မညှာနဲ့ဦး

ကျမ အသက် ၁၃ နှစ်။ ကျမတို့ရွာကို ရန်ကုန်မှရှိတဲ့ အမေ့အမျိုးတွေ အလည်လာကြတယ်။ ကျမ တစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးဖူးလေ။ အမျိုး ရှိတယ် ဆိုလို့သာ သိရတာ မြင်လည်းမမြင်ဖူးကြပေပဲကိုး။ အမျိုးတွေ ၅ယောက်လောက်လာလည်ကြတာ အဲ့ထဲမှာ အမေ့မောင် တစ်ဝမ်းကွဲ ၂ယောက်ရယ်၊ အဖိုးလေးနဲ့ သူ့မိန်းမ ၊ ကျမ အဖိုးလေး ၁ယောက်ရယ် ကျမတို့ ကျောင်းပိတ်နွေရာသီရက်တွေဆိုတော့ ကျမလည်း အိမ်မှာထမင်းချက် ရေခပ် ပြီးရင် သငယ်ချင်းတွေနဲ့သွားဆော့သေးတယ်။

ကျမ ဦးလေးဝမ်းကွဲ ၂ယောက်က ဦးဝေ နဲ့ ဦးမိုးလို့ခေါ်တယ်။ ဦးဝေက အိမ်ထောင်နဲ့ အသက် ၃၀ ကျော်။ဦးမိုးက လူပျို အသပ် ၂၇ လောက်။ သူတို့ ညီအကိုတွေက ရန်ကုန်မှာ taxi မောင်းကြတာ ကားသမားတွေပေါ့။ ဦးဝေက အရပ်နည်းနည်းပုတယ် အသားဖြူဖြူ ၊ဦးမိုးက အရပ်ရှည်တယ် အသားဖြူဖြူပဲ၊ ကျမကလည်း အပျိုဖော်ဝင်ကာစဆိုတော့ ထမိန်ကြီးကားယားကားယား ဝတ်ထားတော့ ဖင်ဖားဖားနဲ့ အပျိုကြီးလိုလိုပေါ့။

ဧည့်သည်တွေ ရောက်ပြီး ၂ရက်လောက်ကြာတော့ ကျမ စ သတိထားမိတာ ဦးမိုးတစ်ယောက် ကျမအနားက ဖြတ်သွားတိုင်း ကျမဖင်ကို မသိမသာရှပ်ထိ ကိုင်သွားတက်တာပဲ။ ကျမလည်း အစက သိပ်သတိမထားမိဘူးလေ။နောက်တော့ ကျမ ဆော့ရင်လည်း အမြဲကြည့်ကြည့်နေတက်တယ်။ သူ ကျမအနားက ဖြတ်သွားတိုင်း ကျမဖင်ကု ထိထိသွားတိုင်း ကျမရင်ထဲတထိပ်ထိပ်ဖြစ်သွားမိတယ်။ တနေ့ ဦးမိုးက “သမီး ခဏလာပါအုန်း” “ဟုတ်ကဲ့” သူထိုင်နေတဲ့ အနားကို ကျမတိုးသွားလိုက်သည်။

“လာ ဒီမှာထိုင်ပါအုန်း ပြောစရာရှိလို့” သူ့နံဘေး ကျမထိုင်လိုက်သည် ချက်ချင်း သူဘာမှမပြောသေး “ငြိမ်ငြိမ်လေးနေနော်” ဟု ဆိုပီး ကျမနို့ထိပ်ကလေးကို စမ်းသလိုလိုဖြင့် ထိလိုက်သည်။ ကျမ လန့်သွားသော်လည်း ငြိမ်နေလိုက်သည်။ ကျမကလည်း ရှမီးအင်္ကျီပဲဝတ်ထားတော့ နို့တွေက ဖောင်းကားနေပြီး အသာနိုက်လို့ရတယ်လေ။ တဖြည်းဖြည်း ကျမ အင်္ကျီထဲသူ့လက်တွေ လျှိဝင်လာကာ နို့သီးခေါင်းထိပ်တွေကို အသာဆွဲပွတ်နေ၏။

သူ့လက်ကြမ်းတွေနဲ့ ဖိဖိပြီးကိုင်တော့ ကျမနို့သေးသေးလေးတွေ တောင်လာတော့သည်။ ကျမ ဘာမှမပြောရဲ နို့ကို ကိုင်ထားပြီး ကျမအင်္ကျီထဲနိုက်ထားသော သူ့လက်တွေကို အပြင်မှကိုင်ထားလိုက်၏။ “နို့လေးတွေကသေးသေးလေးတွေမလို့” “နာလား” “ငြိမ်ငြိမ်လေးနေနော်” သူ့ပါးစပ်ကလည်း တတွတ်တွတ်ပြောနေသေးသည်။ ကျမ အသာငြိမ်ခံနေလိုက်သည်။ ခဏကြာတော့ ကျမအိမ်ကလူကြီးတွေ မြင်သွားမှာကို စိုးရိမ်မိသွားပြီး ရုတ်တရက်ထရပ်လိုက်မိသည်။ ဦးမိုးက ကျမကို ကြည့်နေလိုက်၏။

ကျမ ရှက်လည်းရှက်သွားပြီးထွက်ပြေးသွားမိသည်။ ကျမ နို့အစုံမှာ သူ့လက်ဗွေရာတွေ ကပ်ညှိလျှက်နေနေသေးသည်။ဖောင်းကားနေသော နို့တွေနှင့် တင်းကားလာသော ကျမစောက်ဖုတ်က ကာမကိုလိုလားနေသည်လားမသိပေ။ စောက်ဖုတ်ဝကို ကိုင်လိုက်တော့ အရည်တွေရွှမ်းနေတော့သည်။ ညအိပ်တော့ ကျမတွေးနေမိသည်။ ဦးမိုးသာ လိုးခဲ့ရင် ကျမ ခံမှာလား ဆိုတာ။

ဒါပေမယ့် အဲ့နေ့တနေ့လုံး သူ့ကိုကျမမတွေ့ရဲပေ။မနက်ရောက်တော့ အိမ်ကအမေတို့က တစ်ဖက်ရွာက အမျိုးတွေအလှူကို သွားဖို့ပြင်ဆင်နေကြသည်။ ကျမ အဖိုးတွေရော ပေါ့။ ကျမကတော့ အိမ်မှာဆော့ရင်းနဲ့ နေခဲ့မည်လို့ ပြောလိုက်သည်။ ဦးမိုးကတော့ သူ့သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်နှင့်တွေ့မည်ဟုဆိုကာ မနက်အစောထဲက ထွက်သွားသည်တဲ့။ အမေတို့ အားလုံးထွက်သွားကြတော့ ကျမ အိမ်မှာထမင်းအိုးတည်ရင်း ကျန်နေခဲ့လိုက်သည်။ကျယ်ဝန်းလှသော ကျမတို့ခြံဝိုင်းထဲတွင် ကျမတို့ အိမ်တစ်အိမ်သာ ထီးထီကြီးရှိနေ၏။

ထမင်းအိုး တည်အပြီး ခဏအကြာကျမရေချိုးလိုက်သည်။ ကျမ ရေချိုးပြီးထမိန်ရင်လျားဖြင့် အိမ်ပေါ်သို့ရောက်တော့ နောက်မှ ဦးမိုးအိမ်ထဲသို့ ဝင်လာသည်ကိုတွေ့ရသည်။ ကျမလည်း “ဦးမိုး ပြန်လာပြီလား” “အင်း” အိမ်တွင် ကျမနှင့် သူသာ ၂ယောက်တည်း။ သူဘာတွေးနေလည်းဆိုတာတော့ ကျမ မသိပေ။ ကျမ စောက်ဖုတ်တွေ ကလိကလိဖြစ်လာကာ ကြက်သီးတွေထလာတော့သည်။

ကျမလည်း အိမ်ခန်းထဲမဝင်သေးဘဲ ထမိန်ပြင်ဝတ်လိုက်သည်။ ထမိန်က ပါးတော့ ကျမဖင်လုံးကို အတိုင်းသား ကောကိကြောင်းရာ ပေါ်နေသည်။ ဦးမိုးက အိမ်ရှေ့စက်တီတွင် ထိုင်နေ၏။ ကျမ အိမ်ခန်းထဲဝင်ပြီး ခဏအကြာ နောက်မှမာကြောကြောအရာတစ်ခု တင်ပါးမှာလာထောက်နေပေသည်။လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ဦးမိုး “ဟင် ဦးမိုး” “ရှုး တိုးတိုး” သူ့ပုဆိုးကြားမှ ထောင်ထွက်နေသော အရာတစ်ခု “ဦးမိုး စိတ်မထိန်းနိူင်တော့ဘူး ခလေး” “ရှင်” ဦးမိုးက ပြောရင်း ကျမကို ဆွဲဖက်လိုက်ကာ ကုတင်ပေါ်သို့ လှဲလိုက်သည်။

ကျမ ဘာမှပြောချိန်မရလိုက်ပါ။ကျမ ထမိန်အပေါ်ပိုင်းကို ချွတ်၍ နို့စူစူလေးတွေကို ဖိချေကာ လက်ဖြင့်ပွတ်နေ၏။ “အိုး” ကျမ ကျင်တက်သွားကာ တုန်သွားမိသည်။ သူ့လက်တဖက်မှ ကျမပေါင်ကို ကိုင်ပြီး ပေါင်မှတစ်ဆင့် ကျမ စောက်ဖုတ်ကို အုပ်မိုးကာကိုင်လိုက်သည်။ ကျမ တစ်ကိုယ်လုံးယားလာပြီး “ဦးမိုး အဟင့် ဟင့်” “တိုးတိုးလေးနေနော် ဦးမိုးက ကောင်းအောင်လုပ်ပေးမလို့”။

ကျမ ထမိန်ကိုဆွဲချွတ်လိုက်ကာ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းကိုနိုက်၍ သူ့လက်ခလယ်ကြီးဖြင့် ပွတ်ပေးနေ၏။ “အား ဦးမိုး သမီးရှက်တယ်” “ဦးမိုးလည်း အကုန်ချွတ်မှာပဲ မရှက်နဲ့နော်” သူပြောရင်း ပုဆိုးကိုချွတ်လိုက်၏။ အကြောတွေ ပြိုင်းထနေသော သူ့လီးကြီး ဒစ်လန်နေပြီး မာတောင်နေ၏။ တော်တော်ကြီး၏။ ဦးမိုးက အရပ်လည်းရှည်တော့ လီးကလည်း ၆လက်မကျော် ရှည်နေသည်။ လုံးပတ်က ကျမလက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်လျှင်တောင် ပိုကြီးနေသေးသည်။ ကျမ လက်ကိုဆွဲယူကာ သူ့လီးတွေကို ကိုင်စေသည်။

ကျမလည်း ကျမကိုလိုးမယ့် သူ့လီးကြီးကိုကိုင်လိုက်၏။ မာတောင့်နေသည်။ ဒစ်ပြဲလန်ကာ ဒစ်ထည့်လျှင်ပင် ကျမစောက်ဖုတ် ကွဲမည့်အတိုင်းပင်။ ကျမ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဖြဲကားပြီး သူ့ခေါင်းဝင်၍ စောက်စိလေးကို လျှာနဲ့ လက်ပေးတော့ ကျမ အော်လိုက်မိ၏။ “အား ရှီးရှိး ယားတယ် ဦးမိုး” သူခေါင်းကြီးကို ကိုင်ကာ “အမလေး ယားလိုက်တာ” “ဦးမိုး လီးကိုလည်း စုတ်ပေးအုန်း”။

အကြီးကြီးပဲ ဦးမိုး “သမီး အလိုးခံဖူးလား” “ဟအင်း” ကျမ အလိုးမခံဖူးပေမယ့် စာအုပ်တွေဖတ် ကာအတွေ့ကြုံတော့ရနေ၏။ ကျမ ဦးမိုးလီးကြီးကို ပါးစပ်ဖြင့်ဆွဲဆွဲစုပ်လိုက်တော့ ဦးမိုးကော့တက်ကာ “လိုးကြရအောင်ကွာ” ဦးမိုး စိတ်မထိန်းနိူင်တော့ပဲ ကျမစောက်ဖုတ်ကို တံတွေးဆွတ်ကာ ဖြဲလိုက်တော့သည်။တံတွေးဆွတ်မှ ဝင်မှာကိုး သူ့လီးက နဲတာကြီးမှမဟုတ်တာ “အား” ဒစ်အကုန်မဝင်သေးခင်မှာ ကျမ နာသွား၏။နို့တွေကို စို့ပေးကာ ဒစ်ကိုနှုတ်လိုက် ပြန်ထည့်လိုက်နှင့် ကျမဖီးတက်လာအောင် လုပ်ပေးနေသည်။

“ ဦးမိုးရယ် သမီးကိုလိုးပါတော့။ ဦးမိုး လိုးတာခံချင်လှပြီး စောက်ဖူတ်ကွဲရင် ကွဲပစေ” ကျမ ပစပ်ကလည်း အရှက်မရှိတော့ပေ။ အလိုးခံချင်လှပြီကိုး နီရဲနေသော သူ့လီးတွေက ကျမကို အသက်ထွက်အောင် လိူးတော့မည့်ဟန် “အား” လီးတဝက်ဝင်တော့ ကျမအားကုန်အော်လိုက်သည်။ ဦးမိုးချက်ချင်း လီးကို ကျမစောက်ခေါင်းထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်ကာ “စောက်ဖုတ်က အမှေးပါးလေးဖောက်လိုက်ပြီနော်။

သမီးကို ဦးမိုးလိုးပေးမယ်နော်။ ကောင်းကောင်းလေး လိုးပေးမယ်မအော်နဲ့နော်” ကျမခေါင်းတွေ တဆကိဆက်ငြိမ့်၍ သူ့လီးကြီးကို ကျမစောက်ခေါင်းထဲ တေ့ပေးလိုက်ကာ သူဖင်ကြီးကိုဆွဲထားလိုက်၏။ ဦးမိုးလီးကြီးက ကျမစောက်ဖုတ်ထဲကို အတိုင်းအဆမရှိဝင်သွားတော့သည်။ “အား” “အား ကောင်းလိုက်တာ သမီးရယ် စီးပိုင်နေတာပဲ”

ကျမလည်း အော် သူကလည်းအော်၍ ကျမအပျိုမှေးပါး ပေါက်သွားပီး သွေးတွေထွက်လာတာတောင် မနာတော့ပဲ ဦးမိုးလီးကြီးဝင်ထားတာကိုတောင် ပြန်မထုတ်ခိုင်းချင်တော့ပေ။ “ဆောက့်လိုးမယ်နော်” “အင်း နာနာလေးလိုး ဦးရယ်” “ဖတ် ဖွတ် ဖွတ် ဘလွတ်” “အား အ အ အ အမလေး အား” “အင့် အင့် “ “ပြွတ် ပြွစ့် ဖွတ် ဖွတ်” စောင့်ချက်တွေ မြန်ဆန်လာကာ ကျမစောက်ခေါင်းထဲမှ အသံပေါင်းစုံထွက်လာတော့သည်။ ပက်လက်လန်လိုးတာ အားမရတော့ ဦးမိုးက ကျမကို “လေးဖက်ထောက် ကုန်းပေး ဦးအနောက်က ဆောင့်လိူးပေးမယ်” “အင်း ဦးသမီးကို မညာမတာလိုးနော်”။

ကျမကုန်ပေးတော့ ဦးမိုးက အနောက်မှာ လီးတေ့ကာ ဆောင့်ထည့်လိုက်၏။ “အ ရှီးရှိး ဦးရယ် စောက်ဖုတ်တွေပြဲအောင် လုပ်နေတာလား အဟင့်ဟင့်” “အား ကောင်းလိုက်တာကွာ “ ခွေးလိုးလိုးကာ ကျမစောက်ခေါင်းထဲမှ လီးက စောက်ဖုတ်ဝနဲ့ နံရံတွေကို ပွတ်ပွတ်နေတော့ ကျမ ပိုကောင်းလာကာ ဦးမိုးလီးကြီးကို ဆွဲညှစ်လိုက်၏။ “နေ့တိုင်းလိုးမယ်နော် သမီး” “အား ဦးရယ် မြန်မြန်လိုးပေး အ အ အ “ “အင့် အင့် အား အား အား” “ဖွတ် ပလွတ် ပလွတ် ဖတ် ဖတ်”

“အ အမေရေး နာလိုက်တာ အမလေး လီးကြီးကြီးနဲ့ ဆောင့်လိုးနေတာ” “အ အ အ “ ဦးမိုးလည်း ကောင်းလာ၍ အသံထွက်၍ ခပ်မြန်မြန်ဆောင့်လာသည်။ “အား ဦးရယ် သမီးကို နေ့တိုင်းလိုးပေးနော်” “အင်း သမီးစောက်ဖုတ်လေးက ကောင်းတာကွာ” “ဦးလီးကြီးကလည်း သန်လိုက်တာ” “ဦးမိုးရယ် သမီး စောက်ဖုတ်လေးကွဲပါပြီ” “အင့် အင့် အင့်” ဦးမိုးကလည်း မနားတမ်းဆက်တိုက်လိုးနေတော့သည်။

ကျမ လည်း ကောင်းလာ၍ ကော့ကော့ပေးနေသည်။စည်းချက်ဝါးချက်အညီ လိုးနေကြတာ လီးနဲ့ စဖုတ်ရိုက်သံထွက်နေတာကိုတောင် သတိမထားမိကြတော့ပေ။ အချက် ၅၀ လောက်လိုးပြီးတော့ ဦးမိုး လီးက ပုံမှန်ထက် မာလာပြီး သားအိမ်အဝနားထိကိုပင် ထိနေအောင် ထိုးပြီးလိုးနေ၏။ ကျမ စပတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေ ကျင်တက်လာပြီး အရည်တွေ တစက်စက်ကျလာတော့သည်။

“ဦးရယ် မြန်မြန်လိုးပေးပါတော့” “ပီးတော့မယ် အား အား” ဦးမိုး အားကုန်ဆောင့်ချလိုက်ပြီး ကျမစောက်ပတ်စောက်ခေါင်းထဲသို့ အရည်နွေးနွေးတွေ ပန်းထည့်လိုက်တော့ပေသည်။ “အား” “အမလေး ဦးရယ်” ပြိုင်တူပီးသွား၍ ဦးမိုးလီးကြီး စောက်ဖုတ်ထဲကနေ ထုတ်လိုက်သည်။ “ဖွတ် ဘလွတ်” ကျပ်ထုတ်စည်းပိုင်နေသော ကျမ စောက်ပတ်မှ ဦးရဲ့လီးကြီးကျွတ်သွားတော့သည်။

“သမီးရယ် ကောင်းလိုက်တာ” “ဦးလိုးပေးတာ ခံလို့ကောင်းတယ်” ကြိမ်းစပ်နေသော ကျမစောက်ပတ်က လီးထုတ်ကာစ ပူထူသွား၍ အရည်တွေထွက်ကျလာနေသည်။ ဦးလီးက ထွက်လာသော သုတ်ရည်ဖြူဖြူတွေလား ကျမစောက်ခေါင်းမှ ထွက်လာသော စောက်ရည်တွေလားမသိ တော်တော် ကောင်းသည်ဆိုတာတော့ ကျမသိသည်။

“ချစ်တယ် ဦးရယ် သမီးကို နောက်နေ့တွေလည်းလိုးနော်” “ဦးက အချိန်တိုင်းလိုးချင်နေတာ သမီးရယ်” ကျမ နဲ့ဦးမိုး ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးတွေဖြင့် တင်းကျပ်စွာဖက်ထားနေမိသည်။ ဦးမိုးက ကျမနို့တွေကို စို့ပေးနေဆဲပင်။နို့သီးခေါင်းတွေလည်း ကြိမ်းစပ်ပူထူနေသော်လည်း ဦးမိုးစို့နေတာကောင်းတော့ မလွှတ်ခိုင်ချင်ပေ။ မာနေဆဲ သူ့လီးကြီးကို ကျမဆုပ်ကိုင်ထားလျှက်ပင် ဦးမိုးတို့ မပြန်ခင်အချိန်ထိ တစ်ရက်ခြား တစ်ခါလောက် ကျမနဲ့ဦးမိုး လိုးဖြစ်ကြသေးသည်။

အိမ်ပေါ်မှာလစ်ရင်လစ်သလို ၊အိမ်နောက်က ငှက်ပျောတောတွင်လည်း လူပြတ်လျှင် ဦးမိုးတစ်ယောက်ကျမကို ခေါ်ပြီးလိုးသည်။ ကျမကို အပျိုစင်ဖောက်ခဲ့သော ဦးမိုးလီးအား မမေ့နိူင်ပေ။ ဦးမိုးက ပြောခဲ့သေးသည်။ “နောက်နှစ်ကျောင်းပိတ်ရင် ရန်ကုန်လာခဲ့ သမီး ဦးတို့အိမ်မှာလာနေ” သူ့အပြောကို ကျမသဘောပေါက်ပါသည်။ ကျောင်းတွေ ပြန်ဖွင့်တော့ ၉ တန်းကျောင်းသူကျမ တော်တော်ဖွံ့ဖြိုးနေသည့် ခန္ဓာကိုယ်အား ပိုင်ဆိုင်ထားသည်။ ဦးမိုးက နှစ်လ ၁ခါ ရွာကိုလာလည်ဖြစ်စမြဲပင် ။ လာလည်သည့်နေ့တိုင်း နေ့စဉ်ဆိုသလို ဦးမိုးနှင့်အမြဲလိုးဖြစ်သည်။ ဦးမိုးလာသည့်နေ့တွေဆို ကျမတို့ ငတ်မပြေသောရေသောက်နေကြသလို…. ပြီးပါပြီ။

