေ့ခနဲရွေ့သွားရပြန်၏။ သိပ်ဆိုးတဲ့ကိုပါပဲကွယ်။ ခင်မခံမရပ်နိုင်လောက်အောင်ဖြစ်လာ၏။ ထို့ကြောင့် ခင့်ပေါင်ခြံတဝိုက်တွင် တရွရွလုပ်နေသော သူ့လက်ကို ခင့်ဘယ်လက် နဲ့ ဆွဲယူပြီး ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ပေါ်တင်ပေးလိုက်မိရတော့၏။

ခင်တခါမှ မလုပ်ဖူးသောအလုပ်ထဲတွင် ဒါလည်းပါပါ၏။ သို့သော် ကိုယ်တော်က ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ကို မထိအောင် အုပ်ကိုင်ထားပြန်၏။ ခင့်ရင်ထဲမှာ မချင့်မရဲပိုပြီးဖြစ်လာရသဖြင့် ညာ လက်ထဲမှ သူ့လိင်တံကိုသာ ပိုမိုဆုပ်ညှစ်ဆွဲဆောင့်နေမိရတော့၏။ “ဟင့်… ကိုရယ်…”ဟုလည်း န၍တ်မှ ညည်းညူမိရပြန်၏။ သူက နို့သီးပေါ်မှ န၍တ်ခမ်းကို ခွာလိုက်ပြီး ခင့်ဘယ်နို့အုံကို ဖွဖွလေး နမ်းစုပ်နေပြန်၏။ ထို့နောက် ခင့်ရင်နှစ်မွှာကြားကို နမ်းစုပ်ပြန်၏။ ဆီးစပ်ပေါ်မှ သူ့လက်ကလည်း တရွရွနှင့်၊ အင်္ဂါဇာတ်ကို မထိထိအောင် ခင်လ၍ပ်ရှားသမျှ ရှောင်ကွင်းကာ ခင့်ကို မရိုး မရွဖြစ်သထက်ဖြစ်လာအောင် တို့ထိကစားနေပြန်၏။ သူ့န၍တ်ခမ်းများက ရင်နှစ်မွှာကြားမှ တရွရွရွေ့သွားပြီး ခင့်ချက်ဆီရောက်သွားပြန်၏။ ချက်လေးကို လျှာလေးနှင့်မွှေလိုက် ပြန်သောအခါ ခင်မခံစားဖူးသော ယားယံမ၍တမျိုးကို ခံစားရသည်မို့ ခင့်မှာ ဟင့်ခနဲညည်းရပြန်၏။ ထိုလျှာက ချက်အောက်ကို ဆင်းသွားပြီး ခင့်ဆီးခုံမွေးတွေကြားကို တိုးဝင်သွားပြီး ဆီးခုံကလေးကို လျှာနှင့်မွှေပြန်၏။

ခင့် မျက်လုံးထဲမှာ ခင်ကြည့်ဖူးထားသောအပြာကားတွေထဲမှ မြင်ကွင်းများ ပေါ်လာ၏။ မြန်မာအမျိုးသမီးတယောက်အနေနှင့်ဘယ်တော့မှ ရနိုင်လိမ့်မည်မဟုတ်ဟု ခင်ယုံကြည်ထားသော အတွေ့အကြုံတခုကို ခင်ခံစားရတော့မည်လား။ ခင့်ရင်မှာ တသိမ့်သိမ့်ခုန်လာရ၏။ သို့သော် ချစ်သောကို့ကို ထိုသို့မလုပ်စေချင်ပါ။ မခံစားဖူးသော အတွေ့အကြုံတခုကို ခင်ခံစားကြည့်ချင်လှသော်လည်း ကို့ကိုမူ ဘုန်းမနိမ့်စေချင်ပါ။ သူ့လျှာက ဆီးခုံကို မွှေနေသောကြောင့် မရိုးမရွတွေဖြစ်လာသည့်အတွက် ခင့်တင်ပါးတွေ ကော့ပေးနေမိသေးသော် လည်း လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သူ့ခေါင်းကို အတင်းဆွဲဖယ်ရင်း ခင်ပြောမိရပါပြီ။ “ဟင့်… မလုပ်ပါနဲ့ကိုရယ်၊ ကို့မှာ ဖုန်းနိမ့်မှာ ခင်စိုးရိမ်လို့ပါ…၊ မလုပ်ပါနဲ့နော်… “ သို့သော် ခင့်စကားမအောင်ပါ။ ပြောလိုက်မှ ပိုဆိုးသွားပါသေး၏။ ခင့်ဆီးခုံပေါ်မှ လျှာက ခင့်ပေါင်ခြံခွကြားလေးထဲသို့ ရောက်သွားပြန်၏။ အင်္ဂါဇာတ်နှင့် ညာဘက်ပေါင်ကြား အသားဆိုင် များတွင် ကပ်ပေနေသော ခင့်အချစ်ရည်များကို လျှာနှင့်လျက်နေပြန်၏။

“ဟင့်… မလုပ်ပါနဲ့ကိုရယ်… ခင်တောင်းပန်ပါတယ်ကိုရယ်… ကို ဖုန်းနိမ့်မှာစိုးလို့ပါဆို… ဟင့်…” ခင့်လက်နှစ်ဖက်နဲ့ သူ့ခေါင်းကို အတင်းဆွဲဖယ်နေသော်လည်း သူကိုဘယ်လိုမှ ပြောလို့၊ ဖယ်လို့မရပါ။ သူက ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ရဲ့ ဘယ်ဘက်အခြမ်းမှာရှိသောအရည်များကိလည်း လျက်ယူနေပြန်၏။ ခင့်ရင်မှာ အားနာခြင်းနှင့်အတူ ကြည်နူးခြင်းများပါခံစားရ၏။ သူ ခင့်ကို တော်တော်ချစ်တာပဲဟုလည်း ခင်ခံစားရ၏။ ခင့်လို ကလေးအမေတယောက်၏အင်္ဂါဇာတ်မှ ထွက်သော အရည်များကို သူမရွံမရှာ လျက်နေသည်မဟုတ်ပါလား။ ခင် ကိုယ် တိုင်ကလည်း စောစောကပင် တခါမှ မလုပ်ဖူးသောအလုပ်ဖြစ်သည့် သူ့လိင်တံကို နမ်းစုပ်ပေးမိခဲ့သလို သူကလည်း ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ကို နမ်းတော့မည်မှာ သေချာသလောက်ပင်။ သူကတော့ ထောင်ပြီးဖြဲထားသောခင့်ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားခွဆုံမှ ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ကို ကြည့်ကာ သဘောတွေကျနေပါ၏။ သူ အနှစ်နှစ်အလလကစိတ်ကူးနဲ့ရူးခဲ့ရသော၊ ခင်၏တကိုယ်လုံးမှ အဖိုးအတန်ဆုံးဖြစ်သောအရာက သူ့မျက်နှာနှင့်အနီးဆုံးကိုရောက်နေပါပြီ။

အရည်များရွှဲနစ်နေသောခင့်အင်္ဂါဇာတ်မှန၍တ်ခမ်းသားမဲမဲထူထူလေးတွေက ပွင့်ချပ်လေးများနှယ် ဘေးနှစ်ဖက်သို့ပွင့်အာနေသဖြင့် အရည် တွေရွှဲနေသော အင်္ဂါဇာတ်ကွဲကြောင်း ပန်းရောင်လေး သူ့ကို ဖိတ်ခေါ်နေပါ၏။ သူက လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ခင့်ဒူးခေါက်ကွေးကိုကိုင်ပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲလှန်လိုက်သောအခါ အင်္ဂါဇာတ်မှထွက်နေသော အရည်များနစ်နေသည့် ခင့်စအိုဝလေးကို တွေ့လိုက်ရ၏။ သူ မထိန်းနိုင်တော့ပါ။ ဒူးခေါက်ကွေးကို ခင့်ဆီထပ်တွန်းလိုက်သောအခါ ခင့်တင်ပါးများ ပိုကော့လာပါ၏။ ထိုအခါ သူက ငုံ့လိုက်ပြီး ခင့် စအိုဝလေးကို လျှာနှင့်ထိုးမွှေလိုက်မိရပါတော့၏။ “အို… ကိုရယ်…၊ မလုပ်ပါနဲ့ဆိုကွယ်… ဟင့်…” အားနာခြင်းနှင့်အတူ ခင့်ရင်မှာ အလွန်ပင်ကြည်နူးသွားရပါ၏။ သူခင့်စအိုဝလေးကို လျှာနှင့်လျက်နေသည်ဟူသောအသိက ပင် ခင့်ကို အရမ်းကြည်နူးစေပါ၏။ ချစ်လျှင်အကျိုး၊ မြတ်နိုးတော့ သဒ္ဒာဆိုသော စကားရှိသည်ပင်။ သူခင့်ကို မည်မျှချစ်ကြောင်း၊ မည်မျှ မြတ်နိုးကြောင်း၊ မည်မျှသဒ္ဒာကြောင်း ခင့်စအိုဝကို သူ့လျှာဖျားလေးနှင့် မရွံမရှာ လျက်ပေးနေခြင်းကပင်သက်သေထူပြီးဖြစ်နေပါ လေပြီ။ တော်ပါသေးရဲ့…။

အခန်းသို့ပြန်ရောက်ရောက်ချင်းသန့်စင်ခန်းသို့ဝင်ကာ ထိုနေရာများကို ဆပ်ပြာမွှေးမွှေးနှင့် အားပါးတရ ဆေးထားခဲ့မိလို့သာ တော်တော့၏။ မဟုတ်လျှင် ခင် သူ့ကို ဒီ့ထက်အားနာမိနေရဦးမည်။ ခင် သူ့ကို မတားတော့ပါ။ ခင့်စအိုဝကို လျှာနှင့်ထိပြီးမှတော့ ကျန်တာတွေလည်း သူ့စိတ်တိုင်းကျလုပ်ပါစေတော့။ ခင်ကိုယ် တိုင်ကလည်း မခံစားဖူးသောအရသာကို ခံစားချင်လှပါပြီ။ စအိုဝလေးကို လျှာဖျားလေးနှင့်မွှေနှောက်ရုံတင်မက စအိုထဲသို့ပင်လျှာထိပ် ကလေးကို ထိုးသွင်းလိုက်ပြန်ရာ ခင့်မှာ ကာမဆန္ဒတွေ ပိုမိုထ0ြ143ကလာရပါတော့၏။ “ဟင့်… ဟင့်… တော်ပါတော့ ကိုရယ်…”ဟုသာ ညည်းမိရပါတော့၏။ သူက ခင့်ဒူးခေါက်ကွေးကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်တွန်းထားခြင်းကို ဖယ်ရှားလိုက်သောအခါ ခင်က ခြေထောက်များကို ဒူးထောင် လျက်အတိုင်း ပြန်ချလိုက်ပါ၏။ တင်ပါးကိုလည်း မွေ့ယာပေါ်အသာပြန်ချပြီး ပေါင်များကို ဖြဲကာ ဖွင့်ပေးလိုက်မိရပါ၏။ ခင့်အင်္ဂါ ဇာတ်ကို သူ့အတွက် အဆင်သင့်ပြင်ပေးလိုက်ခြင်းဖြစ်၏။ သို့သော် သူက ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ကို မထိဘဲ ဆီးခုံကိုသာ လျှာနှင့်ထိုးမွှေနေပြန်၏။

ခင့်တင်ပါးများပြန်လည်ကော့တက်လာရ ပြန်၏။ ထိုအခါသူ့လျှာလေးက ခင့်စအိုဝလေးကို ထိုးမွှေပြန်၏။ ခင့်တင်ပါးများ မွေ့ယာပေါ်ပြန်ကျလာရပြန်ပြီ။ ထိုအခါ သူကခင့် အင်္ဂါဇာတ်ညာဘက်ဘေးကပေါင်ခွကြားလေးကိုလျှာနှင့်မွှေပြန်၏။ ခင့်တင်ပါးများညာဘက်သို့ရွေ့ပြီးသူ့လျှာရှိရာသို့အင်္ဂါဇာတ်ကိုလိုက် ရွှေ့ပေးနေမိရ၏။ ခင်က ညာဘက်ရွှေ့လျှင် သူ့လျှာက ခင့်ဘယ်ပေါင်ခြံမှာ၊ ခင်က ဘယ်ဘက်ရွှေ့လျှင် သူ့လျှာက ခင့်ညာပေါင်ခြံမှာ၊ ခင်က တင်ပါးကို ကော့ပေးလိုက်မိလျှင် သူ့လျှာက ခင့်စအိုဝမှာ၊ ခင်က တင်ပါးများချပေးလျှင် သူ့လျှာက ခင့်ဆီးခုံမှာ။ အင်္ဂါဇာတ်နားမှာ သူ့ လျှာက ဝဲနေသော်လည်း အင်္ဂါဇာတ်ကို ထိပဲမထိတော့။ ခင့်မှာ မချင့်မရဲဖြစ်သည်ထက်ဖြစ်လာသည်နှင့်အတူ ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ထဲမှာလည်း တခါမျှ မခံစားဖူးသော ယားယံမ၍၊ ကိုက်ခဲမ၍တမျိုးကို သိသိသာသာခံစားလာရ၏။ ထို့အတူ အရည်တွေလည်း ပိုမိုရွှဲလာပြီမှန်း ခင် ကိုယ်တိုင်ပင် သတိထားမိလာရ၏။ သိပ်ကို တတ်နိုင်တဲ့ကိုရယ်ကွယ်။ တဟင့်ဟင့်၊ တအင့်အင့်ညည်းသံလေးများကို နာခံကာ ခင့်အား အပျိုမလေးတယောက်အား နှူးသလိုနှူးနေပါ၏။

ခင်တချက်ကော့အတက်မှာ ခင့်တင်ပါးကားကားတင်းတင်းများအောက် လက်လျှိုပြီး တင်ပါးနှစ်လုံးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ခင့် စအိုဝကို လျှာနှင့်ထိုးမွှေလိုက်ပြန်ရာခင့်မှာ မခံမရပ်နိုင်လောက်အောင်ပင် မချင့်မရဲဖြစ်ရပြန်ပါပြီ။ တင်ပါးကို ပြန်ချပြီး သူ့လျှာရှိရာသို့ အင်္ဂါဇာတ်ကို ထိုးပေးမိပြန်သောအခါတွင်မူ သူက ပူလောင်ပြင်းပြနေသော ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ကွဲကြောင်းထဲသို့ လျှာကို ထိုးသွင်းလိုက်ပါ တော့၏။ ခင့်ရင်မှာ ကျေနပ်ခြင်း၊ ကြည်နူးခြင်း၊ ပီတိ၊ ရာဂ၊ အမျိုးစုံသော ခံစားမ၍များဖြင့်ပြည့်လျှမ်းသွားရသလို ခင့်တင်ပါးများက လည်း ကော့တက်နေပါတော့၏။ “အို… ကိုရယ်… ဟင့်… ဟင့်… အို… အဟင့်…” ခင့်ကိုယ်ခင် သတိမထားမိခင်မှာ ခင့်လက်နှစ်ဖက်က သူ့ခေါင်းကို ပေါင်ခြံထဲသို့အတင်းဆွဲယူ ဖိကပ်ထားမိနေပါ၏။ ခင့်န၍တ်ခမ်းကို၊ ခင့်နို့သီးလေးများကို ခင့်တကိုယ်လုံးကို ကျင်လည်စွာနမ်းစုပ်ခဲ့သော န၍တ်ခမ်းနှင့်လျှာသည် ယခုအခါ ခင့် အင်္ဂါဇာတ်ကိုလည်း ထိုနည်းအတိုင်း ကျွမ်းကျင်စွာ နမ်းစုပ်နေပါလေပြီ။ ခင်ထင်မှတ်ထားသည်ထက် အဆများစွာ ထူးကဲကောင်းမွန်သော အရသာဖြစ်ပါ၏။ သူ့လျှာသည် ခင့်ကွဲကြောင်းထဲသို့ တဆုံးတိုးဝင်မွှေနောက်နေ၏။

ရွှဲနစ်နေသောခင့်အရည်များကို အားပါးတရလျက်ယူနေ၏။ အတန်ကြာသောအခါ ခင့်တင်ပါးများ မွေ့ယာပေါ်သို့ပြန်ကျလာပြီး သူ့ခေါင်းကို ဆွဲဖိထားသော ခင့်လက်နှစ်ဖက်ကလည်း လျော့သွားလေ၏။ ထိုအခါ သူ့လျှာလေးက ခင့်ကွဲကြောင်းလေးထဲမှ ထွက်သွားပြီး ကွဲကြောင်းထိပ်ရှိ အစိလေးကို ထိုးမွှေနေပြန်ပါ တော့၏။ “ဟင့်… ကိုရယ်… အဟင့်ဟင့်… ဟင့်ဟင့်…၏” ခင့်အစိကို ခင့်လင်တော်မောင်က လက်ချောင်းနှင့် ပွတ်သပ်ပေးတတ်ပါ၏။ ယခု ကို့လျှာလေးက လက်ချောင်းထက်အဆ များစွာနူးညံ့လှသလို မထိတထိ ကလိကစားနေသည်ကလည်း လင်တော်မောင်လက်နှင့်ပွတ်သပ်သည်ထက် ခင့်ရာဂအရှိန်ကိုအဆများစွာ ပိုတက်လာစေပါ၏။ ထိုအချိန်တွင် သူ့ညာလက်က ခင့်ဘယ်ဘက်နို့သီးခေါင်းလေးထံရောက်ရှိလာပြန်ကာ သူ့လက်ညိုးလက်မကြားတွင် နို့သီးလေး ကို လှိမ့်ကစားနေပြန်၏။ ဘယ်လက်၏လက်ချောင်းလေးတချောင်းက ခင့်ကွဲကြောင်းအဝလေးတွင် တဆတ်ဆတ်လ၍ပ်ရှားနေ၏။ နောက်လက်ချောင်းလေးတချောင်းက ခင့်စအိုဝလေးတွင် လ၍ပ်ရှားနေပြန်၏။

သူ့လျှာလေးကလည်းခင့်အစိလေးကို ဘယ်လိုလေးမှန်းမသိ တို့ထိနေသည်မှာ သွက်လက်မြန်ဆန်လွန်းလှ၏။ “အဟင့်… ကိုရယ်… အဟင့်… ဟင့်…” သူ့လက်ချောင်းနှစ်ချောင်းက ခင့်ကွဲကြောင်းထဲကို တိုးဝင်သွားပြန်ပြီ။ ထို့နောက် ခင့်အင်္ဂါဇာတ်အတွင်းဖက် အပေါ်ပိုင်းမှ တနေရာကို ဖိနေ၏။ ကိုဘာတွေလုပ်နေတာပါလိမ့်ဟု တွေးနေဆဲမှာ ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ထဲမှ တမျိုးဖြစ်လာ၏။ ခင်ဆီးသွားချင်သလိုလို ဘာလိုလို ဖြစ်လာ၏။ ခင်ချက်ချင်းသတိရလိုက်၏။ ခင်ဖတ်ဖူးသော ခန္ဒာဗေဒစာအုပ်တွေထဲမှာပါသည့်နေရာကို သူစမ်းသပ်လိုက်တာပဲ။ ဂျီစပေါ့ ဟုခေါ်သောနေရာ။ ထိုနေရာကို ထိလျှင် ဆီးသွားချင်သလိုလိုဖြစ်လာတတ်သည်ဟုရေးထားသည်ကိုလည်း ခင်ဖတ်ဖူး၏။ တကယ်တော့ လည်း ဆီးကထွက်မည်မဟုတ်ပါတဲ့။ သို့သော် ထိုနေရာကို ကစားပေးလျှင် အစိကိုထိကစားသဖြင့်ပြီးသောအရသာထက်အဆပေါင်း များစွာ သာလွန်ကောင်းမွန်သော ပြီးခြင်းကို ခံစားရသည်ဟုဖတ်ဖူး၏။

မည်သူကမျှလည်း ခင့်ထိုနေရာကို မစမ်းဖူးခဲ့။ ခင်ကလည်း ဖတ်တုန်းကသာ ဖတ်လိုက်သည် အမ၍မဲ့အမှတ်မဲ့။ အခုတော့ ကိုက ခင့်ဂျီစပေါ့ကို စမ်းသပ်တို့ထိနေပါပြီ။ ကို့ကိုတော့ ခင်လန့်သွားရပါပြီ။ ကိုဟာ တော်တော်မိန်းမကျမ်းကြေသူပါပဲ။ တဆက်တည်းမှာပင် အရမ်းလည်းကျေနပ်သွားရ ပါပြီ။ ကို့ကို မရှက်မကြောက်ဖိတ်ခေါ်ခဲ့မိသည့် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလည်း အလွန်ကျေနပ်သွား၏။ ကိုက ဤမျှ ကျွမ်းကျင်နေသည့်အတွက် ခင့်မှာ စွန့်စားရကျိုးနပ်ရုံတင်မက အတိုင်းထက်အလွန်ပင်ဖြစ်နေပါ၏။ ထို့အပြင် ကိုက ခင့်ကို ရာဂတမျိုးတည်းဖြင့်မဟုတ်ဘဲ ချစ် မြတ်နိုးစိတ်အပြည့်ဖြင့် ယုယုယယဆောင်ရွက်ပေးနေသည်မို့ ခင့်မှာလည်း ရာဂစိတ်အပြင် ကြည်နူးပီတိများကိုပါ ခံစားနေရပါ၏။ ကို့ လုပ်ပုံကိုင်ပုံအရ ကိုသည် ခင့်လင်တော်မောင်လို ဒီလိုကိစ္စမျိုးမှာ တလမ်းသွားသမားဟုတ်ဟန်မတူပါ။ ခင့်လင်တော်မောင်ကတော့ သူ့ အတွက်သူသာ အဓိကထားပြီး ခင်က အရုပ်တရုပ်လို နေပေးမှ ကျေနပ်တတ်သူဖြစ်၏။

ကိုကတော့ ခင့်မှာဆန္ဒတွေပြင်းလာအောင် မျိုးစုံနှူးသည်၊ ထို့နောက် ခင့်အာသာကို ပြေပျောက်အောင် “ကိုးစား၏။ ခင့်မှာ အရသာထူးတွေ ခံစားရအောင် လုပ်ပေးနေသည်မို့ ခင့်ကို ဦးစားပေးနေသည်မှာ ထင်ရှားနေပါ၏။ ထိုအတွက်လည်း ခင့်ရင်မှာပိုကြည် နူးရပါ၏။ “အဟင့်… ကိုရယ်… ဟင့်… ဟင့်… အို…၏ ကို… ခင်သေတော့မယ်…၏ ခင်သေတော့မယ်… အာ… အ… အ…” သူက ခင့်ဂျီစပေါ့ကို ခပ်ဖိဖိလေးနှိပ်ကစားနေရင်း ကို့လျှာကလည်း ခင့်အစိကို တရစပ်ကလိနေတော့ရာ ၅မိနစ်ခန့်အကြာတွင် မူ ခင့်ရင်ပတ်ထဲမှာ မီးတောင်တခုပေါက်ကွဲသလိုဖြစ်သွားရပါတော့၏။ ခင့်လင်တော်မောင်က ခင့်အစိကို လက်နှင့်ကစားကာ ခင့်ကို ပြီးစေတတ်ပါ၏။ ထို့ကြောင့် ခင် မကြာခဏ ပြီးဖူးပါ၏။ သို့သော် ယခုပြီးရပုံမှာ အရင်ကပြီးဖူးသောအရသာများနှင့် ဘာမှ မဆိုင်ပါ။ ခင့်တကိုယ်လုံး ပွင့်ထွက်သွားသလို၊ ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ထဲမှာ လောင်မြိုက်ပေါက်ကွဲသွားသလို၊ ခင့်အရည်တွေပဲ ဒလဟောပန်းထွက်ကုန်သလို ပြင်းထန်လွန်းလှ၏။ ခင့်တင်ပါးကြီးများ ကော့ပျံလျက် ရမ်းခါနေသည်မှာ ငလျင်လ၍ပ်နေသည့်အတိုင်းပင်။

ခင့်မှာတော့ သတိလစ်သလိုပင်ဖြစ်နေပါ ၏။ ခင်သတိထားမိချိန်မှာ သူက ခင့်ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားမှာ နေရာယူပြီး သူ့လိင်တံကို ခင့်ကွဲကြောင်းဝမှာ အသာတေ့နေပါပြီ။ ခင် ရင်ခုန်လာ၏။ ၇။ ခင့်လင်သားမဟုတ်သည့် သူစိမ်းယောက်ျားတယောက်က ခင့်ကို သားမယားအဖြစ် ပေါင်းသင်းတော့မည့်အချိန်ဖြစ်ပါ၏။ ခင့်ရင်ထဲမှာ နာကျင်လာ၏။ မယားကို သူများတိုင်းပြည်တွင် တဦးတည်းထားရစ်ကာ စီးပွားရေးနောက် ကောက်ကောက်ပါအောင် လိုက်သွားသော လင်သားကို စိတ်နာခြင်းက နောင်တရချင်သလိုလို၊ ငြင်းပယ်လိုက်ချင်သလိုလိုဖြစ်နေသော ခင့်စိတ်ကို ချက်ချင်းပြောင်း လဲသွားစေပါ၏။ ထို့အပြင် ခင့်ကိုယုယသော၊ ခင့်ကို မြတ်နိုးသော၊ ခင့်ကို ဂရုစိုက်သော ချစ်သူကို၏အယုအယကိုလည်း ခင်ကတောင့်တလှပါ ပြီ။ ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ထဲမှ ပြီးနေသောအရှိန်ကလည်း အဝတွင်ရောက်နေသော သူ့လိင်တံကို အထဲသို့ မြန်မြန်သွင်းပေးလိုက်စေချင်လာ အောင် လ၍ံ့ဆော်နေပါ၏။ သူက ခင့်ကိုယ်ပေါ်မှောက်ချလိုက်ကာ ခင့်နံစောင်းနှစ်ဖက်မှာ လက်ထောက်ပြီး သူ့လိင်တံကို ခင့်ကွဲကြောင်းထဲသို့အသာအယာ ထိုးသွင်းလိုက်ပါ၏။

သူ့လိင်တံကပဲကြီးလွန်းနေသလားမသိ၊ တော်တော်ခက်ခက်ခဲခဲသွင်းယူနေရ၏။ ခင်လိုချင်နေပါတယ် ဆိုမှနော်။ သူက ခါးကိုနှဲ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ချော့သွင်းယူရာ တဝက်ခန့် ဝင်လာပါ၏။ ခင့်အင်္ဂါဇာတ်တခုလုံးမှာ သူ့လိင်တံဖြင့်အပြည့်အသိပ် ဖြစ်နေသည်မို့ ခင့်မှာအရသာရှိလှ၏။ ထိုတဝက်ဖြင့်ပင် သူက ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန်လေး ညှောင့်နေပါသေး၏။ လင်တော်မောင်နှင့် မတူတာကတော့ အမှန်ပင်ဖြစ်၏။ ကိုက ခင့်ကို အလွန်ညှာ၏။ ခင်နာမှာကို စိုးရိမ်ဟန်ဖြင့် ညင်ညင် သာသာညှောင့်နေရင်းက ဖြည်းဖြည်းချင်း တိုးတိုးပြီး သွင်းသွားသည်မှာ နောက်ဆုံးတွင် ခင့်သားအိမ်ကို သူ့လိင်တံထိပ်ဖြင့်ပုတ်ခတ်လာ သည်အထိဖြစ်၏။ “ဟင့်… ဟင့်… ကိုရယ်… အဟင့်…” ခင် အရမ်းအရသာတွေ့နေပါပြီ။ ခင့်အိမ်ထောင်သက် ၁၅နှစ်လုံးလုံးမှာ လင်တော်မောင်ပြုသမျှ နုခဲ့စဉ်ကအတော်ကောင်းသည် ဟု ထင်ထားခဲ့သမျှ ကိုနှင့်ကျမှ တက်တက်စင်လွဲနေပါတော့၏။ ကို့လ၍ပ်ရှားမ၍မှာ အချက်တိုင်း ခင့်အတွက် ထိထိမိမိရှိလှသလို ပြီးနေ သော အရှိန်ကိုလည်း ပြန်မကျစေဘဲ ဆက်တိုက် တင်ပေးနေသလိုသာဖြစ်နေပါ၏။

ခင့်ကိုယ်ခင်သတိမထားမိခင် အပေါ်က သူ့ဆောင့်ချက်နှင့်အညီ ခင်ကလည်း တင်ပါးများကို ကော့ပေးနေမိရပါတော့၏။ သူကလည်း တဖြည်းဖြည်းချင်း မြန်သွက်လာ၏။ ထိုအခါ ခင်က ပေါင်နှစ်ချောင်းကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်ဆွဲလှန်ပေးမိရပြန်ပါ၏။ “ဟင့်… ဟင့်… ကိုရယ်… ခင့်ကို အားမနာနဲ့နော်… အခုဆို ခင်က ကို့မယားဖြစ်နေပြီနော်၊ ဟင့်…၊ ကို့မယားဆိုတော့ ကို့စိတ်တိုင်းကျနော်… အင့်… အဟင့်…” သူက ခင့်ကို ပြုံးပြလိုက်ပြီး ခင့်လက်ပင်းအောက်ကိုလက်လျှိုသိုင်းဖက်ပြီး ခင့်န၍တ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရစုပ်နမ်းရင်းက ဆောင့် ချက်ကလည်း ပိုသွက် ပိုကြမ်းလာပါတော့၏။ ခင်ကလည်း သူ့ကို အတင်းပြန်ဖက်ရင်း သူ့အနမ်းကို တုံ့ပြန်နေမိပါ၏။ တချက်တွင် သူ့ဆောင့်ချက်က ခင့်အသည်းကို ခိုက်သွားသဖြင့် ခင့်မျက်နှာလေးရံ၍့မဲ့သွားပါ၏။ သူက န၍တ်ခမ်းကို ဆတ်ခနဲခွာလိုက်သဖြင့် မှေးစင်းနေသော ခင့်မျက်လုံးများပွင့်လာရပါ၏။ “နာလို့လား ခင်…” ခင် သူ့ကိုသိပ်ချစ်သွားရပါပြီ။ ခေါင်းကို ခပ်သွက်သွက်ရမ်းကာ သူ့ကို တင်းတင်းဖက်ရင်း ဖြေလိုက်၏။ “ကိုရယ်… ခင့်ကို ညှာမနေပါနဲ့ကွယ်။ ခင်ပြောပြီးသားပဲ၊ ခင်ကို့မယားဖြစ်နေပါပြီလို့၊ ကို့စိတ်တိုင်းကျလုပ်ပါကိုရယ်။

ခင်နာရင်ပြောမှာပေါ့…။ စောစောက ခင်အသည်းခိုက်သွားလို့ပါ။ ခင့်ကို အသည်းခိုက်အောင် ကိုမို့တတ်နိုင်တယ်” “ခင် သဘောကျလား…” ခင်န၍တ်နှင့်မဖြေဘဲ ခေါင်းကိုသာ ညိတ်ပြလိုက်မိရပါတော့၏။ သူကခဏရပ်လိုက်ပြီး ထောင်ထားသော ခင့်ဒူးနှစ်ဖက်ကို သူ့ပုံခုံးနှစ်ဖက်ပေါ်တွင် ထမ်းလိုက်ပြီး ခင့်ကိုယ်ပေါ်မှောက်ချလိုက် ၏။ ဒါကတော့ ခင့်လင်တော်မောင်လည်း တခါတရံလုပ်တတ်သော အနေအထားပါပဲ။ သို့သော် သူဖိလိုက်သည်ကတော့ ခင့်လင်တော်မောင်နှင့်မတူတော့ပါ။ သူ့လိင်တံကပဲ ပိုရှည်လို့လားတော့ ခင်မသိ။ ခင့်သား အိမ်ကို ပိုပြီး ထိမိနေသလို ဆီးခုံချင်းအထိမှာ သူ့ဆီးခုံက ခင့်အစိကိုပါ တင်းခနဲဖြစ်သွားအောင် လုပ်ပေးလိုက်နိုင်လေ၏။ မတူပုံက ထိုသို့လိင်တံကို ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ထဲ အဆုံးအထိထိုးသွင်းထားပြီး လုံးဝြပန်မထုတ်ဘဲ ဖိလိုက်ခွာလိုက်လုပ်ခြင်းဖြစ် ၏။ လိင်တံကြီးတချောင်းလုံး၏အရသာကို ခင့်အင်္ဂါဇာတ်အတွင်းသားများကမိမိရရခံစားနေရသလိုခင့်သားအိမ်ခေါင်းမှာလည်း လိင်တံ ထိပ်နှင့်ပွတ်သပ်နှိပ်နယ်ပေးနေသလိုဖြစ်နေသည်မှာ ထူးခြားလှ၏။

ထိုမျှမကသေးခင့်အစိလေးကိုပါတင်းခနဲတင်းခနဲဖြစ်သွားအောင် လုပ်ပေးနေသလိုဖြစ်နေပြန်ရာ ခင့်မှာ ကိုနှင့်ကျမှ အရသာပြည့်စုံတော့သလိုပင်။ ခင့်မှာတော့ အင့်ခနဲ၊ ဟင့်ခနဲပေါ့။ ရင်ကလည်း တုန်လှ၏။ အသည်းကလည်း ခိုက်လှ၏။ ထိုနည်းအတိုင်း ကြာလာတော့ သူက ခင့်ကိုယ်ပေါ်မှ အသာ0ကြကာ ခင့်ဒူးခေါက်ကွေးကို ထိုးလှန်ထားရင်းက သူကမူ ဒူး ထောက်လျက်အနေအထားဖြင့် ခပ်သွက်သွက်ခပ်မြန်မြန် အသွင်းအထုတ်လုပ်ပြန်၏။ ရင်တလှပ်လှပ်ဖြစ်ရပြန်ပြီ။ ခဏနေပြန်တော့ ဒူးထောက်လျက်မှ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ ခင့်ပုခုံးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် လှမ်းဆွဲပြီး တချက်ချင်း ပြင်း ပြင်းကြီးဆောင့်ပြန်၏။ ခင့်မှာ အင့်ခနဲဖြစ်ကာ မျက်နှာလေးရံ၍့သွားရပြန်၏။ ထိုအခါ သူက တဆုံးထိုးသွင်းထားရင်း နားလိုက်ပြန်ပြီး ခင့်ကိုလှမ်းကြည့်သဖြင့် ခင်ခပ်သွက်သွက်ပြောလိုက်ရပြန်၏။ “ကိုတယောက်က ခက်နေပြီကွယ်… ခင် ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး။ အရမ်းထိတော့ ခင်အသည်းခိုက်လို့ ညည်းမိ၊ မဲ့မိတာပါ ကိုရယ်၊ မရပ်နဲ့နော်…” ဖြစ်နိုင်လျှင် လင်တော်မောင် မြင်စမ်းစေချင်၏။