တောင့်တလို့နေမှာပါ

နေမျိုးတို့အိမ်သွားတော့ တီဌေးက ရှောင်နေတုန်းပါပဲ။ ၃၄ နှစ်ထိ စောင့်စည်းလာတဲ့ အပျိုကြီး ခုတော့ ရှက်နေရှာမှာ။ နေမျိုးက တီဌေးကို ကြည့်ပြီး မျက်စိမှိတ်ပြတယ်။ သိပ်မကြာဘူး သားအမိနှစ်ယောက် ဈေးဝယ်ထွက်သွားတယ်။ တီဌေးကို ဖန်လို့ရအောင် နေမျိုးက ရှောင်ပေးတာပဲ။ တီဌေးနဲ့ ကျွန်တော်ပဲ အိမ်မှာ ကျန်ခဲ့တယ်။“တီဌေး ဟိုညက ပျော်ရဲ့လား” မဖြေပါဘူး။ မျက်နှာကြီးနီပြီး တီဗီထဲ စိတ်ဝင်စားသလို လုပ်နေတယ်။ “တီဌေး မဖြေရင် ဗီဒီရို တွေ အင်တာနက်ပေါ်တင်မှာနော်” “ဆေးခပ်ပြီး မဟုတ်တာ ဝိုင်းလုပ်တာ ဘာလို့ပျော်ရမှာလဲ” တီဌေးက မျက်စောင်းထိုးရင်း ဖြေတယ်။ “ဒါဆို နေမျိုး လုပ်ပေးတုန်းက ပျော်တယ်ပေါ့” တီဌေး ပြန်မဖြေဘဲ ခေါင်းငုံ့နေတယ်။ တူအရင်းလိုးတာခံရတော့ ရှက်နေတယ်ထင်တာပဲ။ တီဌေးဘေးကို သွားထိုင်လိုက်တယ်။ တီဌေးက အိမ်နေရင်းမို့ တီရှပ်အဟောင်းနဲ့ စပန့်သားဘောင်းဘီရှည်ဝတ်ထားတယ်။ ပေါင်တွေကို ဘောင်းဘီပေါ်ကနေ ရွရွလေးပွတ်ပေးတယ်။

တီဌေးလက်ကလာဖယ်တယ်။ ပါးလေးကို နမ်းပြီး “ပျော်ကြရအောင် တီဌေးရာ” ငြိမ်နေတာနဲ့ နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းပြီး လျှာထိုးထည့်တယ်။အသက်မပါသလို တီဌေးကနေနေတယ်။ နမ်းနေရင်း တီရှပ်ထဲ လက်လျှိုပြီး ဘရာချိတ်ကို ဖြုတ်တယ်။ နို့သီးခေါင်းတွေကို လက်နဲ့ချေတယ်။ နည်းနည်းကြာအောင် နှှုးပြီး တီဌေးဘောင်းဘီကို နှိုက်လိုက်တော့ အရည်တွေရွှဲနေပြီ။ “အခန်းထဲသွားရအောင်” တီဌေးကို ဆွဲထူခေါ်ရင်း ကျွန်တော်ပြောလိုက်တယ်။ မလိုက်ချင် လိုက်ချင်နဲ့ပါလာတယ်။ အခန်းတံခါးကို လော့သေချာချပြီး ပိတ်တယ်။ တီဌေးက ကုတင်ပေါ်မှာ မျက်နှာပေါ် ခေါင်းအုံးကြီးနဲ့ ကာထားတယ်။ ခွင့်ပြုတဲ့သဘောပဲ။ အဝတ်တွေ အကုန်ချွတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်တက်လိုက်တယ်။ တီဌေးရဲ့စပန့်သား ဘောင်းဘီကို ချွတ်တယ်။ ခြေထောက်ကိုကားပြီး ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ ပင်တီက အနီရင့်ရင့်နဲ့ အရည်တွေရွှဲနေပြီ။ ပင်တီပေါ်ကနေ နမ်းပေးတယ်။ အစေ့ရှိမဲ့နေရာ မှန်းပြီး လျှာနဲ့ထိုးတယ်။

တီဌေးကတော့ ဘာမှမတုန့်ပြန်သေးဘူး။ ပင်တီကို မချွတ်ဘဲ ဘေးကိုဖယ်ပြီး ဘာဂျာစကိုင်တယ်။ အရည်တွေက စိမ့်စိမ့်ပြီးထွက်လာတယ်။ ပင်တီကို ချွတ်တော့ တီဌေးက ဖင်ကို ကြွပေးတယ်။ အရည်တွေက ဖင်ဝအထိ စီးကျနေတယ်။ ဘာဂျာဆွဲရင်း ဖင်ဝကို လက်ခလယ်ထည့်မွှေတယ်။ နေမျိုး ချပြီးသားမို့ ခရေဝက လက်ခလယ်ဝင်လာတာကို ဖွင့်ပေးတယ်။ တီဌေးက မျက်နှာကို ခေါင်းအုံးနဲ့ ကွယ်ထားတယ်။ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို အပေါ်တွန်းတင်လိုက်တယ်။ ဖင်ဝပေါ်လာအောင်လို့ပါ။ မျက်နှာချင်းဆိုင် တီဌေးကို ကြည့်ရင်း ခရေခြွေချင်တာ။ဂျယ်ဘူးအဆင်သင့်မရှိဘူး။ တီဌေးရဲ့ ကုတင်ဘေး မှန်တင်ခုံမှာတော့ သံလွင်ဆီဘူးလေးတွေ့တယ်။ ကွန်ဒုံးစွပ်တယ်။ သံလွင်ဆီလေး သုံးပြီး ဒစ်စထည့်တယ်။ တီဌေးဖင်က နေမျိုးရဲ့ ဂေါ်လီတောင် ခံထားဖူးတော့ အခု သိပ်မနာဘူးထင်တယ်။ တထစ်ချင်းချော့သွင်းပြီး ဆုံးသွားတော့ ခဏစိမ်ထားတယ်။ စောက်စေ့လေးကို ကလိတယ်။

တီဌေးက ရှက်တာလား စိတ်ဆိုးတာလား မသိ လုံးဝမလှုပ်မယှက်နဲ့။ နည်းနည်းလေး ထုတ်လိုက် ပြန်သွင်းလိုက် စလုပ်တယ်။ အစပိုင်းတော့ ခပ်ဖြေးဖြေးပဲ။ ခြေထောက်တွေကို လိုးနေရင်း ရင်ဘတ်ထိကပ်အောင် တွန်းထားလိုက်တယ်။ အရှိန်တင်ပြီး ဆောင့်တယ်။ ရုတ်တရက် ရပ်လိုက်တော့ တီဌေး အောက်ကပင့်လာတယ်။ မျက်နှာကွယ်ထားတဲ့ ခေါင်းအုံးကို အတင်းလုယူတယ်။ ခေါင်းအုံးပါသွားတော့ မျက်စိမှတ်ပြီး အံကြိတ်ထားတယ်။ ဖင်ထဲလီးထည့်ထားရင်း နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းတယ်။ လည်ပင်းနားကို မာကင်ရာပေါ်အောင် ဆွဲစုပ်လိုက်တယ်။ တီရှပ်ကို ဆွဲလှန်ပြီး နို့စို့တယ်။ အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ အချက်ငါးဆယ်လောက်ဆောင့်ပြီး လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ ကွန်ဒုံးကို ချွတ်တယ်။ ဂေါ်လီပါတဲ့ ကွန်ဒုံးပြောင်းစွပ်တယ်။ တီဌေး စောက်စေ့ကို တချက် နှစ်ချက်ပွတ်ဆွဲပြီး အဝမှာတေ့ တချက်တည်း ဆောင့်ထည့်လိုက်တယ်။ “အား ကျွတ် ကျွတ် သေပါပြီ အရမ်းလုပ်ရလား ပြည့်စုံရယ်”။

“တီဌေး ကောင်းအောင်လို့ပါ နာရင် ခဏသည်းခံနော် ကောင်းလာလိမ့်မယ်” တီဌေး စောက်ဖုတ်က တင်းကျပ်နေဆဲဆိုတော့ သိပ်ကြာကြာဆွဲမလိုးနိုင်ဘူး။ သုက်တွေထွက်ချင်လာတာနဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲထိုးထည့်ပြီး စိမ်ထားလိုက်တယ်။ သုက်တွေကုန်မှ လီးမပျော့ခင် ဆွဲထုတ်ပြီး ကွန်ဒုံးကို ချွတ်တယ်။ ပြီးတော့ တီဌေးကို ဂျာပေးလိုက်တယ်။ တီဌေးလဲ ပြီးထားပုံတော့ရတယ်။ တီဌေးဘေးမှာ ဝင်အိပ်ပြီး ဖက်ထားလိုက်တယ်။ “ချစ်လိုက်တာ တီဌေးရယ်” “ချစ်ရင် အဲလိုလုပ်ရတာလား။ နေမျိုးကိုလဲ လုပ်နေတာ တွေ့ဖူးတယ်နော်။ နေမျိုးကိုလဲ ချစ်တယ်ပေါ့” မြတ်စွာဘုရား တီခိုင်တင်မက တီဌေးပါ သိနေတယ်။ “တီဌေး ဘယ်လိုသိတာလဲ” “ပက်ပင်းကြီး မြင်တာလေ။ မခိုင်နဲ့ လေပြေတောင်ပါသေး” တီခိုင်က ကျန်တဲ့သူတွေပါ သိတာ မပြောဘဲ ထားတာကို။ စကားပြောရင်း လက်က တီဌေးနို့တွေကို ဆုပ်နယ်ပေးနေတယ်။ စကားလမ်းကြောင်းပြောင်းချင်တာနဲ့ “မရှက်နဲ့တော့နော် တီဌေး” လို့ပြောရင်း နောက်တချီစဖို့ အစပျိုးတယ်။

လက်ကစောက်ဖုတ်ကိုရွရွလေးပွတ်ရင်း နို့စို့ပေးနေတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာပဲ အိမ်ရှေ့က ဘဲလ်တီးသံကြားလိုက်ရတယ်။ ကျွန်တော်လဲ အဝတ်အစားအမြန်ဝတ်ပြီး တံခါးသွားဖွင့်ရတယ်။ တီခိုင်တို့သားအမိ ပြန်လာတာပါ။ တီဌေးက နေသိပ်မကောင်းလို့ အိပ်နေတယ်လို့ ပြောလိုက်တယ်။ နေမျိုးက ငါသိပါတယ်ကွာဆိုတဲ့ အကြည့်နဲ့ ကြည့်တယ်။ တီခိုင် နေမျိုးတို့နဲ့ ခဏစကားစမြည်ပြောပြီးတော့ အိမ်ပြန်လာခဲ့တယ်။ ညကျတော့ တီခိုင် ဖုန်းဆက်လာတယ်။ “ပြည့်စုံ ဒီနေ့ ကျင်ဌေးကို လိုးလိုက်လား” “ဟာ မလုပ်ရဲပါဘူး မမခိုင်။ မမကိုတောင် ချစ်လွန်းလို့ စွန့်စားပြီး လုပ်လိုက်ရတာပါ” “ဒါဆို နင်တို့ ငါမရှိတုန်း ဘာလုပ်နေကြလဲ” “ကျွန်တော်က တီဗွီကြည့်တယ်။ တီဌေးက နေမကောင်းလို့ဆိုပြီး အခန်းထဲ ဝင်အိပ်နေတယ်” “ဟုတ်လို့လား ကျင်ဌေးအခန်းထဲ ညနေကစကားသွားပြောတော့ နင်သုံးနေကြ ကွန်ဒုံးတွေ့တယ်နော်။ အပျိုကြီးရဲ့ အခန်းထဲ အဲဒါ ရှိနေစရာလား။ ပြီးတော့ လိုးထားတဲ့ အနံ့လဲ ရသလိုပဲ”။

“မမခိုင် အခန်းကနေ တီဌေးအခန်းကို ချောင်းလို့ရအောင် လုပ်ထား။ မနက်ဖြန် ဘယ်သူလိုးနေလဲ ကျွန်တော်ပြမယ်။ အိမ်က ဟိုလိုလို ဒီလိုလိုနဲ့ ထွက်လာခဲ့။ သော့အပိုယူလာခဲ့” တီခိုင်လစ်ရင် နေမျိုးက တီဌေးကို ဖြုတ်မှာပဲ။ အဲဒါ တီခိုင်ကို ပြရမယ်။ သူ့ညီမကို ကျွန်တော် အလွတ်မပေးဘူးဆိုတာ သူသိရင် စားပေါက်ပိတ်မှာစိုးလို့။ တီဌေးက အပျိုမို့ စောက်ဖုတ်က အလတ်ကြီး ရှိသေးပေမဲ့ အိမ်ထောင်သည် တီခိုင်က ပုလွေရော အောက်ပေးပါကောင်းတယ်။ တီခိုင်နဲ့က လိုးနေကြဆိုတော့ အပေးအယူမျှပြီး အရှက်လဲ ကုန်နေပြီလေ။ နောက်နေ့ တီခိုင်နဲ့ သူ့အိမ်နားမှာ ချိန်းလိုက်တယ်။ နာရီဝက်လောက် အချိန်ဖြုန်းပြီးမှ သူ့အိမ်ကို ပြန်သွားတယ်။ နေမျိုး ဇာတ်လမ်းစနေလောက်မဲ့ အချိန်ပေါ့။ တံခါးကို အသံမမြည်အောင်ဖွင့်ပြီး တီခိုင့်အခန်းထဲဝင်တယ်။ ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး တီခိုင်ဖောက်ထားတဲ့ အပေါက်ကနေချောင်းတယ်။ အခန်းနှစ်ခန်းကို ဖော်မီကာပြားနဲ့ခြားထားတယ်။

တီခိုင်က ဖောက်ပြီး ပြက္ခဒိန်နဲ့ ကာထားတာ။ ကုတင်ပေါ်မှာ ကုန်းပြီး ကြည့်ရတယ်။ တီဌေး အခန်းမှာ ကောင်းခန်းရောက်နေပြီ။ ကုတင်ဘေးမှာ နေမျိုးက အဝတ်ဗလာနဲ့ လီးစုပ်ခံနေတယ်။ တီဌေးရဲ့ ပုလွေပညာက တိုးတက်လာပုံပဲ။ နေမျိုးက တီဌေးခေါင်းကို ကိုင်ပြီး ပါးစပ်ကို တခါတခါဆောင့်တယ်။ ကျွန်တော်လဲ တီခိုင့်ကို “မမခိုင် ဒီမှာလာကြည့်” တီခိုင်လဲ အပြေးအလွှား လေးဘက်ထောက်ပြီး ကြည့်တယ်။ သူ့သားကို သူ့ညီမက ပုလွေအမှန်အကန်ပေးနေတာမြင်တော့ “ဘုရား ဘုရား ဘယ်လိုတွေဖြစ်ကုန်တာလဲ။ အမျိုးအရင်းတွေကို။ မိဌေးကလည်း ကလေးကိုမတားဘူး။ ခက်တော့တာပါပဲ” ရင်ဘတ်ကိုဖိပြီး ပက်လက်လှဲချလိုက်တယ်။ “မမခိုင် အသံမထွက်နဲ့” ကျွန်တော်ထပ်ချောင်းတော့ နေမျိုးက တီဌေးကို ဆော်နေပြီ။ လီးကလည်း တောင်လာပြီ။ တီခိုင်ကို လိုးလိုက်ရင် ကောင်းမလား စဉ်းစားတယ်။ ဒါပေမဲ့ အသံထွက်ရင် ပြဿနာတက်မှာ။

ဒါနဲ့ တီခိုင့်ကို အတင်းခေါ်ပြီး အနီးအနားက တည်းခိုခန်းမှာ ဖြုတ်လိုက်ရတယ်။ စောက်ဖုတ်တချီ ခရေတချီ။ “ငါ့ကိုယ်ငါ နင်နဲ့ လိုးနေလို့ ဆိုးလှပြီ ထင်နေတာ။ မိဌေးက တူအရင်းနဲ့တောင် လိုးနေရက်တယ်” “ဒီလိုပါပဲ မမခိုင် သွေးသားဆန္ဒက တောင့်တလို့ နေမှာပါ” “ဘာဆိုင်လဲ လုပ်စရာမှ အများကြီးကို။ အရင်းအချာ မှ လိုးလို့ရတာ မဟုတ်တာ” တီခိုင်ကတော့ တော်တော်မကျေနပ်နေပုံပါပဲ။ ကျွန်တော်မှားသွားလားမသိ။ “ဘာပြဿနာမှ မတက်ရင် လွှတ်ထားပေးလိုက်ပါလား မမခိုင်” ချွေးသိပ်ရုံကလွဲလို့ ကျွန်တော်လဲ ဘာမှ မတတ်နိုင်ဘူး။ နောက်ရက်တွေကျ လေပြေလည်း ပြန်ရောက်လာတော့ တီဌေးကို ဖြုတ်ဖို့ လှုပ်ရှားရတာ အဆင်မပြေဘူး။ တီခိုင်နဲ့ပဲ အပြင်မှာ ဆွဲဖြစ်တယ်။ နေမျိုးကလည်း အိမ်သိပ်မကပ်ဘူး။ လေပြေကျတော့ မလှုပ်ရှားရဲဘူး။ အခန့်မသင့်ရင် ဂျေးအောင်းသွားနိုင်တယ်။ သတိနဲ့ ကိုင်တွယ်မှ ရမယ်။ နေမျိုး လေပြေပြန်လာတော့ တီဌေးနဲ့က သိပ်မဆွဲဖြစ်။

အခုတလော ငတ်နေတယ်။ ရေငတ်တုန်း ရေတွင်းထဲကျ ဆိုသလို အိမ်နားက ဘောပြားတယောက် စာလာပေးတယ်။နာမည်က “အေးမြတ်သန္တာ”။ သူက ဘောပြားဆိုပေမဲ့ ဘော်ဒီက မိုက်တယ်။ ယောက်ျားလိုပဲ ဝတ်တယ်။ကျွန်တော့်ပုံကလဲ ဖြူဖြူနွဲ့နွဲ့ဆိုတော့ သူ့စိတ်ဝင်စားတယ် ထင်တယ်။ သူ့ကို ဖြုတ်ဖို့ ဖန်ရမယ်။ သူက ကျွန်တော် ဆိုတာ သိပုံမရဘူး။ အတော်ပါပဲ။ သူ့အိမ်မှာ ချိန်းဖြစ်တယ်။ အရင်က သူ့အိမ်မှာလဲ ယောက်ျားတွေ တရုန်းရုန်းနဲ့ဆိုတော့ သူ့မိသားစုက သိပ်စိတ်မဝင်စားဘူး။ သူ့အခန်းထဲ နှစ်ယောက်တည်း။ သူက စနမ်းတယ်။ သေချာပြန်နမ်းပေးလိုက်တယ်။ ဟိုကိုင် ဒီကိုင်နဲ့ လီးကိုတော့ မကိုင်ဘူး။ အင်္ကျီတွေ ချွတ်တယ်။ တကိုယ်လုံး လိုက်နမ်းတယ်။ သူက တီရှပ်အောက်မှာ စွပ်ကျယ်ခံထားတယ်။ နို့ကိုင်တော့ အကိုင်မခံဘူး။ ဘောင်းဘီအောက်မှာ ယောက်ျားဝတ် နဲ့။ အေးမြတ် ပါ ချွတ်ချလိုက်တယ်။ စောက်ဖုတ်များပေါ်လာမလားလို့ သေချာကြည့်တယ်။

ဘယ်ဟုတ်မလဲ။ ခါးပတ်နက်နဲ့ လီးတု ဖြောင်းခနဲ ထောင်ထွက်လာတယ်။ လီးတုက အရှည်မသေး။ ခုနစ်လက်မ ရှစ်လက်မ လောက်ရှိမယ်။ “အချစ် ကိုယ့်လီး စုပ်ပေးမလား” အေးမြတ်က မေးလိုက်တော့ စိတ်ထဲ ရယ်ချင်သွားတယ်။ ဘဝက ဘောပြားရဲ့ လီးတုတောင် စုပ်ပေးရမဲ့ ဘဝ။ တေးထားတယ်။ အေးမြတ်ကို အပေါက်စုံအောင် လိုးမယ်လို့။ အေးမြတ် ကျေနပ်အောင် သူ့လီးတုကို စုပ်ပေးလိုက်တယ်။ ငါးမိနစ်လောက် စုပ်ပေးပြီးတော့ သူက ကျွန်တော့်ကို ကုတင်ပေါ်တွန်းချလိုက်တယ်။ သူ့လီးတုကို ကွန်ဒုံးစွတ်တယ်။ ကွန်ဒုံးကို ဘယ်လို ဝယ်ထားတာလဲ မသိဘူး။ ဂျယ် လူးနေတယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ဖင်ကို ဂျယ် တွေ သုတ်တယ်။ မျက်နှာချင်းဆိုင်ကနေ လီးတုကို ထည့်တယ်။ ခါးကို ညောင့်တယ်။ မိန်းကလေးမို့ ဆောင့်အားက သိပ်မပြင်းဘူး။ ကျွန်တော်လည်း သူ့တင်ပါးတွေကို ညှစ်နယ်နေလိုက်တယ်။ ဆယ်မိနစ် ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်ဆောင့်ပြီး တော့ ကျွန်တော့်ဘေးမှာ လှဲနေတယ်။

ကျွန်တော်က မပြီးသေးဘူး။ ဒါနဲ့ အေးမြတ်ကို “ငါ မပြီးသေးဘူး။ စုပ်ပေးပါလား” “ယောက်ျားချင်း မစုပ်ဘူးကွာ” “ချစ်ရင် လုပ်ပေးပါကွာ။ ငါမပြီးသေးလို့” အေးမြတ် စိတ်ကမပါ့တပါ ဖြစ်နေပုံရတယ်။ သူက ဘောပြားဆိုပေမဲ့ မိန်းမပဲလေ။ “လာပါ အချစ်ရာ။ ငါလဲ စုပ်ပေးတာပဲကို” ကျွန်တော့်လီးကို လာကိုင်တယ်။ ဖွဖွလေး ဂွင်းတိုက်သလို လုပ်တယ်။ တဖြေးဖြေး ကျွန်တော့်လီးကလည်း ပြန်မာလာတယ်။ သူ သဘောကျနေတယ်။ အရှိန်မြင့်ပြီး ဆက်ထုတယ်။ ပြီးတော့ လီးကို တချက်ပဲ ရွှတ်ခနဲ နမ်းတယ်။ သူ့ အသက်ရှူသံ ခပ်ပြင်းပြင်းက လီးကို လာထိတွေ့နေတယ်။ ကျွန်တော်လဲ သူလုပ်သမျှ အစအဆုံးကြည့်နေတယ်။ အေးမြတ် နှုတ်ခမ်းကို မဟတဟ လုပ်ပြီး ဒစ်ကို ငုံတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အားမရတာနဲ့ ကော့ပေးလိုက်တယ်။ တဝက်လောက် ဝင်သွားတယ်။ အေးမြတ်က မစုပ်ဘဲ ငုံရုံလေး ငုံထားတယ်။ “စုပ်ပေးလေကွာ အချစ်ကလဲ။ ဒစ်ပတ်လည်နဲ့ ကိုယ်ထည်ကို လျှာနဲ့ လျက်ပေး။

ပါးစပ်ဆန့်သလောက် ငုံပြီး သကြားလုံး စုပ်သလို စုပ်ပေး၊ ဥတွေကိုလည်း ခပ်ဖွဖွ စုပ်ပေး” အေးမြတ်လဲ ကျွန်တော်ပြောတဲ့အတိုင်း လိုက်လုပ်တယ်။ ဒစ်ဖျားလေးကို သူ့သွားနဲ့ ထိမိတော့ နာသွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ မပြောရဲဘူး။ ဆက်မစုပ်ပေးရင် ဒုက္ခ။ အေးမြတ်က သင်လွယ်တတ်လွယ်ဆိုတော့ မဆိုးပါဘူး။ စုပ်ပေးနေရင်းနဲ့ ပါးစပ်ထဲမဝင်တဲ့ လီးရဲ့ အပိုင်းကို ထုပေးနေတယ်။ သိပ်မကြာဘူး။ ကျွန်တော် သုက်ထွက်ချင်လာတယ်။ အေးမြတ်က စုပ်နေတုန်းပဲ။ သူ့ပါးစပ်ထဲပဲ ထုတ်လိုက်တယ်။ စစချင်း နှစ်ချက်လောက်တော့ ပါးစပ်ထဲဝင်ပြီး သီးမလို ဖြစ်သွားတယ်။ သုက်တွေ ထွက်လာတော့ သူလဲ လီးကို ပါးစပ်က ထုတ်လိုက်တယ်။ ဆက်ထွက်တဲ့ သုက်တွေက သူ့မျက်နှာကို ပန်းမိတယ်။ အေးမြတ် စိတ်ဆိုးသွားတယ်ထင်တယ်။ “မင်းကွာ ညစ်ပတ်တယ်” “ဆောရီး မင်းစုပ်ပေးတာ ကောင်းလို့ပါကွာ” အေးမြတ် မျက်နှာပေါ်က ကျွန်တော့်သုက်တွေကို တစ်သျှူးနဲ့ ကြင်ကြင်နာနာ သုတ်ပေးလိုက်တယ်။

အေးမြတ်က မိန်းမဆန်ဆန် ပြုံးတယ်။ မိန်းမဟူသမျှ အနုအရွတော့ ကြိုက်ကြတာပဲလေ။ သူ့ခေါင်းကို အသာဆွဲပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းလိုက်တယ်။ နမ်းနေရင်းနဲ့ သူ့ရင်ဘတ်တွေ တင်ပါးတွေကို ကိုင်ဆော့နေတယ်။ အေးမြတ်က ဘာမှ မပြောဘဲ ငြိမ်နေတယ်။ စွပ်ကျယ်အောက် လက်ထည့်ပြီး နို့နေရာကို စမ်းတော့ ဘရာကို စမ်းမိတယ်။ အေးမြတ်ကလည်း ပစ္စည်းရှိ လူတန်းစားပါပဲ။ ဘရာချိတ်လေးကို အသာအယာဖြုတ်တယ်။ တီချယ်ချိုရဲ့ ကျေးဇူးနဲ့ ဘရာချိတ်မျိုးစုံကို ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် ဖြုတ်တတ်ခဲ့တာပါ။ အေးမြတ်လဲ ကစ်ဆင်ဆွဲနေတာကို ဖီးလ်တက်နေပုံပါပဲ။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ လက်ညှိုး လက်မနဲ့ သွေးတိုးစမ်းပြီး ချေပေးတယ်။ အေးမြတ်က ဘာမှ မတုန့်ပြန်ဘူး။ ဆိတ်ဆိတ်နေခြင်းဟာ ဝန်ခံခြင်းပဲ။ နမ်းနေရင်း သူ့စွပ်ကျယ်ကို လှန်တင်လိုက်တယ်။ ကျွတ်နေတဲ့ ဘရာကို ဖယ်ထုတ်လိုက်တယ်။ နို့သီးခေါင်းကို စို့ရင်း တဖက်ကို လက်နဲ့ ချေတယ်။ အေးမြတ်ပါးစပ်ကလည်း တဟင်းဟင်း ညည်းနေတယ်။

သူ ဇိမ်ခံတတ်နေပြီ။ သူ့ခါးကို စမ်းပြီး လီးတုခါးပတ်ရဲ့ ချိတ်တွေကို ဖြုတ်တယ်။ မရဘူး။ အေးမြတ်လဲ စိတ်မရှည်တဲ့ပုံနဲ့ သူကိုယ်တိုင် ဖြုတ်ပေးတယ်။ လီးတုကြီး ပြုတ်သွားတာနဲ့ ကျွန်တော်လဲ ကုတင်ဘေးကို ပစ်ချလိုက်တယ်။ ဘောပြားတယောက်ရဲ့ သိုဝှက်ထားတဲ့ စောက်ဖုတ်ဟာ အမွေးခပ်ပါးပါးနဲ့ ပနံရ လှပနေတယ်။ ကာမအရည်ကြည်လေးတွေက တလဲ့လဲ့နဲ့ပေါ့။ “လှလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်ကွာ” ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲကားပြီး မျက်နှာကို အေးမြတ်စောက်ဖုတ်ဆီ ထိုးအပ်ရင်း ရေရွတ်လိုက်တယ်။ အေးမြတ်ရဲ့ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေက စေ့ကပ်နေတယ်။ ဘောပြားဆိုတော့ အပျိုစင်ပါကင် စောက်ဖုတ်ရနံ့က သင်းနေတာပါပဲ။ နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကို ဆွဲဖြဲလိုက်ပြီး အထဲကို ကြည့်တယ်။ စောက်စိကို လျှာနဲ့ ကစားပေးတယ်။လျှာကို တောင့်နေအောင် လုပ်ပြီး စောက်ခေါင်းထဲကို ထိုးမွှေတယ်။ ဖင်ဝကနေ စောက်စိအထိ လျှာနဲ့ အပြားလိုက်လျက်တယ်။ အေးမြတ်ဆီက စောက်ရည်တွေ ဖင်ဝအထိစီးကျလာတယ်။

အဲဒီတော့မှ ဘာဂျာမှုတ်နေရင်း ခရေအဝလေးကို လက်မနဲ့ ဖိပွတ်နေတယ်။ အေးမြတ်က ညည်းသံခပ်တိုးတိုးလေးပေးတယ်။ သူ့အိမ်မှာဆိုတော့ မအော်ရဲဘူးလေ။ စောက်စိကို လျှာနဲ့ လျက်လိုက် ထိုးလိုက်လုပ်နေရင်း စောက်ဖုတ်ထဲ လက်ခလယ်ထည့်ဖို့ လုပ်တယ်။ အဝက တင်းကျပ်နေတာပါပဲ။ ဒါပေမဲ့ အပျိုမြှေးကို လက်နဲ့ ဖောက်မိသွားမှာစိုးလို့ ဖင်ထဲပဲ ထည့်လိုက်တယ်။ ဖင်ကို ကလိ စောက်ဖုတ်ကို ဂျာပေးနေရင်း အေးမြတ်တချီပြီးသွားတယ်။ အဖြူရောင် အရည်ခပ်ပျစ်ပျစ်တွေ စီးကျလာတယ်။ ကျွန်တော့်ပါးစပ်မှာလဲ အေးမြတ်ရဲ့ စောက်ရည်တွေနဲ့ ပေပွနေတာပါပဲ။ အပေါ်ပိုင်းကို ပြန်တက်ပြီး ကစ်ဆင်ပြန်ဆွဲတယ်။ စောက်ဖုတ်ကို လီးနဲ့ တေ့ထားတယ်။ စောက်စိနဲ့ နှုတ်ခမ်းသားတွေကို ဒစ်နဲ့ ပွတ်ဆွဲတယ်။ လီးကို စောက်ဖုတ်အမြောင်းလိုက် တွန်းတင်တယ်။ နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကို ဆွဲဖြဲပြီး ဒစ်ကို စသွင်းတယ်။ တင်းကျပ်နေတာပါပဲ။ တီချယ်ချို တီဌေးတို့က ပါကင်ဖွင့်ခံထားရပြီးသားဆိုတော့ အေးမြတ်လောက် မကျပ်ဘူး။

ပထမဆုံး အပျိုစင် စောက်ဖုတ်ကို ပါကင်ဖွင့်ရမှာဆိုတော့ အတင်းမထည့်ရဲဘူး။ ဒစ်ကို ထုတ်လိုက် နည်းနည်းပိုသွင်းလိုက် လုပ်နေတယ်။ လီးတဝက်လောက် ဝင်သွားတဲ့အချိန်မှာ ဆက်သွင်းလို့ မရဘူး။ အပျိုမြှေး ခံနေတယ်။ အပျိုမြှေးကို ထိုးခွဲလိုက်တဲ့အချိန် နာလို့ အေးမြတ်ထအော်ရင် ဒုက္ခရောက်မယ်။ ကစ်ဆင်ပြန်ဆွဲရင်း အထုတ်အသွင်းကို ရသလောက်လုပ်နေတယ်။ လုပ်နေရင်း စိတ်က မထိန်းနိုင်တာနဲ့ ဆောင့်သွင်းလိုက်တယ်။ အေးမြတ်မျက်နှာ ရှုံ့သွားပြီး အုခနဲ အော်တယ်။ ရုန်းတော့ မရုန်းဘူး။ လီးကို အဆုံးထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ အေးမြတ်ရဲ့ စောက်မွေးတွေနဲ့ ကျွန်တော့်လီးအရင်း ထိကပ်နေတယ်။ “အချစ် ခဏသည်းခံ။ နောက်ကျရင် ကောင်းသွားမှာပါ” ဖတ်ဖူးတဲ့ အောစာအုပ်တွေ ကြည့်ဖူးတဲ့ ဇာတ်ကားတွေထဲကလို ပြောလိုက်တယ်။ အေးမြတ်ခေါင်းငြိမ့်ပြတယ်။ အေးမြတ်ရဲ့ လည်ပင်းတွေ ဂုတ်သားလေးတွေကို လိုက်နမ်းတယ်။ နို့စို့တယ်။

ထောင်မတ်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို သွားနဲ့ ကိုက်ပေးတယ်။ အောက်မှာလည်း လီးအဝင်အထွက်ကို ဖြေးဖြေးလေး လုပ်ပေးနေတယ်။ လီးမှာ သွေးစသွေးနလေးတွေ ကပ်နေတယ်။ အေးမြတ်ခံနိုင်လောက်ပြီဆိုမှ ခပ်မြန်မြန်ဆောင့်ပေးနေတယ်။ အခန်းထဲမှာ လီးအဝင်အထွက် အသားချည်း ထိတဲ့အသံနဲ့ အေးမြတ်ရဲ့ ညည်းသံခပ်တိုးတိုး လွင့်ပျံနေတယ်။ တင်းကျပ်စေးပိုင်နေတဲ့ အပျိုစောက်ဖုတ်ကို လိုးနေရတော့ ကြာကြာမလိုးနိုင်ဘူး။ သုက်ထွက်ချင်လာတာနဲ့ လီးကို အပြင်ဆွဲထုတ်ပြီး အေးမြတ်ဗိုက်ပေါ် ပန်းလိုက်တယ်။ အပျိုပါကင်ဖောက်တာဆိုတော့ အရသာမသိမှာစိုးလို့ ကွန်ဒုံးလဲ မစွပ်ထားဘူးလေ။ သုက်တွေကုန်အောင် ထုတ်ပြီးတာနဲ့ အေးမြတ်ကို ဂျာပေးနေလိုက်တယ်။ သိပ်မကြာဘူး။ သူလဲ ထပ်ပြီးသွားတယ်။ အေးမြတ်ဘေးမှာ ဝင်လှဲပြီး ဖက်ထားလိုက်တယ်။ “ကောင်းလိုက်တာ အချစ်ရော ကောင်းရဲ့လား” “အင်းကောင်းတယ်” အေးမြတ်က တိုးတိုးရေရွတ်လိုက်တယ်။

“အော် ငါ့အဖြစ်က မိန်းမကနေ ယောက်ျားလျာဖြစ်ပြီး ပြန်ခြောက်ရတဲ့ ဘဝပါလား အေးမြတ်တယောက် ကျွန်တော်ပါကင်ဖွင့်လိုက်ပြီးတဲ့ နောက်ပိုင်း မိန်းမဆန်လာပါတော့တယ်။ ရုပ်ချော ကျန်းမာရေးကောင်းတဲ့ ပစ္စည်းရှိလူတန်းစား အေးမြတ်ကို ကျွန်တော်လက်မလွှတ်နိုင်ပါဘူး။ သူ့အိမ်မှာသာမက တည်းခိုခန်းမှာပါ ခဏ ခဏလိုးဖြစ်တော့ အပေးအယူလည်းမျှလာပါတယ်။ နောက်ပေါက်တော့ မဖွင့်ဖြစ်သေးဘူး။ မင်္ဂလာဦးညအတွက် ချန်ထားမလို့လေ။ တခါတခါ အေးမြတ်က ယောက်ျားစိတ်ဝင်လာရင်တော့ လီးတုနဲ့ ဆော်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ နောက်ပိုင်းတော့ သူလဲ မလုပ်တော့ပါဘူး။ ကျွန်တော်လဲ ပြည့်စုံနဲ့ ဖင်မခံဖြစ်တော့ပါဘူး။ တီဌေးနဲ့လဲ မလိုးဖြစ်တော့ဘူး။ တကယ်ချစ် တကယ်မြတ်နိုးရတဲ့ အေးမြတ် ရှိနေပြီလေ။ ချစ်သူနဲ့ အတူတူ အချိန်ဖြုန်းတဲ့ကာလတွေဟာ တကယ်ပျော်စရာ ကောင်းပါတယ်။ တယောက်နဲ့ တယောက် အပြန်အလှန်နားလည်ပြီး သစ္စာရှိရှိ ချစ်ကြတယ်။

ဆေးကျောင်းသူ တယောက်ဖြစ်တဲ့ အေးမြတ် ဆရာဝန် ဖြစ်ရင် စေ့စပ်ပြီး နှစ်နှစ်လောက်ကြာရင် လက်ထပ်ဖို့ တိုင်ပင်ထားကြတယ်။ နှစ်ဖက်မိဘတွေကလည်း သဘောတူတယ်။ ဘယ်လောက်သာယာတဲ့ ဘဝကြီးပါလဲ။ ပြည့်စုံ နေမျိုးက ရည်းစားရသွားတော့ အိမ်သိပ်မကပ်ဘူး။ တီဌေးကို ကျွန်တော်တယောက်တည်း မူပိုင်လို ဖြစ်လာတယ်။ တီခိုင် အပြင်သွားရင် တီဌေးကို ဖြုတ်တယ်။ လေပြေလဲ သင်တန်းတွေတက်နေတဲ့ အချိန်ပေါ့။ တီဌေးလဲ အရှက်ကုန်နေပြီ။ သူက အပေါ်မှာနေပြီး ဖင်ထဲ လီးသွင်းတတ်နေပြီ။ တီဌေးကို အထူးကုဆေးခန်းတခုမှာ ကလေးမရအောင် လက်မောင်းထဲ ထည့်တဲ့ ကိရိယာလေး ထည့်ထားပေးလိုက်တယ်။ ၅ နှစ်လောက် စိတ်ချလက်ချကဲလို့ ရအောင်လို့ပါ။ တီခိုင်ကတော့ အပြင်မှာပဲ အဖြုတ်ခံပါတယ်။ ဘော်ဒီတောင့်တောင့် ညီအစ်မ နှစ်ယောက်ကို ဖြုတ်နေရပေမဲ့ ကြာတော့ ရိုးလာတယ်။ လေပြေကလည်း တနေ့တခြား အတောင်အလက်စုံပြီး ဖွံ့ဖြိုးလာတယ်။

ယောက်ျားသဘာဝအရ လေပြေကို ဖြုတ်ဖို့ စဉ်းစားတယ်။ လေပြေက ကျွန်တော့်ကို မြင်ရင် ရှက်သလို ကြောက်သလိုနဲ့။ ဖြုတ်ပြီးရင်တော့ ရှက်ချင်မှ ရှက်မှာ။ တီဌေးတုန်းက သုံးတဲ့ ဆက်စီအတုလေး တော့ ကျန်သေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ မုဒိန်းမှု ဖြစ်မှာကြောက်ရတယ်။ တီခိုင်လိုလဲ မကြမ်းရဲ။ သူ့ဟာသူ စိတ်ပါလာအောင် မြှူဆွယ်ပြီးလိုးရမယ်။ တီဌေးကို လိုးနေတဲ့အချိန် လေပြေရောက်လာရင် ချောင်းကြည့်မယ်။ ချောင်းကြည့်ဖန်များလာရင် သူလည်း စိတ်ပါလာမှာပဲ။ ကျွန်တော့်စိတ်ကူးပေါ့လေ။ တကယ်တမ်းကျတော့ စိတ်ကူးကို အကောင်အထည်ဖော်ဖို့က မလွယ်လှ။ တီဌေးက လေပြေသင်တန်းက ပြန်လာချိန်နီးရင် အဖြုတ်မခံဘူး။ အခန်းတံခါးကိုလဲ သတိထားပြီး လော့ပုံမှန်ချတယ်။ တီခိုင်ကျတော့လည်း အပြင်မှာ ဖြုတ်ရတာဆိုတော့ ဘာမှကြံစည်လို့မရဘူး။ နေမျိုးကို စည်းရုံးပြီး လေပြေကို ဖြုတ်ဖို့ ပြောလည်းမရ။ သူ့မှာ အေးမြတ်ရှိနေပြီးသား ဖြစ်နေတယ်။

အေးမြတ်က ဘောပြားဘဝက သိပ်မသိသာပေမဲ့ မိန်းမလိုဝတ်တော့ ရုပ်ထွက်တယ်။ နေမျိုး ဘယ်လောက်တောင် ဖြုတ်ထားလဲမသိဘူး။ တင်ပါးက ရမ်းခါနေတာ။ အေးမြတ်အိုးကို မြင်တိုင်း အပျိုစစ် မစစ်ခွဲတဲ့ စာချိုးလေးကို သွားသတိရတယ်။ “အပျိုစစ်တုံ တင်ပါးဆုံ နိမ့်တုံ မြင့်တုံ ခုန်လိမ့်မည်” “အပျိုမစစ် ထိုကာတစ် တင်ဆစ်ရမ်း၍ ခါလိမ့်မည်” အေးမြတ်ကိုလဲ ဖြုတ်ချင်မိတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူငယ်ချင်းအရင်းကြီးမို့ သစ္စာဖောက်ရာကျမယ်။ သူ၊ သူ့အမေနဲ့ သူအဒေါ်ကို စိတ်ကြိုက်လိုးနေခဲ့ပြီးပြီ။ သူ့ချစ်သူတော့ ရှောင်သင့်ပါတယ်။ အခုရက်ပိုင်းတော့ တီခိုင်လဲ သူ့အမျိုးသား ပြန်လာလို့ နေမျိုးတောင် မခေါ်ဘဲ ခရီးထွက်သွားတယ်။ နေမျိုးကလဲ အိမ်မကပ်ဘူး။ အေးမြတ်နဲ့ပဲ အချိန်ကုန်နေတယ် ထင်ပါရဲ့။ တနေ့တော့ မနက်စောစော တီဌေးကို စောက်ဖုတ် တချီ ဖင် တချီလိုးပြီး အိမ်ကို ပြန်လာတယ်။

ဖွင့်ရက်မို့ အဖေရော အမေပါ ရုံးသွားနေကြပုံရတယ်။ အိမ်သော့ဖွင့်ပြီး ဝင်လာတော့ အမေ့ ဖိနပ်နဲ့ တခြားဖိနပ် တရံ တွေ့တယ်။ ဘယ်လိုပါလိမ့်လို့ စိတ်ဝင်စားပြီး အမေတို့ အိပ်ခန်းနားသွားချောင်းတယ်။ အခန်း မရောက်ခင်က အမေရဲ့ ညည်းသံ ယောက်ျားတယောက်ရဲ့ မာန်သွင်းသံ အသားချင်း ရိုက်သံတွေက ဆူညံနေတယ်။ အခန်းတံခါးက မဟတဟလေး။ ချောင်းကြည့်လိုက်တော့ အမေက လေးဘက်ထောက်လျက်သား။ နောက်က လူက အမေ့ ခါးကို ကိုင်ပြီး လီးကို ဆောင့်ဆောင့်သွင်းနေတယ်။ သူ့လီးက အမေ့ခရေထဲ ဝင်ချည် ထွက်ချည်။ သူ့မျက်နှာကို မြင်တော့ ကျွန်တော့်ခေါင်းတခုလုံး ချာချာလည် သွားတယ်။ အမေ့ကို ဖင်လိုးနေတဲ့သူကတော့ … ပြီးပါပြီ။