မိန်းမတယောက်ကိုညှာတာ၊ စာနာတတ်သော ကို့ကိုတော့ ခင်သိပ်ချစ်နေမိ ရပါပြီ။ သူက ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ရင်းက ခပ်ပြင်းပြင်းခပ်သွက်သွက်ဆောင့်နေပြန်တော့ရာ ခင့်မှာ တအင့်အင့် တဟင့်ဟင့်နှင့် အရှိန် တွေ ပိုတက်လာရပြန်ပါ၏။ သူက လုပ်နေရင်းက တမျိုးထပ်ကဲလာပြန်၏။ ထောင်ထားရသောခြေထောက်နှစ်ချောင်းအနက်မှ ညာဘက် ခြေမလေးကို ငုံကာစုပ်လိုက်ခြင်းပင်ဖြစ်၏။ ခင့်အသည်းနှလုံးတွေ၊ ကလီစာတွေကို သိမ်းကြုံးပြီး ဆုပ်နယ်လိုက်သလိုပင်။ ရင်ထဲမှာ ကြည်နူးရခြင်း နှင့်အတူ အူထဲမှာ လိ၍က်ခနဲဖြစ်နေရပြီး ခင့်အင်္ဂါဇာတ်မှာလည်း ကြုံ့သွားကာ တိုးဝင်နေသော သူ့လိင်တံကြီးကို ဆုပ်ညှစ်ပေးနေသလိုပင် ဖြစ်နေတော့၏။ သူက ခင့်ခြေမလေးကို ငုံစုပ်ကာ လျှာနှင့်မွှေလိုက်၊ ခြေမနှင့်ခြေညိုးကြားကို လျှာနှင့်ကလိလိုက်၊ ဖနောင့်လေးကို မနာအောင် သွားနှင့်ခဲရင်း လျှာနှင့်မွှေလိုက်လုပ်ရင်းက သူ့လိင်တံကြီးကိုလည်း ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ထဲသို့ ပြင်းပြင်းကြမ်းကြမ်းကြီးဆောင့်နေသည်မှာ တော် တော်နှင့်မရပ်တော့ပါ။

သူဆောင့်လိုက်တိုင်းသူ့ဥနှစ်လုံးကလည်း ခင့်တင်ပါးကြားထဲကို ရိုက်ခတ်နေပြန်တော့ရာ ခင့်မှာအရသာပေါင်းစုံ ကို ခံစားရင်း အသက်ကို ဘယ်လိုရှူရမှန်းပင်မသိတော့။ ဟင်… ခင်ပြီးခါနီးနေပြန်ပြီလား… သတိထားမိသည့်အချိန်တွင် သူ့ဆောင့်ချက်က ထိမိလွန်းသောကြောင့် ခင့်မှာ စောစောကတင်ပြီးခဲ့သောအရှိန်ကမကုန်နိုင် သည့်အပြင် ပြန်တက်လာသည်ကို သိလိုက်ရပါ၏။ မဖြစ်ဖူးတာတွေ တကယ်ဖြစ်ကုန်ပြီပဲ။ “အို… ဟင့်… ကိုရယ်… မရပ်လိုက်နဲ့နော်… ခင် ကလိုင်းမက်စ် ရောက်ခါနီးလာပြန်ပြီ… ဟင့်… ကိုရယ်… ဟင့်…” ခင့်ကိုယ်ခင်သတိမထားမိတာတွေက များနေပြီ။ ခုလည်း ခင်ပြီးတော့မည့်အကြောင်း သူ့ကို ပြောမိလိုက်ရပြန်၏။ သူက ခင့် စကားကြောင့်ထင်သည် ဆောင့်ချက်က ပိုမိုထိမိလာ၏။ ခင့်အင်္ဂါဇာတ်အပေါ်ပိုင်းကို မိမိရရပွတ်တိုက်ပြီး လိင်တံ တချောင်းလုံးကို ဆွဲ ထုတ်၊ တချောင်းလုံးကို ဆောင့်သွင်းနေသည့်အတွက် ခင့်အစိလေးကိုရော၊ သားအိမ်ခေါင်းကိုရော၊ ဂျီစပေါ့ပါမကျန် အချက်တိုင်း ထိ နေသဖြင့် ခင်အရှိန်တက်လာသည်မှာလည်း မဆန်းပေ။

“အို… ကိုရယ်… အိုင်(မ်) ကမ်းမင်း၊ အိုင်(မ်) ကမ်းမင်း… အို… ဟင့်… အင့်… အစ်… အစ်… အင့်ဟင့်ဟင့်…” ခင့်န၍တ်မှ တခါမှမထွက်ဖူးသော စကားတွေ ထွက်ကုန်ပါပြီ။ ခင်ပြီးတာကို ပြောလိုက်မိခြင်းပင်ဖြစ်၏။မြန်မာလိုမပြောရဲ သဖြင့် အင်္ဂလိပ်လိုပင်ပြောလိုက်သည်ဖြစ်လည်း ခင်ပြီးပြီဟု ပြောလိုက်ခြင်းသာပင်။ ခုတချီပြီးရသည်မှာလည်း စောစောကထက်မလျော့ ပါချေ။ ပေါက်ကွဲပွင့်ထွက်ရသော ပြီးခြင်းမျိုးသာဖြစ်သဖြင့် ခင့်မှာ အလွန်ပင် အားရလှ၏။ ခင်ပြီးနေမှန်းသိသော်လည်း သူက မနားတမ်းပင် ဆက်ညှောင့်ပေးနေပြန်ရာ ခင့်မှာ ပြီးသည့်အရှိန်က မသေနိုင်တော့ပါ။ သူ ကား အင်မတန်လုပ်နိုင်သူဖြစ်ပေ၏။ လုံးဝအရှိန်မလျော့ပဲ သွက်သွက်ပြင်းပြင်းကြီးပင် ဆက်တိုက်ဆောင့်နေပေတော့ရာ ၃-၄မိနစ်ခန့် အကြာတွင် ခင်ကိုယ်တိုင်က တောင်းပန်ယူရပါတော့၏။

“ဟင့်… ခဏလောက် နားပါဦး ကိုရယ်… ခင် မောလှပြီကွယ်… ဟင့်…” ထိုသို့ဆိုခါမှ သူက ဆောင့်ကြောင့်အနေအထားမှ ပြင်လိုက်ပြီး စုပ်နေသော ခင့်ခြေထောက်ကလေးကို လွှတ်ပေးလိုက်သလို ခင့်ဒူးခေါက်ကွေးကို တွန်းထားသော သူ့လက်နှစ်ဖက်ကိုလည်း ဖယ်လိုက်၏။ ပြီးတော့ ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ထဲသို့ သူ့လိင်တံကိုတဆုံးဆောင့် သွင်းကာ ခင့်ကိုယ်ပေါ် မှောက်ချလာ၏။ ခင်က သူ့ကို ဆီးကြိုဖက်လိုက်မိသလို သူ့ခြေထောက်များကို ခင့်ခြေထောက်များနှင့်ပါချိတ်တွယ်ရင်း ခင့်တင်ပါးကို ကော့ လိုက်မိရာ လိင်တံကြီး၏အရသာကို ထပ်မံခံစားရပြန်သဖြင့် ခင့်မှ တင်ပါးတွေ တဆတ်ဆတ်ခါနေရပါသေး၏။ သူက ခင့်လည်တိုင်၊ ခင့်ပါးပြင်၊ ခင့်နားသယ်၊ ခင့်နားရွက်များကို တို့ထိနမ်းနေပြန်သေး၏။ ခင်က သူ့ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ထားရင်း သူ့အနမ်းများကြားမှာ အသက်ရှူမှန်အောင်မနည်းကြိုးစားနေတော့၏ ……ပြီးပါပြီ

ခိုင်လေးတယောက် သူများတွေအပြန်အလှန်ချပ်နေကြသော ချပ်တင်းတွေကို ဖတ်ပြီး။ သူမ အဖုတ်ကြီးမှာ ဖောင်းကြွလာသလို ခံစားနေရသည်။ အဖုတ်တွင်းမှ အရည်တွေ လည်း တစိမ့်စိမ့် စီးကျလာခဲ့လို့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီတခုလုံးလည်း ရွဲနေခဲ့ပြီ။ သူမ မနက်စောစော ရုံးသွားဖို့ ဖယ်ရီစောင့်နေတုန်းဖုံးမြည်လာလို့ ကြည့်လိုက်တော့ သူငယ်ချင်း ဇာခြည်ဝင်းမြင့် ဆီမှ ဖြစ်နေသည်။ သူ့ယောက်ျား ပတ်စ်ဝပ် ကို ခိုင်လေးအား ပြောပြချင်းဖြစ်လေသည်။ ဇာတ်လမ်း ရှေ့မဆက်ခင် စာဖတ်သူများ သဘောပေါက်စေရန် ဇာတ်ခံလေးကို နည်းနည်း ပြန်ရေးပြပါရစေ။ ဇာခြည်ဝင်းမြင့်က ခိုင်လေးခေါ် မြင့်မြင့်ခိုင် နှင့် တက္ကသိုလ် ကျောင်းသူဘဝက သူငယ်ချင်း အရင်းဖြစ်ခဲ့ကြလေသည်။ ဇာခြည်ဝင်းမြင့် ဆိုတာက သူ့အဖေ အကောင်ကြီး ၏ အရှိန်ကြောင့် အိမ်မှာ ခြေမွှေးမီးမလောင် လက်မွှေးမီးမလောင် ငယ်ငယ်ထဲက နေလာခဲ့ရသူဖြစ်လေသည်။

တက္ကသိုလ်မှာ ကထည်းက သူ့အဖေ အရှိန်အဝါကြောင့် ဘဲတွေ လည်း အလွန်တရာ များပြားကာ အပြိုင်အဆိုင် ပိုးပန်းကြခြင်း ခံခဲ့ရသူ တယာက်လည်း ဖြစ်လေသည်။ အဲလို ပြောလို့ ဇာခြည်ဝင်းမြင့်က မချောတာတာ့ မဟုတ်ပေ၊ သူကိုယ်တိုင်ကလည်း ဖြူဝင်းနေသော အသားအရည်၊ ခပ်သွယ်သွယ် ကိုယ်လုံးလေးနှင့်၊ ချစ်စရာ မျက်နှာ သွယ်သွယ်လေး၊ ဆံပင်ဖြောင့်ဖြောင့်ပုခုံးလောက်ဖြင့် ဂျပန်မလေးလို ချောသူလည်း ဖြစ်လေသည်။ ခိုင်လေး နှင့် အတူတူ တွဲလျှောက်သွားလျှင် ကျီးကန်းဘဲဥချည်သွားသည်ဟု နောက်ပြောင်ခြင်းခံရတတ်သည်။ ခိုင်လေးက သူနှင့် ဆန့်ကျင်ဘက်၊ မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်း အသားညိုညို နည်းနည်းပြည့်ပြည့်လေး၊ တချို့ မနာလိုသူတွေကတော့ ဝတုတ်တုတ်ဟု ကွယ်ရာမှာ ပြောကြသည်။ ဇာခြည့် မျက်နှာလေးမှာ နာတံချွန်ချွန်လေးဖြင့် ချစ်စရာကောင်းသော်လည်း ခိုင်လေးကတော့ နှာခေါင်းလုံးလုံး အနည်းငယ်ပွသယောင်ယောင်ရှိလေသည်။

သို့ရာတွင် နှစ်ဦးစလုံးတွင်တူညီသော အချက်များမှာကား နှစ်ယောက်စလုံး အပြုံးချို၏ လို့ ပြောရမည်ဖြစ်လေသည်။ ပြုံးလိုက်လျှင် နှစ်လိုဖွယ်ရှိကြသည်။ မျက်နှာပြင်ပေါ်မှ ထင်ရှားသော အမှတ်အသားများမှာ ဇာခြည်က မှည့်တလုံး နူတ်ခမ်းအပေါ် ဘယ်ဘက်အခြမ်းမှာ ရှိသလို ခိုင်လေးက မှည့်လေးတလုံး ညာဘက်ပါးပြင်မို့မို့ ပေါ်မှာ ရှိနေသည်။ ကျောင်းပြီးသွားတော့ ခိုင်လေးမှာ လက်လုပ်လက်စား မိဘမှ မွေးဖွားလာသူပီပီ၊ အလုပ်ထဲ ဝင်ရတော့သည်။ ဇာခြည်ကတော့ အလုပ်လုပ်စရာမလိုသည့်အပြင် အိမ်ထောင်လည်း စောစောကျသဖြင့် အိမ်ရှင်မ တာဝန်ကို သာ ယူပြီး မိဘက ပေးထားသည့် လုပ်ငန်းတခုကို ယောက်ျား ကို တာဝန်ယူစေခဲ့သည်။ ခိုင်လေးက လည်း မကျန်ရစ်ပါ၊ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်က မစွံသော်လည်း မိဘက ကောင်းမည်ထင်လို့ စပ်ပေးသည့် ကိုယ့်ထက် အနှစ်နှ်စ်ဆယ်နီးပါးလောက်ကြီး သည့် ယောက်ျား ကို ၊ မိဘစကား နားထောင်သည့် သမီးလိမ္မာလိုလို ဘာလိုလို ဖြစ့် ယူလိုက်လေသည်။

ကိုစိုးထိုက် ဆိုသည့် အညာသား လူပျိုကြီး မှာ လည်း အလုပ်ကိုသာ ရိုးရိုးသားသား ကျိုးစားလုပ် ပြီး ဂေါ်မစွံသူမို့ သူ့အမ ကြီး က သူ့ မောင်ကို မိန်းမလည် သိန်းကြွယ် တို့ဖြင့်တွေ့သွား မှာကို စိုးရိမ်သဖြင့် ကြားက ပွဲစားတွေ ဖြင့် လိုက်စပ်ဟတ်တော့ ခိုင်လေး ကို တွေ့သွားခြင်းပင် ဖြစ်လေသည်။ ကိုစိုးထိုက်လို အသက် ၄၀ လောက် လူပျိုကြီး ၊ အသားမည်းမည်း ဂင်တိုတို လူမျိုး ကို လှလှ ချောချော ကောင်မလေးများဖြင့်လည်း စိတ်မချ၊ ရပြီးမှ သူ့မောင်ကို ပြစ်သွားမှာလည်း စိုးတော့၊ ခိုင်လေးကို တွေ့လိုက်ရသည်နှင့် ကိုစိုးထိုက်အမကြီးက သဘောကျသွားတော့သည်။ ခိုင်လေး မှာ ကိုစိုးထိုက်ကိုလည်း မင်္ဂလာဆောင်ကာနီးမှ နီးနီးကပ်ကပ် မြင်တွေ့ဖူးခြင်းပင်ဖြစ်လေသည်။ တက္ကသိုလ်တုန်းက လည်း ရီးစားမထားဘူးခဲ့သော ခိုင်လေး တယောက် ကိုစိုးထိုက် ၏ တောင့်တောင့်တင်းတင်း ကိုယ်လုံးကြီးကို ကြည့်ရင်း ရင်ဖိုခဲ့ရသည်။ ယောက်ျားလေး ဆိုလို့ ရင်ဖို တောင်မသန်းခဲ့ဖူးသော အမျိုစစ်စစ် ခိုင်လေး နှင့် လူပျိုသိုးကြီး ကိုစိုးထိုက်တို့ မင်္ဂလာဦး နေ့ ညကျမှ သာ ပထမဦးဆုံးအကြိမ်အဖြစ် နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ တွေ့ကြရလေတော့သည်။

ကိုစိုးထိုက်ကတော့ လူပျိုကြီးဖြစ်သော်လည်း အတွေ့အကြုံတော့ရှိသည်။ ရီးစားသာ မစွံလို့ မရှိတာ။ အလုပ်လုပ်ပြီးငွေစလေး ရွှင်လာတော့ ဖာ တွေ ခနခန ချဖူးသည်။ တခါတုန်းက ဖါသည်မ တယောက်ကို ကွန်ဒုံ မစွတ်ပဲ ဖင်သွားချမိလို့ ဂနိုကျဖူးသေးသည်။ အဲဒီအချိန် သေးပေါက်လို့ မရ လိင်ချောင်းတွင်း ပြည်တည်လို့ အရမ်းနာကာ ခံစားရလွန်းလို့ နောက်ဖာသည်မ ခပ်ပေါပေါတွေ ချဖို့ လန့်သွားသည်။ ချရင်လည်း အဖေါ်စွပ်တော့သည်။ စာတွေ လိုက်ဖတ်ကြည့်တော့ ကံကောင်းလို့ သူဆစ်ဖလစ်တို့၊ အေ တို့ မဖြစ်တာ။ ဂနိုကတော့ တကယ်က ဖင်ပေါက်က မသန့်ရှင်းတာ သူက အဖေါ်မပါပဲ လုပ်လိုက်လို့ ဖြစ်သည်။ ဖာသည်မ မှာ ရောဂါရှိလို့မဟုတ်။ နောက်ပိုင်း အေကိုက် တာတွေ သတင်းကြားတော့ သူ မလုပ်ရဲတော့ခြေ။ ကက ဆိုတာကလည်း သူ့လို လူမျိုးက ရှာဖို့မလွယ်သလို သူကလည်း မရှာတတ်ပေ။ ဟိုဟို ဒီဒီ သူငယ်ချင်း တယောက်တလေ က စပ်ပေးသော စိတ်ချရသည်၊ ကြေးကြီး သည့် ကောင်မလေး လေးမျိုး နှင့်သာ လုပ်ဖြစ်တော့သည်။

အဲဒါကလည်း ခနခန ကြုံတတ်တာမျိုးမဟုတ်တော့ ပုံမှန်စားလို့ရမည့် မိန်းမ ယူဖို့ စဉ်းစားလာမိသည်။ ထိုကာလ မှာပင် အမကြီးက စပ်ပေးလာတော့ သူခေါင်းညိမ့်လိုက်တော့သည်။ ခိုင်လေးကို တွေ့တော့ သူတော်တော် သဘောကျသွားသည်။ ခိုင်လေးက အသားက ညိုညို လူလေးက လုံးလုံးလေး ဖြစ်သည်။ မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်းနှင့် ပါးချိုင့်လေး လဲပါသည်။ သူ့မျက်စေ့ထဲမှာတော့ တော်တော်လေးကို ချောနေသည်။ ကြည့်ရင်းနှင့် ငါဒီကောင်မလေးကို နေ့တိုင်း လိုးရတော့မှာပါလား ဟူသော အတွေးဖြင့် လီးက ချက်ချင်းတောင်တက်လာသည်။ ထို့ကြောင့်မို့လည်း မင်္ဂလာဦးည မှာ သူငယ်ချင်းတွေက ဘက်ချလာနိုက်လုပ်မည် အရက်သောက်ကြရအောင် အတင်းခေါ်တာတောင် မလိုက်၊ မင်းတို့သောက် ကုန်သလောက် ငါပေးမည်ဟု ဆိုကာ နှင်လွှတ်လိုက်သည်။ မင်္ဂလာဆောင်ပြီး ဟန်းနီးမွန်းမထွက်မှီ ဧည့်ခံသည့် ဟော်တယ်မှာ ပင် တညအိပ်မည်၊ နောက်နေ့မှ ချောင်းသာ သို့ သွား သုံးညခန့်နေမည်၊ နောက်တော့ သူတို့ အတွက် ဝယ်ထားသော အိမ်မှာ နေမည်။

အိမ်ဆိုတာကလည်း ငါးလွှာက အခန်းလေးတခုပါ။ သူစုဆောင်းထားသည့် ငွေကြေးဖြင့် ဝယ်လိုက်ချင်းဖြစ်သည်၊ မိန်းမ တောင်းသည့်အခါ တွင် သူ့ကို အထင်ကြီးအောင်ရည်ရွယ်တာလည်း ပါပါသည်။ နဂိုက သူ့အမကြီးနှင့် ကပ်နေရင်း စုထားသော ပိုက်ဆံကို အခု မှ သုံးလိုက်ခြင်းဖြစ်လေသည်။ မင်္ဂလာဦးညမှာ ကိုစိုးထိုက် တယောက် ခိုင်လေးကို လိုးလိုက်သည်မှာ ထောင်းလမောင်းကို ကြေသွားသည်ဟု ဆိုရမလားမသိ။ နွားသိုးကြိုးပြတ် ဆိုတာ ဒါမျိုးလားမသိ။ ခိုင်လေးကလည်း အပျို ကတော့ အပျို စစ်စစ်၊ ယောက်ျားလီး နှင့် တခါမီ မဆက်ဆံဘူးခဲ့။ သို့သော်လည်း ခေတ်သစ်သမီးပျို ပီပီ ဟိုဟာ ဒီဟာလေးတွေနှင့်တော့ စမ်းခဲ့ဘူးသည်၊ သို့အတွက်ကြောင့် သွေးစိမ်းရှင်ရှင်ပန်းတာမျိုးတော့ မဖြစ်။ မနက်ကျတော့ ကိုယ်တွေ လက်တွေနာ၊ စောက်ဖုတ်ထဲ စပ်ဖြင်းဖြင့်း နှင့် နေမကောင်းချင်သလို ဖြစ်၊ လမ်းလျှောက်ရင် ကွတတ ဖြစ်ရတာလောက်ပင်။ ဟန်းနီးမွန်းပင် မထွက်ချင် ဒီဟော်တယ်မှာပင် ဆက်နေလိုက်ချင်သော်လည်း အားလုံးစီစဉ်ထားပြီးပြီမို့ မကောင်းတတ်တော့ ထွက်လာရသည်။

ချောင်းသာ ရောက်တော့လည်း ကိုစိုးထိုက်က အနားမပေး၊ တန်အောင်ကို ဆော်လေသည်။ သို့နှင့် ညားပြီး နှစ်လလောက်မှာ ကိုယ်ဝန်တည်တော့သည်။ ညားသည့်အချိန်မှာ ကိုစိုးထိုက်က အသက်လေးဆယ်၊ ခိုင်လေးက နှစ်ဆယ့်တစ်နှစ်။ ခိုင်လေး နှစ်ဆယ် နှစ်နှစ်မှာ သားလေး စိုးမင်းထိုက် ကို မွေးဖွားခဲ့လေသည်။ ခိုင်လေး မှာ နဂိုဓါတ်ခံ ကိုက တဏှာအားပြင်းပျ သူဖြစ်သလို၊ ကိုစိုးထိုက်နှင့် ရတော့ ကိုစိုးထိုက်၏ အနှားမနေ လိုးနေမှုကြောင့် သူမ၏ တဏှာစိတ်များမှာ ပို၍ ဖွံ့ဖြိုးလာခဲ့ ရပြီး၊ ကိုယ်ဝန်ဆောင်ကာလတွင့်မှာပင် ဖြစ်နိုင်သည့် အနေအထားမျိုးဖြင့် လိုးခဲ့ကြသေးသည်။ ဘာကြောင့်မှန်းတော့ မသိ စိုးမင်းဦး မွေးပြီးတော့ ခိုင်လေး နောက်ထပ် ကလေးထပ်မရတော့ခြေ။ ခုဆိုရင်စိုးမင်းဦး တောင် ဆယ်တန်းကျောင်းသား ဖြစ်နေလေပြီ။ ခိုင်လေးမှာ ၃၈ နှစ်အရွယ် သွေးသား ဆူဖြိုး တဏှာ အကြွဆုံးအချိန်၊ ကိုစိုးထိုက် က ၅၆ နှစ် အရွယ် အကျပိုင်းရောက်နေလေပြီ။ အရင်တုန်းက လိုလည်း မလုပ်နိုင်တော့ပြီ။ ကိုစိုးထိုက်အဖို့ကလည်း တအားဏှာထန်သော ခိုင်လေးကို ဆန္ဓပြည့်ဖို့ တခါတလေ ဆေးဝါးမှီဝဲ ပြီးတော့ လုပ်ရသည့် အခြေအနေရောက်နေလေပြီ။

ဆိုတော့ ခိုင်လေး အတွက် က မဝရေစာ သုံးစွဲနေရသလို ရှိခြေသည်။ သို့ပေမဲ့ အဲလို မျိုးက ခုမှ မဟုတ် တော့။ ခိုင်လေးက သူ့ပြဿ နာ သူ့နည်းသူဟန်ဖြင့် ရှင်းခဲ့ဘူးတဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေ ရှိလေသည်။ ထိုဟာများကိုတော့ အလျှင်းသင့်လျှင် ဖေါ်ပြသွားပါမည်။ လောလောဆယ်ဇာတ်လမ်းပြန်ဆက်ရလျှင်ဖြင့်။… ဇာခြည့်ယောက်ျားမှာ အခုနောက်ပိုင်းရေပန်းစားလာသည့်၊ ချပ်တင်းတွေ ပေါ်မှာ ဖေါက်ပြန်ရေးဇာတ်လမ်းခင်းနေသည်ဟု ပြောလာသည်။ ခိုင်လေးက ကွန်ပြူတာ နည်းနည်းကျွမ်းသည်မို့၊ ဇာခြည့်ကို အကြံပေးသည်၊ သူ့ယောက်ျား အကောင့်ပတ်စ်ဝတ်ကို ခိုးရန်ဖြစ်သည်။ သူပေးသည့်အကြံညဏ်အတိုင်းလုပ်၍ အောင်မြင်သောအခါ၊ ဘယ်လို ဝင် ဘယ်လိုကြည့်ဟု ထပ်ပြီး သင်ပေးရ၏။ ထိုအခါမှာ ဇာခြည်တယောက် သူ့ယောက်ျား ဆယ်ကျော်သက်အရွယ်ကောင်မလေး တယောက်နှင့် ဖေါက်ပြန်တာကို တွေ့ရှိရတော့လေသည်။ ဇာခြည်မှာ ငယ်ငယ်ကတည်းက သူများတွေ ဖူးဖူးမှုတ် ပြီးလိုချင်တာကို ရခဲ့သော သူဖြစ်လေရာ တော်ရုံကိစ္စ များမှာ ကိုယ်တိုင် မဖြေရှင်းတတ်တော့ခြေ။

သူမမွေးသဖခင် အကောင်ကြီးကြီး မှာလည်း ယခု ကွယ်လွန်သွားပြီ ဖြစ်လေရာ သူမ ခမျာ အားကိုးမဲ့ရရှာသည်။ ထို့ကြောင့် သူငယ်ချင်းအရင်း ခိုင်လေးကို အားကိုးတကြီးတိုင်ပင်ရှာသည်။ နင့်ယောက်ျားပတ်စ်ဝပ်ငါ့ကိုပေး ငါဝင်ကြည့်ပြီး ကြည့်လုပ်ပေးမယ်ဟု ပြောလိုက်သဖြင့် ယခု သူရုံးသွားဖို့ဖယ်ရီစောင့်နေချိန် ဇာခြည်ခေါ်ပြီး ပေးလိုက်ချင်းပင်ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ရုံးရောက်တာနှင့် လဘက်ရည်လေး ရီဒီမစ် တခွက်ဖျော် ကိတ်မုန့်လေး တချပ်ဖြင့် ကွန်ပြူတာဖွင့်ကာ ဇာခြည့်ယောက်ျား အကောင့်ကို ဝင်လိုက်သည်။ ထိုအခါမှာတော့ ဇာခြည့်ယောက်ျား နှင့် ဆယ်ကျေယ်သက်ကောင်မလေးတို့ ချပ်တင်းကို ဖတ်ပြီး၊ ယခုဇာတ်လမ်းအစတုန်းကလို ခိုင်လေးတယောက်၊ ဖီးတွေတက်ကာ စောက်ဖုတ်ကြီး တအုံလုံး ဖောင်းကြွလာခဲ့ရခြင်း ဖြစ်တော့သည်။ ဇာခြည့်ယောက်ျားမှာ တော်တော်လည်း အပြောကောင်းသူဖြစ်သည်။ သူကောင်မလေးကို ဘယ်လို လုပ်ချင်သည်၊ ဘယ်လို မှုတ်မည် ဘယ်လို ဖုတ်မည်ဆိုတာတွေကို ကောင်းကောင်းရေးချပ်ထားခြင်းဖြစ်သဖြင့်၊ ခိုင်လေး ဖတ်ရသည်မှာ အောစာတွေ ဖတ်နေရသလို ဖြစ်ပြီး သူလည်း စိတ်တွေကြွလာခဲ့ရသည်။

ကောင်မလေး နေရာမှာ သူက ဝင်ခံစားကြည့်မိနေရာမှ သူ့အတွေးတွေက သူငယ်စဉ်အတွေ့အကြုံတခုစီသို့ ပြန်ရောက်သွားရလေတော့သည်။ ငယ်စဉ်ဟု ဆိုသော်လည်း တကယ်တော့ မငယ်တော့ပါ၊ ကိုစိုးထိုက်နှင့် အိမ်ထောင်ကျကာ သားလေး စိုးမင်းဦး မွေးပြီး နှစ်နှစ်လောက် အတွင်းမှာ ဖြစ်သည်။ သူ့အသက်က ၂၃ လောက်သာရှိသေးသည်။ ခိုင်လေးမှာ အိမ်ထောင်မကျခင်အထိ အပျိုစင်လေးဖြစ်ပြီး လိင်ကိစ္စ အတွေ့အကြုံမရှိခဲ့ရာမှ အိမ်ထောင်လည်းကျ ရော၊ နဂိုဓါတ်ခံ ကာမ ဆန္ဒကြီးမားမှုမှာ ငုံ့လျိုးနေရာက ထကြွလာခဲ့ရသည်၊ ထိုအတွင်းမှာမှ ခလေးမွေးလိုက် ရသဖြင့် ခနတာ ပြတ်သွားသည်။ နောက် ခလေးတနှစ်သား ရောက်သည်အထိ ပြန်လိုးကြ ဆော်ကြဖြစ်ပြန်သည်။ ထို့သို့ ကောင်းနေသော အချိန်မှာမှ ကိုစိုးထိုက်မှာ ရောဂါတခု ဖြစ်သည်။ ဘာမှန်းတော့မသိပထမက ဘောမှာ အောင့်အောင့်လာလို့ လုပ်မရ၊ နောက်တော့ အူကျတာလိုလို၊ ဘိုက်ထဲက တခုခု ဖြစ်သလိုလို တရှောင်ရှောင်ဖြစ်လာသည်။ ဆေးရုံလည်း အကြိမ်ကြိမ်တက်လိုက်ရသည်။ ဘာရောဂါမှန်း သေခြာရှာမရနိုင်ကြ။

ထိုအချိန်တွင်းမှာ ခိုင်လေး အတွက် အပြောင်းအလဲ ဖြစ်ခဲ့ရခြင်းဖြစ်လေသည်။ ပထမဆုံး ကိုစိုးထိုက် ဆေးရုံတက်တော့ သူ့မှာ ခလေးအငယ်နှင့် ကသီလင်တ ဖြစ်တော့၊ ခိုင်လေး မိဘ တွေဆီမှာ အလည်ရောက်နေသော ခိုင်လေးဘကြီး ဦးကြီးအောင် က အိမ်လာစောင့်ပေးသည်။ ဘကြီးအောင် က ခိုင်လေး မေမေ့ အကို ဖြစ်လေသည်။ တောမှာနေပြီး လယ်ယာလုပ်ကိုင်နေသူဖြစ်လို့ အသက် ၅၀နားကပ်နေပေမဲ့ ကျန်မာရေးက ဒေါင်ဒေါင်မြည် ဖြစ်သည်။ ခိုင်လေး အမေတို့က လည်း အလုပ်လုပ်နေကြတုန်းမို့ အလည်အပတ်ရောက်နေသော ကိုကြီးအောင်ကို ခိုင်လေး အိမ်မှာ စောင့်ပေးဖို့ လွတ်ထားပေးလိုက်သည်လေ။ ဘကြီးအောင်က လည်း မိန်းမဆုံသည်မှာ ဆယ်နှစ်ခန့် ရှိပြီမို့ ပြတ်နေတာ ကြာပြီ။ လူက သန်တုန်းမြန်တုန်းဆိုတော့ စိတ်ဆန္ဒကလည်း ရှိနေသေးသည်။ ယခု စောင့်ပေးနေရသော တူမ ခိုင်လေး မှာကလေး ငယ်ငယ် နှင့်၊ သူ့ကိုလည်း ဘကြီး ဆိုတော့ အသိဖြင့် သူ့ရှေ့လည်းမရှောင် ခလေးနို့လှန်တိုက်တာတွေ ဘာတွေ လုပ်မိသည်။

ညိုမွတ်လုံးထွားလှသောနို့လုံးတွေကိုမြင်ရတော့ငထွားတယောက်လီးတောင် လာ၏။ ဝဝကစ်ကစ်၊ တူမ ခိုင်လေး ရဲ့ ပေါင်တန်တုတ်တုတ်လေး ဖင်လုံးလုံးလေး တွေကလည်း ငအောင်စိတ်ကို ထကြွလာစေသည်။ ခိုင်လေး အဖို့ကလည်း ကာမ ဆန္ဒတက်ကြွကောင်းနေတုန်း ကိုစိုးထိုက် မမာမကျန်းဖြစ်တော့၊ ဟာတာတာ ကြီးဖြစ်နေရသည်။ နဂိုထဲက လည်း ချစ်လို့ ယူထားတာမဟုတ် မင်္ဂလာဆောင်သည့် ညကမှ စတွေ့ဖူးပြီး အလိုးခံရသဖြင့် စွဲသွားပြီး သံယောဇဉ်ဖြစ်မိခြင်းသာရှိသည်။ ခုလို တရှောင်ရှောင်ဖြင့် သူ့ကို မလုပ်နိုင်တော့ သူမရဲ့ ကာမဆန္ဒတွေကို သူ့ဘာသာ ဖြေဖျောက်နေရသည်။ သားလေး အိပ်ပျော်သွားချိန် သူမ ထမိန်အောက်လက်လျိုပြီး စောက်စေ့လေးကို ပွတ်သတ်ရင်း အာသာဖြေမိသည်။ ထိုအရာတွေကို ငအောင်က ကောင်းကောင်းရိပ်မိသည်။ ထို့ကြောင့် လည်း သူ့တူမပင်ဖြင့်လင့်ကစား ကြုံးသွင်းပြီး လိုးပြစ်ဖို့ ဂွင်ဖန်တော့သည်။ အိမ်မှာနေရင် ပုဆိုးပါးပါး ကို အတွင်းခံမပါပဲ ဝတ်သည်။