အထက်တန်းလွှာ

“မေလေး” “ရှင့်” “မောင်တို့လက်ထပ်ရအောင်၊မောင်အလုပ်ရပြီ” “မောင်ဖေဖေနှင့်မေမေကိုပြောလေ” “အေးပါကွာယောက်ခမကြီးတွေကသလောတူပြီးသားပါ” မေလေးမှာအသားဖြူပြီးအရပ်ငါးပေလေးလက်မလောက်ရှိပြီးလှပသောကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ရှိပါတယ်။မျက်နာချိုပြီးအသားအရေဝင်းပဖြူစင်တဲ့အသားအရေရှိတယ်။မြန်မာဝတ်စုံလိုကိုယ်လုံးပေါ်လွှင်စေသောအဝတ်အစားဝတ်ကမြင်သူတိုင်းနှစ်ခါလောက်ပြန်ကြည့်ရတဲ့သူမျိုးဖြစ်ပါတယ်။ အင်္ဂလိပ်စာအဓိကနှင့်ဘွဲ့ရတယ်။ကိုမင်းသူနှင့်တက္ကသိုလ်ကတည်းကချစ်ခဲ့ရပြီး၊ကိုယ်မင်းသူအလုပ်ရရင်လက်ထပ်မယ်ရည်စူးခဲ့ကြတဲ့ချစ်သူတွေဖြစ်ကြတယ်။ကိုမင်းသူကအနေအေးတဲ့သူဖြစ်တော့မိဘတွေကလည်းသဘောတူပြီးသားဖြစ်တော့သိပ်မကြာခင်မှာပဲရုံးတက်လက်မှတ်ထိုးကြပြီးအိမ်မှာပဲ မင်္ဂလာဆောင်ဖြစ်ကြတော့တယ်။ “မင်္ဂလာဆောင်တော့လည်းအရင်ကစည်းရှိကြတော့တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦးမလွန်ကျူးခဲ့ကြပါဘူး”။

“မေလေး” “ရှင်..မောင်” “မင်္ဂလက်ဖွဲ့တွေလည်းဖောက်ကြည့်ပြီးပြီမဟုတ်လား” “အင်း.လေမောင်” “မပင်ပန်းဘူးလား” “အင်း.ပင်ပန်းတာတော့ပင်ပန်းပါတယ်” “အဲဒါဆိုအိပ်ကြရအောင်ကွာ၊မောင့်အချစ်ကလေးကိုကြင်နာချင်ပြီ” “ရှူးတိုးတိုး.မေမေတို့ကြားပါ့မယ်” “သူတို့နားလည်ပါတယ်မေလေးရယ်” “အော်သိတာသိစေမမြင်စေနှင့်တဲ့မောင်” “လုပ်ပါကွာအိပ်ရအောင်” “မောင်ကလည်း..သိပ်ကဲတာပဲ၊ဒီပစ္စည်းတွေသိမ်းလိုက်ပါဦးမယ်” အမှန်တော့မေလေးတစ်ယောက်ရင်တွေခုန်နေပြီး၊ရှက်နေလို့ဒီအလုပ်တွေလုပ်နေတာပါ၊အခုတော့အဲဒါတွေသိမ်းရင်းအချိန်ကဆယ်နာရီကျော်နေပြီ။မေလေးကပစ္စည်းတွေသိမ်းပြီးဍှက်နှာသစ်ခြေဆေး၊သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီးမှအိပ်ခန်းထဲဝင်လာလိုက်တယ်။ပြီးတော့ညဝတ်အင်္ကျီလေးဝတ်မလို့လုပ်တော့.မောင်ကကြည့်နေလို့နည်းနည်းရှက်သွားတယ်။ “မောင်..ဘာလို့ကြည့်နေတာလဲ၊ဟိုဘက်လှည့်ကွာ၊မေလေးရှက်တယ်”။

“မင်းသူလည်း “အေးပါကွာ”ဆိုပြီးတဖက်လှည့်ဟန်ပြုပြီးမေလေးမပြီးခင်လှည့်ကြည့်တယ်” “ဟင်းမောင်နှော်”ဆိုပြီးအဝတ်ဟောင်းတွေကိုကုတင်ခြေရင်းကအဝတ်စင်ပေါ်ခေါက်တင်လိုက်တယ်။ပြီးတော့မှချစ်သူလင်ကိုကန်တော့ပြီးကုတင်ပေါ်လှမ်းတက်လိုက်တယ်။မင်းသူလည်းကုတင်ပေါ်တက်လာသောမေလေးအားကြင်နာစွာပွေ့ဖက်ပြီးပါးနှစ်ဖက်ကိုမွေးကြူရင်း “သိပ်လိမ္မာတဲ့မိန်းမလေးရယ်”။လို့ပြောလိုက်ပြီးကုတင်ပေါ်လှဲချလိုက်တော့တယ် “အမယ်နဂိုကတည်းကလိမ္မာပြီးသားပါနှော်” “အေးပါကွာ” ကိုမင်းသူကမေလေးနှုတ်ခမ်းအားစုပ်ယူနမ်းရှိုက်တဲ့အခါမေလေးလည်းပြန်လည်နမ်းလိုက်တယ်။မေလေးရောမင်းသူပါရင်ခုန်မှု့တွေနှင့်တစ်ဦးကိုတစ်ဦးကြင်နာစွာပွေ့ဖက်နမ်းရှိုက်နေကြရင်းမင်းသူကကျော့ရှင်းပြီးသွေးစိမ်းကြောမြမြလေးပေါ်နေတဲ့မေလေးရဲ့လည်တိုင်ကလေးကိုငုံခဲပြီးစုပ်ယူလိုက်တယ်။ “အို..မောင်ရယ်” မေလေးမှာအလိုးခံရမည်ကိုကြိုသိပြီးပိုပြီးရင်ခုန်မှု့တွေနှင့်အတူ၊မိန်းမောစပြုလာပါတော့တယ်။

“မင်းသူလည်းမေလေးအင်္ကျီကိုအပေါ်တွန်းတင်ကာ၊ဘရာအားချွတ်ရင်မေလေးနောက်ကျောသို့လက်လှမ်းလိုက်ပြီးအင်္ကျီချိတ်အားဖြုတ်ရာမေလေးပဲအိပ်ရာမှထပြီးဖြုတ်လိုက်ရတယ်။မေလေးဘရာချိတ်ဖြုတ်တုန်းမှာပဲမေလေးအကျီကိုခေါင်းကနေချွတ်ဖို့ကြိုးစားလိုက်တယ်။ဘရာချိတ်ဖြုတ်လိုက်တဲ့မေလေးအင်္ကျီပါတစ်ခါတည်းချွတ်လိုက်တော့၊ဖြူးဖွေးဝင်းပတဲ့လုံးကျစ်ကျစ်ရင်နှစ်မွှာဟာအပြင်သို့ထွက်လာတော့မင်းသူလည်းထိုထိုသောနို့နှစ်လုံးအားသေသေချာချာကြည့်ပြီးစို့လိုက်တယ်” “ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်” “အာ့မောင်ရယ်..ကျွတ်..ကျွတ်” “မေလေးတစ်ယောက်စုပ်သတ်ပြီးညည်းညူမိတယ်။အပျိုစင်နို့ပီသစွာပဲစုချွန်နေတဲ့နို့သီးတွေကစူထွက်လာရင်းတသိမ့်သိမ့်တလှိုက်လှိုက်တက်လာသောကာမစိတ်ကြောင့်ညည်းညူမိရလေသည်။ “ပြွတ်..ပြွတ်…ပြွတ်” “အင့်..ဟင်းဟင်း” မင်းသူလည်းမေလေးချိုချိုကိုလျှာနှင့်ယက်လိုက်စို့လိုက်နို့အုံလိုက်ငုံလိုက်ခဲလိုက်လုပ်နေသဖြင့်မေလေးမှာပိပိထဲအရည်တွေစိမ့်ထွက်လာမှန်းသိပြီး။

ရှက်သွေးဖြာသွားလေသည် မင်းသူလည်းမေလေးလုံချည်ကိုအသာဖြေကာချွတ်သောကြောင့်မေလေးလည်းခါးကိုကြွပေးလိုက်ရပြီး။ မင်းသူကမေလေးအဖုတ်ကိုအတွင်းခံဘောင်းဘီထဲလက်သွင်းပြီးအမွေးနုလေးများကိုပွတ်သတ်ပေးရာ။မေလေးမှာဓာတ်လိုက်သကဲ့သို့တချက်တွန့်သွားပြီးပိပိထဲမှအရည်ကြည်ချောဆီလေးစိမ့်ထွက်သွားသည်။ပိပိအကွဲကြားလက်သွင်းပြီးမင်းသူမှာမေးလေးနို့ကိုစို့လိုက်သည်။မေလေးလည်းဖီလင်တက်သထက်တက်လာပြီး”အော်ညည်းသံလေးပေးမိလေသည်။ မင်းသူကမေလေးအတွင်းခံကိုချွတ်လိုက်သဖြင့်မေးလေးဒုတိယအကြိမ်..ဖင်ကိုကြွပေးရပြန်သည်။ပိပိမှာလည်းဖြူဖွေးဝင်းဝါနေပြီးနှုတ်ခမ်းသားများမှာပန်းနုရောင်ပြေးနေလေသည်။မင်းသူမာချစ်ရ၏ပိပိလှလှလေးကိုမြင်ပြီးယက်ပေးချင်သောစိတ်တဖွားဖွားဖြစ်ပေါ်လာခဲ့သည် “မေလေးပိကိုနမ်းချင်တယ်ကွာ” “မလုပ်ပါနှင့်မောင်” “မေလေးပြန်မလုပ်ပေးချင်ဘူးမောင်” “မေလေးကလည်းကွာလင်မယားတွေဖြစ်ပြီးမှကွာ”။

“မလုပ်ပါနှင့်မောင်ရယ်၊မောင်လည်းဘုန်းနိမ့်မယ်၊မေလည်းလည်းငရဲကြီးပါ့မယ်” “လုပ်ပါကွာ” “မေလေးမလုပ်ပါရစေနှင့်မောင်ရယ်” “မေလေးမလုပ်ချင်လည်းမောင်အတင်းမတိုက်တွန်းချင်ပါဘူးလေ၊မောင်တော့လုပ်ပါရစေ” “အာ.မောင်မေလေးကိုငရဲမပေးပါနှင့်မောင်” မင်းသူလည်းမေလည်းအားမပြောတော့ပဲမေလေးပိပိအားအတင်းယက်လိုက်သည်” “မလုပ်ပါနှင့်မောင်မေလေးတကယ်စိတ်ဆိုးမှာနှော်” မင်းသူလည်းဆက်မလုပ်ရဲတော့ပဲ၊မေလေးပေါင်ကြားထဲဝင်ကာမေလေးပိပိအားလိုးချလိုကိသည် “ဗျစ်..ဗျစ်…ဗျိ.ဗြစ်..ဗြစ်” “အားဖြေးဖြေးလုပ်ပါမောင်” “ဗျစ်…ဖျစ်..ဖောက်” “အိုး..မောင်ရယ်နာလိုက်တာ” “ခဏလေးပါစလုပ်ရင်ဒီလိုပဲနာတယ်လေ၊အပျိုစစ်အမှေးပါးကိုဖောက်တာလေ” “သွေးတွေများထွက်ကုန်ပလားမောင်” မင်းသူလီးကိုအပြင်ဆွဲထုတ်ပြီးကြည့်လိုက်တယ်။ “သွေးစလေးလောက်ပါကွာ” “အများကြီးထွက်လာသလား” “စိုးရိမ်စရာမရှိပါဘူးမေလေးရာ” ဆိုပြပီးမင်းသူတစ်ယောက်ဆက်တိုက်ပဲလိုးလိုက်တယ်။

“မငျးသူးလညျးဆကျတိုကျဆိုသလိုလိုးလိုကျရာ “အငျ့ဟငျ့အငျ့” သိပျမကွာခငျမှာပဲနှစျဦးသားပွိုငျတူပွီးသှားကွလသေညျ။ “ ခစြျခငျစကွငျနာစဆိုတော့စိတျတူကိုးယျတူနှစျဦးသဘောတူ လိုကျကွရာ။မလေေးမစုပျပေးသညျမှအပကနြျသညျ့ပုံစံမြိုးစုံဖွငျ့လုပျဖွစျကွလသေညျ။အိမျထောငျသကျကွာလသေံယောဇဉျတှခေိုငျမွဲပွီးလေးလလောကျတှငျမလေေးတစျယောကျကိုဝနျရရှိလသေညျ။နားလညျမှု့အပွညျ့ပေးနိုငျသောမငျးသူအားမလေေးမှာအခစြျတှပေိုခဲ့သညျ။ကိုယျဝနျရလာပွီဖွစျသောကွောငျ့အနာဂတျအတှကျမြှောျတှေးပွီးပြောျခဲ့ကွသညျ။သားလေးဖွစျဖွစျဖွစျသမီးလေးဖွစျဖွစျလိုခငြျကွသညျမှာဓမ်မတာပငျဖွစျသညျ့အလြောကျအနာဂတျစီမံကိနျးမြားခမြှတျရငျးနှစျဦးသားပြောျခဲ့ကွလသေညျ။ ကလေးလေးမှေးသောအခါကတြော့သားယောကျကြားလေးဖွစျပွီး၊မလေေးမှာနို့ခြိုတိုကျကြှေးရနျအခှငျ့မသာပဲဖွစျရသညျ။မလေေးမှာနို့မထှကျပေ။သိုေ့သာျလညျးမလေေးကလေးအတှကျကိုယျတိုငျနို့ဘူးဖြောျပွီးပွုစုခဲ့ရာ။

ယခုဆိုလျှင်ကလေးလေးမှာမူကြိုပင်တက်ရတော့မည့်အနေအထားပင်ဖြစ်သည်။မေလေးအသက်မှာနှစ်ဆယ့်လေးခန့်ဖြစ်လေရာ။တသားမွေးတသွေးလှဖြင့်စိုစိုပြေပြေပင်လှလာသည်။နို့တိုက်ကျွေးရခြင်းမရှိသဖြင့်နို့မှာလည်းအပျိုကတည်းကလိုဖြစ်နေသည်။မင်းသူမှာလည်းရာထူးတိုးဖြင့်နောင်ချိုသို့ပြောင်းသွားသဖြင့်မေလေးမှာမိဘနှင့်အတူသားလေးအားမူကြိုထားပြီးရန်ကုန်တွင်သာကျန်ရစ်ခဲ့လေသည်။တနေ့တော့ ခေါင်းလျော်ရင်းလည်ပင်းဆံစအားကုတ်ခြစ်ရာမှဘုသေးသေးနှစ်လုံးအားတွေ့ရသဖြင့်ဆေးခန်းပြရာတွင်၊ဆရာဝန်မှ “ညီမလေး.ဆရာကဒါလေးကိုဘိုင်အိုစီလုပ်ချင်တယ်” “ရှင်စိုးရိမ်ရလို့လားဆရာမ” “အင်းညီမလေးအဆီကျိတ်ကလေးဆိုရင်တော့ပြသနာမရှိဘူးပေါ့” “ကဲညီမလေးဂျိုင်းအောက်ခဏကြည့်ရအောင်” “ဟုတ်ကဲ့ဆရာမ” ဆရာဝန်လည်းစမ်းပြီးနောက် “ညီမလေး.ဒီမှာလည်းတွေ့တယ်” “ရှင်” “ညီလေးအမပေါင်ခြံကိုစမ်းကြည့်မယ်သိလား” “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်” “ပေါင်ခြံလည်းစမ်းပြီးနောက်”။

“ညီမလေးသေချာတယ်၊ဘိုင်အိုဆီပဲလုပ်လိုက်ပါညီမ” “ဟုတ်ကဲ့ရှင့် ဒီလိုနှင့်နောက်တရက်ခွဲစိတ်ခန်းဝင်ပြီးပေါင်ခြံနေရာအားခွဲစိပ်ကာအသားစယူပြီးဓာတ်ခွဲခန်းသို့ပို့ရာအဖြေလွှာများရလေသည်။ အဖြေလွှာအားဆရာမဆီပြရာ “ညီမလေးစိတ်မကောင်းပါဘူးညီမလေး” “ရှင်” “အမဆရာဆီစာရေးလိုက်ပါ့မယ်သွားလိုက်နှော်” ဆရာပေးသောစာနှင့်ဆရာမညွှန်ပြသောဆရာဝန်ကြီးနှင့်တွေ့ရာ။ကင်ဆာရောဂါကုသောဆရာဝန်ကြီးဒေါက်တာစိုးအောင်ဖြစ်နေသောကြောင့်စိုးရိမ်စိတ်ဝင်ရလေပြီ။ ဆရာဝန်ကြီးက “သမီးအဖြေလွှာမှာကင်ဆာလို့ရေးထားတယ်သမီး” “ရှင်” “ဒါဆိုကျမသေရတော့မယ်ပေါ့ဆရာကြီးရယ်” “အဲလိုချည်းပဲမဟုတ်ဘူးသမီးဒီကင်ဆာကသငံရည်အကျိတ်ကင်ဆာလို့ခေါ်တယ်။ဖြစ်တာနည်းနည်းကြာပြီ၊မကုရင်တောင်လေးငါးနှစ်လောက်နေရပါတယ်။ကုသရင်ပျောက်လိမ့်မယ်လိုထင်တယ် “ရှင်” မေလေးတစ်ယောက်မြင်းမိုရ်တောင်ပြိုလဲသကဲ့သို့ဖြစ်ရပြီ။

ကလေးမျက်နှာမြင်ယောင်ရင်း “သားလေးရယ်၊အမေသေတာအရေးမကြီးပါဘူး၊ငါးသားတစ်ယောက်အမိမဲ့သားရေနည်းငါးဖြစ်ရတော့မယ်သားသားရယ်”လို့တွေးရင်းအိမ်အပြန်လမ်းတလျောက်အားရအောင်ငိုရင်း၊အိမ်အခြေအနေကလည်းဒီရောဂါဆိုးကုရလောက်အောင်ငွေကမရှိ၊ကုသရရင်ရောပျောက်မယ်လို့အာမမခံနိုင်၊မေလေးမှာမိမိအတွက်မပူပဲသားလေးအတွက်သာပူပင်ရလေသည်။အိမ်ရောက်ကလည်းမိဘနှစ်ပါးစိတ်ဆင်းရဲရမည်ဖြစ်၍မပြောပဲဘာလုပ်ရမလဲစဉ်းစားကာ၊အပူရုပ်ကိုဟန်လုပ်နေရတော့သည်။ မေလေးတစ်ယောက်မှာစဉ်းစားရခက်နေပြီ။ “အင်း..ငါ့ဘဝကလည်းဆိုးလိုက်တာ၊သားလေးအနာဂတ်အတွက်ရော၊ဖေဖေနှင့်မေမေတို့အတွက်ရော၊ဟူး..ငါဘယ်လိုလုပ်ရပါ့မလဲ၊ငါသေသွားရင်ငါ့သားလေးဒုက္ခရောက်ရမယ်။အင်းမိခင်သောကဆိုတာဒါပဲဖြစ်မယ်၊..ငါဘာလုပ်သင့်သလဲ၊ငါအသက်မရှင်တော့ရင်သားလေးနှင့်ငါ့မိဘတွေဒုကခရောက်မကျန်ရအောင်ငါကြံစည်မှဖြစ်တော့မယ်။

ဘာလုပ်ရမလဲ……ကိုမင်းသူရေကျမကိုခွင့်လွှတ်ပါရှင်၊ကျမမောင့်ကိုမချစ်လို့မဟုတ်ပါဘူး၊မောင့်အပေါ်သစ္စာမရှိလို့မဟုတ်ပါဘူးရှင်၊ကျမဘဝကရှင်နှင့်ရိုးမြေကျပေါင်းရဖို့ကံကပါမလာဘူးလေ။. .မေလေးဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုချလိုက်တယ် ‘”မေမေ” ဘာလည်းမေလေး” “သမီးအလုပ်တစ်ခုလုပ်မလို့” “ဘာလုပ်မလို့လည်းသမီး” “ပွဲစားအလုပ်ပါမေမေ” “သမီးရေဟိုတလောကမှဆေးခန်းမှာခွဲစိတ်ရသေးတယ်မဟုတ်လား” “ဟုတ်တယ်မေမေ.ကုန်ကျစရိတ်တွေများလို့၊သားလေးကအခုဆိုမူကြိုတောသ်တက်နေပြီလေ၊အဲဒါကြောင့်ပါမေမေ” “ သမီးသဘောပါကွယ်” မေလေးကျောင်းတုန်းကသူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ကိုသတိရလိုက်တယ်။သူကဟိုတယ်မှာမန်နေဂျာဖြစ်နေပြီ၊သူ့ဆီပဲအကူအာီတောင်းရမယ်၊ဆိုပြီးဖုန်းဆက်တော့အဆက်အသွယ်ရတာနှင့်သွားလိုက်တယ် “လာဟေ့မေလေး၊နင်လည်းအခုမှပေါ်လာတယ်” “အေးလေ.ငါလည်းကလေးမွေးနေတာနှင့်ဟ” ။

“နင်ကကလေးမွေးတယ်သာပြောတယ်အရင်ကထက်ကိုလှလာပါလား” “ဟင်းဟင်း” “ဒါနှင့်ဘာကိစ္စရှိလဲ” “ငါပြောတာခဏနးထောင်၊ဘယ်သူ့ကိုမှပြန်မပြောရဘူး” “အေးပါပြောပါ” “ငါဒုက္ခရောက်နေတယ်၊အခုငါသိပ်မနေရတော့ဘူး၊ငါမသေခင်ငါ့မိသားစုအတွက်ငွေရှာခဲ့မှရတော့မယ်၊အဲဒါကြောင့်နင့်ဆီလာခဲ့တာ “ဟင်..သူငယ်ချင်းနင့်အဖြစ်ကဆိုးလိုက်တာဟာ” “အေးလေ.နင်ကူညီမှရမယ်” “အင်းကူညီတာကရတယ်၊ဒီမှာကနိုင်ငံခြားသားပဲရှိတယ်” “အင်း”တစ်ခါတလေလည်းမြန်မာတွေလာပါတယ်” “မြန်မာတွေဆိုတော့ငါစိတ်ပူတယ်ဟ” “အင်းစိတ်တော့ပူစရာသိပ်မရှိဘူး၊ဒီမှာတည်းတာဆိုတော့လူကြီးပိုင်းပါပဲ၊ဗရုတ်သုက္ခတော့သိပ်မလာဘူး” “ငါဈေးကောင်းကောင်းလိုချင်တာ၊အဲဒါမှအဆင်ပြေမယ်” “ဝန်ဆောင်မှု့ကောင်းရင်ရပါတယ်ဟာ” “ငါလည်းမလုပ်ဖူးဘူး” “နင်လည်းယောက်ျားရပြီးသားပဲ” “အင်းပါဟာ” “အော်ငါနင်ပြောမှသတိရတယ်၊ငါမှာဘောစိတစ်ယောက်မှာထားတာရှိတယ်။

သူကအမှန်တွေပဲလက်ခံတာ၊ငါပြောလိုက်မယ်၊မနက်ဖြန်ကိုးနာရီလောက်လာခဲ့ပေါ့၊ငါပိုက်ဆံများများတောင်းလိုက်ပါ့မယ်၊” “အေးလေ.နင်လည်းရာခိုင်နှုန်းနှင့်ယူပေါ့” “မယူရက်ပါဘူးသူငယ်ချင်းရယ်” “နင်ဖုန်းနံပါတ်ပေးခဲ့၊အလုပ်ဖြစ်ရင်ပွဲဖြစ်တယ်လို့ပြောမယ်” “အေးပါကျေးဇူးပါဟာ” “အေးနေအုံးဟိုတစ်ကောင်ရှိသေးတယ်၊ရန်နိုင်မင်းလေ၊သူကတိုးဂိုက်လုပ်နေတာ၊သူ့ဆီကအများအားဖြင့်အော်ဒါတက်တယ်၊သူနှင့်လည်းငါဆက်သွယ်ပါ့မယ်” “အေးကျေးဇူးသူငယ်ချင်း” မေလေးအိမ်သို့အပြန်မှာလမ်းမှာရွှေအတုနည်းနည်းဝယ်ပြီးပြန်လာခဲ့လိုက်တယ်။ နောက်ရက်သားလေးကိုကျောင်းကားပေါ်တင်ပြီး၊မြန်မာဝတ်စုံဝတ်ပြီးရွှေဆင်ကာတက်စီငှားပြီးဟိုတယ်ရောက်ခဲ့တော့။သူငယ်ချင်းကအခန်းထဲလိုက်ပို့တယ်။အသက်လေးဆယ်ခန့်ရှိလူကြီးတစ်ယောက်ကာတံခါးလာဖွင့်ပေးတယ်လေ။သူငယ်ချင်းကတံခါးပိတ်ပြီးပြန်သွားတော့ “ဟ..ဒီတစ်ခါတစ်မျိုးပဲ၊မြန်မာဝတ်စုံနှင့်ထူးထူးဆန်းဆန်း” မေလေးအခန်းထဲသာဝင်လာရတယ်။

ခြေဖျားလက်ဖျားတွေအေးစက်ပြီးဒူးတုန်ချင်သလိုဖြစ်နေတယ်လေ၊ဒီအလုပ်ကပထမဆုံးလက်ခံထားတာဆိုတော့စိတ်မှာမရဲဘူးလေ” “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်” “အင်းငါလည်းဒါမျိုးမှသဘောကျတာ” “ဘယ်လိုလဲအရင်ကလုပ်ဖူးလား” “အရင်တော့မလုပ်ဖူးဘူး၊ဒါပေမယ့်အိမ်ထောင်ရှိဖူးတယ်” “အော..၊နင့်ပုံကသိသာပါတယ်။မလုပ်ဖူးမှန်း” “နင့်ပုံကမြန်မာဆန်ပြီးလှတယ်ဟ။ဘာလို့ဒီအလုပ်လုပ်လဲ” “ကျမလည်းအခက်အခဲရှိလို့ပါရှင်” “အေးလေဒီနေ့တနေ့လုံးငါနေမှာ၊အေးအေးဆေးဆေးပေါ့။ဝန်ဆောင်မှု့ကောင်းရင်မုန်ဘိုးပေးပါမယ်။” “ကျမကြိုးစားပါ့မယ်” “ဒါနှင့်လီးစုပ်ဖူးတယ်မဟုတ်လား” “ရှင်..မလုပ်ဖူးဘူး” “ဟေအိမ်ထောင်ကျဖူးတယ်ဆို” “ဟုတ်..ဒါပေမယ့်မလုပ်ခဲ့ဖူးဘူး” “ငါကအဲဒါကိုသဘောကျတာ” “ကျမကြိုးစားပြီးလုပ်ပါ့မယ်” “အေးလေ.နင်လုပ်ပေးရင်မုန်ဘိုးသပ်သပ်ပေးပါ့မယ်” “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်” “ကဲအဝတ်အစားတွေချွတ်ပြီးသန့်ရှင်းရေးလုပ်လိုက်တော့၊ငါအရမ်းလုပ်ချင်နေပြီ”။

“ဟုတ်ကဲ့ရှင့်” မေလေးသန့်ရှင်းရေးလုပ်ရန်ရေချိုးခန်းဝင်လိုက်တယ်။စိတ်ထဲမှာဝမ်းနည်းမှု့တွေနှင့်ပေါ့။အဝတ်အစားချွတ်ပြီးသန့်ရှင်းရေးလုပ်တယ်။ပြီးတော့သဘက်တစ်ထည်ပတ်ပြီးအိပ်ခန်းဖက်ထွက်ခဲ့ရတော့တယ် မေလေးမှာစိတ်လှုပ်ရှားပြီးအခန်းထဲသို့ဝင်လာခဲ့တယ်။အပြင်ရောက်တော့ဟိုလူကြီးကအဝတ်အစားတွေချွတ်ပြီးကုတင်မှာကျော်မှီပြီးထိုင်နေတယ်။မေလေးလည်းစိတ်ထဲအားမွေးပြီးကုတင်အနားကိုသွားလိုက်တယ် “လာလေညီမ..ညီမလေးနာမည်ဘယ်သူလဲညီမ” “မေလေးပါရှင်” “မေလေးမှတ်ထားနှော်အကိုကဦးကိုကိုအောင်ပါ” “ဟုတ်ကဲ့ရှင်” “လာပါဦးကွာ၊မင်းသဘက်ကြီးချွတ်လိုက်ပါအုံး” “ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့”မေလေးလည်းရှက်ရွှံစွာပင်သဘက်အားချွတ်လိုက်ရတော့သည်။ “အားမေလေး.ညီမကယောက်ျားသာရထားတာ၊နို့တွေကအပျိုအတိုင်းပါလား။ခလေးမရဘူးလား” “ရဖူးပါတယ်၊နို့မတိုက်ရလို့ပါ” “လာလေအနားကိုခဏလောက်နို့စို့ပေးမယ်” ။

“မေလေးရှက်သွားတယ်၊ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်လုပ်ပေးရမှာမို့အနားကိုကပ်လိုက်တယ်။ “အားအရမ်းမိုက်တယ်ကွာလုံးကျစ်ကျစ်ကလေးနှင့်မာနေတာပဲ” “အဟင်း” “ပြွတ်..ပြွတ်.ပြွတ်” “အမလေးအိုး.ကျွတ်..ကျွတ်..” မေလေးမှာယောက်ျားနှင့်ဝေးနေတော့နို့စို့ခံရတာနှင့်ကာမစိတ်ကလေးဖြစ်ပေါ်လာတယ်။ကိုယ်ဘာသာ.ဒီအလုပ်မှာသာယာစိတ်မမွေးလည်း.ယောက်ျားမိန်းမဆုံတွေ့ပြီးဒီလိုလုပ်ရမှာတော့စိတ်ကလှုပ်ရှားမိတယ်လေ။စိတ်ထဲမှာတော့ “ခွင့်လွှတ်ပါမောင်၊မေလေးမတတ်သာလို့ပါလို့တောင်းပန်ရင်းဦးကိုကိုအောင်ကိုဝန်ဆောင်မှု့ပေးနိုင်ရန်သာစိတ်ထည့်ရလေသည်။ဦးကိုကိုအောင်းဒီလိုဟာမျိုးကိုကျွမ်းကျင်သူဖြစ်တဲ့အတွက်မေလေးစိတ်ပိုကြွလာဖို့သာကြံဆောင်ပါတော့တယ်။ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်နှစ်ဦးသားစိတ်တူကိုယ်သူလိုးနီုင်ရင်ကာမအရသာကိုအပြည့်အဝခံစားရရင်အကောင်းဆုံးလေ “ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်” “အက့်..ဟင့်..ဟင့်..” မိမိစိတ်ကိုမသာယာအောင်လုပ်ပေမယ့်။

ပထမဆုံးအတွေ့အကြုံဖြစ်၍စိတ်ကိုထိန်းချုပ်မရနိုင်တဲ့အတွက်ထိန်းထားသည့်ကြားကမေလေးညည်းညူမိတယ် “ကိုကိုအောင်ကတော့.နို့စွိုရတာဝါသနာပေါတော့စို့လိုက်ခဲလျှာနှင့်ယက်လိုက်မို့မေလေးတစ်ယောက်ကာမနောက်ကိုပါသထက်ပါလာခဲ့ရပြီးခေါင်းမော့ရင်းတဟင်းဟင်းညည်းလေသည်။ဦးကိုကိုအောင်စိတ်မှာလည်းဒီလိုအရိုင်းမလေးအားမိမိလိုရာဆွဲခေါ်နိုင်အောင်ကြံစင်္ညအားထုတ်ရန်ဆုံဖြတ်လိုက်သည်။နို့စို့ရင်းပင်မေလေးအဖုတ်ထဲလက်နှီုက်၍ပိပ်အားပွတ်ပေးလိုက်သည်။ “အာ့..အကို…..အင့်ဟင့်..ဟင့်” ပိပိထဲမှအရည်များထွက်သောအခါမှဦးကိုကိုအောင်ကရပ်လိုက်ပြီး “မေလေးစုပ်ပေးတော့ကွာ” “ဟုတ်….ဟုတ်ကဲ့ပါ” မေလေးယောက်ျားလီးကိုတောင်ရွံလို့မစုပ်ခဲ့ဖူးတာ၊အခုတစိမ်းလီးဆိုတော့ပိုဆိုးတာပေါ့။ချီတုံချတုံစဉ်းစားရင်း ယောက်ျားရေခွင့်လွှတ်ပါလို့တောင်းပန်ရင်းဦးကိုကိုအောင်လီးကိုငုံစုပ်ရလေသည်။ဦးကိုအောင်လီးမှာမောင့်လီးထက်ကြီးသည်ကိုသတိထားမိပြီး။

အံချင်သောစိတ်အားထိန်းချုပ်ပြီးလီးအားငုံစုပ်ရင်း၊ဒါလည်းအသားချင်းပါပဲလေလို့တွေးလိုက်ရတယ်။စုပ်ရုံနှင့်လီးထဲကအရည်တွေလျှာပေါ်ရောက်လာတယ်။အရသာကငံပြပြနှင့်အနံမရတာကြောင့်ဆက်ပြီးစုပ်လိုက်တယ် “အားကောင်းတယ်မေလေး၊ဒစ်လေးကိုပါယက်ပေးပါ” ဦးကိုကိုအောင်ပြောသည့်အတိုင်းဒစ်ပတ်လည်လျှာနှင့်ယက်ပေးလိုက်ရတာပေါ့ “အားကောင်းတယ်.လီးထိပ်ဝကိုလည်းလျှာနှင့်ထိုးပေးပါ” မေလေးသူပြောတဲ့အတိုင်းအဝကိုလျှာဖျားလေးနှင့်ထိုးပေးလိုက်တော့” “အား.ကောင်းလိုက်တာမေလေးရာ၊လိုးတော့မယ်မေလေး” “ဟုတ်.ဟုတ်ကဲ့” တကယ်တန်းအလိုးခံရမယ်ဆိုတော့စိတ်ထဲမှာတမျိုးလေးခံစားရပြန်တယ်ရှင်” “မေလေးဒီနေရာမှာအိပ်လိုက်” “မေလေးသဘောပေါက်ပါတယ်သူပြကတည်းကကုတင်ကန့်လန့်အိပ်ပြီးခြေထောက်ကားလိုးမယ်ဆိုတာအဲဒါကြောင့်ပုံစံကျအောင်လုပ်ပေးလိုက်ရပါတော့တယ်။ မေလေးကအိပ်ရာပေါ်လှလိုက်တော့။

ဦးကိုအောင်ကမေလေးအဖုတ်ကိုကြည့်တဲ့အခါအရမ်းလည်းလှနေသလိုမြင်ရတယ်။ဖောင်းမို့နေတဲ့ဆီးခုံနှင့်အမွေးပါးလေးရယ်။အရွတ်မပေါ်တဲ့နှုတ်ခမ်းသားကြီးတွေမြင်တော့တဏှာစိတ်ပြင်းတဲ့ဦးကိုအောင်ဟာမနေနိုင်တော့ပဲကုတင်အောက်ကနေပြီးလီးကိုကွနဒွန်စွပ်ကာမေလေးအဖုတ်ကိုလီးသွင်းလိုက်တယ်။ အလိုးမခံရတာကြာပြီဖြစ်တဲ့အဖုတ်ထဲလီးကပြည့်ကြပ်ပြီးဝင်လာတယ်၊မေလေးလည်းတချက်တော့တွန့်သွားတာပေါ့ “အာ့..” ကိုကိုအောင်လည်းပြည့်ကျပ်နေတဲ့အတွက်သဘောအတော်ကျသွားပြီးလီးကိုဆောင့်သွင်းလိုက်တယ် “ဗျစ် .ဗျစ်..ဘွတ်. “ “အာ့…အမလေးူ” မေလေး.ကအမလေးတတော့ဦးကိုကိုအောင်ပိုပြီးသဘောကျတာကြောင့်။ဆက်တိုက်လိုပဲဆက်လိုးလိုက်တော့တယ်။ ‘”ဗျစ်..ဗျစ်..ဘွတ်..ဘွတ်” “အာ့..အိုးရှီးရှီးအာ့ “ သုံးမိနစ်လောက်မနားတမ်းဆောင့်လိုက်တယိ။မေလေးလည်းတဖြေးဖြေး..ကာမစိတ်တွေထလာပြီးတပသ့်အင့်ညည်းလာတော့တယ်။ လီးကြီးကဝင်ချည်ထွက်ချည်နှင့်ဖီလင်တွေဖြစ်ပေါ်လာပြီးမေလေးညည်းလာတယ်။

ချစ်သူမဟုတ်ပေမယ့်အဖုတ်ကတောွသူ့အလုပ်ကိုသူလုပ်တာပါပဲ။လုပ်တာကောင်းရင်ကောင်းသလိုတုန့်ပြန်တာဆိုတော့တဖြေးဖြေးနှင့်ခံစားချက်ကမြင့်တက်လာရတော့မေလေးမှာအိပ်ရာခင်းကိုသာတသယင်းတင်းလေဆုပ်ကိုင်ပြီးနေရတယ်။ “ဘွတ်..ဖန်းဖန်း” “ဇွိ..ဗျိ…ဗျိ..ဗျစ်.” “အင့်..ဟင်းဟင်းအာ့” ကိုကိုအောင်လိုးရင်းနို့စို့တယ်။မေလေးဒီတစ်ခါတော့နို့လည်းအစို့ခံရသလိုအလိုးလည်းခံရတဲ့အတွက်ပြီးချင်လာတော့တယ်။ “အာ့..အင့်အာ့…ရှီးရှီး” “ဇွပ်ပ်..ဘွတ်..ဖတ်..ဖန်းဖန်း” “အိုး…..အာ့..ရှီးရှီးအား” လိုးချိန်ဆယ်မိနစ်လောက်မှာမေလေးမထိန်းနိုင်တော့ပဲပြီးသွားပါတယ်။ဒါပေမယ့်ဦးကိုကိုအောင်ကမပြီးသေးတဲ့အတွက်မေလေးမှာဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပေးရတယ်။ ဦးကိုကိုအောင်ဟာ..တဏှာစိတ်ကြီးသူမို့မေလေးဖင်ဘူးတောင်းထောင်နေတာကိုကြည့်ပြီးလိုးရင်းမေလေးဖင်ကိုတံတွေးထွေးလိုက်တယ်။

မေလေးလန့်သွားပြီး “ဖင်တော့အလုပ်မခံနိုင်ဘူးအကို” “အေးပါ” ဆိုပြီးဖင်ဝနားလက်မထားကာတင်သားအားဆုပ်ကိုင်ပြီးတဗျင်းဗျင်းလိုးပါတယ် “ခုဏတုန်းကမေလေးပြီးထားလို့အရည်တွေထွက်နေတာကြောင့်အဖုတ်အဝမှာရွဲနေတော့တယ်။ ကိုကိုအာင်းလည်းလက်မနှင့်သုတ်ပြီးမေလေးဖင်ဝကိုလာပွတ်ပါတယ်။အရည်နှင့်တံတွေးပေါင်းပြီးဖင်ဝကချောမွတ်လာတယ်။ဖင်ပြတိပြီးအလိုးခံရတော့ပိုယားသလိုပိုပြီးညည်းလာမိတယ်။ကိုကိုအောင်းလိုးရင့်နှင့်မေလေးဖင်ထဲလက်မထည့်တော့ “အာ့..အကိုမလုပ်နှင့်ရှင့်ကျမနာလို့ပါ။ကိုကိုအောသ်ကလက်မပြန်မနှုတပဲဆက်တိုက်လိုးလိုက်တယ် “ပ်..ဘွတ်..ဖတ်..ဖန်းဖန်း “အင့်..ဟင်းဟင်းအာ့” “ဇွပ်ပ်..ဘွတ်..ဖတ်..ဖန်းဖန်း” “အိုး…..အာ့..ရှီးရှီးအား” ဆယ်မိနစ်လောက်လိုးပြီးသောအခါဦးကိုကိုအောင်ပြီးသွားပါရတော့တယ်” ဦးကိုကိုအောင်ရောမေလေးပါရေချိုးခန်းဝင်ပြီးသန့်ရှင်းရေးလုပပြီး၊နေ့လည်စာကိုဟိုတယ်မှာပြီးစားသောက်လိုက်ကာ။

နေ့လည်ထမင်းစားကာတရေးအိပ်လိုက်ကြပြီးညနေရောက်မှနှစ်ကြိဆက်လိုးလိုက်ကြပြီးအိမ်ကိုပြနခဲ့တော့တယ်။ နောက်တရက်နှစ်ရက်အကြာမှာသူငယ်ချင်းဆီကဖုန်းလာတယ်။ “မေလေးပွဲဖြစ်တယ်” “ဟုတ်လား၊နင်ဟိုတနေ့ကတော်တောရလိုက်တယ်မလား” “အေး.ရလိုက်တယ်” “ဦးကိုကိုအောင်ကသူသာမကသွူရဲ့ပါတနာတွေပါခေါ်လာတတ်တယ်၊လူကြီးပိုင်းတွေ၊ဂွင်ရိုကိရင်းဧည့်ခံတာ။သူကပိုက်ဆံပိုပေးတတ်ပါတယ်” “ဟုတ်လား” “အေးတစ်ခါတခါနိုင်ငံခြားသားလည်းပါတယ်” “ျ…” “အေးဒီတစ်ခါနိုင်ငံခြားသားပဲ၊ငါ.ငါးရာတောင်းထားတယ်၊သုကလည်းပေးမယ်တဲ့၊မြန်မာပြည်ရောက်တုန်းမြန်မာမကိုလုပ်ကြည့်ချင်တာတဲ့၊မြန်မာဆန်တဲ့မိန်းကလေးမျိုးလိုချင်တဲ့ဟဲ့” “အေးလေငါလာခဲ့မယ်၊အချိန်က” “မနက်ကတည်းကပဲ” “အေးအေး” မေလေးမရှက်နိုင်တော့ပါ၊မရရအောင်ငွေရှာရတော့မယ်။တနေ့ကအလုပ်လက်ခံပြီးကတည်းကစိတ်ရဲရဲနှင့်လုပ်တော့မယ်ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်”။