အမြဲလဲမာနေအောင် လုပ်ထားလို့ထိုးထိုးထောင်ထောင်နှင့် ခိုင်လေးကို အမူမဲ့ အမှတ်မဲ့ မြင်စေအောင် လုပ်ပေးသည်။ ခိုင်လေး မျက်နှာ ရှက်သလိုလို ဖြစ်နေတာတွေ့ရသဖြင့် သူပြသည့်ရှိုးတွေကို ခိုင်လေး မြင်ကြောင်း ငထွားကကောင်းကောင်းရိပ်မိသည်။ ကိုစိုးထိုက် ဆေးရုံသို့ အသွားအပြန် ဘတ်စ်ကားပေါ်မှာ တယောက်နှင့် တယောက် ပွတ်သပ်တိုက်မိကြတာတွေက ကာမ ဆန္ဒအုံနွေးနွေး ဖြစ်နေကြသူနှစ်ယောက် ကို အချိန်မရွှေးထပေါက်တော့မည့် ယမ်းတွေလို ဖြစ်နေခဲ့ရသည်။ တနေ့ ဆေးရုံမှာ ကိုစိုးထိုက်ဆီ သွားရာ ထိုနေ့က ကိုစိုးထိုက် အမကြီးက တလှည့်စောင့်မည့် အလှည့်ဖြစ်လေသည်။သူမ နှင့် အတူလိုက်လာကြသော သားသမီးများက သူတို့၏ကာစင် စိုးမင်းဦးကို ခေါ်သွားချင်သဖြင့် ခိုင်လေးက လည်း ထည့်လိုက်လေသည်။ ထိုနေ့ ဆေးရုံက အပြန်တွင်တော့။ ဘတ်စကားကလည်း ထုံးစံအတိုင်း ကျပ် ဘကြီးအောင်ကလည်း သူတူမကြီးကို အကာကွယ်ပေးချင်တော့ အနောက်ဘက်မှ ရပ်ပြီး ရင်ခွင်ထဲ ထည့်ထားပေးလေသည်။

ခိုင်လေးရဲ့စွံ့ကားသောတင်သားများ၏လှုပ်ခါထိပွတ်နေမှုကြောင့် ဘကြီးအောင် ငပဲကြီးကလည်း ထောင်ကြွလာခဲ့သည်။ သူ့တူမ တင်စိုင် နှစ်လုံးကြားမှာ အမြှောင်းလိုက်ကြီးမာတင်းလာသော ဦးကြီးအောင်၏ လိင်တန်ကြီးက ခိုင်လေး ခေါ် မြင့်မြင့်ခိုင် ကို ဒူးတွေ ညွှတ်ခွေ မတတ်ခံစားနေရလေသည်။ ထိုသို့လဲ မတ်မတ်မရပ်နိုင်ပျော့ခွေနေသဖြင့် ဘကြီးထွား ရင်ခွင်ထဲ သို့ ပိုရောက်လာရလေသည်။ ဘကြီးထွားကလည်း ခိုင်လေး ပုခုံးကို အသာပွေ့ဖက်ပြီး ထိန်းထားပေးရလေသည်။ သူ၏မာတင်းထောင်မတ်နေသော လီးကြီးက တူမချောဖင်ကြားထဲ ထောက်နေသည်မှာ ဘယ်လိုမှ မသိချင်ဟန်ဆောင်လို့မရတဲ့ အခြေအနေမို့ ဒီထက်ပို ထူးလာမှာ မဟုတ်သည့်အတူ ရှေ့ဆက်သာ တိုးတော့မည်ဟု တွေးလိုက်သော ဘကြီးအောင် လက်ဖဝါးတွေက လူအုပ်ကြားထဲမှာ ခိုင်လေး ရင်အုံပေါ်သို့ ရောက်လာခဲ့လေတော့သည်။ ခိုင်လေးမှာတော့ ဖင်ကြားထဲမှာလဲ ပူနွေးသော အချောင်းကြီးက ပွတ်လို့၊ နို့ပေါ်လည်း လက်ဖဝါးတဘက်က အုပ်ကိုင်လို့၊ ဖျစ်ညှစ်နေပြီဆိုတော့ ထန်နေသော စိတ်တွေက ပိုပို ကြွလာရကာ ၊ စောက်ဖုတ်တွင်းမှာ အရည်တွေပင် စီးကျလာရတော့သည်။

ဘတ်စကားပေါ်မှ သူတို့တိုက်ခန်းဆီ သို့ အပြန်လမ်းမှာတော့ ဦးကြီးနှင့် တူမ နှစ်ယောက် အပြေးပြိုင်သည့်အလား လျှောက်လာခဲ့ကြတော့သည်။ အခန်းထဲ ဝင်သည်နှင့် ခိုင်လေးမှာ သူမတို့ လင်မယားအခန်းကို ဝင်ပြေးလေသည်။ ဦးအောင်ကလည်း အိမ်ရှေ့တံခါး ဂလန့်ချပြီး တူမလေး အခန်းကို အပြေးလိုက်သွားလေသည်။ အခန်းထဲမှာတော့ ခိုင်လေး တယောက် ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှဲအိပ်လျှက် ခေါင်းအုံးတလုံးကို မျက်နှာပေါ်တင်ကာ လက်ဖြင့် ဖိပိတ်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ ခိုင်လေး ကို သူလိုးဖို့ရန် မှာ မီးစိမ်းပြနေပြီ ဖြစ်ကြောင်းသိနေသော ဘကြီးအောင်က သူ့အင်္ကျီပုဆိုးတွေကို ကုတင်နားလျှောက်လာစဉ်မှာပင် ချွတ်ပြစ်ခဲ့သည်။ နောက်တော့ ကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်လိုက်ပြီး ခိုင်လေး၏ ထမိန်အနားစမှ ဆွဲကာ ချွတ်ပြစ်လိုက်သည်။ “အို” ကနဲ အသံထွက်ကာ သူမလက်တဖက်ဖြင့် ပေါင်ခွဆုံကြားထဲကို အုပ်ကိုင်လိုက်သော်လည်း လက်တဖက်ကတော့ မျက်နှာကို ဖုံးထားသည့် ခေါင်းအုံးကို မဖယ်၊ ထို့ကြေင့်လည်း ခိုင်လေး၏ အတွင်းခံဘောင်းဘီ လေးကိုလည်း ဘကြီးအောင်က လွယ်လင့်တကူပင် ဆွဲချွတ်နိုင်ခဲ့လေသည်။

ခိုင်လေး၏ညိုဝင်းနေသောပေါင်တန်တုတ်တုတ်လေးနှစ်ခုကို လိန်ကျစ်ထားသော်လည်း ပေါင်ခွဆုံမှ အမွှေး နက်နက် ကလေးတွေ ဖုံးနေသည့် စောက်ဖုတ်ကိုကား မကာကွယ်နိုင်ပါခြေ။ ဘကြီးအောင်က ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ နေရာဝင်ယူလိုက်ပြီး သူ့ပုခုံးနှစ်ဘက်နဲ့ ပေါင်လေးနှစ်ဘက်ကို တွန်းလိုက်ပြီး ပေါင်ခွစုံမှာ သူ့မျက်နှာအပ်လိုက်သည်။ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြင့် မလုံတလုံ ကာနေသော ခိုင်လေး လက်ကို ဆွဲဖယ်ပြီး ဘွားကနဲ ပေါ်လာသော ခိုင်လေး၏ စောက်ဖုတ်ပေါ်ကို သူ့ပါးစပ်ကြီးဖြင့် အပ်လိုက်လေသည်။ ဘကြီးအောင်က အရည်စိုတိုတိုလေး ဖြစ်နေပြီဖြစ်သော ခိုင်လေး စောက်ပတ် ကို တအားရက်လေရာ ခိုင်လေး ကခေါင်းအုံးကို မျက်နှာပေါ်တင်ထားလျှက်က သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဘကြီးအောင်ခေါင်းကို လှမ်းကိုင်ထားမိနေလေသည်။ ဘကြီးအောင်က တချက်တချက် စောက်စေ့လေးကို လျှာဖြင့် ထိုးဆွတော့ ခိုင်းလေး ခမြာကော့ကော့တက်လာရလေသည်။

ဘကြီးအောင်လီးကြီးမှာလည်းတအားတောင်နေပြီမို့ ကြာကြာတော့ မဂျာနိုင်ပါ။ ခိုင်လေး ပေါင်နှစ်လုံးကြားဒူးတုတ်ထိုင်လိုက်တော့ သူ့လီးကြီးက ခိုင်လေး အဖုတ်ဝမှာ ရောက်နေခြေပြီ။ ခိင်လေး စောက်ပတ်ဝကို လက်ချောင်းတွေဖြင့် ဖြဲကာ သူ့ဒစ်ကြီးကို ဖိသွင်းလိုက်လေသည်။ ခိုင်လေးမှာ ကလေးတယောက်မွေးဖူးသော်လည်း ဗိုက်ခွဲမွေးထားခြင်းမို့ စောက်ဖုတ်ကတော့ အပျိုစောက်ဖုတ်အတိုင်းပင်၊ ကိုစိုးထိုက် နှင့် ဘကြီးအောင် လီးတံတုတ်တာချင်းကလည်းမကွာသော်လည်း ခိုင်လေးမှာ မဆက်ဆံဖြစ်တာ ကြာပြီမို့ စောက်ဖုတ်လေးက စေးကျပ်နေလေသည်။ ဘကြီးအောင် က သူ့လီးကြီး တဝက်လောက်သွင်းပြီးတော့ခန ခေါင်းမော့ကာ ခိုင်လေးကို ကြည့်လိုက်သည်။ ခိုင်လေးက မျက်နှာပေါ်မှာ ခေါင်းအုံး တင်ထားတုန်း။ ဘကြီးအောင်က ပြုံးပြီး ခေါင်းအုံးကို ဆွဲဖယ်လိုက်လေသည်။ သို့သော်လည်း ခိုင်လေးက မျက်လုံးကို ပိတ်ထားပြီး ခေါင်းအုံးနေရာမှာ သူ့လက်ဖဝါးတွေဖြင့် ကာထားလိုက်သည်။ ဘကြီးအောင်က ဆွဲဖယ်ဖို့ မကျိုးစားသေးဘဲ သူ့လီးကြီး ကိုသာ ခိုင်လေး စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်စေရန် နှဲ့သွင်းလေသည်။

နည်းနည်းလေး ဆွဲထုတ်လိုက် ပြန်ဖိသွင်းလိုက် ခနလုပ်လိုက်သည်နှင့် အဆုံးထိ ဝင်သွားတော့သည်။ ထိုအခါမှ သူ့လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်အဝနား ဒစ်ရောက်သည်အထိဆွဲထုတ်ပြီးမှ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ပြန်ဆောင့်သွင့်းချလိုက်လေသည်။ “အ” ကနဲ အသံထွက်လာသည်။ ဘကြီးထွားက နောက်တော့ ဆက်တိုက် ထိုကဲ့သို့ဆောင့်လေသော် ခိုင်လေး လက်နှစ်ဖက်က ဘကြီးအောင် လက်ဖျံတွေကို ဆုပ်ကိုင်လာသည်။ မျက်လုံးတွေကတော့ မဖွင့် အောက်နူတ်ခမ်းလေး ကိုက်ကာ အသံမထွက် ခံရှာလေသည်။ နှစ်ပေါင်းများစွာ အတွေ့အကြုံရှိလာခဲ့သော လီးကြီး၏ မှန်မှန်ဆောင့်ချက်ကို ကြာတော့ ခိုင်လေး မခံနိုင်တော့။ ကိုယ်လုံးလေး လိန်ကျစ်ပြီး ဖီးတွေ တအားတက်လာပြီး တချီပြီးသွားရလေသည်။ ဘကြီးထွားမှာလည်း စေးပိုင်နေသော စောက်ဖုတ်လေးကြောင့် ခိုင်လေး အပြီးနှင့် မရှေးမနှောင်းပင် သုတ်ရည်များ ပန်းထွက်ပြီး တချီပြီးသွားရလေသည်။ ဘကြီးက ခိုင်လေး အပေါ်မှောက်ချလိုက်ပြီး မျက်လုံးစုံမှိတ်ထားသော ခိုင်လေး မျက်နှာအနှံ့ ကို ချစ်စနိုးအနမ်းမိုးလေး ရွာချပေးလိုက်လေတော့သည်။

ဘကြီးအောင်ကသူ့လီးကြီးကိုခိုင်လေးစောက်ဖုတ်ထဲမှမချွတ်သေးပဲ ခိုင်လေးကိုယ်ပေါ်မှာ မှောက်ရက်နေနေသော်လည်း သူ့ကိုယ်အလေးချိန်မပိစေရန် ခိုင်လေး ကိုယ်တဖက်တချက်မွေ့ယာကို တတောင်ဖြင့် ထောက်ထားလေသည်။ ခိုင်လေးမှာ သူမ ဘကြီးထွား လည်ကုတ်အပေါ်မှာ ဘယ်အချိန်က တွယ်ဖက်ထားမိမှန်းမသိသောသူမ လက်များကို ကမန်းကတမ်း လွှတ်လိုက်ပြီး ဘကြီးအောင် ရင်ဘတ်ကို တွန်းထုတ်ဖို့ ကျိုးစားလိုက်သေးသည်။ “ ခိုင်လေး ခုချိန်ထိ ရှက်နေတုန်းလားကွာ၊ ဒီလောက်ထိ ဖြစ်ပြီးမှဟာကို” ခိုင်လေးက စကားဖြင့် ပြန်မဖြေ ခေါင်းကိုသာ ယမ်းပြသည်။ အဲဒါလေးကို က ဘကြီးအောင် အတွက် ပိုချစ်စရာကောင်းနေသလို ဖြစ်ရပြန်သည်။ ဘကြီးအောင်က ခိုင်လေး နူတ်ခမ်းတွေကို သူ့နူတ်ခမ်းဖြင့် ငုံစုပ်လိုက်ပြီး သူ့လျှာကြီးကို ခိုင်လေး ပါးစပ်ထဲ ထိုးသွင်းဖို့ ကျိုးစား လေသည်။ ခိုင်လေးက သွား များကို စေ့ထားသဖြင့် သွား ဖုံးများလောက်ထိသည် ထိုးသွင်းလို့ ရသည်။

ဘကြီးအောင်က ညာဘက်တတောင်ကို အားပြုထောက်ပြီး ခိုင်လေး အင်္ကျီကြယ်သီးများကို ဖြုတ်ပြန်သည်။ခိုင်လေးက သူ့လက်ကလေး ဖြင့် ဘကြီးအောင် လက်ကြီးတွေကို လိုက်ဖမ်းပြီး ဆွဲနေသေးသည်။ ထိုကဲ့သို့ ခိုင်လေးက ရုန်းကန်နေမှုမှာ ဘကြီးအောင် ၏ စိတ်ကို ပိုထလာစေပြီး ခိုင်လေး စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားသော ဘကြီးအောင် လီးကြီးက တဖြည်းဖြည်း ပြန်မာကျောစ ပြုလာလေသည်။ ထို့ အတူပင် ခိုင်လေး ၏ ကာမ စိတ်တွေကလည်း ပြန်လည် တက်ကြွလာပြန်လေသည်။ တူမချော၏ ကိုယ်ခန္ဓာအပြောင်းအလဲ ကို သတိထားမိသော ဘကြီးအောင်က တချက်ပြုံးလိုက်ပြီး သူ့လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲ ဖိကပ်ထားရာမှ မလှုပ်ပဲ ငြိမ်နေလိုက်လေသည်။ သူ့လက်ကတော့ ဖြုတ်စရာရှိသည်များကို ဖြုတ်နေလေရာ အခုအခံမရှိတော့သော ခိုင်လေး ကြောင့် ယခုတော့ ဖွံ့ထွားလှသော ခိုင်လေး ၏ နို့ကြီးများ မှာ အင်္ကျီ ဘော်လီများ အောက်မှ ကုန်းရုံးထပေါ်လာလေတော့သည်။

ခလေးနို့ဆွဲနေတုန်းအချိန်အခါမို့ ခိုင်လေးနို့ကြီးများမှာတင်းရင်း ဖောင်းကားနေပြီး။နို့သီးခေါင်း ညိုညို တုတ်တုတ်လေးများ မှာလည်း ထောင်မတ်နေလေသည်။ဘကြီးအောင်က ငုံပြီး စုပ်လိုက်တော့ နို့ရည်များ စစ်ကနဲ ပါးစပ်ထဲသို့ ပန်းထွက်လာလေသည်။ ခိုင်လေး မျာလည်း ခုတော့ ဘကြီးအောင် ခေါင်းကို သူ့လက်ကလေးများဖြင့် ဖက်တွယ်ပြီး ပွတ်သတ်ပေးနေမိတော့သည်။ သူကဖင်ကိုကြွကာဖြည်းဖြည်းချင်း စလိုးတော့ ခိုင်လေး ဖင်ကြီးတွေ ကြွကြွတက်လာရတော့သည်။ ဘကြီးအောင်က အတွေ့အကြုံများသူ ပီပီ တချက်ချင်း အားယူ ဇိမ်ဆွဲကာ ဆောင့်သည်၊ ဆောင့်နေရင်းဖြင့် မျက်စေ့ကို အခုချိန်ထိ စုံမှိတ်ထားသေးသော ခိုင်လေး မျက်နှာကို ကြည့်ရင်း စိတ်ကူးပေါက်လာသဖြင့် သူ့လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲက ကျကျနနသွင်းကာ ပစ်လိုးတော့ ခိုင်လေးခမျာ တအင် အင် မြည်ရင် စောက်ရည်များ စိုရွှဲထွက်နေလေတော့သည် …..ပြီးပါပြီ။

” စိုးမြင့်ရေ ” ” ပြော … ကိုစံတင့် ” ဆောင်းအကုန် နွေအကူးမို့ လယ်ယာ လုပ်ငန်းခွင် ဝင်ပြီး ပြန်လာသော ရွာသူရွာသားများ လှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြင့် ဆူညံ နေသည်။ ” ည … အရက်တိုက်ကွာ … နက်ဖန် …… မင်း စပါးတွေ …… အပြီး ရိတ်မယ် ” ” ရပါတယ်ဗျာ … ညကြ …… ခင်စမ်း ကို … အမြည်း လုပ်ခိုင်း ထားမယ် ” ရွာလယ် လမ်းမကြီးပေါ် မိန်းမတစ်ချို့ ထဘီတိုတို ထမင်းချိုင့်လေးများ ကိုင်ရင်း တနေ့တာ ပင်ပန်းသမျှ ပြေပျောက်စေရန် ယောက်ျား တချို့မှာလည်း ညပိုင်း အရက်သောက်ရန် လယ်ရှင် ယာရှင် များထံ ပူဆာ နေကြ၏။ တစ်နေကုန် ပင်ပန်းထားသမျှ ညပိုင်း အရက်ဖြင့် အပန်းဖြေ ကြသည်မှာ မြေစွန်း ရွာလေး၏ ဓဧလ့ စရိုက်ပင်။ ” ဟေး …… စိုးမြင့် …… ဒီနှစ် မောင်ရင့် … စပါးခင်းက … အအောင်ဆုံးပါကွာ ” ” ဟုတ် … ဦးကြီး ရေ … မနှစ်က … ရှုံးကြေး ပြန်ရ လောက်တယ် ” စိုးမြင့် အိမ်နား အရောက် ရွာ၏ အနောက်ဖက်ခြမ်း နေထိုင်သူ ဦးသာအောင် လှမ်းပြောနေသဖြင့် ပြန်ဖြေ နေသည်။

” အေးပါ……မရင်းကွင်းကို … ငါ့ ဘဲတွေ … လာကျောင်းမှာနော် ” ” ဟုတ် … ဦးကြီး ” စပါး ရိတ်ပြီးသည်နှင့် လယ်ကွင်းထဲ စပါး အကျန်များ ခရုများ ဂဏန်းများ ဥစမ်း နေသော ဘဲများ အတွက် အထူး ကောင်းမွန်သော အစာ ဖြစ်၏။ စိုးမြင့် အိမ်ရောက်ချိန် အိမ်ရှေ့စားပွဲပေါ် ရေနွေးကြမ်းနှင့် ဆတ်သားခြောက်ဖုတ် အဆင်သင့် ပြင်ထားကာ သနပ်ခါး အဖွေးသားနှင့် မယားချောလေးအား တွေ့လိုက်ရသည်။ ” ဟေး …… အတော်ပဲဟေ့ … ညကြ … ကိုစံတင့် တို့ အဖွဲ … လာမှာ … ဆတ်သားခြောက် ရှိသေးရင် ထပ်ဖုတ်ဟေ့ … ခင်စမ်း ” ” အမလေးတော် … စပါးတွေ ရိတ်ဖို့ … ကျန်သေးတယ် … တော်တို့က …… သောက်ပွဲ ကျင်းကြ မလို့လား ” ” နက်ဖန်ဆို … ပြီးပါပြီ …… ခင်စမ်းရယ် … ကိုစံတင့် တို့ အဖွဲ့က … တကယ် အလုပ် လုပ်တာ … ပြန် သိတတ် ရမှာ ” ” မယ့်လေး … ဟုတ်ပါပြီရှင် … လာခဲ့ … ခဏ နားဦး … ချွေးတိတ်မှ ရေချိုး … အအေး ပတ်မယ် ” မယားဖြစ်သူ ဘေးနား ခဏထိုင်ကာ ချွေးခြောက်သည်နှင့် ရေချိုးဖို့ ဆုံးဖြတ်ပြီး ရေစည်ကန် ရှိရာ အိမ်အနောက်ဖက် လျှောက်လာ ခဲ့တော့သည်။

ခင်စမ်းရီလည်း ဆတ်သားခြောက်ဖုတ်ရန် မီးဖိုချောင်ထဲ ဝင်လာခဲ့၏။ ကြောင်အိမ်ထဲ သိမ်းထားသော ဆတ်သားခြောက် အခွေအား ယူကာ ဓါးဖြင့် အနေတော် ခုတ်ထစ်ပြီး မီးပြန် မွှေးကာ ထပ်ဖုတ် နေသည်။ ” မမရီ …… ကိုကြီး စိုး … ပြန်ရောက်ပြီလား ” ” အင်း … နောက်ဖေးမှာ ရေချိုး နေတယ် ” အောက်ပိုင်း ကျက်သော ဆတ်သားခြောက် တုံးများအား အထက်အောက် လှည့်ပေး နေစဉ် နောက်ကျော ဘက်မှ ညီမဖြစ်သူ၏ ယောက်ျား ဝင်းကို စကားသံ ကြားရသဖြင့် ပြန်ဖြေ လိုက်၏။ ” နင်က … ဘာပြောမလို့လဲ …… ဝင်းကို ” ” ဟိုလေ … အမ ညီမရဲ့ … ပိုက်ဆံ … ယူသုံး မိလို့ … လင်မယား စကားများထားတာ … အဲဒါ … ” ဝင်းကို စကားပြောရင်း ရပ်ကာ အကြည့်ရွေ့ လိုက်သည်။ ခင်စမ်းရီ၏ ထမိန်အောက် ပေါင်တံ ဖွေးဖွေးလေးအား မီးဖိုမှ မီးအလင်း ရောင်ဖြင့် မြင်နေရသည်။ ဆတ်သား ခြောက်အား မဲဖုတ်နေသဖြင့် ထမိန် အောက်နားစမှာ ဒူးဆစ်နား ရောက်နေပြီး အောက်စ လွတ်နေသည်ကို သတိ မထားမိပေ။ ခင်စမ်းရီမှာ တောသူဆိုသော်လည်း အသားဖြူကာ ရုပ်ရည် ကြည့်ကောင်း လှ၏။

ခန္ဓာကိုယ်ပြည့်ပြည့်တင်းတင်းနဲ့မို့ ရွာထဲ ချစ်သူခင်သူ ပေါများ လှသည်။ အနေ တည်သဖြင့် ဝင်းကိုမှာ အနား မကပ် ရဲပေ။ နောက်ဆုံး ခင်စမ်းရီ ယောက်ျား ယူသည်နှင့် ခင်စမ်းရီ၏ ညီမ တင်မေသန်းအား ရအောင်လိုက်ကာ လက်ထပ် ပေါင်းသင်းနေသည်။ ခြံတဝင်းထဲ အိမ်ခွဲ နေသော်လည်း ရေတွင်း တတွင်းထဲမို့ ဝင်းကို ရေချိုးတိုင်း ခင်စမ်းရီနှင့် ခဏတိုင်း ဆုံမိ၏။ တခါတခါ အဝတ်လျှော်ရင်း အောက်စလွတ်နေသော ခင်စမ်းရီ ပေါင်ကြားမှာ အဖုတ်လေးအား ဝင်းကို အတိုင်းသား မြင်နေရသည်။ အနီးကပ်မို့ အဖုတ် အောက်ဖက် ဖင်ကြားထိ ပေါက်နေသော အမွှေးနုလေးများပါ တွေ့နေရ၏။ ” ဟိတ် … အဲဒါ … ဘာလို့လဲ … ပြောလေ … ငါမေး နေတာ … မဖြေဘူး ” ခင်စမ်းရီ အသံကြားမှ ဝင်းကို အသိပြန်ဝင် လာပြီး အကြည့်ရွေ့ကာ ပိုက်ဆံ ခဏချေးရန် ပြောဆိုနေသည်။ ” ဟူး …… နင့်လည်း …… ငါ မပြောချင်ဘူး … ဝင်းကို …… အချိန်ပြည့် … လောင်းကစား လုပ်နေတာ … ကဲ … ခဏစောင့် … ငါ အပေါ်တက်ယူ ပေးမယ် ” ခင်စမ်းရီ မှာ ဝင်းကိုအား မကြည်ဖြူ သော်လည်း ညီမ ဖြစ်သူ ယောက်ျားမို့ လင်မသိအောင် လက်သိပ်ထိုး ပေးနေမိ၏။

လင်ဖြစ်သူ စိုးမြင့်မှာ မယားညီကိုချင်း ဝင်းကိုအား ကြည့်မရပေ မယားဖြစ်သူ ခင်စမ်းရီအား မရောရန် ကြိတ်မှာထားသည်။ “ကျေးဇူးပဲ … မမရီ … ကျနော် … သွားဦးမယ် ” ” အေး “ခင်စမ်းရီ ကိုယ်လုံးလေး တုန်ကာ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ နေ၏။ လင်ဖြစ်သူ စိုးမြင့် နှင့် ကိုစံတင့်တို့ အဖွဲ့ အိမ်ပေါ် အရက်သောက် နေရာ ဘေနား ထိုင်ပေးရင်း သေးပေါက်ချင် လာသဖြင့် အိမ်အောက် ဆင်းပေါက်ရာ အခက် တွေ့နေတော့သည်။ သေးပေါက်ပြီး အပြန် လှေကားနားတွင် ဝင်းကိုမှာ ပိုင်ဆိုးပိုင်နင်း မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေထားဖြင့် နူတ်ခမ်းချင်း ဆွဲစုပ်နေ၏်။ ” ဝင်းကို …… တော်တော့ဟာ … အပေါ်မှာ … ကိုစိုးမြင့်တို့ ရှိတယ် ” ” ကိုကြီးစိုးက … အရက် သောက်ရင် … ထမင်းမေ့ ဟင်းမေ့ မယားမေ့ပါ … မမရီ ရယ် ” စကားဆုံးသည်နှင့် အဖုတ်အား ထမိန်အပြင်မှ လက်ဖြင့် ပွတ်ပေးပြန်သည်။ ခင်စမ်းရီ အသာလေး ကြိတ်ရုံးကာ သူမ အဖုတ်အား ပွတ်ပေးနေသော ဝင်းကို လက်အား ဆွဲဖယ်ပစ်၏။ ” ဒီလို … မလုပ်ပါနဲ့ … ဝင်းကိုရယ် … မကောင်းပါဘူး ” ” မမရီ … ညီမက … ကျနော့်ကို … အလိုး မခံဘူးဗျ … ၃ရက်ရှိပြီ … ခုလည်း … မမရီ … အမေနဲ့ သွားအိပ် နေတာ … ကျနော့် … စိတ်တွေ မရဘူးဗျာ “။

” ဟာ … အဲဒါ … နင်တို့ … လင်မယား ကိစ္စလေ … ငါနဲ့ … ဘာဆိုင်တုန်း … မလုပ်နဲ့ဟာ … ကိုစိုးမြင့် … သိသွား လိမ့်မယ် ” ” အဲဒါဆို … နောက်ဖေး သွားမယ်လေ … လာခဲ့ ” လက်ဆွဲ ခေါ်ရာ ခင်စမ်းရီ မှာ လှေကား ကွေ့မှ အိမ်ပေါ် မော့ကြည့်ရင်း ဝင်းကိုနောက် ပါလာခဲ့သည်။ ခြေတန်ရှည် အိမ်၏ အနောက်ဖက် အိမ်သာအနီးရှိ မန်းကျည်းပင်နားထိ ဆွဲခေါ်လာ၏။ ” ဒီနားဆို … ဘယ်သူမှ မမြင်ရဘူး … မမရီ ” မန်းကျည်းပင်အောက် အရောက် ဝင်းကိုမှာ ခင်စမ်းရီအား နူတ်ခမ်းချင်း ပြန်တေ့စုပ်ကာ အဖုတ်အား ပြန်ပွတ် နေသည်။ ခင်စမ်းရီမှာ ပေါင်တံများ စိရင်း မန်းကျည်းပင် အား ကျောမှီထားရ၏။ ” ဟင် … အရည်တွေ စိုနေပါ့လား ” ဝင်းကိုမှာ ထမိန်လှန်ပြီး ပွတ်လိုက်သဖြင့် လက်ချောင်း လေးများ စိုနေရာ ကပ်ပြောလိုက်သည်။ ” ဟမ် … ခုန … ငါ သေးပေါက် ထားတာလေ ” ” ဟုတ်လို့လား ” ပြောပြော ဆိုဆို ဝင်းကိုမှာ ခင်စမ်းရီရှေ့ ဒူးထောက် ထိုင်ကာ ပေါင်တံတဖက် ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်ပြီး အဖုတ်အား အောက်မှ ပင့်ယက်လိုက်၏။ ” ဟာ …… ငရဲ ငအုံတွေ … ကြီးပါ့မယ် … ဝင်းကိုရယ် … ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ။

ကျွတ်………မလုပ်ပါနဲ့………အ…ရှီး…..ဘယ်လိုကြီးလည်း….. ဟင့် ” ဝင်းကိုမှာ ခင်စမ်းရီ စကားအား ဂရုမစိုက်တော့ အဖုတ် အက်ကွဲကြောင်းထဲ လျှာသွင်းကာ အထက်အောက် ဖိယက်ပစ်သည်။ တဖြည်းဖြည်း မာခဲပြီး ခေါင်းထောင် လာသော အစိလေးပါ ဆွဲစုပ်လိုက်၏။ ခင်စမ်းရီ အသံမထွက် နိုင်တော့ တခါမှ မခံစားဖူးသော အရသာ လေးထဲ မျောပါနေသည်။ ခန္ဓာကိုယ် တခုလုံး လေပေါ် မြောက်တက်သွား သလိုလို ပြန်ကျ လာသလိုလိုနှင့် ဝင်းကို ဆံပင်အား ဆွဲဆုပ်ထားရ၏။ ကြာကြာ အယက် မခံနိုင်ခဲ့ပေ ပထမဆုံး အတွေ့ကြုံမို့ ၅မိနစ်ခန့် အကြာ ဝင်းကို၏ လျှာဖျားထိပ်၌ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ် လိုက်ရတော့သည်။ ” ဖယ် … ဖယ် ……… ဖယ် တော့ ဟာ .. ဝင်း ကို…. ငါ .. မ ….. မ ..မ ရ တော့ ဘူး ဟ …ဟင့် ….. အား… ရှီး……. ထွက် ကုန် ပါ ပြီ ဟာ ” ခင်စမ်းရီ စောက်ရည်များ ပန်းသည်နှင့် ဝင်းကိုမှာ ထရပ် လိုက်သည်။ သို့သော် အရှိန်ဖြင့် ပန်းထွက်လာသော စောက်ရည်များမှာ ဝင်ကို ရင်ဘတ်အား ပန်းမိသွားရ၏။