နောက်နေ့စောစောပဲဟိုတယ်ကိုသွားလိုက်တယ် “သူငယ်ချင်းကအခန်းနံပါတ်ပြောထားလို့တစ်ခါတည်းသွားလိုက်တာပါ။စိတ်ထဲမှာတော့ကြောက်မိတယ်၊နိုင်ငံခြားသားဆိုတော့လူကောင်ထွားတယ်လေ။ “အခန်းတံခါးကိုခေါက်လိုက်တော့လာဖွင့်တယ်” “မင်းမေလေးဟုတ်တယ်မလား” အင်္ဂလိပ်လိုပဲပြောတာပါ။ လူကအရပ်ခြောက်ပေနီးပါးလောက်ရှိတယ်။ “ဟုတ်တယ်၊မစ္စတာ” “မင်းသိပ်လှတာပဲ” ကျမရယ်ပြလိုက်တယ်၊အီးမေဂျာနှင့်ကျောက်းပြီးပေမယ့်နားလည်တာတော့နားလည်ပါတယ်၊ပြန်ပြောဖို့ခက်နေတာကြောင့်ရယ်ပဲပြလိုက်တယ်။နားလည်ရင်Yesပေါ့။ “ငါမင်းလိုမျိုးကိုကြိုက်တယ် “အင်း” “မင်းလိုမြန်မာဝတ်စုံနှင့်ဆိုတော့ငါအရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားတယ်၊ငါမင်းအဝတ်တွေချွတ်လိုက်မယ်နှော်” “အင်း “နိုင်ငံခြားသားကအဝတ်တွေကိုတလွှာချင်းချွတ်ချပြီး” “သိပ်ကောင်းတာပဲ” “ငါစိတ်အရမ်းလှုပ်ရှားလာပြီ” “လာပါ.မေလေး” မေလေးမှာအဝတ်အစားမရှိတော့ပဲ၊သူခေါ်ရာအိပ်ရာထဲကိုရောက်ခဲ့ပြီးအိပ်ရာပေါ်လှဲချလိုက်တယ်။

အဲဒီလူကမေလေးခါးအောက်ခေါင်းအုံးခုလို့မေလေးခါးကြွပေးလိုက်ရတယ်” သူလိုးတော့မယ်ထင်တယ်၊မမှုတ်ခိုင်းတော့ဘူးလားမေလေးတွေးမိတာ။ ဟင်အထင်နှင့်အမြင်လွဲသွားပါလား” “အာ့…” ဟိုကမေလေးပိပိကိုယက်လိုက်ခြင်းပါ။လျှာကြမ်းကြီးနှင့်ယက်တာခံလိုက်ရတဲ့ကျမခါးပါကော့သွားတယ် “ပလပ်..ပလပ်.” “အင့်…အင်းဟင့်..အာ့.” အရသ်ကယောက်ျားကိုဘုန့်မှာစိုးလို့မလုပ်ခိုင်းခဲ့တာ၊အခုတောမေလေးတစ်ယောက်အိပ်ရာခင်းကိုဆုပ်ကိုင်ပြီးအော်နေရပြီလေ၊ ဟိုကပိပိထဲလက်ကလေးထိုးပြီးအစေ့ကိုစုပ်လိုက်တာ “ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်” “အာ့..အမလေး…..ထွက်ကုန်ပါပြီ..အား” မေလေးစိတ်မထိန်းနိုင်ပဲအော်ညည်းလိုက်ပါတော့တယ်။တစ်သက်မှာဒီတစ်ခါပဲအယက်ခံဖူးလို့အရင်ကအယက်မခံဖူးတာတောင်နောင်တရချင်သွားတယ်လေ။ “မေလေးငါ့ကိုစုပ်ပေးပါ” “အင်း” မေလေးကသူ့ဘောင်းဘီကိုချွတ်လိုက်ပြီးကြည့်လိုက်တော့လီးကဦးကိုကိုအောင်လောက်ပါပဲ။

ဒါပေမယ့်ရှည်တယ်အ ကြီးကြီးမဟုတ်ဘူး။ ကျမလည်းဦးကိုကိုအောင်သင်ပေးတဲ့ပုံတွေအတိုင်းလုပ်ပေးလိုက်တာပေါ့။ရွံတော့ရွံတယ်၊ဒါပေမယ့်သူ့လီးကဦးကိုအောင်လိုညိုညိုကြီးမဟုတ်ဘူး၊ဖြူဖြူဖွေးဖွေးပါပဲ၊နောက်တော့သူကကျမကိုလိုးဖို့လုပ်ပါတယ်။ “မေလေး.ငါ့အပေါ်ကလုပ်ပေးပါ” ကျမလည်းဒီလိုမျိုးလုပ်ဖူးပါတယ်။အဲဒီတော့ကျမလည်း သူ့အပေါ်ကခွပြီးလီးကိုကိုင်ထည့်လိုက်လိုက်တယ်” “ဗျစ်….ဗျစ်…ဗျစ်” “အာ့..ကျမအဆုံးအထိမထိုင်ရဲဘူး၊ကြောက်တယ်လေ၊ “ကျမကသူ့ရင်ဘတ်ပေါ်လက်ထောက်ပြီးအဆုံးအထိမဝင်အောင်လုပ်သေးတယ်။ “ဗျစ်..ဗျစ်….ဗျစ်” “အာ့..အင့်.” အောက်ကနေပြီးတော့ကျမထိုင်အချမှာအပေါ်ကိုပင့်ပြီးလိုးတော့ကျမတချက်အောင့်သွားတယ်လေ။သားအိမ်များထိသွားသလားမသိဘူး” “နောက်တော့သူကအောက်ကနေပင့်ပြီးလိုးတော့တယ်။ကြာတော့လည်းခံနိုင်သွားပြီးကာမအရသာကတွေ့လာတော့တယ်။ကျမလည်းမြန်မြန်ပဲအပေါ်ကဆောင့်ချပေးလိုက်တယ်။

ပိပိထဲလီးဝင်သံတွေကတဘွတ်ဘွတ်တဇွပ်..ဇွပ်နှင့်ပေါ့ “ဗျိ..ဗြိ.ဗျစ်..ဗျစ်..ဘွတ်..ဖတ်..ဖန်းဖန်း” “အင့်..ဟင့်..ဟင့်.” သူကကျမကိုကျမကိုရပ်ခိုင်းပြီးခါးကိုဖက်ကာ၊ကုတင်အောက်ကိုဆင်းတယ်။လီးကျွတ်မှာစိုးလို့ခါးကိုတင်းတင်းဖက်ထားတာပါ။ရှည်လျားတဲ့လီးကအပြင်ကိုကျွတ်မထွက်ပါဘူး” ကုတင်ပေါ်ကနေအောက်ကိုဆင်းတော့ကျမကသူ့လည်ပင်းကိုဖက်ထားတယ်။သူကကျမပေါင်အောက်ကလက်ဝင်လျှိုကာကျမကိုမပြီးပင့်လိုးရောကျမဖင်ကိုအတင်အချလုပ်ပြီးလိုးပါတော့တယ်။ကျမစိုးရိမ်တာကွန်ဒွန်ပေါက်ငွားမှာကိုပါ။ဒီအလုပ်ကရောဂါရဖို့လွယ်တယ်။ကျမကြောက်တယ်လေ။သူကကျမကိုချီပြီးရှစ်မိနစ်ခန့်လိုးလိုက်တော့ကျမလည်း ပြီးသွားပါတော့တယ်။ သူကတော့မပြီးသေးတော့ကျမကိုကုတင်ပေါ်ပက်လက်တင်လိုက်ပြီးပေါင်ကားကာနို့စို့ရင်းထပ်လိုးပါတယ်။လီးအဝင်အထွက်ကပိုမြန်သလိုကျမပိပိထဲကအရသာလည်းတွေ့ရဲ့အတွက်ကျမဒုတိယအကြိမ်ပြီးရပြနတယ်ရှင်။

သူကလည်းနောက်ထပ်ငါးမိနစ်လောက်မှပြီးသွားတယ်။သူတစ်ကြိမ်မှာကျဖြင့်နှစ်ကြိမ်တောင်ပြီးသွားရတယ်၊လုပချိနကနာရီဝက်ကျော်ပါတယ်။အဲဒီနေ့ကနောက်ထပ်သုံးကြိမ်တောင်ပုံစံအမျိုးမျိုးလိုးလို့ကျမမှာအားအင်တွေကုန်ခမ်းလို့လှုပ်တောင်မလှုပ်နိုင်တော့ပါဘူးရှင်” ဒီလိုနှင့်နောက်တပတ်လောင်နားလိုက်ရတယ်။ မနားလို့လည်းမဖြစ်ဘူး၊မိန်းမဓမ္မတာလာနေတယ်လေ၊လာပြီးသုံးရင်လောက်ကြာတော့ဦးကိုကိုအောင်ဆီကဖုန်းလာတယ် “ဟလို” “ဟုတ်ကဲ့ပြောပါရှင့်” “မေလေး.ငါကိုကိုအောင်” “ဟုတ်ကဲ့” “ငါအရမ်းအရေးကြီးတယ်၊နေပြည်တော်ခဏလာခဲ့” “ဟင်းကျမနယ်ကိုမလိုက်ချင်ဘူး” “တပတ်လောက်ပါဟ” “အိမ်ကထွက်ဖို့အဆင်မပြေလို့” “လာခဲ့စမ်းပါ.ကြိုက်ဈေးတောင်းဟာ” “ငါလူတစ်ယောက်ဧည့်ခံစရာရှိတယ်” “အင်း” “ငါဆယ်သိန်းပေးမယ်.သုံးရက်ပဲ” “နည်းတယ်” “အရေးကြီးပါတယ်ဆိုမှဆယ့်ငါးသိန်းဟာ” “ဒါဆိုလည်းပြီးရော” ကျမနေပြည်တော်သွားတော့ဘောဂသီရိမှာ။

ဦးကျိုကိုအောင်ကိုယ်တိုင်ကားနှင့်လာခေါ်ပြီးမောင့်ပလဲစင့်ဟိုတယ်ခေါ်သွားတယ်။အဲဒီကလူရှင်းတော့သူကအဲဒီမှာလူကြီးတစ်ယောက်ဧည့်ခံမှာပေါ့ “ကျမရောက်သွားတော့” “အား.ခင်များရွေးတတ်သားပဲကိုအောင်’” “ဆရာသမားအကြိုက်သိတယ်လေ” “စိတ်ကောချရရဲ့လား” “ဟိုတပတ်ကမှသူကစလုပ်တာဗျ။ကျနော်ပထမဆုံးပဲ” “ဟုတ်လား” “ဗမာဆန်ဆန်ဆိုတော့ရှယ်ပဲဗျ” “ကဲပါဆရာသမားပဲသုံးပါ။ကျနော်သိတ်ချရလို့ခေါ်ထားတာ။ဈေးကြီးအဖိုးကောင်းတယ်” “ဟင်းဟင်း” “မေလေးငါသွားတော့မယ်၊ငါ့ဆရာကိုသေချာပြုစုလိုက်” “ဟုတ်ကဲ့” “မေလေးဟုတ်လားညီမ..ဟုတ်တယ်ရှင့်” “အေး..ငါ့ကိုလည်းမှတ်ထညးထား၊ကိုမြင့်မောင်တဲ့” “ဟုတ်ကဲ့” ညရောက်တော့ကိုမြင့်မောင်မူးမူးလေးနှင့်ရောက်လာပြီး “မေလေး.စရအောင်” “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်” “လာကွာငါ့အဝတ်တွေချွတ်ပေးစမ်းပါ။” “မေလေးလည်းထျွတိပေးလိုက်တယ်၊ဒီလူတွေကအစိုးလုပ်ငန်းတွေကိခြွင်ယူတဲ့လူတွေ၊ငွေပေါတယ်လေ။

“မေလေးငါ့ကိုစုပ်ပေးစမ်းပါအုံးဟာ” ကျမလည်းတဖြေးဖြေးနှင့်လီးကိုမရွံတော့ဘူး၊ယောက်ျားတွေတဏှာထမှပိုက်ဆံများများရမှာလေ၊ဒီတော့လည်းသူတို့လီးအမြဲတောင်နိုင်ပါစေလို့ပဲဆုတောင်းရတယ်။ ကျမလည်းသူကျေနပ်သည်အထိလီးစုပ်ပေးရတယ်။ “မေလေး’” “ရှင်.” “နင်ဖင်ခံဖူးလား” “မခံဖူးပါဘူးရှင့်” “ငါကသူများမလုပ်ဖူးတာပဲလုပ်ချင်တာ” “မလုပ်ပါနှင့်ရှင်၊ကျမကြောက်လို့ပါ’ “အေး.ငါပိုက်ဆံငါးသိန်းပေးမယ်၊နင်ဖင်ခံမလား” “အမလေး.တွေးပြီးကြောက်မိတယ်၊ဒါပေမယ့်တဖက်ကလည်းငါးသိန်းတဲ့၊ပိုက်ဆံပေါတဲ့လူတွေမွိုသာပေးနိုင်တာ။ “တကယ်ပေးရင်.လုပ်ပေးပါ့မယ်” “ရော့ငါ့ပိုက်ဆံအိပိငါသိန်းယူလိုက်” “ငါမေးပြီးပြီကိုအောင်ကို နင်ဖငိမခံဖူးဘူးဆိုလို့လုပ်ချင်တာနင့်ဖ၊င်ကအပျိုပဲရှိသေးတာ” “ဟုတ်ကဲ့.” “ဒီလိုမှပေါ့” ကျမသားရှေ့ရေးအတွက်ဖင်မခံဖူးပေမယ့်ခံလိုက်မယ်လို့ဆုံဖြတ်လိုက်တယ်။သူ့ကိုသူကျေနပ်တဲ့အထိစုပ်ပေးလိုက်တယ်၊ “မေလေးနင့်ဖင်ကိုကုန်းချမှာနှောိ”။

“ဟုတ်ကဲ့ရှင့်”ကျမလည်းကုန်းပေးလိုက်တယ်” ကိုမြင့်မောင်တစ်ယောက်နောက်ကနေပြီးကုန်းကာလီးကိုသွင်းမယ့်ဟန်ပြင်နေတယ်။ကျမလည်းဖင်ထဲလီးဝင်မဲ့အချိန်ကိုသာကျမရင်တထိတ်ထိတ်နှငိ့စောင့်နေမိတယ်၊ သူကကျမဖင်ဝကိုတံတွေးထွေးလိုက်ကာလီးကိုစအိုဝအားဖြတ်ပြီးရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်နေတာ၊လေ။နောက်ကျတော့လီးကိုင်ပြီးကျမဖင်အအိုဝကိုလီးကိုတော့ပြီးသွင်းတယ်။ ပြွတ်” ပွတ်” “အားနာတယ်..အား” ကိုမြင့်မောင်ကမညှာတော့ဘူးမရမကအထဲကိုလီးအဆုံးထိသွင်းတော့တယ် ကိုမြင့်မောင်လိုးလိုက်တော့ကျမဖင်ထဲမှာပူကနဲမီးစနှင့်ထိုးသလိုခံစားလိုက်ရတယ်။အဝမှာစပ်ဖျဉ်းဖျဉ်းခံစားရပြီးအထဲရောက်တော့အောင့်ပြီးခံစားရတယ် “အာ့အကို..ခဏ” “ဗျစ်…ဗျစ်..ဘွတ်..ဘွတ်” “အာ့အမလေး..အင့်..အိုး” “ခဏနေပါအုံး….အ.အား” ကျမမျက်ရည်တွေပါထွက်တယ်ရှင်။နောင်တော့လည်ူတဖြေးဖြေးသက်သာလာတယ်။ဒါပေမယ့်အိမ်သာအရမ်းတက်ချင်တယ်။

ကိုမြင့်မောင်ဖင်လိုးတာကို.အောင့်ပြီးသာသည်းခံရတော့တယ်။ပိုက်ဆံငါးသိန်းရထားတာဆိုတောွလေ ဆယ်မနစ်လောက်ပြင်းပြငိးလိုးပြီးကိုမြင့်မောင်ပြီးသွားတယ်။ကိုမြင့်မောင်လီးကိုထုတ်ပြီးတာနှသ့်ကျမအိမ်သာကိုပြေးလိုက်ရတယ်လေ။ အိမ်သာထိုင်တော့လည်းအီးကပါချင်သလိုမပါချင်သလိုဖြစ်နေတာကြောငိ့နာရွီက်လောက်အချိန်ဖြုန်းခဲ့ရတယ်လေ၊နောက်တကြိမ်လိုးတော့ကျမခံနိုင်ရည်ရှိသွားပါပြီ။နာလည်းမနာတော့ပါဘူး” ဒီလိုနှင့်ကျမအထက်တန်းလွှာတွေကြားဈေးကြီးတဲ့ဖာသည်တစ်ယောက်လိုငွေရှာရင်းနှင့်အိမ်မှာစတိုးဆိုင်လေးဖွင့်ထားလိုက်တယ်။သူကအိမ်စရိတ်ကာမိတယ်လေ။နောက်တော့နှစ်နှစ်လောက်ငွေရှာတော့ငွေသိန်းသုံးရာလောက်စုနိုင်သလိုကျန်းမာရေးကတဖြေးဖြေးညံ့လာပြီးတကိုယ်လုံးဘုသေးသေးလေးတွေအကျိတ်သေးသေးလေးတွေပေါ်လာပြီးနောက်တော့ကျမဆေးရုံတက်ရတယ်။ရောဂါကကျွမ်းသွားပါပြီ၊ယောက်ျားပြောင်းလာတဲ့အခါကျမကဆေးရုံမှာပက်လက်ကလေးနှင့်ပေါ့ “မေလေး” ကျနော့်တို့သားအဖထားခဲ့ပြီဗျာ”အီးဟီး ‘”မေ..မေ..” “သမီး..” ကဲအားလုံးပြန်ရအောင်” ကိုမင်းသူလည်းပူဆွေးသောကရောက်ရတယ်။ရက်လည်ပြီးမှမေလေးသေတ္တာရှာတော့မှသားအတွက်ငွေတွေဘဏ်မှာအပ်ခဲ့ကြောင်းသိရပါတော့တယ် …. ပြီးပါပြီ။

ခယ်မအဆိုးလေး

”အ့ ကိုမင်း လုပ်တော့ကွာ တုံမနေတက်တော့ဘူး” ”အိတုံ ခံချင်နေပြီလား” ”အင်း” ”မကြားရဘူး ပြန်ပြော” ”ခံချင်နေပြီကိုမင်းရယ် ဟင့် အဟင့်” ”အဲ့ဒါဆို ကို့ကို စုပ်ပေးပါဦး” အိတုံလဲ လှဲနေရာမှအသာထကာ သူ့လီးကို ကိုင်ကာ ပါးစပ်ထဲအသာထည့်လိုက်ရင်း စုပ်ပေးနေသည်။နွေးထွေးတဲ့ အာငွေ့ စုပ်ချက်တွေကြောင့် သူ့လီးက သန်မာသထက်သန်မာလာသည်။သူလဲ အိတုံပါးစပ်ထဲမှ လီးကို အသာထုတ်ကာ အိတုံကို ပက်လက်လှဲလိုက်ကာပေါင်နှစ်ဖက်ကို မြှောက်ကာ အဖုတ်ဝတွင် လီးကိုတေ့လိုက်ရာ ”ကိုမင်း ဖြေးဖြေးနော်။ကိုမင်း ဟာကြီးက အကြီးကြီး တုံ့ဟာလေး ကွဲသွားလိမ့်မယ်”စိုးရိမ်စွာသတိပေးလေသည်။ဟုတ်တော့လဲ ဟုတ်သည်။သူ့လီးက ဆေးမထိုး ဆေးမစားပဲ တော်တော်ကြီးသည်။သူလူပျိုပေါက်ဘဝနှင့် လူပျိုဘဝက သူငယ်ချင်းများနှင့် လီးကြီးအောင် လေစုပ်ခွက်နှင့်ဆွဲဖူးသည်။အလုပ်ဝင်တော့ နေရာစုံလျောက်သွားရသဖြင့် လူစုံနှင့်တွေ့ကာ ဆေးနည်းကောင်းများကိုတွေ့ပြီး။

သဘာဝဆေးကောင်းများနှင့်ကြီးလာရသည်လို့ပြောလို့ရမည်။သူနဲ့လုပ်ဖူးသည့်မိန်းကလေးတိုင်း သူ့ကို စွဲလန်းသွားတက်တာများသည်။ဒါကိုတော့ လူပျိုဘဝမှာဂုဏ်ယူမိပေမယ့် အိမ်ထောင်ကျသည့်နောက်ပိုင်း မိန်းကလေးတွေနှင့်ကင်းအောင်ရှောင်သည်။အိမ်ထောင်ရေးအထိခိုက်မခံနိုင်သောကြောင့်ကာ် မိန်းမအပေါ်သစ္စာစောင့်သိတာလဲပါမည်။သူလူပျိုဘဝက လီးတွင်ဂေါ်လီထည့်ဖူးသည်။ဖားကန့်ဘက်တွင် တာဝန်ကျတုန်းက သူနဲ့အရမ်းခင်သည့် လူတစ်ယောက်က သူ့ကိုထည့်ပေးတာပင်။

ထည့်ပေးသည့်လူက ဆရာကျသည်ပြောရမလားပင်။ဂေါ်လီကိုအရှင်ထည့်ပေးထားသည်။ မလိုချင်သည့်အခါ ဖြုတ်ထားလို့ရသည်ပင်။သူတခါမှမတွေ့ဖူးလို့အတော်ပင်အံ့သြမိသည်။ကျောက်ကလေးတွေကို သေချာသွေးပြီး သူ့ကို ငါးလုံးထည့်ပေးသည်။အန္တရာယ်မဖြစ်စေရပါလို့လဲ အာမခံလို့သူထည့်ခြင်းဖြစ်သည်။တကယ်လဲ ဘာမှမဖြစ်ပေ။သူ ဖြုတ်ချင်သည့်အခါ ဖြုတ်ထားပြီး သူထည့်ချင်သည့်အခါ ထည့်ထားလို့ရတာမို့အတော်သဘောကျသည်။

အိမ်ထောင်ကျသည့်အခါမှာတော့ သူလုံးဝမထည့်တော့ပဲ ဖြုတ်သိမ်းထားလိုပ်သည်။ ခုလဲအိတုံခမျာ သူ့လီးကို လန့်နေသည်။သူလဲ အဖုတ်ဝကနေ ဖြည်းဖြည်းချင်းအထဲကို ထည့်လိုက်ရာ အဖုတ်က တင်းခနဲ့ဖြစ်သွားပြီး ”အာ့ အ့ ရှီး ဖြေးဖြေးကိုမင်း နာတယ်” ”ညှစ်မထားနဲ့ လျှော့ထားလေ” သူလဲ အစေ့ကို အသာကလိလိုက်ရင်း နို့ကိုကုန်းစို့လိုက်သည်။အဖုတ်က ညှစ်ထားရာမှ ပြန်လျှော့သွားတော့ သူတခါထည့်လိုက်ပြန်သည်။အစေ့ကိုကလိလိုက်ထည့်လိုက်နှင့်စိတ်ရှည်စွာ ထည့်လိုက်ရင်း လီးက တချောင်းလုံး အဖုတ်ထဲသို့ ဝင်သွားသည်။အိတုံရဲ့အဖုတ်က အပျိုလဲ ဖြစ်ပြန် ရည်းစားနဲ့ သိပ်မတွေ့ရတာလဲပါ ဝေးနေတာလဲ ပါတာမို့ ကြပ်နေသည်။သူ့လီးတချောင်းလုံးကို ညှစ်ထားတာမို့ ကောင်းလှသည်။အိတုံရဲ့ မျက်နှာတစ်ခုလုံး နီရဲကာမျက်ရည်တောင်ဝဲနေပေမယ့် အရသာတော့ ရှိနေသည်ထင်သည်။မျက်လုံးတွေက မှိန်းကာ အံကြိတ်ထားသည်။ ”အိတုံ ရလား ထုတ်လိုက်ရမလား” ”ရတယ်ကိုမင်း။မထုတ်နဲ့တုံခံနိုင်တယ်”။

အံ့သြဖို့တော့ကောင်းသည်။ိမိန်းကလေးတွေများ အရသာရှိရင် နာလဲ ကြိတ်မှိတိကာခံသည့်အမျိုးလားမသိ။ သူလဲ လီးကိုအသာပြန်ထုတ်လိုက်ရင်း တစ်ဝက်လောက်ရောက်တော့ အသာထည့်လိုက်ပြန်သည်။ဖြည်းဖြည်းချင်းဆောင့်နေရင်းနဲ့ အချက်သုံးဆယ်လောပ်တွင် အဖုတ်ထဲမှ အရည်များထွက်လာပြန်သည်။သွင်းထုတ်က ပိုချောမွေ့လာတာမို့ အိတုံလဲ ခံနိုင်လာသည်ထင်သည်။ဆောင့်ခိုင်းရာ သူလဲ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို လက်တံတောက်ခွက်ထဲထည့်ကာ ကိုယ်ကိုငိုက်လိုက်ရင်း ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်လိုက်သည်။

အိတုံရဲ့ပါးစပ်မှ တအ့အ့ တအိအိနှင့်ဖင်ကို အလိုက်သင့်အောက်ကနေ ခံပေးနေသည်။သူလဲ အိတုံခံနိုင်လာပြီမို့ မညှာတော့ပဲ ဆက်တိုက်ကို ဆောင့်လိုက်သည်။ဆောင့်နေရင်းနဲ့ အိတုံမှာတချီပြီးသွားရသည်။သူ့ကိုအတင်းကုပ်ဖက်ကာထားသည်။သူလဲဆောင့်တာကိုရပ်ထားရင်း နို့တွေကိုညှစ်လိုက် နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းလိုက်လုပ်ပေးလိုက်သည်။အတန်ကြာတော့ အိတုံကို ကုန်းခိုင်းလိုက်သည်။

ပိပိထဲမှလီးကိုထုတိလိုက်ရာ အရည်များက စီးကျလာတာမို့ အိတုံလဲ အတွင်းခံကို ယူကာသုတ်လိုက်ရင်း လေးဖက်ကုန်းပေးလိုက်သည်။သူလဲ လိုချင်သည့်ပုံကို ပြင်လိုက်ရင်းတင်ပါးတွေကို ညှစ်လိုက်သည်။ဖင်နှစ်ခြမ်းကိုဖြဲလိုက်ရာ စအိုညိုတိုတိုလေးကိုမြင်တော့ သူ စိတ်ထဲ တမျိုးဖြစ်သွားသည်။သူဖင်လုပ်ရတာကို ကြိုက်သည်။သူလုပ်ဖူးခဲ့တဲ့မိန်းကလေးတိုင်းကို ဖင်ချတက်သည်။ခုလဲ သူအိတုံကိုတနေ့ဖင်ကိုလုပ်မည်ဟုတေးထားရင်း လီးကို ပိပိဝတွင်အသာတေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်လိုက်သည်။

အိတုံခေါင်းကြီးမော့သွားရင်း တကျွတ်ကျွတ်နှင့်ဖြစ်နေသည်။သူလဲ ဖြည်းဖြည်းခြင်း ခါးကို ကိုင်ကာဆောင့်နေသည်။ဆောင့်နေရင်နှင့် စအိုပေါ်သို့ တံတွေးထွေးချလိုက်ရင်း ဖင်ဝကိုလက်မနဲ့ကုတ်လိုက်ခြစ်လိုက်ကလိနေသည်။စအိုဝက ရှုံ့လိုက် ပွင့်လိုက်နှင့်ဖြစ်နေသည်။ ”ဟင့် ကိုမင်း ဘာလို့ ဖင်ကို ကလိနေတာလဲ ယားတယ်” သူလဲဘာမှမပြောပဲ ဖင်ဝကို လက်မနဲ့ထောက်ကာ အသာဖိထည့်လိုက်သည်။

လက်မကအသာဖင်ထဲသို့ဝင်သွားတော့ အိတုံ ပါးစပ်မှ နာတယ်ဟုပြောပေမယ့် တအားတော့မငြင်းပေ။သူလဲ လက်မကို ဖြည်းဖြည်းချင်းထုတ်လိုက်ထည့်လိုက်လုပ်ရင်း အဖုတ်ထဲမှလီးကို ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်လိုက်သည်။အိတုံလဲ အင့်ခနဲ့ အင့်ခနဲ ညည်းရင်း ဖင်ကိုနောက်သို့ အတင်းပစ်ထားသည်။ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်စေချင်သည့်သဘောမို့ သူလဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ဆောင့်ချက်ပေါင်းကြာလာတာနှင့်အမျှ အိတုံလဲ နောက်တကြိမ်ပြီးချင်လာသလို သူလဲ ပြီးချင်လာတာမို့ ခါးကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့ ခပ်တင်းတင်းညှစ်ကိုင်ကာ အားရပါးရဆောင့်ချလိုက်သည်။ ”အား ကိုမင်း ကောင်းတယ် ဆောင့်ဆောင့် တုံ ပြီးချင်လာပြန်ပြီ။ဆောင့်ဆောင့် ဟင့် အင့် အင့် ” သူလဲ ဆောက့်ရင်းနဲ့ အဖုတိထဲမှ လီးက တောင့်တက်းလာပြီး သုတ်ကည်တွေက အဖုတ်ထဲသို့ပန်းထည့်လိုက်သလို အိတုံလဲ ပြီးသွားရသည်။နှစ်ယောက်သား ပြိုင်တူပြီးသွားသည်မို့ အရမ်းကိုကောင်းတဲ့ ခံစားမှုကို ရလိုက်သည်။

အိတုံပါးစပ်မှလဲ တရစပ်ညည်းနေသည်။နှစ်ယောက်သား ထပ်ရက်သားနှင့်ကုတင်ပေါ်သို့ လဲကျသွားကာ မှိန်းနေလိုက်သည်။အတန်ကြာတော့မှ အိတုံက သူ့ကို ဖယ်ခိုင်းလိုက်သည်။ သူလဲ အိတုံအကော်မှ အသာထကာလီးကိုဆွဲထုတိလိုက်သည်။အိတုံလဲ အဖုတ်ကိုအသာပိတ်ကာအတွင်းခံယူရင်း ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားသည်။သူလဲ စားပွဲပေါ်မှ တစ်ရှူးကိုယူကာ လီးကိုသုတ်လိုက်ပြီးအမှိုက်ပုံးထဲထည့်လိုက်သည်။အတန်ကြာတော့ အိတုံလဲ ရေချိုးခန်းထဲမှ တဘတ်ကိုပတ်ကာကုတင်ပေါ်သို့ တက်လာပြီးသူ့ကို ဖက်ထားလိုက်သည်။

သူလဲ အိတုံကို ကိုလုပ်တာကောင်းလားမေးရာ ရှက်ဝဲဝဲနှင့်ခေါင်းကိုငြိမ့်ပြလေသည်။သူလဲ အိတုံကို သူ့ဘဲနဲ့အကြောင်းမေးတော့ ပြောပြသည်။နှစ်ယောက်သားစကားပြောရင်းနဲ့ အိပ်ချင်လာတာမို့အိပ်ပျော်သွားကြသည်။ အိပ်ရာမှနိုးတော့ ဆယ့်နှစ်နာရီကျော်ပြီ။ရေချိုးအဝတ်အစားလဲကာ နေ့လည်စာ စားပြီး အိတုံကို တောင်ကြီးတက္ကသိုလ်မှ ဘူမိဗေဒ ဌာနသို့လိုက်ပို့ကာ။

ဆရာတွေနှင့်သွားတွေ့သည် စာတမ်းပြုစုဖို့အတွက် အကူအညီတောင်းရသည်။သူလဲအိတုံကို ညနေမှလာခေါ်မယ်ပြောပြီး သူ့ဆိုဒ်ထဲရှိရာသို့ပြန်သွားကာ သတင်းပို့စရာရှိတာပို့ လုပ်စရာရှိတာတွေလုပ်ကာ ညနေလေးနာရီထိုးတော့ ကားယူကာ ကျောင်းသို့ သွားပြီးအိတုံကိုသွားခေါ်ရသည်။ဆရာမတွေရဲ့အကူအညီနှင့်အိတုံအတွက် နေစရာအဆောင်ကို ငှါးရသည်။သန်ဘက်ခါမှပြောင်းတော့မည်ဟုပြောပြီး နှုတ်ဆက်ကာ ဟိုတယ်သို့ပြန်လာကြသည်။ဟိုတယ်ရောက်တော့ ကဲကြပြန်သည်။

နှစ်ယောက်သား ခုမှညားသည့်လင်မယားလိုပင်။အိတုံရဲ့ ကိုယ်ကြပ်အင်္ကျီအဝါကိုချွတ်ကာ ဘရာအဖြုကိုပါတခါတည်းချွတ်ရင်း နို့တွေကိုစို့လိုက်သည်။ နို့တွေကိုတလုံးပြီးတလုံးအားရအောင်စို့ပြီး စကပ်အနီကိုချွတ်လိုက်ရာ ပင်တီအသားရောင်လေးသာကျန်တော့သည်။ပင်တီဂွဆုံတွင် အရည်များဖြင့်ကွက်နေသည်။သူလဲ ပင်တီပေါ်ကနေ အဖုတ်ကိုအသာပွတ်လိုက်ရင်း သူ့အဝတ်တွေကိုချွတ်လိုက်သည်။

ပြီးတော့ အိတုံပါးစပ်ထဲသို့ လီးကိုထည့်ပေးလိုက်ရာ အိတုံကလဲ အလိုက်သိစွာ လွေပေးသည်။သူလဲ ပင်တီကိုအသာလိပ်ကာချွတ်လိုက်ရင်းအဖုတ်မွှေးတွေကို ဆွလိုက် အစေ့ကို ကလိလိုက်လုပ်နေသည်။အတော်ကြာတော့သူလဲ ပါးစပ်ထဲမှလီးကိုထုတ်ကာ ပက်လက်လှန်ချလိုက်ပြီး အိတုံကို အပေါ်ကနေခိုင်းလိုက်သည်။အိတုံလဲ သူ့အပေါ်ကနေခွကာ လီးကိုလက်နဲ့ကိုင်ပြီး အဖုတ်ဝတွင်တေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုင်ချလိုက်သည်။လီးက အဖုတ်ထဲသို့ တရစ်ချင်းဝင်သွားသည်။

အိတုံမှာ အဆုံးထိမထည့်ရဲပဲ တစ်ဝက်လောက်တွင်ပြန်ကြွလိုက် ပြန်ထိုင်လိုက်လုပ်နေသည်။အချက်နှစ်ဆယ်လောက်တွင် အဝင်ချောလာပြီး အရည်တွေရွှဲလာတာမို့ အံကိုကြိတ်ကာ အဆုံးထိထိုင်ချလိုက်သည်။ ”အာ့ ကျွတ်ကျွတ်” မျက်နှာမှာရှုံမဲ့သွားရင်း သူ့ရင်ဘတ်ကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားရင်း ငြိမ်နေသည်။သူလဲ နို့တွေကို လက်နဲ့အသာအုပ်ကာ နယ်ပေးလိုက်သည်။ခဏကြာတော့ သူမလဲ ဖြည်းဖြည်းဆောင့်လိုက်သည်။

တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ခံနိုင်လာသည်မို့ ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်လိုက်သည်။သူလဲ အောက်ကနေ နို့တွေကိုဆိတ်လိုက် စို့လိုက် ညှစ်လိုက် လုပ်ပေးရင်းကော့ကောပေးလိုက်ရာ သားအိမ်နှင့်သွားသွားထောက်မိသည်ထင်သည်။မျက်နှာရှုံ့မဲ့သွားသည်။ ”အင့် အင့် ကောင်းတယ် ကိုမင်းရယ် ဟင့်ဟင့်” ”ကြိုက်လား အိတုံ ကို့နဲ့ လိုးရတာတာကောင်းလား” ”အင်းကောင်းတယ် ကြိုက်တယ် ကိုမင်းနဲ့ လုပ်ရတာအရမ်းကောင်းတယ် ဟင့် ဟင့် ” တဖြည်းဖြည်းနှင့်ကောင်းလာပြီမို့ အားနဲ့အင်နဲ့ကိုဆောင့်နေလေသည်။ဆောင့်ချက်တွေကြာလာသည်နှင့်အမျှ အိတုံပြီးတော့မည်မို့သူလဲ ပက်လက်အနေအထားမှ အသာထာကာ အိတုံနို့ကိုစို့ရင်း တင်ပါးတွေကိုဖြစ်ညှစ်လိုက်သည်။စအိုဝကို လက်ညှိုးနဲ့ ကလိရင်းအသာဖိထည့်လိုက်သည်။လက်ညှိုးကိုတောင့်ထားတာမို့ အပေါ်ကဆောင့်ချလိုက်ရညလက်တစ်ဆစ်ခန့်ဝင်သွားသည်။ ”အာ့ ကိုမင်း ဘာလုပ်တာလဲ နာတယ်ကွာ ” အရမ်းကြီးလဲ မငြင်းဆန်တာမို့ သူလဲ သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်နေလိုက်သည်။

အိတုံလဲ အပေါ်ကနေ ဆောင့်ချက်တွေက နဖြည်းဖြည်းစိတ်လာသည်။ပါးစပ်ကလဲ တအင်းအင်းနဲ့ မြည်ရင်းအားနဲ့ကိုဆောင့်နေသည်။သူလဲ နို့ကို အားနဲ့စို့ရင်း စအိုထဲကလက်ညှိုးတချောင်းလုံးဝင်နေသည်ကို ထုတ်လိုက်ထည့်လိုက်ခပ်သွက်သွက်လုပ်နေသည်။အိတုံလဲ အဖုတ်ထဲက လီးကို တရစပ်ညှစ်လာရင်း စအိုထဲကလက်ကိုလဲ ညှစ်လာသည်။ ”အာ့ ပြီးပြီး ကိုမင်း တုံတုံ ပြီးပြီဟား ရှီး ကောင်းလိုက်တာကွာ ဟား”အားရပါးရဆောင့်ရင်းနဲ့ သူ့အပေါ်ကို အရုပ်ကြိုးပြတ်ပြိုကျလာသည်။

မာရသွန်အပြေးသမားတယောက်လိုပင် မောဟိုက်ကာနေပြီးပါးစပ်မှလဲ ညည်းနေသည်။လက်တွေက သူ့ကို တင်းကြပ်စွာဖက်ထားသည်။သူလဲ အိတုံကျောပြင်ကို အသာပွတ်သပ်ပေးပြီး နှစ်သိမ့်လိုက်သည်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အမောပြောလောက်ခါမှ ”အိတုံ ကိုမင်း မပြီးသေးဘူး” ”ဟင် တကယ်လား ဟင့် သူက အားကိုကြီးလွန်းပါတယ် တကယ်တည်း” ”ကိုမင်းကို ကုန်းပေး” အိတုံလဲ သူခိုင်းသည့်အတိုင်း သူ့အပေါ်ကနေအသာထလိုက်တော့။ အဖုတ်ထဲမှလီးက ကျွတ်သွားပြီး အရည်တွေက အောက်သို့ကျလာသည်။

သူမလဲ ထမိန်တထည်ကိုယူကာ သုတ်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်တွင်အသာကုန်းပေးလိုက်သည်။သူ့ဘဲနှင့် လုပ်နေကြမို့ထင်သည် အချိုးတကျရှိသည်။သူသိပ်ပြင်ပေးစရာမလို။သူလဲ ကုတင်ပေါ်မှာ သူ့ကိုဖင်ပေးပြီးကုန်းနေတဲ့ ခယ်မကို မြင်လိုက်ရတော့ စိတ်ထဲ တွင်တမျိုးဖြစ်သွားကာ အိတုံ ဖင်ကို ဖြန်းခနဲ့ ရိုက်လိုက်သည်။ ”အ့ ဘာလုပ်တာလဲ ကိုမင်းနာတယ်” သူလဲ ဘာမှမပြော။ခပ်ဆက်ဆက်ရိုက်လိုက်ပြန်သည်။

လေးငါးချက် ဆက်တိုက်ရိုက်လိုက်တော့ ဖြူဝင်းသောတင်ပါးနှစ်ဖက်က လက်းငါးချောင်းရာကြီးနီရဲနေသည်။မျက်ရည်တွေလဲ ဝဲကာ ငိုမဲ့မဲ့ဖြစ်နေသည်။ ”နာလို့လား” ”နာတာပေါ့ကိုမင်းကလဲ အရမ်းရိုက်တာပဲ သူ့အသားမဟုတ်တိုင်း” ”အိတုံဖင်လေးက လှလို့ရိုက်မိတာ။ဖင်ပေါက်လေးကလဲ ချစ်စရာလေး လုပ်ချင်စရာကွာ” ”အာ ကိုမင်းနော် မညစ်ပတ်နဲ့ ဖင်တော့မလုပ်နဲ့တော့ တခါမှမခံဘူးဘူး” သူလဲ ဖင်ကိုရိုက်ရင်း ”မလုပ်ပါဘူး နောက်မှ”။

ပြောရင်းသူအိတုံနောက်ဖက်တွင် အသာဝင်လိုက်ရငး် ဖင်ကို ဖြဲကာ စအိုကိုတံတွေးထွေးလိုက်ရင်း လီးကိုအဖုတ်ဝကိုတေ့ကာ ခပ်ဖြည်းဖြည်းချင်းသွင်းလိုက်သည်။ ”ဟ့ အာ့ အာ့ ကိုမင်းရယ် ” သူလဲ ဖင်ကို ဖျန်းခနဲ ရိုက်လိုက်ရင်းမေးလိုက်ရာ အိတုံက ”မနာပါဘူး တမျိုးဖြစ်သွားလို့ ဖင်ကိုအရမ်းရိုက်တာပဲကွာ။ဖင်က ပုတ်တော့မယ် ဟင့်” သူလဲ လိးကိုအဆုံးထိထည့်လိုက်ပြီး တစ်ဝက်ခန့်ပြန်ထုတ်ကာခပ်သွက်သွက်ဆောင့်ထည့်လိုက်ပြန်သည်။

အိတုံကတခါအော်တိုင်း သူဖင်ကိုတစ်ချက်ရိုက်ကာ မေးသည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အိတုံလဲ ဖင်ရိုက်ခံရတာကို နှစ်ခြိုက်လာသည်ထင်သည်။နာသည်ဟုမပြောတော့ပဲ ရမက်သံကပါလာသည်။သူလိုချင်သည်ကလဲ ဒါပင်။သူ တခါတလေကျရင် အဲလိုခပ်ကြမ်းကြမ်းဆက်ဆံချင်သည်။သူ့မိန်းမကျတော့မရပေ။သူလဲ သူ့မိန်းမကျ မလုပ်ချင် မလုပ်ရက်တာလဲပါသည်။ကိုယ်ချစ်လို့ယူထားတာကိုး။ခယ်မကျတော့ သူစိတ်ထဲက ရှိတဲ့အတိုင်းကို လုပ်လိုက်သည်။

ခယ်မဆိုတဲ့အသိကလဲပါနေသည်။သူအိတုံ ဖင်ကိုရိုက်လိုက်ဆောင့်လိုက် စအိုကို ကလိလိုက်နဲ့ အိတုံလဲ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကောင်းလာပြန်သည်။ဖင်ရိုက်ခံရတာကိုနှစ်ခြိုက်လာသည်။ခပ်ကြမ်းကြမ်းတစ်ခါရိုက်ခံရတိုင်း စိတ်က ဆစ်ခနဲ့ ဖြစ်ဖြစ်သွားပြီးစွဲလန်းလာသည်။စအိုကလဲ တစ်စို့စို့နဲ့ အရသာတမျိုးပေးလာသည်။ကိုမင်းကလဲ တရစပ်ဆောင့်လိုက် ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်လိုက်ရိုက်လိုက်လုပ်နေလေသူမအတွက် အရသာပေးလေဖြစ်နေသည်။သူဘဲနှင့်တုန်းက အဲ့လိုမခံစားဘူးချေ။