မတ်တပ်ရပ်ပြီး သည်နှင့် ပုဆိုးအား စလွယ်သိုင်းရင်း ပေါင်တံ ၂ဖက် ဖြဲကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေထားဖြင့် အဖုတ်ထဲ ဒစ်ကြီး ဖိသွင်းလိုက်၏။ ” ဟင့် ဟင့် …… နင် ပိုက်ဆံ လိုရင် … ငါ ကူညီပါ့မယ် … ဒီလိုကြီး … မလုပ်ပါနဲ့ ဟယ် ……… အအ …… နာလိုက်တာ ……… ဟင့် ” ခင်စမ်းရီ တယောက် မန်းကျည်းပင်အား ကျောမှီရင်း အိမ်ဘက် ငေးကာ ကြိတ်ပြောနေရသည်။ အသံကျယ်ကျယ် မပြောရဲပေ လူသိ သွားသည်နှင့် လင်မယား ကွဲကာ အရှက်တကွဲ အကျိုးနည်း ဖြစ်ရမည်။ တောင်းပန်နေစဉ် ဝင်းကိုမှာ သူမ ခါးလေးအား လက်၂ဖက် ဖြင့် ဆွဲကာ လီးတဆုံး သွင်းပြီး ဆောင့်လိုး ပစ်တော့၏။ ငါတော့ သေတော့မယ် … ထင်တယ် … အား ……… အီး ……… ကျွတ်ကျွတ် ” ခင်စမ်းရီ မတ်တပ် အနေထားဖြင့် ဒူးများ ညွတ်ချင် လာသည်။ အရှိန်ဖြင့် လာလာဆောင့်သော ဝင်းကို လီးထိပ်မှာ သားအိမ်ဝ ထိမိသဖြင့် စောက်ပတ်အုံလေး ကျင်ကာ မခံစား နိုင်တော့ပေ။ ကြိတ်ခံနေစဉ် ဝင်းကို တယောက် မယားဖြစ်သူ အဖုတ်ထက် စီးပိုင်နေသော အဖုတ်အား အားရပါးရ ခါးဆွဲလိုးတော့၏။

” ဟင့်……အမလေး……သေပြီ……သေပါပြီ……နာလိုက်တာ ဟာ … အီးဟီး ” ” မငိုပါနဲ့ …… မမရီ ရယ် …… စောက်ဖုတ်လေးက … အရမ်းကောင်းတာပဲ …… လိုးလို့ ကောင်းနေလို့ပါ ” ဝင်းကိုမှာ တတွတ်တွတ် တောင်းပန်ရင်း အလိုး မပြတ်ပေ။ ခင်စမ်းရီမှာ လီးဒဏ် ခံနိုင်လာသည်နှင့် လီးအရသာ တွေ့နေသဖြင့် စိတ်ဆိုးရမည်လား ခွင့်လွှတ်ရမည်လား ဝေခွဲမရခဲ့။ လင်ဖြစ်သူနှင့် အိမ်ထောင်သက် ၂နှစ် အတွင်း ဒီလိုအရသာ တခါမှ မခံစားဖူးသေးပင်။ စိတ်ထဲ ရှက်စိတ် ဝမ်းနည်းစိတ်များ ရောကာ ဒွန်တွဲ ခံစား နေမိသည်။ စီးပွားရေးဘက် စိတ်ရောက်နေသော စိုးမြင့်နှင့် အိမ်ထောင်ဦး အစလို နေတိုင်း မလိုးဖြစ်တော့။ ၂ပတ် ၁ခါ လောက်သာ စိတ်ပါမှ တက်လိုးသော လင်ဖြစ်သူ စိုးမြင့် နောက်ဆုံး လိုးပေးခဲ့သည်မှာ ၁၀ရက် ကျော်လာခဲ့သည်။ ဒီနေ့ညမှ ဝင်းကို ဇွတ်အတင်း လိုးသဖြင့် ခံနေရ၏။ မလိုးခင် သူမအဖုတ်အား လျှာဖြင့် ထိုးထိုးယက်ရာ စောက်ရည်များ ပန်းထွက်ခဲ့ ရပြန်သည်။ အိမ်ထောင် သက်တမ်း တစ်လျှောက် လင်ဖြစ်သူတောင် ယက်မပေးခဲ့။ ဒီလို အယက်ခံရ ကောင်းမှန်းလည်း မသိခဲ့ပေ။

မရွံမရှာဖြင့်သူမစောက်ပတ်အားယက်ပေးနေသည့်ဝင်းကိုအား ကြည့်ရင်း သနားသလိုလို အားနာ သလိုလို ဖြစ်မိသေး၏။ ခင်စမ်းရီ ရင်ထဲ လှိုက်တက် လာသည် ဖေါ်မပြနိုင်သော ခံစားချက်လေး ခံစား နေရသည်။ ” အားအား ……… ပြီး ……… ပြီး ……… ပြီးပြီ ……… မမရီ ရယ် ………… အင့် ” မနားတမ်း ဆွဲလိုးရင်း ၁၅ မိနစ် ကျော်ကျော်တွင် ဝင်းကိုမှာ ခင်စမ်းရီ အဖုတ်ထဲ လရည်များ ပန်းထည့် လိုက်တော့၏။ ” ကောင်းလိုက်တာ … မမရီ ရယ် … ကျနော် သွားတော့မယ် ” ” သွား … နင် ဒီကိစ္စ … ဘယ်သူ့မှ … ပြန်မပြောနဲ့နော် … ပတ်ဝန်းကျင် သိရင် … ငါရှက်လို့ … သေလိမ့်မယ် … ဟင့် ဟင့် ” ” အင်းပါ … မမရီ ရယ် ” ဝင်းကို ထွက်သွားမှ ခင်စမ်းရီ တယောက် ရေတွင်းဘက် လျှောက်လာကာ အဖုတ်အား ရေငင်ပြီး ဆေးကြော လိုက်သည်။၂ပတ်ခန့် အကြာ ညနေစောင်းတွင် ခင်စမ်းရီ တယောက် မြို့ပေါ် စပါးများ သွားပို့သော လင်ဖြစ်သူ စိုးမြင့် ပြန်လာသဖြင့် နွားလှည်းဖြင့် ကြိုရန် ထွက်လာခဲ့သည်။ စိုးမြင့်မှာ စပါး အထွက်ကောင်းသဖြင့် ထော်လာဂျီ ငှားကာ အခေါက်ခေါက် အခါခါ သွားပို့ပြီး အပြန် လိုင်းကားဖြင့် ပြန်လာရ၏။

ကားလမ်းမှာ ရွာဖြင့် ၂မိုင်ခန့် ဝေးသေး သဖြင့် ခင်စမ်းရီမှာ လင်တော်မောင် အမောပြေရန် သွားကြိုနေသည်။ ” မမရီ …… ဘယ်တုန်း … မှောင်တော့မယ် … ကျနော် အဖေါ်လိုက်ခဲ့မယ် ” ရွာလယ် အရောက် စကားသံနှင့် အတူ လှည်းပေါ် ခုန်တက် လာသော ဝင်းကိုအား တွေ့လိုက်ရ၏။ ” ငါ … ကိုစိုးမြင့် … သွားကြို မလို့ … မလိုက်နဲ့ဟာ … ပြန်ဆင်း ” ခင်စမ်းရီ လှည်းအား ခဏရပ်ကာ ပြောဆိုနေသည်။လွန်ခဲ့သော ၂ပတ်ခန့်မှ ဝင်းကို ဇွတ်လိုးလိုက် သဖြင့် ရှက်လဲရှက် မျက်နှာလည်း ပူကာ ရှောင်နေမိ၏။ ” ရပါတယ် … မောင်းပါ … တော်ကြာ … ကိုရီးစိုး … မြို့က ပြန်မလာသေးရင် … ကားလမ်းဘေး … မမရီ တယောက်ထဲ … ဖြစ်နေမှာ ” ဝင်းကို စကားမှာ အကျိုးကြောင်း ဆီလျော် နေသဖြင့် ခင်စမ်းရီ ဘာပြန် ပြောရမှန်း မသိတော့။ ရွာထဲ လမ်းသွား လမ်းလာ များမှာလည်း မရီးနှင့် မတ်မို့ အထွေအထူး စိတ်မဝင်စားကြ။ သက်ပြင်းချကာ ခင်စမ်းရီ နွားလှည်းအား မောင်းထွက် လာခဲ့သည်။ ရွာမှ လွန်လာသည် အထိ ဝင်းကိုမှာ လှည်းနောက်ဖျားတွင် ထိုင်နေပြီး ၁မိုင်ခန့် အကြာ သရက်တောထဲ အဖြတ် ဗွေဖေါက်လာ၏။

ညနေစောင်းမို့ နေလုံးကြီး မေးတင်ကာ သစ်ရိပ်များ ကြားမှ နေရောင် ဖျော့ဖျော့လေး ၁ပြောက် ၂ပြောက်သာ ကျရောက်နေပြီး ပတ်ဝန်းကျင်မှာ အမှောင်ထု ကြီးစိုး နေသည်။ ဝင်းကိုမှာ လှည်းနောက်ဖျား မှ တင်ပလင် ခွေထိုင် နေသော ခင်စမ်းရီ နောက်ကျောဘက် ခြေဆင်း ခွထိုင် လိုက်သည်။ ” မမရီ …… ကျနော့်ကို … ဘာလို့ ရှောင်နေတာလဲ ဟင် ” ပြောလဲပြော ခါးအား သိုင်းဖက်ကာ ရင်ဖုံး အင်္ကျီလည်ပင်း နားမှ ပေါ်နေသော လည်ပင်းနှင့် ပုခုံးကြား နေရာ လေးအား နူတ်ခမ်းဖြင့် စုပ်ယူလိုက်သည်။ ” ဟာ …… လုပ်ပြန်ပြီဟာ …… အ ……… ယားတယ်ဟ … ငြိမ်ငြိမ် နေ …… မလုပ်နဲ့ ” ခင်စမ်းရီမှာ ရုတ်တရက် နှုတ်ခမ်း အထိအတွေ့ဖြင့် နွေးကနဲ့ ဖြစ်ကာ ဝင်းကို၏ နှုတ်ခမ်းမွှေး ငုတ်တိုများကြောင့် လည်ပင်းတဝိုက် ယားတက်လာ၏။ တဆက်ထဲ ဖင်ကြား ထောက်မိနေသော ဝင်းကို၏လီးကြီး မာလာသည်ကို ခံစား သိရှိလိုက်သည်။ သရက်တောထဲ လူသွားလူလာ မရှိသလောက် တိတ်ဆိတ်နေကာ ညအိပ်တန်း ဝင်ရန် ဆူညံနေသော ကျေးငှက်သံများနှင့် လှည်းဘီးမှ ထွက်နေသော တကျွီကျွီ တအီအီ အသံများသာ ထွက်ပေါ် နေ၏။

” ကျွတ် …… ဝင်းကို …… တော်တော့ဟာ …… အရင် တခါလည်း …… ငါ့ကို …… အားရအောင် … လုပ်ပြီးပြီ မလား … တယောက်ယောက် မြင်သွားရင် … နင်ရော ငါရော …… အရှက်ကွဲပြီး …… အိမ်ထောင်ရေးပါ … ပျက်စီးမှာ ” ” အင်းပါ … ကျနော် … အဲကိစ္စ …… ဘယ်သူ့မှ မပြောပါဘူး …… မမရီက …… တအား လှတော့ … အပျို ကတည်းက … စွဲလမ်း နေတာပါ ” ” ဟင် …… နင် …… နင် ……… ငါ့ကို …… အရင် ကတည်းက …… စိတ်ဝင်စား နေတာလား ” ” ဟုတ်တယ် …… ကျနော်က …… လူပေ လူတေမို့ …… မမရီ နားလေး … မကပ်ရဲတာပါ …… အဲတာမို့ …… တင်မေသန်းကို … ရအောင်လိုက်ပြီး … မမရီ နားလေး … အနီးကပ် နေရအောင် … လက်ထပ် လိုက်တာပါ ” ဟုတ်သည်ရှိ မဟုတ်သည်ရှိ ဝင်းကို၏ စကားလုံး များမှာ ခင်စမ်းရီ အတွက် ဘဝင်ကျသွား ရသည်။ လင်ဖြစ်သူ စိုးမြင့်နှင့်တောင် လက်ထပ်ပြီး နောက်ပိုင်း ချစ်ကြောင်း ကြိုက်ကြောင်း မပြောဖြစ်ခဲ့ အချိန်ပြည့် စီးပွားရေး အကြောင်းသာ ပြောဆိုနေဖြစ်၏။ ဝင်းကိုမှာ စကား ပြောရင်း နောက်မှ ထိုင်လျက် အနေထားနှင့်ပင် လည်ပင်း သားလေးအား ဘယ်ညာနမ်းလိုက် ဆွဲစုပ်လိုက် ပြုလုပ် နေသည်။

တဖြည်းဖြည်းမာထင်လာသောလီးထိပ်ဖြင့်ခင်စမ်းရီဖင်သားစိုင်အား ဖိထိုးကာ နောက်မှ သိုင်းဖက် ထားသော လက်တဖက်မှာ ထမိန် အပေါ်မှ ပေါင်ဂွ လေးထဲ နိူက်ပွတ်ပေး၏။ ” အ ……… တော်ပါတော့ ဟာ … အင်းဟင်း ……… ခုချိန် … ငါတို့က …… အိမ်ထောင်သည် တွေလေ …… ဆင်ခြင်နေရမှာ … နင့်အတွက်လည်း မကောင်းဘူး …… ငါ့ အတွက်လည်း မကောင်းဘူး” ပါးစပ်က ငြင်းနေသော်လည်း သိသိသာသာ ရုန်းကန်ခြင်း မလုပ်မိတော့။ လင်ဖြစ်သူ ဆီမှ တခါမှမရဖူးသော ကာမ အထိတွေ့ များအောက် မသိစိတ်မှ သာယာနေမိ၏။ ပတ်ဝန်းကျင် အခြေနေကြည့်ကာ ဝင်းကိုမှာ တဆင့် တက်လိုက် ပြန်သည်။ နောက်ကျောဘက် ပေါင်ဖြဲ ထိုင်နေရာမှ ညာဘက်ဘေး ရွေ့ထိုင်ကာ ခင်စမ်းရီ၏ တင်ပလင် ခွေထိုင်နေသော ပေါင်တံအား ဆွဲဖြဲ လိုက်၏။ ပေါင်တံများ ပြဲလာသည်နှင့် ဘေးတိုက် အနေထားဖြင့် ထမိန်အောက် ခေါင်းတိုးဝင်ကာ အဖုတ်အား အငမ်းမရ ယက်ပေးတော့သည်။ ” အိုရ် …… လုပ်ပြန်ပြီဟာ …… ပြောမရဘူး …… အ ……… အအ ……… ရှီး ……… ကျွတ် ” ခင်စမ်းရီမှာ ပေါင်တံ၂ဖက် မသိမသာ ထပ်ဖြဲပေးရင်း ထမိန်ပေါ်မှ ဝင်းကို ခေါင်းအား ကိုင်ကာ ပေါင်ခြံထဲ ဖိကပ် ထားမိ၏။

လှည့်းပေါ်တွင်ပေါင်ဖြဲထိုင်လျက်အနေထားဖြင့်ဖင်ကြီးလူးလွန့်နေရသည်။ ခုချိန် ကားလမ်း ဘေးနားလေး အမြန်ရောက်သွားမှာ စိုးရိမ် နေတော့၏။ သရက်ပင် ခပ်ကြီးကြီး အပင်အောက် အရောက် နွား၂ကောင်အား အနားပေးသလိုနှင့် လှည်းအား ဘေးကပ် ရပ်ပစ်လိုက်သည်။ ” မမရီ … ဒီချိန် …… လူသွား လူလာ မရှိဘူးရယ် … လှဲအိပ်လိုက် ” ” မြန်မြန် လုပ်နော် ” ခင်စမ်းရီ တယောက် အထိအတွေ့အောက် မျောပါသွားရာ ကာမသွေးများ ထိန်းမရတော့ပေ။ ဝင်းကို စကားအဆုံး လှည်ပေါ်တွင် ပက်လက် လှဲချပစ်သည်။ ခင်စမ်းရီ လှဲလိုက်သည်နှင့် ဝင်းကိုမှာ ထမိန် ဆွဲချွတ်လိုက်၏။ ” ဟင် …… ဘာလို့ …… ချွတ်မှာလည်း …… ဒီတိုင်း …… လုပ် …… လုပ် …… ……… ” ခင်စမ်းရီ ကာမ မီးတောက်လေး တောက်လောင် နေသော်လည်း သူစိမ်းယောက်ျားရှေ့ ဖင်တုံးလုံး ခံရန် မဝံမရဲ ဖြစ်နေမိသည်။ လင်ဖြစ်သူ စိုးမြင့်နှင့်တောင် ထမိန်အား ဆီးခုံးပေါ်ရုံလေး လှန်ခံတတ်၏။ သို့သော် ဝင်းကိုမှာ ဇွတ်ဆွဲ ချွတ်နေသဖြင့် လှည်းပေါ် ခင်းထား သော ဝါးကြမ်းကပ်ဖြင့် ညှိကာ ထမိန်ပြဲမှာ စိုးရိမ်ကာ ဖင်ကြီး ကြွပေးလိုက်ရသည်။

ထမိန်ကျွတ်သည်နှင့်ပေါင်ဂွထဲဖေါင်းကြွနေသောအဖုတ်လေးအား ဝင်းကိုမှာ တပြတ်ပြတ် ယက်ရင်း မာခဲလာသော အစိလေးပါ ဆွဲစုပ် ပစ်၏။ နေရောင် ဖျော့တော့တော့ လေးထဲ ခင်စမ်းရီ ခေါင်းထောင် ကြည့်ရာ သူမပေါင်ဂွထဲ ဝင်းကို တယောက် မရွံမရှာဖြင့် စောက်ပတ်အား ယက်နေရုံ မက စိမ့်ထွက် လာသော စောက်ရည်များပါ စုပ်ယူမျိုချ နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ခင်စမ်းရီ အသိတရားများ ပျောက်ကွယ်ကုန်၏။ ဒီချိန် လက်တော်မောင် ရောက်လာလျင်တောင် မရပ်ချင်တော့။ ပိုဆိုးသည်က ဝင်းကို လျှာထိပ်လေးမှာ အဖုတ်ဝ အောက်ဖက်ရှိ ဖင်ဝလေးထဲ တိုးဝင်လာသဖြင့် အသဲတွေ အူတွေ ပြောင်းပြန်ဖြစ်ကာ ပက်လက် အနေထားဖြင့် ခြေဖျားထောက်ပြီး အဖုတ်လေး ကော့ပေးလိုက်တော့၏။ ထူးကဲသော ကာမ စည်းစိမ်အောက် ကြာကြာ မထိန်းနိုင်ခဲ့ စိတ်လျော့လိုက် သည်နှင့် အဖုတ်ဝထဲမှ စောက်ရည်များ သေးပန်းသလို ထောင်ပန်းကာ ဝင်းကို မျက်နှာအား ရွှဲနှစ် သွားစေသည်။ ဒီတကြိမ် ထူးထူးခြားခြား ခင်စမ်းရီ လက်လေး ၂ဖက်မှာ ဝင်းကို ခေါင်းအားဖမ်းဆွဲရင်း သူမ အဖုတ်လေးနှင့် ဝင်းကိုပါးစပ်အား လွတ်ထွက် သွားမှာ စိုးရိမ် နေသရောင် ဆွဲကပ်ထားတော့၏။

” အား……… အား… သေပြီ ….. သေပြီ …… အမလေး…… ကောင်း လိုက် တာ ဟာ ” ဝင်းကိုမှာ အရည်များ ပန်းထွက်နေသော အဖုတ်အား မလွတ်တမ်း ဖိယက်ပေးနေသည်။ အရည်များ ကုန်စင်မှ ခင်စမ်းရီ အဖုတ်ထဲ လီးသွင်းကာ စိတ်တိုင်းကျ ဆောင့်လိုးတော့သည်။ ခင်စမ်းရီ တချီ ပြီးထားသော်လည်း ကာမစိတ်များ ရပ်မသွားပေ။ ပက်လက် အနေထားဖြင့် အောက်မှ ဖင်ကြီး ဝေ့ကာဝိုက်ကာနှင့် နှဲ့ပေးနေ၏။ ” မမရီ …… လေးဖက် ကုန်းလိုက်နော် ” ဒီအခြေအနေ ရောက်မှ ခင်စမ်းရီ ရှက်ကြောက် မနေတော့ ချွတ်ထားသော ထမိန်အား အရှည်လိုက် ခေါက်ကာ ဒူးအောက်ခံရင်း ဝင်းကို စိတ်တိုင်းကျ လှည်းပေါ်တွင် လေးဖက် ကုန်းပေးလိုက်၏။ ၁၅မိနစ် ကျော်ကျော်တွင် ပြင်းထန်သော လိုးချက် များအောက် ခင်စမ်းရီမှာ ဒုတိယ အကြိမ် အရည်များ ပန်းထုတ်ပြီး ခဏအကြာ ဝင်းကိုပါ အထွဋ်ထိပ် ရောက်ရှိသွားသည်။ ၂ယောက်သား ခဏ အမောဖြေကာ နွားလှည်းလေး မောင်းထွက် လာခဲ့ကြ၏။ ကားလမ်း အစပ်သို့ ရောက်သော် စိုးမြင့်မှာ အထုပ်လေး ၂ထုပ်ဖြင့် ရွာလမ်းဘက် လျှောက်လာ နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

ညဘက် လူခြေတိတ်ချိန် ဝင်းကိုတယောက် မယားဖြစ်သူ အိပ်ပျော် နေသည်ကို သေချာအောင် ကြည့်ရင်း နောက်ဖေးပေါက် အသာဖွင့်ကာ အိမ်သာ သွားသလိုလိုနှင့် တဖက်အိမ်၏ အနောက်ဖက် မန်းကျည်းပင်နား လျှောက်လာခဲ့သည်။ မန်းကျည်းပင်အောက် အမှောင်ထဲ မတ်တတ်ရပ် စောင့်နေသော ခင်စမ်းရီအား တွေ့လိုက် ရ၏။ ” စောင့်နေတာ ကြာပြီလား … မမရီ ” ခပ်တိုးတိုး ပြောကာ ထမိန်အပေါ်မှ ပေါင်ကြားထဲ နှိုက်ပွတ် ပေးလိုက်သည်နှင့် ခင်စမ်းရီ မှာလည်း ဝင်ကို လီးအား ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ် ပေးနေ၏။ ” နင့်မိန်းမ … ညနေက … မြင်လိုက်တယ် … အိမ်ပြန် ရောက်နေတာလား ” ” အင်း … မြန်မြန် လိုးရအောင် … မမရီ … သူအိပ်တုန်း ထွက်လာတာ ” ” အေးပါ … လိုးလေ ” စကားအဆုံး ခင်စမ်းရီမှာ ထမိန်လှန်ပြီး ခြေဖျား ထောက်ကာ ပေါင်ကား ပေးလိုက်သည်။ ဝင်းကိုမှာ လိုးနေကြ ပုံစံအတိုင်း မျက်နှာချင်းဆိုင် မတ်တပ် ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် ဆွဲလိုးနေ၏။ ထိုချိန် စိုးမြင့်မှာ တရေးနိုး အာခြောက်နေသဖြင့် ရေထသောက်ရင်း သေးပေါက်ရန် အိမ်အောက်ထပ် ဆင်းလာခဲ့သည်။

မန်းကျည်းပင်နား အရောက် ညည်းသံသဲ့သဲ့ ကြားရသဖြင့် မျက်မှောင် ကြုံ့သွားရသည်။ အမှောင်ထဲ အားစိုက် ကြည့်ရာ မတ်တတ် လိုးနေကြသည့် လူရိပ် ၂ရိပ်အား တွေ့လိုက်ရ၏။ မှောင်နေသော်လည်း ထွက်ပေါ်နေသော အသံမှာ မယားဖြစ်သူ အသံမှန်း သိလိုက်ရသည်။ ဝုန်းကနဲ့ ဒေါသ ဖြစ်မိသော်လည်း အိမ်ထောင်ရေး သုခ အပြည့်ဝ မပေးနိုင်သော အဖြစ်အား တွေးမိပြီး ဝမ်းနည်းစွာဖြင့် ဆက်ချောင်း ကြည့်နေမိ၏။ စိတ်ပါ လက်ပါ မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် ထမိန်အား မကာ ခါးကော့ခံနေသော မယားဖြစ်သူ အပေါ် စိတ်မဆိုးပဲ တဖြည်းဖြည်း သနားစိတ်လေး ဝင်လာခဲ့သည်။ ပေါင်ကြားထဲ မတောင်တာ ကြာပြီ ဖြစ်သော လီးမှာ သိသိသာသာ တင်းမာလာ၏။ လီးအား ပုဆိုးအပြင်မှ အုပ်ကိုင်ရင်း မြင်ကွင်းအား အားစိုက် ကြည့်နေမိသည်။ ဝင်းကိုနှင့် ခင်စမ်းရီမှာ အထိအတွေ့ အောက် မျောနေသဖြင့် ခပ်လှမ်းလှမ်း စိုးမြင့် ရောက်နေသည်ကို သတိမထား မိတော့ပေ။ ” အအ …… ပြီးတော့မယ် …… ဆောင့်ဆောင့် …… ဝင်းကို ” ခင်စမ်းရီ အံကြိတ်သံလေး ထွက်ပေါ်လာပြီး တအအ တရှီးရှီးဖြင့် ၂ယောက်သား ခဏအကြာ ငြိမ်သွား တော့သည်။

” ကောင်းတာ…မမရီရယ်……လိုးရတာ…မဝဘူး ” ” ဒီည …… တော်တော့ဟာ … ကိုစိုးမြင့် ရော … နင့်မိန်းမ ရော …… ရှိတယ် ” ခင်စမ်းရီ စကားပြောရင်း မထားသော ထမိန်အား ပြန်ချကာ ပေါင်ကြားမှ အရည်များအား သုတ်ပစ်လိုက်၏။ ” နက်ဖန် …… နေ့လည် … ကျနော် လာမယ် … စောင့် နေနော် ” ” အင်းပါ … ၁၂နာရီ လောက်ဆို … ကိုစိုးမြင့် …… မြို့ တခေါက် သွားဦးမှာ ” ” ဟုတ် … ခု … လီးကြီး ပေပွနေတာ … သန့်ရှင်း ပေးဦးလေ ” ” ဟွန့် …… ခုလေး လိုးပြီးတာကို … အားမရ နိုင်ဘူး ” ပြောပြောဆိုဆို ခင်စမ်းရီမှာ မြေကြီးပေါ် ဒူးထောက် ထိုင်ရင်း စောက်ရည်များ ပေကပ်နေသော ဝင်းကို လီးအား ပြောင်နေအောင် စုပ်ပေး လိုက်တော့သည်။ မြင်ကွင်းကြောင့် မြင့်စိုးစိတ်ထဲ ဝမ်းနည်းလာကာ ဆုပ်ကိုင်ထားသော လီးအား အမှတ်မထင် စွလိုက် မိသည်။ ခါးတချက် တွန့်ကာ လရည်များ ဗျစ်ကနဲ့ ပန်းထွက်လာ၏။ မယားဖြစ်သူ ခင်စမ်းရီမှာ ဝင်းကို လီးအား ပါးစပ်ထဲမှ ထုတ်ကာ ဒစ်ကြီးအား တရှုံ့ရှုံ့ နမ်းပြီးမှ ထရပ်လိုက်သည်။ မြင့်စိုး တယောက် မှောင်ရိပ်ထဲ နောက်ပြန်လှည့်ကာ အိမ်ပေါ် ပြန်တက် လာခဲ့သည်။ ခင်စမ်းရီ တက်လာမှ ခုမှနိုးသည် ပုံစံဖြင့် သေးဆင်း ပေါက်လိုက်တော့၏။

” စမ်းရီ ရေ … ငါ သွားပြီဟေ့ … ညနေ မိုးချုပ်ရင် … ချုပ်မှာ … ထမင်းစာရင် … စားထားနှင့် … မစောင့်နဲ့ ” ” အမ် … မြို့ပေါ်တင် မလား … လျှောက်မသွားနဲ့ နော် …… စပါးဖိုး ယူပြီး … ရွာတန်းပြန်ခဲ့ ” ” အေးပါ … စမ်းရီ ရ … တခါတခါ … ပိုက်ဆံ ထုတ်တာ … လူများရင် ကြာတယ် ဟ ” မနက် လင်းသည်နှင့် စိုးမြင့်မှာ မယားဖြစ်သူအား ပြောပြီး လှည်းပေါ်တက်ကာ နွား၂ကောင်အား ကြိမ်တို့ရင်း ထွက်ခွာ သွားတော့သည်။ ခင်စမ်းရီ မနက်ပိုင်း အိမ်မှု့ကိစ္စများ ပြီးသည်နှင့် နေ့ခင်းဘက် အိမ် အောက်ထပ်တွင် မြေပဲများ ထိုင်ရွေးနေသည်။ ရင်ဖုံးအင်္ကျီ အပါးလေးနှင့် တင်ပလင် ခွေထိုင်နေရာ ထမိန် အဟောင်းလေးထဲ ခါးအောက် ဖင်ကြီးမှာ အိကား နေသည်။ ဝင်းကိုတယောက် မနက်ကတည်းက တဖက်အိမ်အား လူရိပ်လူခြေ ကြည့်ကာ ချောင်းနေရာ နေ့ခင်းဘက် စိုးမြင့် လှည်းထွက်သွားသည်နှင့် အိမ်၏ အနောက်ဖက်မှ ပတ်ကာ ခင်စမ်းရီနား ရောက်ရှိလာ၏။ ” မမရီ … ကိုရီးစိုး … သွားပြီမလား ” ဘေးနား ကပ်ထိုင်ရင်း ကြမ်းပြင်ပေါ် ကားထွက်နေသော ဖင်သားစိုင်အား ပွတ်သပ်ကာ မေးနေသည်။

” အင်း … နင့် မိန်းမရော … မရှိဘူးလား ” ” ထုံးစံ အတိုင်းပေါ့ … မနက် ကတည်းက … အမေတို့ အိမ် … သွားပြီ ” ဝင်းကိုမှာ ညပိုင်း မန်းကျည်းပင်အောက် လိုးရသည်မှာ အားမရသည့်ဟန်နှင့် ဘေးတိုက် အနေထားဖြင့် ထမိန်အား ပေါင်ရင်း ဆွဲလှန်လိုက်၏။ ထမိန် အောက်နားစလေး ပေါင်ရင်း ကပ်သွားသည်နှင့် ပေါင်တံ တုတ်တုတ်ကြားထဲ အမွှေးများ ဖုံးနေသော စောက်ပတ်လေး ပေါ်ထွက်လာသည်။ ” ဟာ …… အိမ်ပေါ်သွားမယ် … အောက်က … လူမြင်ကွင်းကြီး ” ” အင်း … လီးစုပ် ပေးဦးနော် ” ” ဒါပဲ … ဟွန့် ” ခင်စမ်းရီမှာ လင်ရှေ့ ဝင်းကိုအား အရောမဝင် သော်လည်း လင်ကွယ်ရာ ဝင်းကို၏ မယားသဖွယ် အစွမ်းကုန် လိုက်လျောပေးသည်။ အိမ်ပေါ် ရောက်သည်နှင့် အိပ်ခန်း တံခါးစေ့ရာ ဝင်းကိုမှာ မင်္ဂလာဦး လက်ဖွဲ့ကုတင်ပေါ်တွင် ပုဆိုးချွတ်ပြီး ကုတင်စောင်း ဖင်တုံးလုံးထိုင်နေ၏။ လင်ဖြစ်သူ လီးထက် ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော ဝင်းကို လီးအား မြင်သည်နှင့် မနေနိုင်မထိုင်နိုင် ကာမစိတ် ကြွလာကာ ပါးလေး ခွက်ဝင်နေအောင် စုပ်ပေးလိုက်သည်။ လီးစုပ်ရင်း လက်တစ်ဖက်က အငြိမ်မနေပေ လဥ၂လုံးအား ဆုပ်နယ်ပေးပြန်၏။

” ကောင်းလိုက်တာ … မမရီ ရယ် … ပါးစပ်ထဲ … ပြီးလိုက်မယ် … ဒီတခါ ထွေးမပစ်နဲ့ နော် … လရည်တွေ မျိုချလိုက် …… အင့် …… ဇွိ …… ဖပ် …… ဗွပ် ” ဝင်းကို သင်ပေးထားသဖြင့် ခင်စမ်းရီ လီးစုပ် တတ်သည်မှာ သိပ်မကြာသေးပေ။ ပါးစပ်အား လီးဖြင့် လိုးပေးသည် ကိုလည်း နှစ်ချိုက် နေမိသည်။ ပါးစပ်ထဲ လီးတန်းလန်းမို့ ခင်စမ်းရီ စကား ပြန်မပြောနိုင်ပေ မျက်လုံးလေး မှိတ်ကာ ခေါင်းလေး ငြိမ့်သည် ဆိုရုံလေး လုပ်ပြလိုက်၏။ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက်လျက် အနေထားဖြင့် လီးစုပ် ပေးနေသော ခင်စမ်းရီ ပါးစပ်လေးအား ကြည့်ကာ ဝင်းကိုမှာ ကုတင်းစောင်း ထိုင်ရင်း ကာမစိတ်များ ကြွတက် လာတော့၏။ ” အင့် ……… စုပ် စုပ် ………… ရှီး ……… အားဟား ……… ကောင်းတယ် ” အားမလို အားမရဖြင့် ကုတင်စောင်း ထိုင်နေရာမှ ကြမ်းပြင်ပေါ် ထရပ်ကာ ခင်စမ်းရီပါးစပ်အား ဆွဲလိုး ပစ်သည်။ ပါးစပ်လေး အလိုးခံရင်း ခင်စမ်းရီမှာ နူတ်ခမ်းဒေါင့်မှ အကျိအချွဲများ ထွက်လာကာ မျက်ရည် ဝဲလာရှာ၏။ ပါးစပ်အား ဒူးထောက် အလိုးခံရင်း ကြမ်းပြင်ပေါ် ပက်လက်လှဲချရာ ဝင်းကိုမှာ အလိုက်သင့် ခင်စမ်းရီ မျက်နှာအား ခွကာ ပါးစပ်အား ဖိလိုးတော့သည်။

ခင်စမ်းရီ အသက်ရှု ကြပ်ကာ မျက်လုံး ပြူးထွက် လာသည်။လီးကြီးမှာ ပါးစပ်ထဲ မဆန့်မပြဲ ဖြစ်ကာ အာခေါင် လာလာထောက်သဖြင့် ခဏတိုင်း ပျို့တက် နေ၏။ ဝင်းကိုမှာ လည်ပင်းအတွင်းသား အပျော့လေးအား လိုးနေရာ မရပ်နိုင်တော့ ခင်စမ်းရီ ခေါင်းအား ဖိကာ အဆက်မပြတ် လိုးရင်း လရည်များ ပန်းထည့် လိုက်တော့သည်။ ” အား ……… ရှီး ……… ထွက် ……… ထွက် ………… ထွက်ပြီ ……… မမရီ ……… မျိုချနော် ” လှမ်းသတိ ပေးရင်း လရည်များ ညှစ်ထုတ်ရာ ခင်စမ်းရီမှာ ပက်လက် အနေအထားနှင့် ဝင်လာသမျှ လရည်များအား တဂွတ်ဂွတ် မျိုချပစ်ရသည်။ ” အင်း …… ရပြီ ရပြီ …… ဟူး ရှီး ” ဝင်းကိုမှာ လရည်များ ကုန်စင်မှ လီးအား ဆွဲထုတ်ကာ ထရပ်ရင်း ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှန် လှဲလိုက်၏။ ခင်စမ်းရီမှာ ကြမ်းပြင်ပေါ် ပက်လက် အနေအထားဖြင့် ချက်ချင်း မထနိုင်သေးပေ။ နူတ်ခမ်းတဝိူက် ပေကပ် နေသော လရည်နှင့် အကျိအချွဲများအား လက်ခုံဖြင့် သုတ်ကာ အသက်ဝအောင် ရှုနေရသည်။ ခဏ အကြာမှ ထရပ်ကာ မှိန်းနေသော ဝင်းကို၏ လီးအား ပြန်မာ လာအောင် ထပ်စုပ်ပေးနေ၏။

” ဝင်းကို ……မမရီကို …လိုးပေးဦးလေ ” ၁၀မိနစ်ခန့်စုပ်ပေးပြီးသည်နှင့် မာထင်လာသောလီးအားဂွင်းတိုက်ပေးရင်း တောင်းဆို လိုက်ပြန်သည်။ ” မမရီ …… အပေါ်က … တက်လိုးလေ ” ဝင်းကိုမှာ ပက်လက် အနေထားဖြင့် ကုတင်ပေါ် ဇိမ်ခံရင် ပြန်ပြောနေသည်။ ခင်စမ်းရီ အဖုတ်လေး အရည်စိမ့် ထွက်ကာ လီးဆာနေသဖြင့် ဟန်မဆောင် နိုင်တော့။ ထရပ်ရင်း ထမိန်ချွတ်ကာ လီးထိပ်ပေါ် အဖုတ်ဝလေး တေ့ကာ ဖိထိုင်ချလိုက်ရ၏။ အဖုတ်ထဲ လီးဝင်လာမှ နေသာထိုင်သာ ရှိလာရသည်။ ၁၀ချက်ခန့် ပုံမှန်လေး အထုတ်သွင်း လုပ်ရင်း လီးဝင်လီးထွက် ကောင်းလာ သည်နှင့် အားရပါးရ ဆောင့်ပေးနေမိ၏။ ရွာထဲ နေခင်းဘက် လူခြေတိတ် နေသဖြင့် စိတ်လွတ် ကိုယ်လွတ် တအအ တအီးအီး ညည်းကာ ဆောင့်ချ ပစ်သည်။ စိတ်တိုင်းကျ လိုသလို ဆောင့်နေရင်း မိနစ်၂၀ ကျော်ကျော်တွင် ၂ယောက်သား ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့် သုတ်ရည်များ ပန်းထုတ် လိုက်တော့၏။ထိုချိန် မြို့သွားချင်ဟန်ဆောင်ပြီး အိမ်ပြန်လာသော စိုးမြင့်အား ခင်စမ်းရီရော ဝင်းကိုပါ သတိမထား မိခဲ့။

စိုးမြင့်မှာ ညပိုင်း မယားဖြစ်သူ ခင်စမ်းရီ၏ နေ့လည်ဘက် သူမရှိချိန် ချိန်းလိုးရန် ပြောနေသော စကားအား ကြားယောင်ကာ ရွာထိပ်တွင် နွားလည်းအား ထားပြီး နွား၂ကောင်အား အပင်ရိပ်တွင် ချည်ရင်း အိမ်သို့ ခြေချင် လျှောက်လာခဲ့သည်။ အိမ်ပေါ်တက်ကာ အသံမပေးပဲ ထရံကြားမှ ချောင်းကြည့်နေရာ မယားဖြစ်သူမှာ ပြီးသွားသည်နှင့် ဖင်အားကြွကာ ဘေးနားလှဲချစဉ် ဝင်းကိုလီးအား မြင်လိုက်ရ၏။ မယားဖြစ်သူ အဖုတ်ထဲမှ ထွက်လာသော လီးကြီးမှာ စောက်ရည်များနှင့် ထောင်မတ် နေဆဲပင်။ တိုတ်ခိုင် ထွားကြိုင်းသော ဝင်းကိုလီးကြီးအား ကြည့်ရင်း မယားဖြစ်သူ ခင်စမ်းရီ စွဲလမ်းသွားကြောင်း ချက်ချင်း နားလည်မိ၏။ ရွာထဲ လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက် ထွန်းကြိုင် သတိပေးတုန်း အလေး မထားခဲ့သဖြင့် နောင်တရနေရှာသည်။ ပက်လက်လှန် လှဲနေသော ခင်စမ်းရီ အဖုတ်မှ ဝင်းကို လရည်များမှာ ဖင်ကြားထဲထိ စီးကျနေသည်။ မယားဖြစ်သူ၏ အရည် ရွှဲနေသော စောက်ပတ်အား အိမ်ထောင်သက်တမ်း တလျှောက် ခုမှ နေခင်း ကြောင်တောင် မြင်ဖူးရသည်။ လရည်များ လျှံကျနေရင်း စောက်ခေါင်း အတွင်းသား နီနီလေးပါ မြင်နေရ၏။

ထိုချိန် ဝင်းကိုမှာ ထထိုင်ပြီး ဒူးထောက်လျက် အနေထားဖြင့် ပက်လက် မှိန်းနေသော ခင်စမ်းရီ၏ ရင်ဘတ်ပေါ် ခွလိုက်ပြန်၏။ စိုးမြင့် နားမလည် နိုင်အောင် ကြောင်သွား ပြန်သည်။ ဘာများ လုပ်မလို့ပါလိမ့်ဟု တွေးနေတုန်း ဝင်းကိုမှာ စောက်ရည်နံ့ လရည်နံ့များ တထောင်းထောင်း ထနေသော လီးအား ခင်စမ်းရီ ပါးစပ်နား တေ့ပေး လိုက်၏။ အသန့်ရှင်း ကြိုက်သော မယားဖြစ်သူ ခင်စမ်းရီမှာလည်း သူမ မဟုတ်သလိုပင် အကျိအချွဲများ ကပ်နေသော ဝင်းကို လီးအား မက်မက်မောမော စုပ်ပေး နေပြန်သည်။ ဝင်းကိုမှာ ခင်စမ်းရီ မျက်နှာလေးအား ရွှန်းရွှန်း စားစား ကြည့်ကာ ပါးစပ်ထဲ လီးအား အရင်းထိ ထိုးသွင်းပစ်၏။ ပါးစပ်ထဲ လီးတံကြီး မဆန့်မပြဲ ဝင်သွားသဖြင့် စိုးမြင့်မှာ ကြည့်ရင်း စိတ်မသက်သာ သော်လည်း ခင်စမ်းရီမှာ မျက်ခုံးကြော၂ဖက် တွန့်သွားရုံမှ အပ အခက်အခဲ မရှိပေ။ ခေါင်းလေးမော့ကာ ပါးစပ်အား အလိုးခံနေ ပြန်သည်။ ခဏအကြာ ခင်စမ်းရီ ပါးစပ်ထဲ ဝင်းကိုလီးမှာ ပြန်လည် မာကျောလာ၏။ ” ရှီး ……… ရပြီ ……… မမရီ ……… ဝမ်းလျား မှောက်လိုက် ” ဝင်းကိုမှာ ခင်စမ်းရီ ပါးစပ်ထဲမှ လီးအား ပြန်ဆွဲထုတ်ရင်း ထရပ် လိုက်သည်။

ခင်စမ်းရီမှာ မတ်တပ် ရပ်ထားသော ဝင်းကို ခြေ၂ချောင်းကြား ခန္ဓာကိုယ်အား ၁ပတ်လှည့်ကာ မှောက်ရင်း ဖင်ကြီး ကော့ပေးနေ၏။ ဝင်းကို တယောက် ခြေ၂ဖက်အား နောက်အနည်းငယ် ဆုတ်ကာ ခင်စမ်းရီ၏ ဖင်အနောက်နား ပေါင်ရင်းပေါ် ထိုင်ချလိုက်သည်။ ဖင်ဝလေးနှင့် စောက်ဖုတ်အုံပေါ် စီးကပ်နေသော လရည်များအား ဒစ်ဖြင့် ဖိပွတ်နေ၏။ တဆက်ထဲ ဖင်နှစ်ခြမ်း ဖြဲကာ တံတွေးထွေးချရင်း ဖင်ဝ နီညိုလေးထဲ လီးထိပ် ဖိသွင်းလိုက်သည်။ ” ဟင် …… အပေါက်မှားမယ် …… ဝင်းကို ” ” မမှားပါဘူး … မမရီ ရယ် …… ဖင်ကို လိုးပေးမလို့ပါ ” ခဏအကြာ ခင်စမ်းရီ၏ အော်သံလေး ငယ်သံ ပါနေ တော့သည်။ ဝင်းကိုမှာ ခင်စမ်းရီ အော်သံအား ဂရုမစိုက်ပေ လီးအား အဆုံးထိ ထုတ်လိုက် ပြန်သွင်း လိုက်နှင့် တချက်ချင်း ဖိလိုးနေ၏။ ခင်စမ်းရီ ကျောပေါ် မှောက်ချကာ ပုခုံးလေး ကိုက်လိုက် ဖင်ကြွလိုးလိုက်နှင့် ခဏအကြာ ဖင်ထဲမှ လီးအားထုတ်ကာ အဖုတ်ထဲ ပြောင်းလိုးပေးသည်။ ခင်စမ်းရီ တယောက် ဖင်ရော အဖုတ်ရော တလှည့်ဆီ အလိုးခံရင်း မျော့နေတော့၏။ ဝင်းကို ပြီးသွားချိန် အရုပ်ကြိုးပျက် ဖြစ်ကျန်ရစ်သည်။

စိုးမြင့် အပြင်ခဏ ရှောင်ပြီး ပြန်လာရာ အိမ်အပေါ်ထပ်၌ ဝင်းကို မရှိတော့ပေ။ ကုတင်နား ရောက်သည်နှင့် ခွေခွေလေး လှဲနေသော မယားဖြစ်သူ ဖင်ကြီးအား ကြည့်ကာ လီးက ထောင်ထွက်နေသည်။ ပုဆိုးအား စလွယ်သိုင်းကာ အဖုတ်ဝ တေ့ရင်း ဆောင့်လိုးတော့၏။ ” အား …… အမေ့ ……… ကိုစိုးမြင့် လား ” ” အင်း …… ရှီး …… အင့် ……… ဘွတ် ဘွတ် … ကောင်းတာကွာ ” ဝင်းကို လီးဒဏ်ကြောင့် ခင်စမ်းရီမှာ ဖင်ရော အဖုတ်ပါ ကျိန်းနေရသည်။ ကံကောင်း ထောက်မှစွာ စိုးမြင့်မှာ ကြာကြာ မလိုးနိုင်ခဲ့ အချက် ၃၀လောက် ဆောင့်ကာ အဖုတ်ထဲ လရည် ပန်းထဲ့ရင်း ဘေးနား ဝင်လှဲနေသည်။ ” ကိုစိုးမြင့် …… မြို့ မတက်ဖူးလား ” ” အင်း ” ” ဘာလို့ ” ” နောက်၁ပတ်မှ … သွားတော့ မလို့ ” ၁၀ရက်ခန့် ဝင်းကို ပျောက်နေပြန်သည်။ ခင်စမ်းရီ အိမ်မှု့ ကိစ္စများ လုပ်ပြီးတိုင်း အနားယူချိန် ဝင်းကို လီးကြီးသာ မြင်ယောင် နေမိသည်။ စိတ်ထဲ တနုံ့နုံ့ဖြင့် တခုခု လိုအပ်သလို ခံစားနေရ၏။ လင်ဖြစ်သူ စိုးမြင့်နှင့်လည်း ၁ပတ် ၁ခါလောက်သာ လင်မယား သဘာဝ ဆက်ဆံ ဖြစ်သည်။ အိမ်သာ ထဲဝင်ပြီး အဖုတ်ထဲ လက်သွင်း မွှေကာ အာသာ ဖြည်သော်လည်း စိတ်ကျေနပ်မှု့ မရခဲ့ပေ။

နောက်၃ရက်ခန့် ညီမဖြစ်သူ အိမ်ဘက် လူရိပ် မြင်လိုက် သဖြင့် စိတ်လှုပ်ရှား သွားမိသည်။ လင်တော်မောင် စိုးမြင့် အပြင် ထွက်သည်နှင့် ဟန်မဆောင် နိုင်တော့ ညီမဖြစ်သူ အိမ်ဘက် ခြေဖွနင်းကာ လျှောက်လာခဲ့သည်။ ထင်သည့် အတိုင်း ဝင်းကို ပြန်ရောက်နေသည်။ ခင်စမ်းရီ ထင်သည့် အတိုင်း ဝင်းကို ပြန်ရောက်လာသည်။ တယောက်ထဲတော့ မဟုတ် မယားဖြစ်သူ တက်မေသန်းပါ အတူ ပါလာခဲ့၏။ ” အား …… အား …… အား …… လိုးစမ်း …… ဖင်ကို … လျှာနဲ့ …… လိုးစမ်း …… အား …… ကောင်းလိုက်တာ ဟာ ” တင်မေသန်းအား ကုတင်ပေါ် ပက်လက် လှဲခိုင်းပြီး ပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းတိုးကာ ယက်ပေးနေ၏။ မယားဖြစ်သူ အကြိုက် လျှာအား စုချွန်ကာ ဖင်ပေါက် နီညိုလေးအား ထိုးလိုက် ဖိယက်လိုက် မွှေလိုက် လုပ်ပေးနေသည်။ ” အင်း … အင်း …. အ …… ရှီး ….. အား ….. ကျွတ် ……… တော်ပြီ ……… ပြီးသွား လိမ့်မယ် ” တင်မေသန်း ထထိုင်စဉ် ဝင်းကိုမှာ ထရပ်ရင်း ပုဆိုးချွတ်ကာ ပါးစပ်နား လီးထိပ် တေ့ပေး လိုက်တော့သည်။ တင်မေသန်း မှာ အရင်ဆုံး ဒစ်ဖူးအား ဆွဲစုပ်ကာ ပါးစပ်ထဲ ငုံရင်း လဥ၂လုံးအား လက်ဖြင့် ချေပေးနေသည်။

ခဏ အကြာမှလီးတံအားအရင်းထိမျိုထားလိုက်၏။ ခင်စမ်းရီ တယောက် ညီမဖြစ်သူ၏ လီးစုပ် ကျွမ်းကျင်မှု့ အပေါ် အားကျနေမိသည်။ ပါးစပ်အား လီးအရင်းထိ အလိုးခံနိုင် သော်လည်း မျိုမချ နိုင်သေးပေ။ တင်မေသန်းမှာ လုပ်နေကျ အလုပ်တခု လုပ်နေသလိုပင် အခက်ခဲမရှိ လီးအား အရင်းထိ မျိုလိုက် ပြန်ထုတ်လိုက်နှင့် ဒစ်ဖူးအား သွားလေးဖြင့် ဖိဖိ ကိုက်ပေး နေပြန်၏။ ခင်စမ်းရီ တယောက် စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေကာ လက်တဖက်မှာ ပေါင်ကြားထဲ ထမိန်အပြင်မှ ပွတ်နေမိသည်။ မမြင်တာ ၁၀ရက်ကျော် ရှိနေသော ဝင်းကို လီးကြီးမှာ ညီမဖြစ်သူ ပါးစပ်ထဲ အကြောစိမ်းများ ထကာ တင်းပြောင် နေသဖြင့် ပြေးပြီးစုပ်ချင်သည့် စိတ်များ တဖွားဖွား ဖြစ်ပေါ်နေရ၏။ လိုးတော့ဟာ ……… ဝင်းကို ” တင်မေသန်းမှာ လီးထိပ်အား ခပ်ပြင်းပြင်း တချက် ဆွဲစုပ်ရင်း ကုတင်ပေါ် ဝင်းကိုရှေ့ လေးဖက် ကုန်းပေး လိုက်သည်။ ” မိန်းမ … အဖုတ် လိုးရမှာလား … ဖင်လိုး ရမှာလား ” ” ဖင် အရင် လိုးဟာ … နင် ငါ့ကို …… ဖင်လိုး မပေးတာ … ကြာပြီ ” ” ဟမ် …… နင့်ပါသာ … စိတ်ဆိုးပြီး …… အမေ့အိမ် …… ပြန်ပြန် အိပ်နေတာလေ “။

” တော်စမ်းပါ …… အမေ့ဆီ ပြန်အိပ်လည်း …… နင်လိုးချင်ရင် … လာလိုးလို့ … ရနေတာ …… ဘယ်မယား …… သွားလိုး နေမှန်းမှ … မသိတာ ဟွန့် ” ဝင်းကို ဘာစကားမှ ထပ်မပြောတော့ တင်မေသန်း ဖင်ဝလေးထဲ တံတွေး ထွေးချကာ လက်ခလယ် လေးနှင့် ထိုးမွှေ ပေးနေသည်။ ခဏအကြာ လက်ညိုးပါ ပူးထည့် မွှေရာ တင်မေသန်း ဖင်ကြီး အငြိမ် မနေနိုင်တော့ ရမ်းခါရင်း ဖင်ကြီး ကော့ပေးနေတော့၏။ ” ဟင့် ….ရှီး …… အအ ….အရမ်း ကောင်းနေပြီ…… ယောက်ျားရယ် ……… အားဟား ……… လိုးပါတော့ ” တင်မေသန်း စကားအဆုံး ဝင်းကိုမှာ ဖင်ထဲမှ လက်ချောင်းများ ပြန်ထုတ်ရင်း ဖင်အား ဆွဲထောင် ပစ်သည်။ လီးထိပ်အား တံတွေးစွတ်ရင်း ဖင်ထဲ ဖိသွင်း ပြစ်၏။ ” အ ……… အမေ့ ………… ရှီး ” ဒစ်ကြီး မြုတ်သွားသည်နှင့် တင်မေသန်း ခေါင်းလေး မော့တက်လာသည်။ ဝင်းကို ဆောင့်လိုးတိုင်း ဖင်ကြီး ကော့ပေးရင်း အော်ညည်းနေ၏။ ခင်စမ်းရီ တယောက် ညီမဖြစ်သူ ဖင်ထဲ ဝင်ထွက်နေသော လီးကြီးအား ကြည့်ကာ ဖင်ဝလေး ယားလာပြီး အစား ဝင်ခံချင်သည့် စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်လာရသည်။ အဖုတ်ပွတ် နေသော လက်အား ဖင်ဆီရွေ့ကာ ထမိန်အပြင်မှ ဖင်ပေါက်လေး ထဲ ရသလောက် လက်ချောင်းလေး ထိုးသွင်းပစ်၏။ ” အား … အား ………… ယောက်ျား ရယ် …… လိုးပါ ……… အအ ……… ကောင်းလိုက်တာ ဟာ ”

ထိုချိန် ညီမဖြစ်သူ အော်သံလေး ထွက်ပေါ်လာ သဖြင့် သေချာ ပြန်ကြည့်နေပြန်၏။ ” ကောင်းလား …. မိန်းမ ….. အင့် ……… အင့် ……… ဇွိ …………… ဗွပ် ” ကြည့်နေရင်း ဝင်းကို၏ စောင့်ချက်များ ပြင်းထန်လာကာ ချွေးများ ရွှဲလာသည်ကို မြင်နေရသည်။ ” အအ ……… ရှီး….. ကျွတ် ………… လိုးလိုး …… ယောက်ျား ….. မရပ်နဲ့တော့…… မိန်းမ ….. ပြီး တော့ မယ် နော် ……… အအအအ ……… ကောင်းတာ ……… ယောက်ျား ရယ် ” ” အင့် ……….ညှစ်ထား ….. မိန်းမ ……. အားအား ………… ယောက်ျားလည်း ပြီးတော့မယ် … ရှီး ………… အင့် အင့် ” အဆက်မပြတ် ဆွဲလိုးရင်း ဝင်းကို တယောက် တင်မေသန်းနှင့် ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့် ပြီးကာ ဖင်ထဲ လရည်များ ပန်းထည့်ရာ ပြည့်လျှံ နေတော့သည်။ ခင်စမ်းရီ အိမ်ဘက် ပြန်လာရာ ပေါင်ခြံထဲ စောက်ရည်များ စီးကျ နေ၏။ ညပိုင်း ထမင်းစားပြီး သည်နှင့် အိပ်ယာ ဝင်ရာ အိပ်မပျော်တော့ပေ …. ပြီးပါပြီ။

သူမမှာ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်သွေးသားဆူဖြိုးတက်ကြွချိန်၌ လင်ဖြစ်သူ၏ စွန့်ခွာသွားမှုကြောင့် လောကစည်းစိမ်ကို ကောင်းစွာ မခံစားရရှာပေ။ သည့်အတွက်ကြောင့် အခြားယောက်ျားသားများနှင့် ထိတွေ့ဆက်ဆံခြင်းလည်းမရှိခဲ့။ အန္တရာယ်ကင်းသော၊ လုံခြုံသော စိတ်အာသာဖြေနည်းမျိုးနှင့်သာ ဖင်ကို လီးနဲ့အထောက်ခံ အတေ့ခံကာ စိတ်ဖြေရာရှာခဲ့ခြင်းဖြစ်လေသည်။ သူမ၏ စိတ်မှာ နားလည်ရခက်လေသည်။ ယခုအချိန်မှာတော့ တင်ယုနွယ်မှာ အပြန်ခက်ခဲ ကားရှားမှုကြောင့် စိတ်ပျက်နေရပေ၏။

မိုးကလည်း ခုနလောက်က သည်းသည်းမည်းမည်း ရွာထားခြင်းကြောင့် အောက်ဆိုက်ကားသမားတွေ အရက်ဆိုင်ထဲ ရောက်နေပြီလားဟု တွေးနေမိသည်။ ကားလာရာလမ်းကို ကြည့်လိုက်တော့ ကားမီးရောင်တခုတွေ့လိုက်ရသဖြင့် တင်ယုနွယ် အားတက်သွားရသည်။ အောက်ဆိုက်ကားဖြစ်ပါစေဟု ဆုတောင်းသော်လည်း တင်ယုနွယ် ဆုတောင်းမပြည့်ခဲ့။ တက္ကစီတစ်စီး ဖြစ်လို့နေ၏။ ” ဟွန်း.. ကားတွေကလည်း ဘယ်ရောက်ကုန်ပြီလဲ မသိဘူး.. “။

တင်ယုနွယ် စိတ်တိုစွာ ရေရွတ်ရင်း ခြေလေးဆောင့်ကာ ကားကို မျှော်လင့်တကြီး မျှော်နေရာမှ နောက်သို့ပြန်ဆုတ်နေလိုက်သည်။ တက္ကစီက တင်ယုနွယ်ရှေ့မှ ဖြတ်ကျော်မောင်းသွားသည်။ ရှေ့နှစ်လံလောက်အကွာတွင် ကားရပ်သွားပြီး နောက်ပြန်ဆုတ်လာ၏။ တင်ယုနွယ် နားမလည်နိုင်သလိုနှင့် ကြည့်နေမိသည်။ ကားက သူမရှေ့မှာ တုံ့ကနဲရပ်လာ၏။ ကားထဲမှာ ခရီးသည်မပါဘဲ မောင်းသူတဦးသာ ရှိနေသည်။ ” ညီမ.. ဘယ်ပြန်မလို့လဲ ” ” ရတယ် အစ်ကို.. ရတယ်.. ကျမ လိုင်းကားစောင့်နေတာ.. “။

မဟုတ်ပါဘူး.. အစ်ကိုက ဘုရင့်နောင်ဘက် ဂိတ်ပြန်ထိုးရမှာဆိုတော့ လမ်းကြုံရင် ခေါ်သွားပေးမလို့ပါ.. ကားခပေးစရာမလိုပါဘူး.. လိုင်းကားတွေက ဒီအချိန်ရှားသွားပြီလေ.. ညီမတယောက်ထဲ ညည့်နက်သွားမှာစိုးလို့ပါ ” ပထမ သူမကို မကောင်းတဲ့ မိန်းကလေးထင်သွားမှာစိုး၍ တင်ယုနွယ် အတင်းငြင်းလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် ကားမောင်းသူက သူမ၏ အထင်ကို ရိပ်မိဟန်ဖြင့် ဖော်ဖော်ရွေရွေပြောဆိုကာ အကူအညီပေးသည့်သဘော ပြောလာမှုကြောင့် တင်ယုနွယ် အားနာသွားရသည်။

အင်း.. ကျမက အင်းစိန်ဈေးနား ပြန်ရမှာ.. ကားဌားခတော့ မတတ်နိုင်ဘူးနော်.. ” ရပါတယ်.. အစ်ကိုက ကူညီတာပါ.. ကဲ.. တက်.. တက် ” ဒီလိုနဲ့ တင်ယုနွယ်တယောက် မိတ်ဆွေသစ်ယောက်တိုးခဲ့ရပြန်သည်။ တက္ကစီမောင်းသူက အသက်(၃၈)နှစ်ခန့်ရှိပြီး ကိုသိန်းမောင်ဆိုသူဖြစ်သည်။ တင်ယုနွယ်နှင့် အမှတ်တမဲ့ တွေ့ဆုံဖြစ်သည့်နေ့မှ နောက်ပိုင်းတွင်တော့ သိန်းမောင်မှာ သူမ အလုပ်ပြန်ကားစောင့်သည့် ကားဂိတ်အနီးတွင် သူ၏ အဌားကားလေးဖြင့် မယောင်မလည် ရောက်ရှိနေတတ်တော့ည်။

တင်ယုနွယ်ပြန်တိုင်း သူ၏ကားဖြင့် လိုက်ပို့ပေးတတ်သည်။ နေ့စဉ်ရက်ဆက် ကြိုပို့လုပ်ပေးခြင်းကြောင့် တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ခင်မင်ရင်းနှီးလာကြ၏။ သိန်းမောင်ကလည်း ကလေးအဖေတခုလပ်တယောက်ပင်ဖြစ်၏။ ထိုအကြောင်းကိုလည်း သိန်းမောင်က တင်ယုနွယ်ကို ပွင့်လင်းစွာ ပြောပြထားသည်။ သိန်းမောင်၏ မိန်းမက ကလေးတယောက်နှင့် သူ့ကိုထားပစ်ခဲ့ပြီး လင်ငယ်နောက်သို့ လိုက်သွားတာဖြစ်သည်။ တင်ယုနွယ်မှာ သူမနှင့် ဘဝတူချင်းလည်းဖြစ်ပြီး။

သူမအပေါ်အကိုတယောက်လို ဖေးမကူညီတတ်သော သိန်းမောင်ကို စာနာနားလည်ကာ ပိုမိုခင်မင်လာခဲ့သည်။ အချိန်နေ့ရက်တို့ကြာလာသည်နှင့်အမျှ ရင်းနှီးမှုကလည်း နက်ရှိုင်းလာခဲ့တော့သည်။ တရက်မှာတော့… ” ညီမ.. ဒီနေ့အလုပ်နားလို့ရလား ” ” ဟင်.. အကို ဘာလုပ်မလို့လဲ.. ” ” ညီမကို တခုခုလိုက်ကျွေးချင်လို့ပါ.. ညက အကို ကားဆွဲကောင်းတယ်လေ ” တင်ယုနွယ် အလုပ်သွားချိန်လာကြိုပြီး သိန်းမောင်က မေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

အစပိုင်း၌ တင်ယုနွယ် အလုပ်ပြန်ချိန်သာ သိန်းမောင်လာကြိုတတ်သော်လည်း ရင်းနှီးမှုပိုလာသည့် နောက်ပိုင်းတွင် အလုပ်သွားချိန်လည်း သိန်းမောင်လိုက်ပို့တတ်သည်။ ဒါပေမယ့် တင်ယုနွယ်က သိန်းမောင်ကို သူမတို့လမ်းထိပ်မှတ်တိုင်တွင် မစောင့်ခိုင်းပဲ ရှေ့တမှတ်တိုင်မှသာ ကြို၍ စောင့်ခိုင်းတတ်သည်။ သိန်းမောင်နှင့် ရင်းနှီးမှုကို သူမတို့ပတ်ဝန်းကျင်မှ ပြောစရာဖြစ်လာမည်စိုး၍ပင်ဖြစ်သည်။ သူမက စဉ်းစားချင့်ချိန်တတ်သော မိန်းကလေးမျိုးဖြစ်သည်။

သိန်းမောင်၏ ကမ်းလှမ်းမှုကို တင်ယုနွယ် လက်ခံလိုက်သည်။ သိန်းမောင်အပေါ် စာနာသနားစိတ်ဖြင့် သူမ သံယောဇဉ်တွယ်မိနေပြီဖြစ်သည်။ ထိုကြောင့် သိန်းမောင် အလိုကို လိုက်လျောမိတာဖြစ်သည်။ သိန်းမောင်က စားသောက်ဆိုင်တခုတွင် ဟင်းအမည်စုံလင်စွာဖြင့် တင်ယုနွယ်ကို ကျွေးမွေး၏။ ” စား.. ညီမ ” ” အကိုလည်း စားလေ.. ” ” ဟို.. အကိုနဲနဲလောက် သောက်ချင်တယ်.. ညီမ ခွင့်ပြုပါလား ” ထမင်းစားခါနီး တပက်နှစ်ပက်လောက်သောက်တတ်သော အကျင့်ကြောင့် သိန်းမောင်တောင်းဆိုလိုက်သည်။

ရပါတယ်.. အကိုရဲ့.. သောက်ချင်သောက်ပါ.. ဒါပေမယ့် အများကြီးတော့ မသောက်နဲ့နော်.. ကားမောင်းရအုံးမှာ.. ” အင်းပါ.. ညီမရဲ့ ” သိန်းမောင်နှင့် တင်ယုနွယ်တို့ စားသောက်လို့ပြီးသည့် အချိန်က နေ့တဝက်ပင်မကျိုးသေး။ သိန်းမောင်က သူမကိုနောက်တခု တောင်းဆိုပြန်သည်။ ” ညီမ.. မပြန်ပါနဲ့အုံးနော်.. အကိုတို့ ကားပတ်မောင်းပြီး စကားပြောကြမယ်လေ ” ” အကိုက ကားမဆွဲတော့ဘူးလား.. ” ” ဟင့်အင်း.. အကို ဒီနေ့ ညီမနဲ့ လျှောက်လည်မယ် စိတ်ကူးထားတာ “။

အို.. အကိုကလည်း.. တင်ယုနွယ် ရင်ထဲ သိမ့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ သိန်းမောင်ပြုမူနေပုံက သမီးရည်းစားတွေနှယ်။ နောက်ပြီး သိန်းမောင်၏ အကြည့်တွေကလည်း သူမအပေါ် အရမ်းစူးနစ်မှုရှိနေသည်ဟု တင်ယုနွယ် မိန်းမသားသဘာဝအရ ခံစားသိရှိနေပြန်သည်။ ” အကိုတို့ ကားလျှေက်မောင်းကြမယ်နော် ” တင်ယုနွယ် ခေါင်းညိတ်မိပြန်ပါသည်။ သိန်းမောင်က သူ၏ ကားလေးကို လှည့်ပတ်လျှောက်မောင်းရင်း တဖြည်းဖြည်းနှင့် ရန်ကုန်မြို့ပြင်သို့ ဦးတည်လာသည်။

အောင်ဇေယျကြိုးတံတားကြီးကို ကျော်လွန်၍ တွံတေးဘက်သို့သွားသော လမ်းဘက် မောင်းနှင်နေ၏။ တင်ယုနွယ်ကလည်း ဘယ်သွားမှာလဲ၊ ဘယ်မောင်းနေတာလဲ မမေး။ အသာငြိမ်သက်ကာပင် လိုက်ပါလာခဲ့သည်။ အချိန်က နေဝင်ဖျိုးဖျအချိန်သို့ပင် ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။ သိန်းမောင်က သူ၏ ကားလေးကို ကားလမ်းမကြီးမှ ဘေးသို့ သွယ်ဆင်းသွားသော လမ်းကလေးတခုဆီသို့ ချိုးကွေ့ချလိုက်ပြီး ရပ်တန့်ပစ်လိုက်၏။ ” ညီမ.. အောက်ဆင်းလေ.. လေကောင်းလေသန့်လေးရှုပြီး စကားပြောကြတာပေါ့ “။

မဆင်းချင်ဘူးအကိုရယ်..တင်ယုနွယ် ရင်တွေခုန်နေသည်။ သိန်းမောင် သူမကို ဘာကြောင့် ဒီကို ခေါ်လာခဲ့သလဲဆိုတာ သူမစိတ်ထဲ သိနေသလိုပင်။ နောက်ပြီး ထိုလမ်းကြားလေးထဲ၌လည်း ကားနှစ်စီး သုံးစီး နေရာအတော်ခြားကာ ရပ်ထားကြောင်းတွေ့လိုက်မိသဖြင့် ဒီနေရာလေးက အတွဲတွေလာပြီး ချစ်ကြည်နူးတတ်ကြသည့် နေရာလေးဖြစ်ကြောင်း သူမ နားလည်လိုက်ခြင်းကြောင့်လည်းပါသည်။ တင်ယုနွယ် မထုံတတ်တေးနဲ့ ငြိမ်နေတော့ သိန်းမောင် မချင့်မရဲ ဖြစ်လို့လာသည်။

အရက်ရှိန်ကြောင့်သွေးကလည်းဆူနေပြန်ရာစိတ်ထဲရှိတဲ့အတိုင်း လူကပါချင်နေသည်။ သိန်းမောင်က တင်ယုနွယ်လက်ကလေးကို ဆွဲယူလိုက်သည်။ ထိုမှ ပခုံးလေးကို လှမ်းဖက်လိုက်ပြန်၏။ ” အို.. အကို.. ” တင်ယုနွယ် မျက်လုံးအဝိုင်းသားလေးနှင့် မော့ကြည့်သည်။ သိန်းမောင်ကလည်း စူးစူးနစ်နစ်ပြန်ကြည့်သည်။ အကြည့်ချင်းဆုံသည်။ မျက်လုံးချင်းစကားပြောသည်။ ထိုမှရင်ဘတ်ချင်း နားလည်သွားကြပုံရသည်။ ထိုင်ခုံတနေရာစီမှ ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုက ပူးကပ်သွားကြတော့၏။

သိန်းမောင်က သူမ၏ ပခုံးသားအိအိလေးကို ခပ်တင်းတင်း ဆွဲပွေ့ထားပြီး ရှက်သွေးရောင်ဖြာနေသော ပါးပြင်မို့မို့လေးကို ခပ်ဖွဖွနမ်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် နဖူးပြင်၊ လည်တိုင်ကျော့ကျော့တို့ကိုလည်း မက်မက်မောမောဖြင့် ယုယစွာနမ်း၏။ တင်ယုနွယ်၏ လည်ပင်းလေးကမော့နေပြီး မျက်လုံလေးကို မှေးမှိတ်ထားကာ သိန်းမောင်၏ အနမ်းကို ကြည်ဖြူစွာခံယူသည်။ သူမလက်ကလေးတွေကလည်း သိန်းမောင်၏ ကျောပြင်ကြီးကို သိုင်းဖက်ထားရင်း ပွတ်သပ်ပေးနေ၏။

သိန်းမောင်တဆင့်တက်ပြန်သည်။ တင်ယုနွယ်၏ ဖူးပြည့်နေသော နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို ဖိကပ်စုပ်နမ်း လိုက်သည်။ တင်ယုနွယ် ခန္ဓာကိုယ်လေးက ရုန်းကန်ချင်ဟန်နှင့် တွန့်ကနဲ တချက်ဖြစ်သွားသော်လည်း ခဏအတွင်းမှာပင် ပြန်လည်ငြိမ်သက်သွားရှာ၏။ သိန်းမောင်လက်ရဲဇက်ရဲဖြစ်လာသည်။ တင်ယုနွယ်၏ ပခုံးသားပေါ်မှ လက်တွေက ရင်သားပေါ်သို့ရောက်ရှိသွား၏။ နို့အုံတွေကို အင်္ကျီပေါ်မှပင် ခပ်တင်းတင်းလေးဆုပ်နယ်ပေး၏။ ” ပြွတ်.. အွန်း.. ပြွတ်.. အင်း.. ဟင်း.. အကို.. အဲလိုတော့ မလုပ်နဲ့ကွယ်.. ညီမ မကြိုက်ဘူးကွာ.. “။

အရမ်းချစ်နေမိပြီနွယ်ရယ်..အကိုအရမ်းချစ်နေပြီသိလား.. ” အို..ပြွတ်.. ပြွတ်.. အွန်း.. ဟွန်း.. ပြွတ်.. အင်း.. ဟင်း.. ဟင်း.. ” နို့တွေကို ဆုပ်နယ်ခြင်းခံလိုက်ရသဖြင့် တင်ယုနွယ် ငြင်းသည်။ ဒါပေမယ့် သိန်းမောင်က သူ့ကိုနာမည်ပင် အဖျားဆွတ်ခေါ်ပြီး အရမ်းချစ်တယ်ဆိုသော စကားကို တတွတ်တွတ်ပြောကာ နှုတ်ခမ်းတွေကို ထပ်မံ၍ အငမ်းမရ စုပ်နမ်းပြန်သည်။ သိန်းမောင်၏ မွတ်သိပ်သော အနမ်းတွေကို တင်ယုနွယ်တယောက် အံတုနိုင်ခြင်းမရှိတော့ပေ။

တခဏအတွင်းပြန်လည်တုန့်ပြန်သောအနမ်းများပေးလိုက်မိတော့သည်။ နှစ်ယောက်စလုံးအသက်ရှူသံတွေ မြန်ဆန်ပြင်းထန်လာတော့၏။ သိန်းမောင် ပိုမိုရဲတင်းသွက်လက်လာသည်။ တင်ယုနွယ်၏ အင်္ကျီအောက်သို့လက်ကို လျှိုသွင်းပြီး အတွင်းမှ ဘရာစီယာအောက်ထဲလက်ထိုးထည့်ကာ နွေးထွေးအိညက်သော နို့အုံလေးကို အုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ပေးလိုက်သည်။ နို့သီးခေါင်းလေးကိုလည်း လက်ဖြင့် ပွတ်ချေပေးလိုက်ပြန်၏။ ” အွန်း.. အင်း.. ဟင်း.. ” တင်ယုနွယ် ရင်ဘတ်လေး ကော့တက်လာသည်။

သူမ၏လက်ကလေးတွေကလည်းသိန်းမောင်၏ကျောပြင်ကြီးကို မချင့်မရဲဟန်ဖြင့် စုန်ဆန်ပွတ်သပ်နေရှာ၏။ တင်ယုနွယ်မှာ လင်ဖြစ်သူနှင့် ကွဲပြီးနောက်ပိုင်း ကင်းကွာနေခဲ့ရသော ကာမအရသာကို နူးညံ့သော အထိအတွေ့များဆီမှ စတင်ခံစားလာရပြီဖြစ်သဖြင့် ရမ္မက်သွေးများ တဖြည်းဖြည်း ဆူပွက်လာပြီဖြစ်သည်။ သိန်းမောင်က တင်ယုနွယ်ထိုင်နေသောခုံကို နောက်သို့လှန်ချလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် သူမမှာ ပက်လက်လေးဖြစ်လို့သွားရသည်။

သိပ်ချစ်တယ်..နွယ်ရယ် သိန်းမောင်က ပြောရင်း ကားမောင်းသူထိုင်ခုံဘက်မှ ပက်လက်လေးဖြစ်နေသော တင်ယုနွယ်ထိုင်သည့် ထိုင်ခုံဘက်သို့ ကျပ်ကျပ်ညပ်ညပ်ဖြင့်ပင် ဝင်၍ ပူးကပ်ထိုင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် တင်ယုနွယ်ကို ထွေးဖက်ပွေ့ပိုက်ထားရင်း နဖူး၊ ပါးပြင်၊ လည်ပင်းတို့ကို နမ်းပြန်သည်။ အင်္ကျီအောက်သို့ လက်ကို နှိုက်ပြီး နို့တွေကိုလည်း ဆုပ်နယ်နေသေးသည်။ တင်ယုနွယ်မှာတော့ သိန်းမောင်၏ ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်နမ်းရှုံ့မှုများကြောင့်။

အသက်ရှူသံများပြင်းထန်ကာရင်ဘတ်လေးကလည်း တချက်တချက်ကော့တက်သွားရရှာသည်။ နှုတ်မှလည်း တဟင်းဟင်းဖြင့် ဖီလင်တွေတက်ကာ ငြီးငြူသံလေးများ ထွက်ပေါ်နေပြန်သေး၏။ သိန်းမောင်၏ အကိုင်အတွယ်တွေက တင်ယုနွယ်၏ အဓိကနေရာတွေဆီသို့ ရောက်ရှိလာပြန်သည်။ လက်တဖက်က တင်ယုနွယ် ကျောအောက်သို့ထိုးသွင်းကာ လက်လျှိုပြီး နို့တွေကို ဆုပ်နယ်ပေးနေသည်။ ကျန်လက်တဖက်ကတော့ တင်ယုနွယ်၏ ဗိုက်သားလေးတွေပေါ် ပထမဆုံး အုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်ရင်းမှ။

တဖြည်းဖြည်းလျှောတိုက်ပွတ်ဆင်းသွားကာဆီးခုံဖောင်းဖောင်းလေးပေါ်တွင် တရွရွပွတ်သပ်ပေးသည်။ ထိုမှ ပေါင်တံတုတ်တုတ်တွေပေါ် ဖြေးညင်းစွာ ပွတ်သပ်ပေးပြန်သည်။ ” အင်း.. ဟင်း.. အကိုရယ်.. ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ.. နွယ်မနေတတ်တော့ဘူး.. အရမ်းဆိုးတာပဲ.. ” တင်ယုနွယ်က သူမကိုယ်သူမ သိန်းမောင်ခေါ်သည့်အတိုင်း ‘နွယ်’ဟုပင် သုံးနှုံးလိုက်ပြီး ခပ်ချွဲချွဲလေး ပြောလိုက်သည်။ ထိုအမူအရာလေးကို ကြည့်ပြီး သိန်းမောင်၏ ရမ္မက်တွေပိုပြင်းထန်လာရကာ။

လက်တွေကတင်ယုနွယ်၏ထမီစအောက်နားမှလျှိုသွင်းကာစောက်ဖုတ်အုံကြီးကို မိမိရရ အုပ်ကိုင်ဖိညှစ်လိုက်လေတော့၏။ ” အင့်.. ဟင့်.. အကိုရယ်.. ” တင်ယုနွယ် ဖင်လေးက ကြွတက်လို့လာသည်။ ဒါကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး သိန်းမောင်က သူမ၏ ထမီလေးကို ခါးဆီသို့ မရရအောင်လှန်တင်ပစ်လိုက်သည်။ တင်ယုနွယ် မငြင်းသာ။ မျက်နှာလေးနီရဲပြီး ရှက်နေသော်လည်း အသာပင် ငြိမ်သက်နေရှာ၏။ သူမလည်း ကာမရေယဉ်ကြောမှာမျောကာ ရမ္မက်စေစားရာသို့ လိုက်ပါချင်နေမိပြီဖြစ်၏။

ကားခေါင်းခန်း နေရာကျဉ်းကျဉ်းကျပ်ကျပ်လေးထဲ၌ပင် အလုပ်ဖြစ်အောင် သိန်းမောင် အသည်းအသန်ကြိုးစားနေ၏။ အချိန်အခါကလည်း ပတ်ဝန်းကျင်တခုလုံး မှောင်စပြုနေပြီမို့ သိန်းမောင် ရဲတင်းနေခြင်းဖြစ်သည်။ တင်ယုနွယ်မှာလည်း ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းက ဗလာကျင်းနေရပြီမို့ သိန်းမောင်အမြင်အာရုံ၌ သူမ၏ အလှကို မက်မောနေပြီဖြစ်သည်။ တင်ယုနွယ်၏ ပင်တီဘောင်းဘီလေးကတော့ အဓိက စောက်ဖုတ်လေးပေါ်၌ လုံခြုံစွာ ဖုံးအုပ်ထားဆဲပင်။

သို့ပေမယ့်သူမစောက်ဖုတ်အုံလေးကပင်တီလေးအောက်မှပင် ဖောင်းကြွခုံးထလို့နေသည်။ ထိုနေရာသို့ သိန်းမောင် မက်မောစွာ ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ ရှက်လွန်းသဖြင့် တင်ယုနွယ် မျက်လုံးလေးကိုစုံမှိတ်ထားသည်။ အသားတွေကလည်း တဆတ်ဆတ်တုန်နေရှာသည်။ ကလေးတယောက်မွေးဖူးသော မိန်းမပေမယ့် ကြုံတွေ့နေရသည့် အခြေအနေ၊ နေရာ၊ အချိန်အခါက သူမကို ရင်ဖိုကာစိတ်လှုပ်ရှားစေသည်။ သိန်းမောင်က သူမ၏ အောက်ခံဘောင်းဘီလေးကို ခက်ခက်ခဲခဲချွတ်နေသည်။

တင်ယုနွယ်ကလည်းကူညီကာဖင်ကြွပေးပြီးအချွတ်ခံသည်။ ထိုအခါတွင်တော့ သူမ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးက မက်မောစရာ ကောင်းလောက်အောင် ပေါ်ထွက်လာတော့သည်။ တင်ယုနွယ်၏ အောက်ပိုင်းကြီးက ယောက်ျားနှင့်ဝေးတာကြာပြီမို့ အားသစ်အင်သစ်တွေနှင့် ဖွံ့ဖြိုးစွင့်ကားလျှက် တင်းမောက်လျှက်ရှိလေသည်။ စောက်ဖုတ်ကြီးကို စားမတတ် ဝါးမတတ်ဖြင့် သိန်းမောင် မက်မောစွာကြည့်သည်။ တံထွေးကိုလည်း ခဏခဏမျိုချလို့နေသေး၏။ သူ့စိတ်တွေကို ချုပ်တီး၍ မရနိုင်တော့။

သူဝတ်ထားသော ပုဆိုးကို ခေါင်းပေါ်မှပင် ကျော်၍ ချွတ်လိုက်သည်။ သိန်းမောင်လီးကြီးက တဆတ်ဆတ်ဖြင့် အလွန်မင်း တောင့်တင်းမာကျောလို့နေ၏။ သိန်းမောင်က တင်ယုနွယ်၏ ပေါင်တဖက်ကို ဆွဲမပြီး လက်ဖြင့် ထိန်းကာ သူမ၏ ပေါင်တန်ရှိရာနေရာသို့ သူ့ဒူးကိုထောက်ကာ ပေါင်ကြားထဲတွင် နေရာယူလိုက်သည်။ ကျဉ်းကျပ်လှသော ကားရှေ့ခန်းထဲ၌ပင် မရ ရအောင်လိုးဖို့ သိန်းမောင်ကြိုးစားနေလေသည်။ ကားအတွင်း မီးမှိန်မှိန်လေးကြောင့် မသဲမကွဲမြင်နေရသော စောက်ဖုတ်အုံဆီသို့ သူ၏ လီးကို တေ့ထောက်လိုက်သည်။

အင်း..ဟင့်..အကို..လီးကစောက်စေ့ပေါ်တည့်တည့်ထိုးထောက်လိုက်မိသဖြင့် တင်ယုနွယ် ကျင်ခနဲခံစားလိုက်ရပြီး ကော့တက်သွားသည်။ တင်ယုနွယ်၏ စောက်ဖုတ်ပေါ် လီးထောက်မိမှ သူမ ဘယ်လောက်တောင် စိတ်တွေထနေသလဲဆိုတာ သိန်းမောင်သိလိုက်ရသည်။ စောက်ပတ်ဝတွင် ပူနွေးချွဲပျစ်သော အရည်ကြည်များ စိုရွှဲနေသည်ကို လီးထိပ်ကြီးမှတဆင့် ထိတွေ့ခံစားလိုက်ရခြင်းကြောင့်ပင်ဖြစ်သည်။ သိန်းမောင် သူ၏ လက်တဖက်ကို အကူအညီယူကာစောက်ခေါင်းဝကို ချိန်၍ တေ့ထောက်ပြီး ဖိလိုးသွင်းလိုက်တော့သည်။ ” ပြွတ်.. ဖွတ်.. ဒုတ်.. ” ” အ.. အင့်.. ဟင့်.. ဟင်း.. ” လီးက အရည်ကြည်တွေ ရွှဲနစ်နေသော စောက်ခေါင်းထဲသို့ လျှောကနဲ တရှိန်ထိုးဆောင့်ဝင်ကာ လီးဒစ်ကြီးက သားအိမ်ကို ပြေးဆောင့်သည်။ ဒါပေမယ့် တင်ယုနွယ် အသာလေး ခံနိုင်သည်။ သိန်းမောင်၏ဆောင့်ချက်ကို အသံလေးထွက်ပြီး သာမန်ငြီးငြူရုံမျှသာ ပြုသည်။ သိန်းမောင်လီးက တုတ်ခိုင်သော်လည်း (၅)လက်မလောက်ရှည်သည်။

ကားထိုင်ခုံပေါ် ခွေခေါက်ဖြဲကားသည့်ပုံစံဖြင့်အလိုးခံနေရခြင်းကြောင့်သာ သားအိမ်ကို လီးက သွားဆောင့်မိခြင်းဖြစ်သည်။ သိန်းမောင်က လီးစဝင်ပြီးသည်နှင့် ဆက်တိုက်ပင် မရပ်မနားဆောင့် ဆောင့်လိုးသည်။ ဆောင့်ချက်တွေက အားပါလှသည်။ တင်ယုနွယ်ကလည်း ကော့ခံသည်။ စောက်ပတ်အတွင်းသားများဖြင့်လည်း လီးကို ဆွဲညှစ်ပေးသည်။ အောက်ပေးကောင်းကောင်းဖြင့် အလိုးခံသည်။ တင်ယုနွယ်၏ အပေးကောင်းမှုကြောင့် သိန်းမောင်၏ လီးတချောင်းလုံး ပူထူကျင်ဆိမ့်တက်လာရတော့သည်။ ဆောင့်ချက်လိုးချက်တွေကလည်း အဆမတန်မြန်ဆန်ပြင်းထန်လာတော့၏။

အင့်..ဟင့်..ဟင့်..အင်း..အင်း..ဟင်း..ဆောင့်ချက်တွေက စိပ်လာသည်။ မြန်လာသည်။ သိန်းမောင်ပြီးချင်လာသည်။ တင်ယုနွယ်ကလည်း အတွင်းသားများဖြင့် အတင်းဆွဲညှစ်သည်။ တင်ယုနွယ်ကလည်း အရသာတွေ့ကာ ဖီးတက်နေပြီဖြစ်သည်။ ကင်းကွာပြတ်လပ်နေခဲ့သော ကာမအရသာကို ပြည့်ဝစွာခံစားနေရသည်။ သိပ်မကြာခင်မှာပင်…” အ.. အ.. အင်း.. ဟင့်.. ဟင်း… ” ဟင်းကနဲ သံရှည်ဆွဲသံကို ကြားလိုက်ရပြီး တင်ယုနွယ်တကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်ကော့တက်လို့သွား၏။ သူမပြီးသွားကြောင်း သိန်းမောင်သိလိုက်သည်နှင့် ခဏမှာပင် သူ၏လီးထိပ်မှ သုက်ရည်တွေကို တင်ယုနွယ်၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ပန်းထဲ့လိုက်တော့လေသည် …….ပြီးပါပြီ။

သူမအပက်တစ်ခုလုံးယားနေသည်။ဘာလုပ်လို့ဘာကိုင်ရမှန်းမသိ။ ဖုန်းလိုင်းဖွင့်ပြီးအပြာကားကြည့်လိုက်သည်။ လက်ကလေးကလည်းစဖုတ်ကွဲကြောင်းထဲ ထည့်ထားသည်။ တောက်..အဲ့လက်ကလေးသာလီးလေးဖြစ်ရင် ဘယ်လောက်ကောင်းလိမ့်မလဲ။အပြာကားကြည့်ရင်း တော်တော်လည်းယွနေပြီးစဖုတ်ကြီးတစ်ခုလုံးယားနေစဉ် မက်ဆင်ဂျာမှ “ဘာလုပ်နေလဲ ညီမလေး” တဲ့ စာလာပို့တယ်။ ကြည့်လိုက်တော့ ကိုကိုသီဟ။

အိုဒုက်ခပါပဲဖီးပျက်ပါပြီ၊လူစိမ်းသာဆိုဖီးပျက်မခံဘဲအောကားကြည့်နေတယ် ဟေး ပြန်ရေးမိမလား မသိဘူး။ အခုဟာက အကိုတစ်ဝမ်းကွဲလေ။ ဘယ်လိုပြောရပါ့။ “ဟုတ် ကိုကိုသီဟ ဇာတ်ကားကြည့်နေတာပါ” “ကောင်းလားညီမလေး ဘာကားလဲ” “အရမ်းကောင်းတယ်” လို့ရေးလိုက်တယ်။ “ညီမလေးဟာက ယူနီကုတ်ကြီး ဖတ်ရခက်နေတယ်” “ကောင်းပြီ ညီမ အသံဖိုင်ပို့ပေးလိုက်ပါ့မယ်.. အရမ်းကောင်းတာ‌‌ပေါ့ ကိုကိုသီဟရယ်” “အင်း ညီမလေး ဟိုကားကြည့်နေတာမှတ်လား” တဲ့ စာရေးတယ် သူက။

ဟင် အိုသူဘယ်လိုသိပါလိမ့်။ မထူးတော့ပါဘူး။ ကျွန်မကြည့်‌ နေတဲ့အပြာကားကြီး ပို့ပေးလိုက်တယ်။ အတန်ကြာတိတ်နေပြီး သူစာရေးပြန်သည်။ “ညီမ ကို လာလိုးရမလား” တဲ့။ အို ဒုက္ခပါပဲ သူက ကျွန်မအကို တစ်ဝမ်းကွဲလေ။ ကိုယ့်ညီမကိုယ်တောင်လိုးဖို့လား။ သူစာဆက်ရေးတယ်။ “ညီမ ညီမကို လိုးချင်နေတာကြာပြီ… ညီမခံချင်နေတာလည်း သိတယ်… ညီမဖုန်းထဲမှာ အကို အင်္ကျီချွတ်နဲ့ပုံ ခိုးရိုက်ထားတယ်မှတ်လား… ဒီတစ်ခါ အောက်ပိုင်းပါ မင်းရှေ့မှ ချွတ်ပြမယ်လေကွာနော်…။

ကိုကိုလာရမလား…တစ်ခြံကျော်ထဲနော် ကျွန်မ စာမပြန်မိပါ ထို့နောက်သူ ပုံပို့လိုက်သည်။ အို လီးပုံကြီး၊ သူ့လီးကြီး ကျွန်မသူရေချိုးတိုင်း ချောင်းကြည့်ရတဲ့လီး၊ ညတိုင်းမှန်းခံရတဲ့လီး။ ” ဘယ်လိုလဲညီမ လာရမလား” တဲ့ ကျွန်မ လက်မပုံကြီးပို့မိပါသည်။ “ဒေါက်ဒေါက်” ‌တံခါးခေါက်နေသည်။ ဘိုးဘိုးက အိပ်မောကျနေလောက်ပြီ။ သူပြတင်းပေါက်က ကျော်လာတာဖြစ်မည်။ ပြတင်းပေါက်ချက်မကောင်းတာ သူသိသည်။ ခုတော့ အခန်းဝရောက်နေပြီပေါ့။

မရဲတရဲထပြီး ထဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ အရှက်ကြီးရှက်လို့ ကျောခိုင်းလိုက်သည်။ ခဏငြိမ်နေပြီး ကျွန်မ‌ နောက်ကနေ ပုခုံးလေးကိုင်ပြီး “တကယ်လာလိုးတာနော်… လိုးပြီးမှပြန်မှာ လိုးရမှာလားပြော” တဲ့။ အို သူရယ် ရှက်တာပဲသိတယ်။ “ပြောလေ တကယ်လိုးရမှာလားလို့” ကျွန်မ ဖြည်းဖြည်းလေးခေါင်းညိမ့်လိုက်သည်။ “ဒါဆို ချွတ်မယ်နော်” တဲ့။ ကျွန်မမဖြေမိ၊ သူပွတ်နေသည်။ ကျွန်မဖင်ကို သူ့လီးနဲ့။ ဪ သူက ဂျင်းဘောင်းဘီနဲ့လာတာပဲ။ ပွတ်ရင်းနဲ့ သူချွတ်နေပါသည်။ ကျွန်မဘော်လီဝတ်မထားပါ။

ခဏတွင်းချင်းအပေါ်အဝတ်မရှိတော့။ “အို…..” “ဒီဘက်လှည့်…” “ရှင်….” “ဒီဘက်လှည့်လေကွာ” သူ ကျွန်မကိုဆွဲလှည့်လိုက်သည်။ “အားပါးပါး လှလိုက်တဲ့နို့” ပြတင်းပေါက်က လရောင်ကြောင့် ကျွန်မရင်သား သူမြင်ရသည်။ ဪ သူလည်း အပေါ်ပိုင်းဗလာကျင်းပါလား။ “နို့တောင် ဒီလောက်လှတာ ပိပိဆို ဘယ်လောက်လှလိမ့်မလဲ ပြကွာ” တဲ့။ ကျွန်မ စကပ် သူဆွဲချွတ်သည်။ ဘစ္မပါပါ။ သူထိုင်ချလိုက်သည်။ ကျွန်မစဖုတ်နားကပ်ကြည့်သည်။

ဝါး…လှလိုက်တာ..လိုးချင်နေတာကြာပြီ ခုတော့တဝလိုးပစ်မယ် ရှလွတ်” ဆိုပြီး စနမ်းပါတော့သည်။ “အား အား…” သူ လျက်ပေးနေတာ စပက်ကိုလျက်ပေးနေတာ။ “အအား အို….” “ရှလွတ် ရှလွတ်…” မျက်နှာကိုစပက်နဲ့ပွတ်ပြီး စောက်ရည်ကော့ပန်းလိုက်သည်။ တစ်ချီပြီးပါပြီ။ သူအသာဆွဲထူသည်။ ကျွန်မလည်တိုင်ကို နမ်းရင်း ကျွန်မလက်ကိုလာကိုင်သည်။ သူ့လီးပေါ်တင်လိုက်သည်။ အမလေး ဘောင်းဘီထဲမှာ တောင်မတ်နေတာပဲ။

ကျွန်မလက်နဲ့ ဘောင်းဘီချွတ်စေသည်။ ထို့နောက် ထုစေသည်။ “အို….” တစ်ဆုပ်တခဲကြီး နည်းတာကြီးမဟုတ်။ ကျွန်မညရှည်လများ စပက်ထဲထည့်ချင်နေတဲ့ဟာကြီး။ “စုပ်ပေးပါလား” “ရှင်…” “စုပ်ပေးကွာနော်” ဆိုပြီး ပါးစပ်ကစကားမဆုံးသေး လီးက ပါးစပ်ထဲမှာ နေရာယူပြီးနေသည်။ “ရှလွတ် ပကျွတ် ပြွတ်” အို ကျွန်မသိပ်စုပ်ချင်ခဲ့တဲ့လီး။ အိပ်ရာပေါ် သူကျွန်မကို ချီပွေ့ခဲ့သည်။ “လိုးတော့မယ်ကွာ ဖြဲထားပေး” တဲ့။ လီးကြီးကစပက်ကိုပွတ်နေသည်။

ထိုစဉ် “အဟွတ်အဟွတ် ” အိမ်ရှေ့က အဘိုးချောင်းထဆိုးသည်။ ခဏတာ ရပ်တန့်ကုန်သည်။ လီးလေးယာယီပျောက်သွားသည်။ အဲဒီနောက် “ဗြွတ်….” ဆောင့်ထိုးလိုက်သည်။ “အား..” ပါးစပ်လာပိတ်သည်။ “မအော်နဲ့လေ ဘိုးကြားသွားမယ်” ဖြည်းဖြည်းချင်းသူသွင်းထုတ်သည်။ “ကောင်းလာပါပြီ.. ကောင်းလာပြီ… အို… အာ အီ… အယ်..အား… အအား… လိုးပါ… ခရေကိုလိုးပါ” ကျွန်မညည်းမိသည်။

ညီမကိုလိုးပါလို့ပြော” “အင်းအင်းလိုးပါ ညီမလေးကိုလိုးပါ ကိုကိုရယ်” “ကုန်းကွာ ကုန်းလေ မိန်းမ” “အင်းပါ ယေကျာ်းရယ် အင့်” “ဗြွတ် ဘွတ်” “ဟင်း ဟူး ညီမလေးရယ် လိုးချင်နေတာကြာပါပြီ” “ကောင်းလိုက်တာ ကိုကိုရယ်.. ညီမတစ်ဝမ်းကွဲကို လိုးတာကောင်းလား ကိုကို” “မဟုတ်ဘူး မိန်းမတစ်ဝမ်းကွဲကို လိုးတာကွ” “ခစ်ခစ်ခစ် ဟုတ်ပါပြီ ကိုကိုရယ်” ……. ပြီးပါပြီ။

“ဝင့်ဝါ..ဒီမှာ ဧည့်သည်တွေကို လာဧည့်ခံပါအုံး” “ဟုတ်ကဲ့ လာပါပီ ကိုကို” ဝင့်ဝါသည် အရမ်းလှပပီး မြင်သူတိုင်းငေးရအောင် ခန္ဓာကိုယ် ပြေပြစ်ပီး ပြောစရာမလိုအောင် ချောမောသူဖစ်သည် သို့ပေမယ့် လင်ရှိမယားဖြစ်၍ ပြစ်မှားချင်ပါသော်လည်း ကိုကို့ သူငယ်ချင်းများမှာ သူတို့သူငယ်ချင်းမိန်းမ ဖြစ်နေလို့ အနေအထိုင်ဆင်ခြင်ပီး အထန်စိတ်မဖြစ်အောင် နေကြရသည်။ ဝင့်ဝါသည် ကိုကို့ ကို အရမ်းချစ်ပါသောကြောင့် ကိုကို ဖြစ်စေချင်ရင် ကျွန်ပါအဖြစ်ခံပီး နေပေးသည်။

ခိုင်းသမျှကိုလည်းမငြီးငြူပဲ တစိုက်မက်မက် လုပ်ပေးတတ် ကိုကိုအလုပ်ကနေပင်ပင်းလာပီဆိုရင်လည်း ပြုစုပေးတတ်လို့ ကိုကိုကလည်း အရမ်းချစ်နေရသည်။ သို့သော် ဝင့်ဝါ၏ ကာမ ဆန္ဒမပြည့်ဝခဲ့ပါ ကိုကိုမှာ နေ့တိုင်း အလုပ်တွေနဲ့ပဲ နှစ်ပါးသွားနေရပီး ပြန်လာရင် ပင်ပန်းပီး တန်းအိပ်နေလို့ ဝင့်ဝါမှာ ဆာနေပါသော်လည်း အာသာဖြေပီးသာ နေခဲ့ရတာ သုံးနှစ်လောက်ကြာခဲ့ပါပီ။ တစ်နေ့ ကိုကိုသည် အလုပ်ကနေ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်များကို အိမ်ခေါ်ပီး အလုပ် ကိစ္စ ဆွေးနွေးကြနေစဉ်။

ဝင့်ဝါကို ဧည့်သည်တွေကို ဧည့်ခံရင် စားစရာ သောက်စရာများ ယူလာခိုင်းသည်။ ဝင့်ဝါမှာလည်း ကိုကိုက ကြိုမပြောထားပဲ ဧည့်သည်တွေ ခေါ်လာတော့ ဘာမှမပြင်ဆင်ထားပဲ အိမ်နေရင်း ဖရိုဖရဲပုံစံဖြင့် ထွက်လာလေသည်။ ထိုစဉ် ကိုကိုနှင့်အတူပါလာသော လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်မှာ သုံးယောက် တစ်ယောက်က ကိုအောင် တစ်ယောက်က ဇင်မျိုး တစ်ယောက်က မောင်မောင် ဖြစ်သည်။ ဝင့်ဝါ ထွက်လာတာကို မြင်တော့ သူတို့ထဲမှ ကိုအောင်က မရိုးမသားတွေ ကြည့်ပြီး ဝင့်ဝါ မုန့်တွေချပေးပီး အခန်းထဲ ပြန်ဝင်သွားစဉ်။

ဝင့်ဝါရဲ့လုံးကျစ်နေတဲ့ဖင်လုံးကြီးကို ကြည့်ပီး ငန်းနေတာကို ဝင့်ဝါသတိထားမိသည်။ ကိုကိုလည်း သတိထားမိသော်လည်း သူ့ထက်ရာထူးမြင့် သူ့ကိုအလုပ်ရ‌ရန် ကူညီပေးထားသူ ဖြစ်လို့ ထွေထွေထူးထူး ဘာမှမပြောတော့ပေ။ ဝင့်ဝါမှာ သူ့ဖင်ကြီး အကြည့်ခံခဲ့ရတာကို အခန်းထဲရောက်တော့ ပြန်တွေးရင်း စိတ်ထဲတွေ မရိုးမရွ ဖြစ်နေ၍ အောက်ကလည်း ရွှဲချင်သလို ဖြစ်လာလေသည်။ သုံးနှစ်လောက် ကာမစိတ်ကို ထိန်းလာတဲ့ ဝင့်ဝါ မနေနိုင်မထိုင်နိုင်တွေ ဖြစ်ကာ လက်ဖြင့် ထဘီကြားထဲသို့ ပွတ်နေမိသည်။

သို့သော် ကိုကို့အပေါ် သစ္စာမဲ့မယ့် ပုံစံမျိုး ဖြစ်မှာလည်း ကြောက်နေရသည်။ တခြားသူကြောင့် ထန်နေသော်လည်း ကိုကို့ ကိုအရမ်းချစ်တဲ့အတွက် ဝင့်ဝါစိတ်ကိုဖြည်ပီး အိပ်ယာပေါ်လှဲအိပ်နေပါတော့သည်။ နောက်တစ်နေ့ရောက်တော့ ကိုကိုက “ဝင့်ဝါရေ မနေ့က ကိုအောင်က ဝင့်ဝါဖင်ကြီးကိုပဲငေးနေတာနော်” လို့ ရုတ်တရက်ပြောလိုက်ရာ ဝင့်ဝါမှာ ကြောင်သွားပီး ရင်တွေပါခုန်သွားလေတော့သည်။ ‘ဟာ ကိုကိုကလည်း ဘယ်လိုစကားကြီးပြောလိုက်တာလဲ’။

‘ဝင့်ဝါ စိတ်မတိုဘူးလား ကို့လင်ရဲ့မှာဖင်ကြီးကိုဖြိုမယ့်အကြည့်ကြီးနဲ့ အကြည့်ခံရတာ’ ဝင့်ဝါလည်း နဲနဲတော့ ထန်ခဲ့ပါသော်လည်း ကိုကိုစိတ်ဆိုးသွားမှာကိုစိုး၍ ‘ဝင့်ဝါ သိတောင်မသိလိုက်ပါဘူး ကိုကိုရယ် ကိုကိုပြောမှ ကိုကို့ ကိုပါ စိတ်ဆိုးတယ် သူများဖင်အကြည့်ခံရတာကို အားရပါးရလာပြောနေတယ် ဟွန်း’ ဝင့်ဝါစိတ်ဆိုးသလိုလုပ်နေသော်လည်း ကိုကိုက သူ့မိန်းမ အကြည့်ခံရတာကို စိတ်မဆိုးပဲ သူပါ အားရနေတဲ့ပုံဖြစ်နေ၍ စိတ်ထဲတွင် ဆာသလိုဖြစ်လာပီး အောက်ကလည်း ရွှဲလာပါတော့သည်။

‘ကိုကိုကစိတ်မဆိုးတာမဟုတ်ပါဘူး ဝင့်ဝါနဲ့ အတူတူ မဆက်ဆံဖြစ်တာကြာတော့ ဝင့်ဝါတောင်းတနေမယ်ထင်လို့ပါ ပီးတော့ ကိုအောင်က ကိုယ်တို့အပေါ် ကျေးဇူးရှိတယ်လေ’ ‘အာ့ ဝင့်ဝါဘာလုပ်ရမှာတုန်း’ ဝင့်ဝါစိတ်ဆိုးတဲ့အသံနဲ့ ပြန်မေးလိုက်သည်။ မနေ့က အိမ်တွင်အလုပ် ကိစ္စ ဆွေးနွေးကြပီး ကိုကိုက ကိုအောင်တို့ကို လိုက်ပို့စဉ် ကိုအောင်က ကိုကို့ ကို ဝင့်ဝါဖင်ကိုကြည့်မိကြောင်း ဝင့်ဝါကို အရမ်းစိတ်ဝင်စားပီး အတူနေချင်မိကြောင်း အရိုင်းဆုံးပြောရရင် လိုးချင်မိကြောင်း ကိုကို့ ကို အမှန်တိုင်းပြောပြသည်။

ကိုကိုလည်း အစက အံ့ဩသွားသော်လည်း ကိုအောင်က ပွင့်လင်းတတ်သူ အထန်စိတ်သာ ရှိသော်လည်း သူ့အပေါ်အရမ်းကောင်းတဲ့ အကိုတစ်ယောက်လို ဆက်ဆံတတ်တာ ဖြစ်၍ ကိုကိုမှာ စဉ်းစားမိလေသည်။ ‘ကိုအောင် ကျနော့် မိန်းမကို တကယ်လိုးချင်နေတာလား’ လို့ ခပ်တည်တည်မေးလိုက်ရာ ကိုအောင်လည်း အားနာပါးနာဖြစ် မျက်နှာလည်းပူသွားသည်။ ‘ငါ တနှာစိတ်ဖြစ်သွားတာပါကွာ ဆောရီး ပါ ‘ လို့ ကိုကို့ ကို တောင်းပန်လိုက်သည်။ ကိုအောင်၏စိတ်ကို ကိုကို သိသည်။

ကိုအောင်က ဘာမဆိုပွင့်လင်းတတ်သော်လည်း ကြောက်စိတ်တော့ရှိသည်။ သဘောကောင်းတဲ့ကိုအောင် တနှာစိတ်ပြင်းပြနေတတ်သော်လည်း ကိုကို့မိန်းမအပေါ် ပစ်မှားမိသည်ကို ကိုကိုက အပြစ်မမြင်တော့ပါ တစ်ဖတ်မှာလည်း ဝင့်ဝါကို သူမလိုးရတာကြာပီဖြစ်၍ ဝင့်ဝါ ကာမစိတ်ဖြစ်နေတာကို သတိထားမိသည်။ ထို့ကြောင့် ပေါ်တင်ပဲ ကိုကိုလည်း သူ့ကိုယ်သူ စိတ်နှစ်ပီး ကိုအောင့်ကိုလည်း ခင်၍ ပြောလိုက်သည်။ ‘ကိုအောင် လိုးချင်ရင် ကျနော့်မိန်းမကို လိုးပါဗျာ’ …ပုံစံဖြစ် သူလည်း မစဉ်းစားပဲပြောမိလိုက်သည်။

ပြောရင်းစိတ်ထဲတွေ ကိုယ့်မိန်းမကို တခြားသူလိုးတာကို မြင်ယောင်ရင်းလီးတောင်လာသည်။ ကိုကိုက သူ့မိန်းမကိုသာ သုံးနှစ်လောက်မလိုးတာ တစ်ပတ်တစ်ခါလောက် မောင်မောင်တို့နှင့် ဖာလိုက်ချသည် ပင်ပန်းပီး ပြန်လာတဲ့တချို့အချိန်တွေက ဖာချပီး ပြန်လာတာဖြစ်သည်။ ဝင့်ဝါကို လိုးသာမလိုးဖြစ်တာ အိပ်ခါနီးတိုင်း ဝင့်ဝါတာ လီးစုပ်ပေး၍ တစ်ခါတစ်ခါ ကိုကို့ လီးက စဖုတ်အနံ့ရတာ ဝင့်ဝါလည်းသိသည်။ အရမ်းချစ်၍ ဘာမှမပြောလို။

ကိုကို ပြောတာကို ကြားပီး ကိုအောင်လည်း မနေနိုင်တော့ပဲ ‘ဟာ မင်းမိန်းမကို တကယ်ပေးလိုးမှာလား မနောက်ကောင်းဘူးနော်’ လို့ မေးလိုက်ရာ ‘တကယ်ပါဗျာ ကျနော်လည်း မိန်းမကို တခြားသူလိုးတာ ကြည့်ချင်မိတယ်’ အသစ်အဆန်းတွေထွင်မိပီး စိတ်ထဲတော့ နဲနဲခုသွားသည်။ ကိုယ့်မိန်းမ ကိုယ်အရမ်းချစ်တဲ့မိန်းမကို တခြားသူ ပိုးစိုးပက်စက်လိုးနေမှာပဲလို့ တွေးမိလိုက်သည်။ သို့သော် စကားကို ပြန်ပြင်လို့မရတော့ ကိုအောင်က တကယ် ချမယ့်ဆိုဒ် “ကဲဗျာ ကြာတယ် အခုအိမ်လိုက်ခဲ့” ကိုအောင်လည်း လိုက်လာခဲ့တော့သည်။

သူများမိန်းမကိုလိုးရတော့မယ်လို့ တွေးရင်း ပီတိတွေ ဖြစ်နေသည်။ အိမ်ရောက်သော် ထူးထူးဆန်းဆန်း အခန်းထဲတွေ အသံကြားလိုက်ရာ ကိုကို တိုးတိုးလေး အခန်းတံခါးဖွင့်လိုက်ရာ လန့်သွားသည်။ အခန်းထဲမှာ ဝင့်ဝါက အဝတ်စားတွေ မရှိတော့ အခန်းတံခါးဘက် မျက်နှာမူပီး ကုန်းနေသည်။ အနောက်ကနေ ဆောင့်လိုးနေသော်သူကို ကြည့်လိုက်ရာ မောင်မောင်ဖြစ်နေ၍ ကိုကိုလည်းပူထူသွားသည် ကိုအောင်က ကိုကိုအနောက်ကနေထပ်လာပီး ချောင်းကြည့်လိုက်ကာ ကိုအောင်လည်း မြင်သွားသည်။

တော်တော်လန့်သွားသည်။ တကယ်တော့ ဝင့်ဝါက မုဒိန်းကျင့်ခံနေရတာသာ ဖြစ်သည်။ အကြောင်းကတော့ အိမ်လာတဲ့နေ့က မောင်မောင်လည်း ဝင့်ဝါကို စားချင်တဲ့ အကြည့်နဲ့ကြည့်ခဲ့သည်။ ဝင့်ဝါက သတိမထားမိ ကိုအောင့်ကိုသာ သတိထားမိခဲ့သည်။ မောင်မောင်က ကြမ်းတမ်းသည် ဖာသည်ကို လိုးရင်တောင် နှိပ်စက်ပီး လိုးတတ်တာ ကိုကိုသိ၍ သူ့မိန်းမကို စိတ်ပူပီး သနားမိပါတော့သည်။ “ဒင်းကွာ ငါ့မိန်းမကို သူလိုးနေကျ ဖာသည်မလို သဘောထားပီး လိုးနေတယ်” စိတ်ထဲက မကျေနပ်ပဲ ပြောနေမိသည်။

ဝင့်ဝါလည်း မုဒိန်းကျင့်ခံရသော်လည်း မောင်မောင်လိုးတာ ကြာလာတော့ သူလည်းဆာခဲ့ရတဲ့ ဒဏ်တွေကြောင့် ကိုကိုတွေ့ရတဲ့အချိန်တွေ ကျေကျေနပ်နပ်အလိုးခံနေတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ “ကောင်မ နင်ငါလိုးတာ ကြိုက်လား” “အင့်..အား အမေ့…သေပါပီ မောင်လိုးတာကောင်းပါတယ်ရှင်” “ဘာ မောင်လည်း ငါက နင့်သခင်ဖြစ်နေပီ နင်ငါ့ကိုသခင်လို့ခေါ်” “ဟုတ်ကဲ့ပါ သခင် လိုးပါ ဆောင့်လိုးပါတော့” ကိုကိုလည်း ‌ဝင့်ဝါတို့ လိုးနေရင်း ပြောနေကြတာကို နားထောင်ရင်း စိတ်မတိုတော့ပဲ။ လီးကတောင်လာပီး သူပါဝင်လိုးချင်စိတ်တွေ ဖြစ်လာသည်။ ကာမစိတ်အထွက်အထိပ် ဖြစ်နေ၍ ကိုယ့်မိန်းမ ဖာသည်မဖြစ်နေသည်လို့ သဘောထားမိလေတော့သည်။ သူပါ ဖာသည်မလို ဝင်လိုးချင်တော့သည်။ “ကိုအောင် ခင်‌ဗျား ပြန်လာပါတော့ဗျာ မြင်နေရတာမကောင်းပါဘူး လိုးချင်လည်း နောက်နေ့မှ မိန်းမကို လိုးပါတော့ သူခံနိုင်မှာ မဟုတ်တော့ဘူး” ကိုကိုလည်း ကိုအောင့်ကို ပြန်ခိုင်းလိုက်ရာ ကိုအောင်လည်း ဝင်လိုးချင်ပါသော်လည်း။

ကိုကို့ကိုအားနာ ဝင့်ဝါလည်း ခံနိုင်မှာ မဟုတ်တော့ဘူးဆိုပီး စိတ်လျော့ကာ ပြန်သွားလေတော့သည်။ ဝင့်ဝါ အခန်းတံခါး ဖင်ပေးပီး အလိုးခံနေတုန်း ရှေ့ကိုကြည့်လိုက်ရာ ကိုကို့ ကိုမြင်သွားလေတော့သည်။ “ဟာ..ကိုကို အဟင့်” ငိုသံပါပါနှင့် ကိုကို့ ကိုခေါ်လိုက်သည်။ မောင်မောင်လည်း မြင်သွားပီး နဲနဲတော့ လန့်သွားသည်။ “ဟာ.. ကိုကို အစောကြီး ပြန် ပြန် ပြန်လာပါလား” မောင်မောင် ဒုက္ခ ရောက်ပီလေ ကိုကိုလည်း စိတ်ထဲ ထန်နေတာက လွဲပီး ဘာမှမရှိတော့။

မောင်မောင့်ကိုလည်း အပြစ်မတင်တော့ “မင်းတို့ ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နေကြတရ် ဟလား” “မဟုတ်ရပါဘူး ကိုကို ဝင့်ဝါရှင်းပြပါရစေ” “ဘာမှလာမရှင်းပြနဲ့ ဟိုကောင် အာ့ကောင်မကို ဆက်လိုးစမ်း” ထန်တဲ့စိတ်နဲ့ ကိုယ့်မိန်းမလို့ မ မြင်တော့။ မောင်မောင်နှင့် ဝင့်ဝါကြောင်သွားပီး မောင်မောင်ကလည်း ခွင့်ပြုချက်ရသွားသောကြောင့် ဖီးတွေ ပိုတက်လာပီး ပိုကြမ်းကြမ်းလိုးပါတော့သည်။ “ကိုကို ဝင့်ဝါကို ရွံနေပီလား အဟင့်အီး” ဝင့်ဝါပြောရင်း ငိုပါတော့သည်။

ကိုကိုဝင့်ဝါကို သနားသွားပီးဖင်ကုန်းနေတဲ့ ဝင့်ဝါအရှေ့သွားပီး ခေါင်းလေးကိုစပ်ပေးမိသည်။ “ဝင့်ဝါရယ် ကိုကိုမရွံပါဘူး မုန်းလည်းမမုန်းပါဘူး ဝင့်ဝါကို အရင်ကထက်လည်း ပိုချစ်ပါတယ် ကိုကို့ကြောင့် ဝင့်ဝါ ဒီလိုဖြစ်ရတာပါ” မောင်မောင်ကို အထန်မှန်းသိသော်လည်း သူ့အိမ်ခေါ်လာမိ သူ့မိန်းမကို ပြမိလို့ ဖြစ်တာကို နောင်တရသွားပီး “မောင်မောင် မင်းတော်တော့ ငါ့မိန်းမကို ဘယ်အချိန်ထဲက လိုးနေတာလဲ” ဝင့်ဝါက ” သူဝင့်ဝါကို မုဒိန်းကျင့်တာပါ ကိုကို ဝင့်ဝါ ဆန္ဒ မပါပါဘူး” ပြောနေရင်း မောင်မောင်လည်း ကိုကို့ ကိုကြောက်ပီး စောက်ဖုတ်ထဲမှ လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။

ထိုစဉ် ဝင့်ဝါလှည့်ကြည့်လိုက်ရာလီးကြီးမှာ ဝင့်ဝါအရည်ကြည်တွေနဲ့ ကွက်နေသည်။လီးကလည်း ကြီးတော့ ဝင့်ဝါလည်း စုပ်ချင်မိ၍ လျှာသပ်မိသည်။ ကိုကိုလည်း ဝင့်ဝါ ဖြစ်နေတဲ့ပုံကို မြင်လိုက်သည်။ ” ဝင့်ဝါ သူ့လီး စုပ်ချင်လို့လား” သဘောထားကြီးကြီးမေးလိုက်ရာ ဝင့်ဝါလည်း “မစုပ်ချင်ပါဘူး ကိုကို” ကြောက်ပီး လိမ်လိုက်သည်။ “ရပါတယ် ဝင့်ဝါ ဖြစ်ပီးမှတော့ မထူးတော့ပါဘူး သူ့လီးကို စုပ်ချင်စုပ်ပါတော့” ကိုကို၏ပြောစကားကြောင့် ကြာကူလီကောင် မောင်မောင်လည်း လီးကိုကော့ပေးလိုက်သည်။

တော်တော် ထန်တဲ့ သူတောင်းစား မောင်မောင် သူများမိန်းမကို လင်ရှေ့လိုးနေရတာတောင်အားမရ လီးစုပ်ခိုင်းပါတော့သည်။ ဝင့်ဝါလည်း ကိုကိုခွင့်ပြုလို့ စုပ်ချင်နေပါသော်လည်း မူလိုက်ပီး မစုပ်ချင်စုပ်ချင်နဲ့ စုပ်ပါတော့သည်။ ဝင့်ဝါ မောင်မောင့်လီးကိုစုပ်နေတာကြည့်ပီး လီးတောင်လာကာ “ကဲ ဝင့်ဝါရေ နင်ဖာသည်မလုပ်လိုက်တော့ ကိုကို့ ကိုလည်းယောက်ျားလို့ မသတ်မှတ်နဲ့တော့” ဝင့်ဝါလည်း လီးစုပ်နေရင်း အထန်မိန်းမလိုကို ဖြစ်လာကာ “ဟုတ် ကိုကို ဝင့်ဝါက ဖာသည်မပါ”။

“ဘာကိုကိုလဲ ငါ့ကို သခင်လို့ခေါ်” ကိုကိုပြောလိုက်ရာ မောင်မောင်ကထပီး “အာ့ဆို ကျနော်ကရော?” နောက်သလိုနဲ့မေးလိုက်ရာ ဝင့်ဝါက ” ရှင်တို့ နှစ်ယောက်လုံးက ဝင့်ဝါရဲ့ သခင်တွေပါ ဝင့်ဝါကို စိတ်တိုင်းကျ လိုးကြပါ” ဒီအခြေနေရောက်မှတော့ မထူးတော့ဘူးလေ ဝင့်ဝါလည်း ဖာသည်မလို ပြောဆိုလိုက်တော့သည်။ “ဟားဟား မိုက်တယ်ကွာ နင်တော်တော် စောက်ရှက်မရှိတော့တာပဲ နင့်ကိုကြိုက်သွားပီ” ကိုကိုလည်း မိန်းမလို့ မမြင်တော့ပဲ ရိုင်းရိုင်းတွေပြောဆိုမိတော့သည်။

ဝင့်ဝါက ဘာမှမပြောတော့ သူ့ကိုဖာသည်မလိုတွေ ပြေနေတာကိုသာ သဘောကျမိနေတော့သည်။ “ကဲ နင်ဘယ်သူလိုးတာခံချင်သေးလဲပြော” “သခင်ကိုကို လိုးတာခံချင်ပါတယ်” “အာ့ဆို ဖင်ကုန်းစမ်း မောင်မောင့်ကို လီးစုပ်ပေးနေ ငါနောက်ကလိုးမယ်” ဝင့်ဝါလည်း ကျေနပ်လာပီး သူ့ရဲ့ ဖြူဖွေးနေတဲ့ စားမကုန်နိုင်တဲ့ ဖင်မို့မို့ကြီးကို ကော့ပေးထားတော့သည်။ မောင်မောင့်ရှေ့မာ ကုန်းပီး မောင့်မောင့်လီးကို စုပ်ပေးနေတော့သည်။ ဖီးတက်တက်နှင့် လိုးလာတာ အချက်နှစ်ဆယ်လောက်ကျော်သွားပီ ပင်ပန်းစွာအနားယူကြပါတော့သည်။

မောင်မောင့်ကိုလည်း အိမ်ပြန်ခိုင်းပီး ဝင့်ဝါအရှက်မကွဲရန် မည်သူမျှ မပြောဖို့ မှာကြားလိုက်သည်။ သုံးရက်လောက်ကြာလာတော့ ဝင့်ဝါစိတ်ညစ်လာသည်။ ကိုကိုက သူ့ကို မချစ်တော့ဘူးလို့ သံသယဝင်လာတော့သည်။ တခြားသူနဲ့ ခံတာကို အပြစ်မပြောသည့်အပြင် သူပါ အတင်းလိုးတော့ ဝင့်ဝါလည်း ရှက်စိတ်လေးတော့ ဝင်မိတာပေါ့။ “ကိုကို ဝင့်ဝါကို ချစ်သေးရဲ့လား” “ဘယ်လို မေးလိုက်တာလဲ မိန်းမရယ် ချစ်တာပေါ့ ” “အာ့ဆိုဘာလို့ သူများကို ကြည်ကြည်ဖြူဖြူနဲ့ ခွင့်လွှတ်ပေးလိုက်တာလဲ အာ့ကောင် ဝင့်ဝါကို မုဒိန်းကျင့်နေတာကို”။

ဝင့်ဝါလည်း ငိုသံလေးနဲ့ မေးလိုက်တော့။ “ကြည်ဖြူတယ်လို့လည်း မဟုတ်ပါဘူး ဝင့်ဝါကို အဆန်းလေးတွေ ထွင်ကြည့်ချင်မိသွားလို့ပါ ဝင့်ဝါရော မကြိုက်ဘူးလား” “အယ်..စောက်ပတ်ထဲ လီးဝင်တာ မကြိုက်ပဲနေမလား” ရွဲ့သလိုပြောလိုက်သည်။ ဘယ်ရမလဲ ကိုကိုကလည်း အခွင့်အရေးသမားလေ “ဒါဆို နောက်ရော တခြားသူတွေနဲ့ လိုးချင်သေးလား” အထန်ဆိုဒ်ကြီးနဲ့မေးလိုက်လေတော့သည်။ “ဟာ…ကိုကိုနော်” စိတ်ဆိုးတဲ့လေသံဖြင့်ပြောသော်လည်း စိတ်ထဲတွေ ဝင့်ဝါပျော်နေမိသည်။

သူလည်း တစ်ခါဖြစ်ဖူးသွားတော့ မရတော့ဘူးလေ ဖြစ်တာတောင် ကိုကို့ရှေ့မှာ ဖြစ်ခဲ့တာဆိုတော့ ပြန်တွေးကြည့်ရင် ပိုဖီးရှိတာပေါ့။ အောက်ကလည်း မရိုးမရွ ဖြစ်လာသည်။ ဒီလိုနဲ့ စကားတွေပြောကြရင်း ကိုကိုကလည်း အတင်းပြောနေတော့ ဝင့်ဝါ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘူးပေါ့လေ “ကဲ ဝင့်ဝါ ခံချင်သေးလား မှန်မှန်ပြော” “ခံမယ် ကိုကိုရာ လိုးပေးမယ့်သူ ရှာပေးတော့ရှင်” ဝင့်ဝါပြောလိုက်ရာ ကိုကိုလည်း အောက်ကကောင် တောင်လာတော့သည်။ မထိန်းနိုင်တော့ဘူး ဝင့်ဝါရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းနေမိတော့သည်။

ဝင့်ဝါကလည်းဖီးတက်ပီးနမ်းနေရင်း ကိုကို့ပုဆိုးအောက်ကလီးကို ကိုင်ထားမိသည်။ အရင်ကနဲ့ မတူတဲ့ အရသာအသစ်တွေကို ခံစားမိနေသည်။ ဝင့်ဝါကို နမ်းနေရင်း မထိန်းနိုင်တွေ ဖြစ်ကာ ဝင့်ဝါ အကျီကို ချွတ်လိုက်ရာ ဝင့်ဝါက အိမ်နေရင်းမို့ ဘော်လီမပါ ဖွံ့ဖြိုးနေတဲ့ နို့အုံ့ကြီးကို သရေတမျှမျှ ဖြစ်ပီး စို့ပါတော့သည်။ “အား..ကိုကို ယားတယ်…အိုး..” ဝင့်ဝါအရမ်းတွေ ဖြစ်နေပီလေ အောက်ကလည်း ကိုကိုတောင် မကိုင်ရသေးဘူး ရွှဲနေပီ “ကိုကို ဝင့်ဝါကို လိုးပေးပါအုံးနော်”။

“ကိုကိုလိုးတာကိုကြိုက်သေးလို့လားဝင့်ဝါရဲ့” မေးလိုက်ရာ တကယ်တော့ ဝင့်ဝါကဆာနေပီမို့သာခံချင်နေတာကိုကို့လီးကိုတော့ မကြိုက်တော့ဘူး သေးလည်းသေး ခနလေးနဲ့ပီးတတ်တော့ သူ့ကိုအရမ်းလိုးထားတဲ့ မောင်မောင့်လီးကိုပဲ တောင်းတမိနေသည်။ “ကြိုက်တော့ ကြိုက်ဘူး ကိုကို ဒါပေမယ့် ရှိတာနဲ့ အလိုးခံရမှာပဲ” “အယ် ပြောတတ်လိုက်တာ ကိုကိုမရတော့ဘူး ဝင့်ဝါရေ ပါးစပ်ဟတော့” ဝင့်ဝါလည်း ပါးစပ်ဟပေးလိုက်ပီး ကိုကို့ လီးကို စုပ်ပေးရင်း ကိုကိုထိန်းမရတွေ ဖြစ်ပီး ပါးစပ်ထဲမှာတင် ပီးသွားသည်။

ဝင့်ဝါကိုမျိုချခိုင်းသည်။ဝင့်ဝါလည်းအလိုးမခံလိုက်ရ၍ မကျေမနပ်တော့ဖြစ်သွားသည်။ နောက်ရက်ရောက်တော့ ဇာတ်လမ်းက ကြမ်းပီလေ။ ကိုကိုက ကိုအောင်ကို အိမ်ခေါ်လာပြီး “ဝင့်ဝါရေ ဒီမှာ ‌ဧည့်သည်” “လာပီ ကိုကိုရေ” “ဝင့်ဝါ သူ့ကို သိတယ်မလား ဟဲဟဲ” “သိတာပေါ့ ကိုကိုရဲ့” “သူလည်း ဟိုနေ့က ဝင့်ဝါကို မောင်မောင် လိုးနေတာ မြင်ခဲ့တယ်လေ” “ဟာ ကိုကိုနော် ဝင့်ဝါရှက်လာပြီ” ဝင့်ဝါမှာ ရှက်လည်းရှက် စိတ်ထဲလည်း ယွစိထိုးနေသည်။

ကိုအောင့်ကိုလည်းမကြည့်ရဲတော့.. “ရှက်မနေနဲ့ နင့်ကို ဒီနေ့ သူလိုးလိမ့်မယ် ရှယ်ပြုစုပေးလိုက်” “ဟာ ကိုကိုနော် ဝင့်ဝါကို ဘယ်လိုအစားမျိုးထင်နေလဲ” “ဖာသည်မလေ” “ဟာ..အဟင့် ကိုကိုရက်စက်တယ်” ငိုသလိုလုပ်နေသော်လည်း စိတ်ထဲမှာတော့ ကျေနပ်နေသည်။ ကိုကိုပြောတဲ့ ကောင်မလိုသာ ဖြစ်ချင်နေသည်။ “လာပါ ဝင့်ဝါရာ ဝင့်ဝါပဲ ကိုကို့ဟာကို မကြိုက်တော့ဘူးဆို အာ့ကြောင့် တခြားသူနဲ့ ပေးတွေ့ပေးတာ” “ကိုကို လုပ်နေတာက ဝင့်ဝါက တကယ် ဖာသည်မကြီးလိုကို ဖြစ်နေပါပီ” ။

ကိုအောင့်ကိုလည်းမကြည့်ရဲတော့.. “ရှက်မနေနဲ့ နင့်ကို ဒီနေ့ သူလိုးလိမ့်မယ် ရှယ်ပြုစုပေးလိုက်” “ဟာ ကိုကိုနော် ဝင့်ဝါကို ဘယ်လိုအစားမျိုးထင်နေလဲ” “ဖာသည်မလေ” “ဟာ..အဟင့် ကိုကိုရက်စက်တယ်” ငိုသလိုလုပ်နေသော်လည်း စိတ်ထဲမှာတော့ ကျေနပ်နေသည်။ ကိုကိုပြောတဲ့ ကောင်မလိုသာ ဖြစ်ချင်နေသည်။ “လာပါ ဝင့်ဝါရာ ဝင့်ဝါပဲ ကိုကို့ဟာကို မကြိုက်တော့ဘူးဆို အာ့ကြောင့် တခြားသူနဲ့ ပေးတွေ့ပေးတာ” “ကိုကို လုပ်နေတာက ဝင့်ဝါက တကယ် ဖာသည်မကြီးလိုကို ဖြစ်နေပါပီ” ။

အဖြစ်ခံလိုက်ပေါ့ဝင့်ဝါရာ လူတကာရဲ့လိုးခြင်းကိုခံရတာမကြိုက်ဘူးလား “ကြိုက်ပါတယ် သခင်ကြီးရယ်” ဝင့်ဝါလည်း ဟန်မဆောင်နိုင်တော့ ငုံထားသမျှ ပွင့်ထွက်ကုန်ပြီလေ။ ထိုအချိန် ကိုအောင်ရော ကိုကိုရော ကိုယ်ဆီ လီးတောင်သွားကြသည်။ ကိုကိုမှာ လီးက သေး၍ တောင်နေတာ မသိသာသော်လည်း ကိုအောင်မှာမူ ပုဆိုးတောင် မပေါက်ရုံတမယ် ထိုးထွက်နေ၍ ဝင့်ဝါ မြင်လိုက်၍ အံ့ဩသွားပီး 6လက်မလောက်ရှိမှာပဲ မောင်မောင်ထက်တောင်ကြီးအုံးမယ်လို့ တွေးမိလေသည်။

ကိုအောင်က “ဝင့်ဝါ ကိုအောင့်ကို သဘောရောကျရဲ့လား” “ကျပါတယ် ရှင် အကို့ဟာကြီးက မြင်တောင် မမြင်ရသေးဘူး အရမ်းကိုင်ချင်နေပြီ” ထိုစဉ် ကိုကိုက ဝင်ဖောက်သည်။ “အမလေး ဝင့်ဝါရယ် စိတ်ကိုထိန်းပါအုံး ကိုကိုရှေ့မှာတောင်နော်” “ထိန်းနိုင်ဘူး ကိုကိုရာ တော်တော် ဖြစ်နေလို့” “ခုနကကျတော့ သူမဟုတ်သ‌လိုနဲ့ အခုကျ ဖလန်းဖလန်းပါလား” “အာ့ ကိုကိုလုပ်တာလေ ခုမှတော့ မရတော့ဘူးနော် အဆုံးထိ လုပ်တော့မှာ” ။

“လုပ်ပါကွာ ဝင့်ဝါစိတ်ချမ်းသာရင်ပီးရော ကဲကိုအောင်ရေ ဝင့်ဝါကို အရှက်မဲ့သွားအောင်သာ လုပ်လိုက်တော့ ကိုကိုက ဗွီဒိယို ရိုက်မယ် ဖုန်းထွက်လာသည်။ ဖုန်းကလည်း i phone ကိုအောင် မနေ့ကမှ ဝယ်ပေးထားတာဖြစ်သည်။ ဘာလို့ဆို သူ့မိန်းမကို လိုးဖို့ သူ့ကို အမ်းရသလိုပေါ့။ ကိုကိုကလည်း မိန်းမကို ဖာသည်မလုပ်ခိုင်းပီး သူကျ ကောင်းစားနေတာပေါ့။ ကိုအောင်လုပ်ငန်းစပြီလေ ။ ဝင့်ဝါရဲ့ နှုတ်ခမ်းသား နုနုလေးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း စနမ်းသည်။

လက်ကလည်းဝင့်ဝါနို့အုံကြီးတွေကိုကိုင်ပွတ်ပေးနေသည်။ ဝင့်ဝါလက်ကတော့ သိတဲ့အတိုင်းပဲ သူကိုင်ချင်တဲ့ဟာကြီးကို ကိုအောင် မနမ်းခင်ထဲက ကိုင်ထားတော့တာပဲ တဖြည်းဖြည်း ရမက်တွေ ထလာပီး နဂိုထက် အသက်ရှူသံတွေပြင်း နမ်းတာတွေလည်း ကြမ်းလာသည်။ “ဝင့်ဝါ အကျီလေးကို ချွတ်မယ်နော် ရလား” ကိုအောင်က ထန်သာထန်တတ် လီးသာကြီးတာ စော်ကိုစလိုးခါနီးတိုင်း နဲနဲကြောက်တတ် အားနာတတ်သည်။

ထိုစဉ် ကိုကိုကဗွီဒိယို ရိုက်နေရင်း “ဟာဗျာ ကိုအောင်ကလည်း ဘာတွေအားနာနေသေးတာတုန်း အာ့ကောင်မကို ကျွန်လို သဘောထားပီး လုပ်စရာရှိတာလုပ်စမ်းပါ” “အေးပါကွာ မင်းမိန်းမ မကြိုက်မှာစိုးလို့ပါ” “ဟဲ့ ကောင်မ ကြိုက်တယ်မလား နင့်ကိုကျွန်လို သဘောထားတာ”။ “ကြိုက်ပါတယ်ရှင် သခင်တို့ရယ် ဝင့်ဝါက ကျွန်ပါနော်” ပြောနေကြရင်း လီးတွေလည်း တောင်နေကြပီး ဝင့်ဝါကို အကျီချွတ်ပေးသည်။ ဝင့်ဝါက ဒီတစ်ခါတော့ ဘော်လီ ဝတ်ထားတယ်။

ဆက်စ်ဆီကျကျလေးပေါ့နို့သီးအလွှာလေးကိုဘော်လီသားနုနုလေးနဲ့ ဖုံးထားတာ မြင်လိုက်တာနဲ့ ဘော်လီတောင် မချွတ်ရက်ပဲ အောက်လေးပဲ ဆွဲချပြီး စို့ပစ်ချင်စရာလေး..လုံးလုံးလေး အစားခံပီးသားလို့တောင် မထင်ရက်စရာ ညီညာချောမွတ်နေတဲ့ ရင်သားလေးပေါ့ ကိုအောင်လည်း ဘော်လီသားလေး ဆွဲချပီး ကလေးလို နို့စို့နေလေသည်။ ကိုကိုကလည်း လက်တစ်ဖက်ကလည်း ဗွီဒိယိုရိုက် တစ်ဖက်ကလည်း ဂွင်းထုနေသည်။

“ဝင့်ဝါကိုအောင့်ပုဆိုးကိုချွတ်ပေးပြီးရင်လီးစုပ်ပေး” “ဟုတ်ကဲ့ အကို” ချွတ်ပေးလိုက်ရာ ဝိုး အကြီးကြီးပဲ ဝင့်ဝါ စုပ်ချင်လွန်းလို့ သရေတောင်ကျမိသည်။ ပွတ် ပွတ် “အား ကောင်းလိုက်တာ ကောင်မရယ်” အားရပါးရကို ဝင့်ဝါက စုပ်နေသည်။ လင်တစ်ယောက်ရဲ့မှာ သူစိမ်းရဲ့ လီးကို စုပ်ရတော့ ပိုအရသာရှိနေသည်။ “အု အား ဝင့်ဝါ မရတော့ဘူး စောက်ဖုတ်လှန်ပြတော့” ဝင့်ဝါလည်း ထဘီလေး ချွတ်လိုက်ပေးရာ အောက်မှာ အတွင်းခံလှလှလေးနဲ့ ဘော်လီနဲ့ ဆင်တူပေါ့ ။

ကိုအောင်ကအတွင်းခံမြင်ပီးဝင်ဖီးတက်ပီးမချွတ်သေးပဲအပေါ်ကနေစောက်ဖုတ်လေးကိုပွတ်ပေးနေသည်။ “အားား ကောင်းလိုက်တာ ကိုအောင် ချွတ်ပြီး လိုးပေးပါတော့” ကိုအောင်လည်း ချွတ်ပေးလိုက်ရာ နုညံ့နေတဲ့ အဖုတ်လေးကို မြင်ပြီး ကုန်းယပ်မိတော့သည်။ “အာ ကိုအောင် မလုပ်ပါနဲ့ ဝင့်ဝါ စောက်ဖုတ်က မောင်မောင်လိုးထားတာကြီး” ဖီးလည်းတက် ရှက်လည်းရှက်နေစဉ် ကိုအောင်က ပြုံးပြသည်။

ယပ်လို့လည်းဝရောဝင့်ဝါကိုဖင်ကုန်းခိုင်းသည်။“လိုးပြီနော် ကောင်မရေ ” “လိုးပါ အကို အယ် သခင်လေး” ကိုအောင့်လီးကြီးကို ဝင့်ဝါ စောက်ဖုတ်ထဲထည့်ပြီး လိုးဆောင့်နေပါတော့သည်။ လီးက ကြီးလွန်းလို့ အဝင်မှာတင် ဝင့်ဝါ တော်တော်နာနေသည်။ “အား အင့် အူး နာတယ် ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါနော်” ဒါပေမယ့် ကိုအောင်လည်း ကာမအထွတ်အထိပ်ရောက်နေ၍ မကြားနိုင် အားမနာနိုင်တော့ ကိုကို့ ကိုလည်း မမြင်တော့ အတင်းကို လိုးနေတော့သည်။ ရစရာ မရှိအောင် အလိုးခံနေရတဲ့ ဝင့်ဝါကို ကြည့်နေရင်း ကိုကိုလည်း သနားမိပေမယ့် ဖီးကတော့ တက်နေစမြဲပဲ။

အချက်တော်တော်များများဆောင့်ပြီး ဝင့်ဝါကို လှဲအိပ်ခိုင်းပြီးတော့ ပေါင်ကို ကားနေခိုင်းသည်။ ပီးတော့ ဝင့်ဝါရဲ့ ခြေထောက် နှစ်ဖက်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်ကာ လီးကို စောက်ဖုတ်ထဲထည့်၍ လိုးပြန်သည်။ သုံးနေရာလောက် ပုံစံအမျိုးမျိုးအလိုးခံရင်း ပင်ပန်းပြီး နားလိုက်ကြသည်။ ကိုကိုလည်း ဗွီဒိယို ကို ပြန်ကြည့်သည်။ ကိုအောင်လည်း ခနအနားယူပြီး ပြန်တော့မယ် လုပ်စဉ် ကိုကိုက “ကိုအောင် ခနနေအုံး ဝင့်ဝါ ကောင်မ ကိုအောင့်လီးကို အပြန်လက်ဆောင် စုပ်ပေးလိုက်စမ်း။

ပါးစပ်ထဲအရည်ပန်းထွက်တဲ့ထိစုပ်ပြီးရင်မျိုချပေးလိုက်” ဝင့်ဝါလည်း စုပ်ပေးပါတော့သည်။ ပင်သာပင်ပန်းနေတာ ကိုအောင်က တောင်နေသမြဲပဲ အားရပါးရစုပ်တော့ အရည်တွေလည်း ထွက် ဝင့်ဝါလည်း မျိုချလိုက်ပါတော့သည်။ ဒီလိုနဲ့ တစ်ရက်ပြီးတစ်ရက် ကိုကိုက ဝင့်ဝါကို ဖာသည်မဘဝထဲသို့ ပို့ပစ်တော့သည်။ သူမသိတဲ့သူတွေကိုလည်း ဝင့်ဝါရဲ့ ဗွီဒိယို တွေပြ အခကြေးငွေ ယူပြီး ဝင့်ဝါကို ပေးလိုးရင်း ဝင့်ဝါလည်း ကိုကို့ရဲ့ ကျွန် မ လေး တစ်ယောက်လို ဖြစ်လာကာ ယောက်ျားတကာရဲ့ လိုးစရာ ဖာသည်မ ဘဝရောက်ခဲ့ပြီး တစ်ရက်မှ အလိုးမခံရရင် မနေနိုင်ဖြစ်ပြီး သူ့ဘဝတွင် သူပျော်နေပါတော့သည်…… ပြီးပါပြီ။

တပေါက်ပေါက်ကျနေသော ရေစက်ရေပေါက်များကို ငေးကြည့်ရင်း အတွေးပေါင်းစုံ လွင့်မျောနေသော နွယ် “နွယ်ရေ သမီး ရေချိုးနေတာကြာပြီနော်။ရုံးချိန် နီးပြီ” “ဟုတ် မေမေ” မေမေ့ အသံကြားမှ သတိဝင်လာပြီးရေချိုး အလှပြင်ကာ ရုံးချိန်အမှီ ထွက်လာခဲ့ပါသည်။ ရုံးရောက်ပြီ ဆိုသည်နှင့် ပူဆွေးမှုများကို ဖုံးကွယ်ရင်း ဟန်လုပ်ပြုံးနေရသည်။ တနေ့တာကုန်လွန်ခဲ့သော်လည်း မောင့်အပေါ်ထားရှိမိ‌သော ချစ်ခြင်းတရားနှင့် အလွမ်းတွေကို မေ့ပျောက်နိုင်စွမ်း မရှိခဲ့ပါ။

တပါးသူနှင့် ပျော်မြူးနေသော မောင့်ပုံရိပ်များသာ နွယ့်အမြင်အာရုံအတွင်း စွဲထင်‌နေခဲ့ပါသည်။ ချစ်ခြင်းနှင့် မုန်းခြင်းလွန်ဆွဲပွဲတွင် အနိုင်ရခဲ့‌သောမုန်းခြင်းကြောင့် ခွဲခွါခဲ့သော်လည်း ပူလောင်စွာ ခံစားနေမြဲဖြစ်သည်။ “မတစ်ယောက်ပဲချစ်တာပါ ။ဆက်ကိစ္စနဲ့ အချစ်နဲ့ တခြားစီပါမရယ်။သာယာမှုကို ရှာတိုင်း အချစ်မဟုတ်ပါဘူး။မကို မခွဲပါရစေနဲ့”ဆိုသောမောင့် စကားသံများ အကြားအာရုံတွင်းဝင်ရောက်လာသည်နှင့် ခေါင်းကို ခါယမ်းမိသည်။ စိတ်နဲ့ ကိုယ်နဲ့ မကပ်သော နေ့စွဲများစွာကို အားတင်းကျော်ဖြတ်ရဦးတော့မည်။

အမေတခုသမီးတခု ဖြစ်ပြီး မြိုသိပ်ခြင်းမှာ နေသားကျနေသော သူမအတွက် ရင်ဖွင့်ဖော်က ရှားပါးလှသည်။ မောင်နှင့် မိမိ၏အကြောင်းကို မသိသော ပတ်ဝန်းကျင်တခု၌ စိတ်ထွက်ပေါက်ရှာရန်အတွက် အကောင့်တုတခု ဖွင့်သုံးဖြစ်ခဲ့ပါသည်။ စိတ်ပြေလက်ပျောက် သုံးရာမှ အထီးကျန်ဆန်သောနွယ်တစ်ယောက် အားလပ်ချိန်တိုင်းသုံးရင်းဖြင့် အကောင့်တုတွင် နေသားကျလာခဲ့သည်။ သူငယ်ချင်းမျိုးစုံ လက်ခံခြင်း၏ အကျိုးဆက်အဖြစ် နယ်ပယ်ပေါင်းစုံမှ လူတန်းစားမျိုးစုံနှင့် တွေ့ကြုံခဲ့ရသည်။

အကောင့်မှန်ဖြစ်နေ‌သော်လည်း မမြင်ကွယ်ရာတွင် ရိုင်းစိုင်းသောသူများ၊ ဆက်စ်အကောင့်ပါဟု တရားဝင်ကြော်ငြာထားသော်လည်း စည်းကမ်းရှိသူများ စသည်ဖြင့် အမျိူမျိုးသော အကောင့်များကြားတွင် နွယ့်စိတ်နှင့်ကိုက်ညီစွာ စကားပြန်ပြောဖြစ်သူဆို၍ လူနည်းစုသာရှိခဲ့သည်။ လက်ချိုးရေတွက်၍ရသော လူများထဲတွင်မှ ဇွဲဆိုသော လူငယ်လေး တစ်ယောက်ဖြင့် ညစဉ်ညတိုင်း စကားပြောဖြစ်ခဲ့သည်။ Queenဆိုသော အကောင့်နာမည်တခုမှ လွဲ၍ မသိသော်လည်း။

နွယ့်အကြောင်းစပ်စုခြင်းကင်းသောကြောင့် နွယ်သဘောကျမိခြင်းလည်းဖြစ်နိုင်သည်။ နွယ့်အကြောင်း မစပ်စုသော်လည်း သူ့အကြောင်းများအား ယုံယုံကြည်ကြည် ဖွင့်ပြောတိုင်ပင်တတ်သဖြင့် တမြို့တည်းအတူ နေကြောင်း နွယ်သိထားခဲ့သည်။ စကားလက်စုံကျရင်းဖြင့် နွယ်သိလိုသည်များကို မေးတိုင်း စိတ်ရှည်ရှည် ရှင်းပြတတ်သည်။ သူမသိပါကလည်း “မမ ကျနော်ရှာပေးမယ်နော်”ဟုဆိုကာ ရှာဖွေပေးတတ်သော သူ့ကို သဘောကျစိတ်ကပိုလာခဲ့သည်။

သူ၏ဖုန်းနံပါတ်ကို ပေးထားသော်လည်း တကြိမ်တခါမှ နွယ်ဆက်သွယ်ခြင်းမရှိခဲ့ပါ။ ရင်းနှီးမှုပိုလာရာမှ နွယ့်အပေါ် စိတ်လှုပ်ရှားနေကြောင်း နွယ်ခံစားသိခဲ့သည်။ မထိတထိ စကားလုံးများဖြင့်စနောက် တတ်လာသော်လည်း နွယ် စိတ်ဆိုးခြင်းမရှိပါ။ နွမ်းပါးပြီး အလုပ်လုပ်ရင်း ကျောင်းတက်နေရသော လူငယ်တစ်ယောက်ဖြစ်ကြောင်းနှင့် ချစ်သူတစ်ယောက်အတွက် ငွေကြေးနှင့်အချိန်ကို အသုံးမချနိုင်ကြောင်းများ တခါတရံ ညီးညူရင်း ပွင့်ထွက်လာတတ်သည်။

ရုံးအတွက် စားသောက်ဆိုင်တခုသို့ သွားရောက်ရင်း ဟိုတယ်တခုမှ မိန်းကလေးတစ်ယောက်နှင့် အတူတူရယ်မော ပျော်ရွှင်စွာထွက်လာသော မောင့်ကိုမြင်တွေ့ခဲ့ရသည်။ အေးခဲ တည်ငြိမ်နေပြီဟု ထင်ထားသော ခံစားချက်များ ဆူဝေ‌ပေါက်ကွဲလာသည်။ အပေါင်းအဖော်များရှေ့တွင် ဟန်ဆောင်နေရသော်လည်း မွန်းကြပ်လာသည့် ခံစားချက်ကို ဖောက်ထွက်ချင်လာသည်။ Contact listတွင် ရှိသော်လည်း တခါမှ မဆက်ဘူးသော ဖုန်းနံပါတ်တခုကို ဆက်သွယ်မိသည်။

ဟယ်လို ….. ဟူသော ထူးသံအကြား “ဇွဲလား မမပါ” “မမ queen လား” “အင်း ဘယ်လိုသိ” “ဇွဲလို့ခေါ်ပြီး မမပါလို့ တရင်တနှီးပြောမယ့်သူက မမတစ်ယောက်ပဲရှိတယ်။ကျနော့်ဖုန်းနံပါတ်သိတဲ့သူကလည်း လူနည်းစုပဲရှိတာလေမမ” “ခု ဇွဲ အားလား ဟင်” “ဟုတ်မမ” “မမကို လာတွေ့ချင်စိတ်ရှိရင် နာရီဝတ်အတွင်း ထွက်လာခဲ့လို့ ရမလား” “ဟုတ် လာခဲ့မယ် မမ” လာရမည့်ဆိုင်နာမည်နဲ့ လိပ်စာကိုပြောပြီး စားပွဲတွင်ပြန်ထိုင်ရင်း စောင့်နေခဲ့သည်။

ဆယ့်ငါးမိနစ်ခန့် အကြာ ဇွဲဖုန်းဝင်လာခဲ့ပြီး “မမ ဆိုင်အပြင်ရောက်နေပြီ” “ခဏနော် စကားဖြတ်ဦးမယ်” “မမကို တခါမှ မမြင်ဖူးတာ ဘယ်လိုသိမလဲ” “အပြင်ရောက်ရင် ဖုန်းဆက်လိုက်မယ်” “ဟုတ်မမ စောင့်နေမယ်” ပွဲပြီးအောင်မနေတော့ပဲ ပြန်နှင့်မည် ဖြစ်ကြောင်း ပြောပြီး ထွက်လာခဲ့သည်။ အပြင်ရောက်သည်နှင့် ဇွဲကို ဖုန်းဆက်သော်လည်း လိုင်းမအားခဲ့ ။ ၃မိနစ်ခန့် ဆက်တိုက်ခေါ်သော်လည်း မရသည်နှင့် အိမ်ပြန်ခဲ့လိုက်သည်။

လမ်းတွင် ဇွဲဆီမှ ဖုန်းပြန်ခေါ်သော်လည်း မကိုင်မိတော့။ အိမ်ပြန်ရောက်၍ အနားယူရင်း လိုင်းဖွင့်ကြည့်မှ ဇွဲပို့ထားသော စာများ ဝင်လာခဲ့သည်။ မမ စိတ်မဆိုးပါနဲ့ သူငယ်ချင်းက ဖုန်းယူပြောနေလို့ပါ မမကို မြင်လိုက်တယ်။ အင်္ကျီ ပန်းရောင်လေးနဲ့ စကပ်အနီဝတ်ထားတာမှတ်လား ကျနော် လမ်းတဖက်က ပြေးလာတာ မမှီတော့ဘူး။ မေမရ မမမောင်းသွားတာ အရမ်းမြန်တယ်။ ကျနော်ဆိုင်ကယ်အစုတ်လေးနဲ့ နောက်ကလိုက်တာ မမှီဘူး။ ကွေ့သွားတာပဲ မြင်ရတယ် မတွေ့တော့ဘူး။

အင်း ဟုတ်တယ် မမမှန်းဘယ်လိုသိ စိတ်မရှည်တဲ့ပုံနဲ့ ဟိုကြည့်ဒီကြည့် ကြည့်နေတာမြင်လို့ပါ။ အဲ့ဒီအချိန်က စားသောက်ဆိုင်ကထွက်လာတာလည်း မမတစ်ယောက်ထဲ ရှိတာလေ။ အင်း ဟုတ်တယ်။ မမပြောတော့ မမက မလှဘူးဆို တော်တော်လေးကို လှပါတယ်။ မမပြောတဲ့ သုံးဆယ်ကျော်ဆိုတာ ဟုတ်ရောဟုတ်လို့လား။ သေချာမမြင်ပဲ လျှောက်ပြောနေတယ်။ မြင်လိုက်လို့ပြောနိုင်တာပေါ့ ။ မမပြန်ထွက်ခဲ့ပါလားဟင်။ကျနော်တွေ့ချင်လို့ပါ။ ရိုးရိုးလား။ဆန်းဆန်းလား။

မမခွင့်ပြုရင်အကုန်။ စကားကျွံမိသွားပြီး ရှက်သလို ထိတ်လန့်သလိုနှင့် လိုင်းပေါ်က ဆင်းလိုက်တော့သည်။ ညသည် နှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်ပျော်ရန် ခဲယဉ်းလှပေသည်။ ရုံးပိတ်ရက်လည်းဖြစ်သဖြင့် ‌အချိန်နောက်ကျမှ အိပ်ယာထပြီး အိပ်ယာထဲ ဆက်လှဲရင်း လိုင်းသုံးမိသည်။ ဇွဲပို့ထားသော စာများစွာရှိနေသော်လည်း အကြောင်းအရာကတော့ အပြင်မှာတွေ့ရန်နှင့် စိတ်မဆိုးရန်သာ ဇွဲ မမ ဘယ်လာခေါ်ရမလဲ။ 5မိနစ်အတွင်း အကြောင်းပြန်။ ချက်ချင်း seenဖြစ်ပြီး အဆောင်လိပ်စာတစ်ခု ပြောလာသည်။

အဆင်သင့်စောင့်နေပေး လာခေါ်မယ်။ ကြာချင်ကြာမယ် မြန်ချင်မြန်မယ်။ စောင့်နေ ဟုတ်ကဲ့မမ အိပ်ယာထ ရေချိုးပြီး အလှပြင်ရန် ဆန္ဒမရှိ၍ အတော်အသင့် ဝတ်စုံသာဝတ်ပြီး ထွက်လာခဲ့သည်။ အဆောင်ရှေ့ရောက်သည်နှင့် ဟွန်းတီးမိသည်။ ပြေးထွက်လာသောဇွဲ တံခါးနားပြေးကပ်လာသည်။ “ကားမောင်းတတ်လား ဇွဲ” “ဟုတ် မမ” “လာမောင်း ” “မမ ဘယ်သွားမလဲ” “မင်း ဘယ်သွားချင်လဲ” “ကျနော် ဘယ်မှ မရောက်ဖူးဘူး မမ” “မြို့ပြင်ဖက်ပဲ မောင်းလိုက်။

ဟိုတယ်တခုခုတော့ရှိမှာပါ “သူငယ်ချင်းတွေ သွားတတ်တဲ့ တည်းခိုခန်းတော့ရှိတယ် သိပ်တော့ မကောင်းဘူး။မမသွားချင်တာရှိရင်လည်း သွားလေ ကျနော့်မှာ ငါးသောင်းလောက်တော့ရှိတယ်။” “ကျောင်းလခ လား” “ဟုတ်ပါဘူး မမကလည်း သူငယ်ချင်းဆီက ယူလာတာပါ” “သွားပါ တည်းခိုခန်းပဲ ပြဿနာမရှိပါဘူး။” “ဟုတ်မမ” တည်းခိုခန်းရောက်ပြီး အခန်းယူပြီးတော့ ဇွဲကရှိန်နေသေးသည်။ “မမ ကျွန်တော် အိမ်မက်မက်နေတာလား” “မီးပိတ်လိုက်” “ဟုတ်”။

မီးပိတ်ပြီးအနားလာထိုင်ရင်း ဇွဲကလာဖက်တော့ “ခဏဇွဲ မမ အဝတ်စားချွတ်ဦးမယ်” ဝိုးတဝါး အလင်းအောက်တွင် မိမိနှင့်အတူ အဝတ်အစားချွတ်နေသော ဇွဲကိုလည်း မြင်ရသည်။ အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်အိပ်ပေးလိုက်ပြီး “ဇွဲလာလေ။ ဇွဲ ဖြစ်ချင်တာ အဆင်ပြေသလို စိတ်တိုင်းကျနေပါ” “မမ ဇွဲကို စိတ်မဆိုးနဲ့နော်” “အင်း” တရွေ့ရွေ့ ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်နေသော ဇွဲ၏လက်များ ခေါ်ဆောင်ရာနောက်သို့ စီးမျောမိသည်။ အတွေ့အကြုံ မရှိမှန်းသိသာ အစီစဉ်မကျသော အထိတွေ့များကြောင့် ရမ္မက်ထန်မလာသော်လည်း။

အဆုံးအစွန်းထိသွားမည်ဟု စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားပြီး ဖြစ်သောကြောင့် ဇွဲ၏နှုတ်ခမ်းများကို နမ်းမိသည်။ ပြန်လှန်နမ်းမလာပဲ ခေါင်းကို ရှောင်ဖယ်လိုက်သောကြောင့် စိတ်ထဲ တမျိုးဖြစ်သွားခဲ့သည်။ ကြာကြာ‌တွေးချိန်တော့မရလိုက်ပဲ လျောဆင်းသွားပြီး ဝမ်းဗိုက်သားတလျောက်မှ နွေးထွေးသောထွက်သက်နှင့်အတူ ပူနွေး‌စိုစွတ်သော လျှာ၏ အထိအတွေ့ကြောင့် အရည်ကြည်လေးများ စိမ့်ကျလာသည်။ “အင်း ဟင်း” အသံပါးပါးထွက်၍ ညီးမိသည်။

ညီးသံကဇွဲကို အားပေးရာရောက်လားမသိ ပြင်းပြင်းရှရှ အနမ်းများ သက်ရောက်လာသည်။ အနမ်းများနောက် စီးမျောလိုက်ပါရင်း လေဟာနယ်ထဲ လွင့်မျော သွားခဲ့သည်။ အမြင့်ကြီးဆီမှ ထိုးကျလာသလို ရင်တလှပ်လှပ် ခုန်ရင်း ပြီးဆုံးခြင်းတိုင်ခဲ့သည်။ “မမ ကျွန်တော့ကို ခွင့်ပြုပါနော်” “အင်း” ထိုးခွဲဝင်ရောက်လာသော ကြပ်တည်းသော အထိအတွေ့နှင့်အတူ ဆောင့်ချက်ကြမ်းကြမ်းကြောင့် အိပ်ယာခင်းအားဆုပ်ထားမိသည်။ “အ့” သားအိမ်ကို လာဆောင့်သော အထိအတွေ့ကြောင့် အသံထွက်သွားမိသည်။

နှေးလိုက်မြန်လိုက် ဖြစ်နေသော ဆောင့်ချက်များနှင့်အတူ ရင်ခုန်သံလည်း လိုက်ပါစီးမျောနေသည်။ “မမ အပေါ်ကနေပေးပါ့လား” “အင်း” ပက်လက်လှန်ထားသော သူ့‌အပေါ်မှ ဖြည်းဖြည်းချင်း အဆုံးတိုင် ထိုင်ချလိုက်သည်။ “အားမမရေ” အသံနှင့်အတူ လက်များက ရင်သားကို ထိတွေ့ကိုင်တွယ်လာသည်။ မျက်လုံးကိုမှိတ် အံကြိတ်ရင်း ပညာစုံထုတ်သုံးနေမိသည်။ နှစ်ဦးလုံး၏ အသက်ရှူသံများ မြန်ဆန်လာပြီးနောက် အရှိန်နှင့် ပန်းထွက်လာသော သုတ်ရည်များ၏ အထိအတွေ့ကြောင့်။

ဒုတိယအကြိမ် အထွဋ်အထိပ်သို့ ရောက်ရှိသွားခဲ့ပြန်သည်။ ဇွဲ ကိုယ်လုံးပေါ် မှောက်ချပြီး အမောဖြေနေမိသည်။ ခဏကြာတော့ “မမ ဖယ်ပါဦး” “အင်း” “သန့်ရှင်းရေး လုပ်ချင်လို့” ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားသည်နှင့် မီးဖွင့်၍ တဘက်ယူပတ်ပြီး အဝတ်အစားများယူကာ ထိုင်စောင့်နေလိုက်မိသည်။ ဇွဲပြန်ထွက်လာသည်နှင့် ရေချိုးခန်းအတွင်းဝင် သန့်ရှင်းရေးလုပ် အဝတ်အစားများဝတ်ပြီး ထွက်လာခဲ့သည်။ “မမ မနားတော့ဘူးလား” “အင်း ပြန်မယ်လေ” ဇွဲ အဝတ်အစား ဝတ်ပြီးသည်နှင့် အတူထွက်ခဲ့ပြီး အဆောင်သို့ပြန်ပို့ကာ အိမ်ပြန်ခဲ့သည်။

မှားလား မှန်လား မတွေးချင်ခဲ့ပေမယ့် ဇွဲနှင့်အတူ နေမိသည်ကို နောင်တရချင်မိသည်။ ဇွဲ မိမိအပေါ် ဆက်ဆံခြင်း၌ လေးစားမှုမပါပဲ ဆန္ဒတစ်ခုနောက်သို့သာ အဆုံးလိုက်သွားခဲ့ခြင်းဟု ခံစားနေမိသည်။ ဇွဲနှင့် ဆက်ဆံမိခြင်းမှာ မိမိ၏ သွေးသားဆန္ဒကြောင့်လား။ ‌အခြားသော အကြောင်းရင်းကြောင့်လား ဆိုသည်မှာ အဖြေရှာမရ။ မိမိကိုယ်ကို မှန်ထဲကြည့်ရင်း မသတီခြင်းကို ခံစားရသည်။ ဇွဲ သူရော မိမိကို မသတီ ရွံရှာခြင်းကြောင့် အနမ်းများကို ရှောင်လွဲသွားသည်လား။

မောင်ပြောခဲ့သော သာယာမှုကိုရှာတိုင်း အချစ်မဟုတ်ပါဘူးဆိုသည့် စကားကိုသာ အထပ်ထပ်ကြားယောင်မိသည်။ မျက်ရည်ပူများကျဆင်းလာရင် အိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။ ည အချိန်အတော်လင့်မှ နိုးလာခဲ့သည်။ မမ ကျနော့်ကို အထင်လွဲသွားလား။ ကျနော် မမနဲ့ နေခွင့်ရတာ အရမ်းပျော်ပါတယ်။ ကျနော့်အတွက် နတ်သမီး အိမ်မက်မက်နေသလိုပါပဲ။ မတွေ့ဖူးမကြုံဖူးတဲ့ အထိအတွေ့တွေကို မမဆီက ရလို့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် မမရယ် မမ စကားနည်းသွားတာလည်း ကျနော်သိတယ်။

မမနမ်းလို့ ကျနော်ခေါင်းရမ်းလိုက်မိတာ အားနာလို့ပါ။ ကျနော် ကွမ်းစားထားမိလို့ပါ။ မမ ထင့်သွားတာ မမြင်ရပေမယ့် ကျနော်ခံစားမိပါတယ်။ မမ ကျနော့်ကို စာပြန်ပါနော် မမ။ ပလူပျံအောင်ရောက်နေသောစာများ အင်း မမ စကားတော့ပြောပါကွာ။အင်းပဲ မလုပ်ပါနဲ့။ မမစိတ်ဆိုးနေရင်လည်း ပြောပါ။ ကျနော်မှားတာရှိရင်လည်း ပြောပါ။ ဟင့်အင် မမှားပါဘူး။ လိုင်းပေါ်က ပေါပေါပဲပဲရတဲ့ မိန်းမ တစ်ယောက်ကို ဆက်ဆံတာ ဘာတွေ ထပ်မျှော်လင့်စရာရှိလို့လဲ။ မဟုတ်ပါဘူး မမရယ်။

မမအပေါ် အဲဒီလို သဘောထားမရှိပါဘူး မမ ဘာလဲ ဘယ်သူလဲ ကျနော် သိလည်းမသိဘူး။သိအောင်လည်း မစုံစမ်းဘူး။ ဒါပေမယ့် မမနဲ့ စကားပြောရင်း မမအတွေးအခေါ်တွေကို နားထောင်ရင်း ကျနော်ပြသနာတွေ ကို အကြံပေးတတ်တာတွေကြည့်ရင်း မမ အဆင့်အတန်းကို မှန်းလို့ရပါတယ်။ မမအပေါ် မရိုမသေ သဘောထား မထားပါဘူး။ အိုဒီလို အနေအထားတခု ဖြစ်မှတော့ လေးစားမှုဆိုတာ ရှိပါ့မလား။ ကျနော် မှားမှား မမှားမှား တောင်းပန်ပါတယ် မမရယ်။

ကျနော့် စိတ်ရင်းအမှန်ကို မမလည်း သိသင့်သလောက်သိပါတယ်။ မမအပေါ်ကွယ်ဝှက်ထားတာတွေ မရှိပါဘူး။ မမခွင့်ပြုခဲ့လို့ ကျနော် အရမ်ပျော်ပါတယ်။ မမအပေါ် မရိုးမသားစိတ်ရှိတယ်ဆိုတာလည်း ဝန်ခံပါတယ်။ မမကို လေးစားတဲ့စိတ်လည်း ရှိတယ်။ ချစ်ခင်ကြင်နာတဲ့စိတ်လည်းရှိပါတယ်။ အတွေ့အကြုံမရှိပေမယ့် မမကို ကောင်းစေချင်တဲ့ စေတနာနဲ့ ပြုစုပေးခဲ့တာ မမ သိသင့်ပါတယ်။ မမ မလိုရင် တွယ်ကပ်မနေပါဘူး မမရယ်။ မမလိုရင် သုံးပါ မမအတွက်အဆင်သင့်ပါ။ ပြန်အိပ်တော့မယ်။ ဟုတ်ကဲ့ပါ မမ။

နောက်နေ့တွေမှာ အဆက်အသွယ်မပြတ် စကားတွေ ပြောနေမိသော်လည်း မိမိဘက်မှ နွေးထွေးမှု ပျောက်ဆုံးနေခဲ့မိသည်။ ဒီလိုနှင့် အခြားမြို့သို့ ပြောင်းရွှေ့ရန် အမိန့်စာရောက်လာခဲ့သည်။ မနက်ကျ အိမ်မက် ထပ်မက်မလား စာပြန်ထားပေး ဇွဲဆီ စာပို့ပြီး အိပ်လိုက်သည်။ ပြန်လာမည့်စာကို ဖတ်စရာမလိုပဲ သိရှိပြီးဖြစ်သည်။ မနက်ခင်း အလှဆုံးပြင်ဆင်၍ ဇွဲကို သွားခေါ်ခဲ့ပြီး ယခင် နေရာသို့ပင် ထွက်ခဲ့သည်။ အခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် ဇွဲက “မီးပိတ်လိုက်မယ် မမ”။

ဇွဲက မမကို မမြင်ချင်ပိတ်လေ” “အာ မမရှက်နေမှာစိုးလို့လေ” “မပိတ်နဲ့ လာ မမ အဝတ်တွေ ချွတ်ပေး” အပြေးအလွှား ကတုန်ကယင်နှင့် အဝတ်များကို ချွတ်ပေးရင်း “လှလိုက်တာ မမရယ် တကယ် ကျနော့်ရဲ့ နတ်သမီးပါဗျာ။မမလို လူမျိုးနဲ့ ဆုံနိုင်ဖို့ဆိုတာ မလွယ်ပါဘူး” “ကံပါလို့တွေ့တာပေါ့ မဟုတ်ဘူးလား” “မဟုတ်ဘူးမမ ရေစက်ပါတာ” “ခစ်ခစ် သူလေ စကားတက်” ‌ဖြေးဖြေးချင်းလှဲချလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းအစုံကို ပြင်းပြင်းရှရှ လာနမ်းသည်။

မုတ်ဆိတ်တွေက ယားတယ် “မမ ပစ္ထားလို့” “အပိုတွေ” နှုတ်ခမ်းဆီမှ လည်တိုင်တလျှောက် အနမ်းမိုးရွာပြန်သည်။ တရွေ့ရွေ့ ဆင်းလာသော အထိအတွေ့များက ရင်သားအစုံတွင်ရပ်တန့်သွားသည်။ တဖက်ကို စို့ရင်း လက်တဖက်ဖြင့် ယွယွလေး ပွတ်သပ်ပေးနေတော့ အလူးအလဲ ခံစားနေရသည်။ “ဇွဲရေ” ကော့တက် လာသည်။ ဝမ်းပျဉ်သားတလျှောက် လျှာနှင့်လျှက်ရင်း ပေါင်တံများကို ဆွဲမလာသည်။ ခပ်ပြင်းပြင်းတချက် စုပ်လိုက်သည်နှင့် “အ့” ဇွဲ ခေါင်းကို ဖမ်းကိုင်မိသွားသည်။ လျှာကစားရင်းဝလုံးရေးလိုက် ပြင်းပြင်းစုပ်လိုက် ကစားစရာတခုလို အမျိုးစုံ လုပ်နေသော ဇွဲကြောင့် ခြေ လက်များ ကုပ်ကွေးသွားမိသည်။ “ဇွဲရေ တော်ပါတော့ မမအရမ်း လိုချင်ပြီ” “ဟုတ်မမ” ဖြည်းဖြည်းချင်း တရစ်ရစ် ဝင်ရောက်လာသော အထိအတွေ့ ကို အားမလို အားမရနှင့် ကော့လိုက်မိတော့ “အား မမ” နှစ်ဦးလုံး ကောင်းသွားခဲ့သည်။ ဖြည်းဖြည်းချင်း အသွင်းအထုတ်လုပ်ရင်း အရှိန်ရလာခဲ့ပြီ။ “မမ ကုန်းပေးမလား” “အင်း” ခပ်သွက်သွက်ပုံစံပြောင်းရင်း နောက်မှထည့်လိုက်တော့ ပို ခံစားရသည်။

ဆောင့်ချက်တိုင်းအသဲခိုက်အောင်ခံစားရသည်။ “ဇွဲရေ မြန်မြန်” “အေမ့” ညီးတွားသံမျိုးစုံနှင့် ပြီးဆုံးခြင်းကို တက်လှမ်းလိုက်သည်။ ‌ခြေမခိုင်ပဲ ယိုင်ချင်နေသည်ကို အားတင်းထိန်းထားရင်။ း ဇွဲ၏ခပ်မြန်မြန်ဆောင့်ချက်များနှင့်အတူ ပူနွေးသော သုတ်ရည်များ ဝင်ရောက်လာသည်ကို ခံစားသိလိုက်ပြီး တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ထားခြင်းခံလိုက်ရသည်။ တနေကုန် ပုံစံအမျိူမျိုးနှင့် ခရီးဆုံးကို အကြိမ်ကြိမ် တက်လှမ်းခဲ့ပြီး နွမ်းနယ်သော ခံစားချက်နှင့် လမ်းခွဲ ခဲ့ကြသည်။

ည ဇွဲရေ ဟုတ်မမ မမတို့ လမ်းခွဲဖို့ အချိန်ရောက်ပြီ အိမ်မက်ဆိုရင်လည်း နိုးသင့်ပြီ။ တချိန်ချိန် ကြုံဖို့ မျှော်လင့်ထားပြီးသားပါ မမရယ်။အခြေနေတခုအတွက်လည်း ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ မမတို့ အဆက်အသွယ်ရပ်လိုက်ကျစို့။အကောင့်ဖျက်လိုက်တော့မယ်နော်။ ကျနော်ပို့ပေးတဲ့ စာပိုဒ်လေး ဖတ်ပေးပါမမ။ ကျနော် အမြဲမျှော်လင့်နေပါရစေ။ “မွေ့ယာပေါ်မှာ အိပ်မှမဟုတ်ပါဘူး။ ကျောက်လမ်းပေါ်မှာ အိပ်သူလည်း နတ်သမီး အိမ်မက် မက်ခွင့်ရှိတယ်”….. ပြီးပါပြီ။