သူ့ရည်းစားလဲ လူငယ်တယောက်ပေမို့ နည်းပေါင်းစုံသူနှင့်လုပ်ဖူးပေမယ့် ကိုမင်းလောက် အရသာမပေးစွမ်းနိုင်။တခုခုလိုနေသလို။ခုကိုမင်းနဲ့ တွေ့မှ သူမလိုအပ်နေတာကိုရလိုက်သလိုပင်။ သူမလဲ မရှက်တော့ပေ။ပါးစပ်ကနေ ခပ်ကြမ်းကြမ်းကိုဆောင့်ခိုင်းလိုက် သည်။ နေမင်းလဲ ပြီးချင်လာပြီမို့ အိတုံကို အထဲမှာပြီးရမလားမေးရာ ခေါင်းညိမ့်တာမို့ သူလဲ ဖင်နှစ်ဖက်ကို ခပ်ဆက်ဆက်လေးငါးချက်ရိုက်ကာ ဖင်ကိုခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ဖြဲလိုက်ရင်း။

နောက်ကနေ ခပ်ကြမ်းကြမ်းကိုဆောင့်ချလိုက်သည်။သူ့ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် အိတုံခမျာ လှိုင်းထန်နေတဲ့ကြားက လှေငယ်လိုပင် လှူးလွန့်နေသည်။သရီးစတပ်ကေ ဆံပင်တွေက ဝဲခါနေရင်းပါးစပ်ကလဲ တအားအားနဲ့အော်နေသည်။ဆောင့်ချက်တွေကြာလာသည်နှင့် အမျှ သူရော အိတုံပါ ပြီးချင်လာသည်။သူလဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်းမနားတမ်းဆောင့်ချလိုက်ရာ အိတုံပြီးသွားသည်။ခပ်ကြမ်းကြမ်းပြီးသွားသည်ထင်သည်။လက်တွေက မွေ့ရာခင်းကိုတင်းနေအောင်ချေမွရင်း ပါးစပ်က အားခနဲ အားခနဲ့အော်နေကာ သူလီးကို ဖြစ်ညှစ်နေသည်။

သူလဲ လီးကိုတဆုံးထုတ်ကာ တဆုံးဆောင့်ထည့်ကိုလေးငါးချက်လုပ်လိုက်ရင်း သုတ်ရည်တွေက အဖုတ်ထဲသို့ အရှိန်ထိုးဝင်သွားကာ ပြီးသွားသည်။နှစ်ယောက်သားဘေးတိုက်လှဲချလိုက်ရင်း အမောဖြေရင်း အိတုံနို့တွေကိုခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားသည်။အိတုံလဲ သူ့ကိုနောက်ပြန်သိုင်းဖက်ရင်း သူ့မျက်နှာကို နမ်းလိုက်သည်။

အတောျလေးကွာတော့ အိတုံက သူ့ကို အသာဖယျကာ အိမျသာထဲ ဝငျသှားသညျ။သူလဲ နောကျကနေ လိုကျဝငျသှားရာ ”ကိုမငျး ဘာလုပျတာလဲ လို့ ဒီမှာသနိ့ရှငျးရေးလုပျမလို့” ”ကိုလဲ လုပျမယျ”ပွောကာ ရပေနျးကိုယူပွီး အိတုံကိုဆေးပေးလိုကျသညျ။ အိတုံလဲ သူ့လီးကိုဆေးပေးသညျ။ဆေးနရေငျ ဟငျ့သူ့ဟာကွီးက အကွီးကွီးဒါကွောငျ့မမ စှဲနတောနမှောပွောရငျးစသညျ။သူလဲ ညညျးရောမကွိုကျဘူးလားမေးရာ မကွိုကျပါဘူးပွောပွီးရီနသေညျ။နှစျယောကျသား ရခြေိုးခနျးထဲမြာ ရအေတူခြိုးလိုကျသညျ။ရခြေိုးပွီး အဝတျလဲကာ အပွငျသို့ထှကျကာ စားသောကျ လညျပတျပွီး ညကိုးနာရီကြောျတော့ ဟိုတယျသျိုပွနျလာကွသညျ။ဟိုတယျရောကျတော့ နှစျယောကျသား လိုးကွပွနျသညျ။အပေးအယူမြှသညျမို့ လုပျရတာကောငျးသညျ။လုပျပွီးတော့ နှစျယောကျသား အိပျပြောျသှားကွသညျ။

မနက်အိပ်ရာကနိုးတော့ လင်းဆွဲလေးပြောကာ လုပ်ကြပြန်သည်။ပြီးတော့ ရေချိုးအဝတ်လဲကာ အိတုံကိုကျောင်းလိုက်ပို့ပြီးသူလဲအလုပ်ထဲ ပြန်သွားလိုက်သည်။ညနေကျ အိတုံကိုခေါ်ကာ ဟိုတယ်သို့ပြန်လာ လုပ်ကြသည်။နောက်ရက်မနက်တော့ အိတုံအဝတ်အစားအိတ်တွေယုကာ အဆောင်သို့လိုက်ပို့ပေးပြီး သူလဲ အလုပ်ထဲသို့ ပြန်လာလိုက်သည်။ညဖက်တွင်နှစ်ယောက်သား လိုင်းပေါ်မှာ စကားပြောဖြစ်သည်။သူလဲ မိန်းမနဲ့ သမီးဆီ ဖုန်းဆက်လိုက် အိတုံနဲ့ ချက်လိုက်လုပ်နေရသည်။အလုပ်ကိုလဲ မလစ်ဟင်းရအောင်ဂရုစိုက်ရသည်။တစ်ပတ်ကို နှစ်ခါတော့ အိတုံနဲ့ လုပ်ဖြစ်ကြသည်။လုပ်သည့်အခါတိုင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆက်ဆံသည်။အိတုံကလဲ နောက်ပိုင်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောဆိုတက်လာသည်။ခပ်ကြမ်းကြမ်းလုပ်ရတာကိုသဘောကျကြောင်းပြောတာမို့ သူ့အတွက်အကြိုက်ပင်……ပြီးပါပြီ။

ပြင်းပြသောသူမ

ကျွန်မနာမည် လဲ့လဲ့ပါ။ ကျွန်မအမေက ဒေါ်အေးအေးအောင်တဲ့။ မိဘနှစ်ပါး သဘောထားမတိုက်ဆိုင်လို့ ကွာရှင်းပြီးနောက်ပိုင်း ကျွန်မတို့ ဆင်းဆင်းရဲရဲနေခဲ့ရပါတယ်။ တနေကုန် ထမင်းငတ်ခဲ့တာတွေ ကျောင်းသွားရင် မုန့်ဖိုးမပါတာတွေ ကျောင်းစိမ်းအင်္ကျီအနွမ်းလေးတွေပဲ ဝတ်ခဲ့ရတာတွေ အခုထိ မှတ်မိနေဆဲပါ။ ဒါပေမဲ့ ဒါတွေဟာ အမေနဲ့ ဦးစိုးမိုး မတွေ့ခင်အထိပါပဲ။

လုပ်ငန်းရှင်တစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ ဦးစိုးမိုးက အရင် ကျွန်မတို့ မက်ခဲ့ဖူးတဲ့ အိပ်မက်တွေကို အမှန်တကယ်ဖြစ်လာအောင် လုပ်ပေးခဲ့ပါတယ်။ အမေနဲ့ သူ ချစ်ကြိုက်ပြီး တစ်နှစ်အကြာလောက်မှာတော့ လက်ထပ်ခဲ့ပါတယ်။ အမေ့ထက် အသက် နှစ်ဆယ့်နှစ်နှစ်လောက်ကြီးတဲ့ ဦးစိုးမိုးဟာ အမေ့ အဖေအရွယ် ဒါမှမဟုတ် ကျွန်မအဖိုးအရွယ် ဖြစ်ဖို့ လုံလောက်နေပါပြီ။ အမေကတော့ လှပနုပျိုနေဆဲဖြစ်ပြီး ပုရိသတွေကို ဆွဲဆောင်နေဆဲပါ။

အဖေအရွယ် ခပ်ဝဝ လူကြီးကို ချစ်ဖို့ထက် အမေ့ကို သူ့ပိုင်ဆိုင်မှုတွေကပဲ နှစ်သက်စေခဲ့မှာပါ။ အမေနဲ့ လက်ထပ်တဲ့ အချိန် အမေ အသက် သုံးဆယ့်ရှစ် ဦးစိုးမိုးက ခြောက်ဆယ် ရှိနေခဲ့ပါပြီ။အမေနဲ့ ပထွေးစတွေ့တဲ့အချိန်မှာ ကျွန်မအသက် ဆယ့်ရှစ်နှစ်ရှိပါပြီ။ လက်ထပ်တော့ ဆယ့်ကိုးနှစ်ပေါ့။ လိင်ကိစ္စအတွေ့အကြုံရယ်လို့လည်း မရှိသေးပါဘူး။

မွေးသဖခင်ကိုလဲ သေချာမမြင်ဘူးလိုက်တော့ ဦးစိုးမိုးကိုပဲ အဖေအရင်းလို သတ်မှတ်ထားရပါတယ်။ ဦးစိုးမိုးရဲ့ရုပ်က အထွေအထူးပြောစရာမရှိပါဘူး။ အမှန်တကယ်တော့ မနှစ်မြို့စရာပါ။ အရပ်ပုပု ထိပ်ပြောင်ပြောင် ဗိုက်ပူပူနဲ့ပေါ့။ နှုတ်ခမ်းမွေးတွေကလဲ ငွေရောင်သန်းနေပါပြီ။ ဒါပေမဲ့ သူက ကျွန်မအပေါ်ကောင်းရှာပါတယ်။ လိုလေးသေးမရှိ ဖြည့်ဆည်းပေးတယ်။ စိတ်ညစ်တဲ့အခါ ပွေ့ဖက်နှစ်သိမ့်တယ်။

တခုပဲ ဖက်နေရင်း ကျွန်မရင်သားနဲ့ တင်ပါးတွေကို လက်ဆော့တတ်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒါဟာ လိင်ကိစ္စလို့ ကျွန်မမမြင်ပါဘူး။ အဲလိုလုပ်တာကိုလဲ သဘောကျသလိုလိုပါပဲ။ အဲဒီခေတ်က အင်တာနက်ဟာ ကျွန်မတို့မြို့လေးမှာ မတွင်ကျယ်ပါဘူး။ အပြာရုပ်ရှင်စာပေဟာလဲ ယနေ့ခေတ်လို လက်လှမ်းမမီပါဘူး။ လိင်ပညာပေးဆိုတာလည်း ယဉ်ကျေးမှုဓလေ့ထုံးစံတွေအောက်မှာ ရှက်စရာအဖြစ် မြင်နေကြတုန်းပါပဲ။

ကျွန်မ ရည်းစားလည်း မထားဖူးပါဘူး။ ရှက်ကြောက်တတ်တဲ့အပြင် စကားလဲနည်းတဲ့ ကျွန်မဟာ အချိန်တော်တော်များများကို စာဖတ်ရင်းနဲ့ ကုန်ဆုံးစေတာပါ။ ကျေးလက်ဒေသမှာကြီးပြင်းခဲ့တဲ့ ကျွန်မဟာ စည်းကမ်းကြီးတဲ့အမေ ဘာသာတရားရဲ့ ဆုံးမမှုတွေကြောင့် လိင်ကိစ္စဆိုတာ လက်မထပ်ခင် သိရမဲ့အရာမဟုတ်ဘူးလို့ပဲ သတ်မှတ်ထားပါတယ်။

အသက် ဆယ့်ကိုးနှစ် ရှိပေမဲ့ လိင်ဆက်ဆံဖို့ မဆိုထားနဲ့ ရည်းစားတောင် မရှိခဲ့ပါဘူး။ အမေနဲ့ ဦးစိုးမိုး လက်ထပ်ပြီးနဲ့နောက်မှာမှ ကျွန်မရဲ့ ပထမဆုံး ဖိုမဆက်ဆံတဲ့ အတွေ့အကြုံရခဲ့တာပါ။ လက်ထပ်ပြီး ဦးစိုးမိုးအိမ်ကို ကျွန်မတို့သားအမိ ပြောင်းလာခဲ့ပါတယ်။ အမေတို့အခန်းနဲ့ ကျွန်မအခန်းက ကပ်ရပ်ပါ။ နံရံတစ်ဖက်ပဲခြားတဲ့ ကျွန်မအခန်းကနေ သူတို့ဆက်ဆံတာတွေကို ညတိုင်းလိုလိုကြားနေရပါတယ်။

အမေရဲ့ ညည်းညူအော်ဟစ်သံတွေ ပထွေးရဲ့ အားရကျေနပ်လို့ မာန်သွင်းသံတွေ ကုတင်ရဲ့ တကျွီကျွီ မြည်သံတွေဟာ မကြားချင်မှ အဆုံးပါပဲ။ တခါတခါဆို အမေ့ကို ပထွေးက အမဲဖျက်နေသလိုပါပဲ။ ပထွေးဟာ အိပ်ရာပေါ်မှ ကြမ်းတမ်းတဲ့သူတစ်ယောက်ဆိုတာ ညဖက်သူတို့အခန်းထဲက ထွက်လာတဲ့အသံနဲ့တင် ကျွန်မသိခဲ့ပါတယ်။ တခါတခါ ညလုံးပေါက်ကြာတတ်ပါတယ်။

စည်းချက်ညီညီထွက်နေတဲ့ အသားချင်းရိုက်ခတ်သံနဲ့ အတူ အမေ့ရဲ့ ညည်းသံပေါ်လာတတ်ပါတယ်။ တခါတလေလဲ ပစ္စည်းတွေ ပြုတ်ကျကွဲတဲ့အသံလည်း ကြားရတတ်ပါတယ်။ အမေ့ရဲ့ ပထွေးကို ဆက်မလိုးတော့ဖို့ တောင်းပန်သံ၊ လည်ပင်းအစ်နေသလို အသံတွေလဲ ကြားရတယ်။ တခါကဆို ပထွေးက အမေ့ကို အဖေလို့ ခေါ်ခိုင်းတာလည်း ရှိပါတယ်။

ဒါပေမဲ့ ထူးဆန်းတာက အဲဒီအသံတွေဟာ ကျွန်မကို စိတ်လှုပ်ရှားစွဲမက်စေပါတယ်။ ကာမကိစ္စအတွေ့အကြုံမရှိတဲ့ ကျွန်မ အဲဒီအသံတွေနဲ့တင် အတွေ့အကြုံအသစ်ရသွားသလိုပါပဲ။ခုဆို ကျွန်မဟာ အမေနဲ့ ပထွေးဆက်ဆံနေတဲ့အချိန် နံရံနားမှာ ဒူးထောက် ကာမအသံတွေ နားထောင်ရင်း ကျွန်မရဲ့ မိန်းမကိုယ်ကိုလဲ ပွတ်သပ်အာသာဖြေတတ်နေပါပြီ။ တစ်နေ့တော့ ပထွေးဟာ ကျွန်မဘက် လိင်ဆက်ဆံဖို့ဦးတည်လာလိမ့်မယ်လို့ ခန့်မှန်းထားမိပါတယ်။

သူဟာ ကျွန်မကို ဘုရင်မလို မင်းသမီးလို အစစ အရာရာ အလိုလိုက်ပါတယ်။ ကျွန်မကိုရဖို့အတွက် အမေ့ကို လက်ထပ်ခဲ့တာလား စဉ်းစားစရာပါပဲ။ အမေတို့ လက်ထပ်ပြီး ခြောက်လလောက်အကြာမှာတော့ ကျွန်မထင်ထားတာ တကယ်ဖြစ်လာပါတယ်။ တစ်ညတော့ အမေဟာ ကျွန်မအခန်းထဲရောက်လာပါတယ်။ ခရီးသွားစရာပေါ်လာလို့ အိမ်မှာ ကျွန်မနဲ့ ပထေးနှစ်ယောက်တည်း နေခဲ့ရမှာပါ။

အမေက ပထွေးကို မငြိုငြင်စေဖို့ အလိုလိုက်ဖို့ တဖွဖွမှာတယ်။ ဒါမှ ပထွေးက ကျွန်မတို့ သားအမိပေါ်မှာကောင်းမှာလို့ ပြောတယ်။ ကျွန်မ ငယ်သေးပေမဲ့ အမေက ဘဝအဆင်ပြေချမ်းသာဖို့ အပျိုစင်ဘဝကို ပထွေးကို ကြည်ကြည်ဖြူဖြူပေးလိုက်ဖို့ ပြောနေမှန်း ကျွန်မသဘောပေါက်ပါတယ်။ နောက်တည ကျွန်မအခန်းထဲမှာ စာဖတ်နေပါတယ်။ အိမ်နေရင်းမို့ ကျွန်မလဲ ညအိပ်ဂါဝန်ကလွဲလို့ ဘာမှမဝတ်ထားပါဘူး။

အခန်းရှေ့မှာ အရိပ်တခုကို ကျွန်မတွေ့လိုက်တယ်။ ပုပုဖိုင့်ဖိုင့်ကိုယ်လုံးနဲ့မို့ ဒီအရိပ်မှာ ကျွန်မ ပထွေးဦးစိုးမိုးပဲ ဖြစ်မှာပါ။ ခဏအတွင်းမှာပဲ ကျွန်မအခန်းထဲ သူဝင်လာပါတယ်။ သူ့ကိုမြင်လိုက်တော့ ကျွန်မတုန်လှုပ်သွားတယ်။ သူဟာ ဝတ်လစ်စလစ်နဲ့ပါ။ ပထွေးက လေသံချိုချို အကြင်နာအပြည့်နဲ့ ကျွန်မကို မေးတယ်။ ” လဲ့ရေ အချစ်ကလေး မင်းနဲ့ကိုယ် ဒီည ပျော်ကြမယ်ဆို စိတ်ဆိုးမှာလား “ ကျွန်မဟာ ကြောက်ရွံ့ အံသြမှုတွေနဲ့ မင်သက်နေမိပါတယ်။

အဲဒီအချိန်မှာပဲ ပထွေးက ကျွန်မ ကိုယ်ခန္ဓာအနှံ့ကို ပွတ်သပ်နေပါပြီ။ ကျွန်မပေါင်ကြားမှာလည်း စိုစွတ်လာပါပြီ။ ပထွေးဟာ ကျွန်မအဖြေကို မစောင့်ပါဘူး။ ကုတင်ပေါ်တက်လာပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကို ပွတ်သပ် ကျွန်မ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို အသာဆွဲဖြဲလိုက်ပါတယ်။ သူရဲ့ အသက်ရှူသံတွေကလဲ မြန်ပြီး ပြင်းထန်လာပါတယ်။

ပထွေးနူးနပ်နေတာ ခံရင်း ကျွန်မ သူ့ကိုကြည့်လိုက်တယ်။ ရင်ဘတ်မှာလဲ အမွေးအမျှင်တွေ အများကြီးပါပဲ။ ဗိုက်ခေါက်ထူထူအောက်မှာတော့ အမွေးမည်းတွေကြားက သူ့လိင်တံဟာ ထောင်မတ်ထွက်ပေါ်နေပါတယ်။ လိင်တံထိပ်မှာ ထိပ်ဖူးက အရည်တွေနဲ့ ပြောင်လက်နေပါတယ်။ ထိပ်ဖူးကကြီးပြီး အရင်းဖက်မှာ ရှူးသွားပါတယ်။ ” လဲ့ရေ အချစ်ကလေး ဒီလိုလီးမျိုး အရင်က မြင်ဖူးလား” ပထွေးကမေးတယ်။ ပေါင်ကားထားဆိုပြီး ပေါင်ကြားမှ ဝင်ထိုင်တယ်။

ကျွန်မရဲ့ ညအိပ်ဂါဝန်လေးကို ဗိုက်အထိဆွဲလှန်လိုက်တယ်။ မိန်းမကိုယ်က အာသာငမ်းငမ်းကြည့်တယ်။ မိန်းမကိုယ်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကို လက်ညှိုးလက်မနဲ့ ဆွဲဖြဲပြီး အတွင်းကို ကြည့်တယ်။ ပေါင်ကိုကားပြီး မိန်းမကိုယ်ကို ဖြဲကြည့်နေတာခံရတော့ ကျွန်မရှက်တာနဲ့ “လဲ့ရေ အချစ်ကလေး မင်းဟာ ပါကင်လေးပဲ ငါ ကံကောင်းလိုက်တာ”။

ဆိုပြီး ပထွေးက ရေရွတ်လိုက်တယ်။ပြီးတော့ သူ့ခေါင်းကို ကျွန်မပေါင်ကြားထဲ ထိုးအပ်လိုက်တယ်။ မိန်းမကိုယ် နှုတ်ခမ်းသား အစေ့ စအိုဝတွေကို သူ့လျှာကြမ်းကြမ်းနဲ့ လျက်လိုက် ထိုးမွှေလိုက်လုပ်တယ်။ လက်ခလယ်နဲ့ဆွတယ်။ မိန်းမကိုယ်နံရံ အတွင်းသားတွေကို လျှာကို တောင့်ပြီး ထိုးတယ်။ နှုတ်ခမ်းမွေးကြမ်းတွေနဲ့ ပွတ်သပ်တော့ ကျွန်မပေါင်ကြားမှာလည်း အရည်တရွှဲရွှဲပါပဲ။

လောကရဲ့ စည်းစိမ်ကာမအရသာကို ကောင်းကောင်းခံစားနေတာပေါ့။ သတိမထားမိခင်မှာပဲ ကျွန်မဟာ ပထွေးရဲ့ ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး ပေါင်ကြားထဲ အတင်းထိုးအပ်နေမိပါတယ်။ ခံစားမှုအထွဋ်အထိပ်ရောက်သွားတော့ ပထွေးက ထလာပါတယ်။ သူ့လိင်တံထိပ်ဖူးနဲ့ ကျွန်မအစေ့ကို ပွတ်တယ်။ လိင်တံကို မိန်းမကိုယ်မြောင်းတလျှောက် တွန်းတင်တယ်။ အရည်တွေရွှဲနေတဲ့ မိန်းမကိုယ်အဝမှာ လိင်တံထိပ်ဖူးကို တေ့လိုက်တယ်။

ဖြည်းဖြည်းချင်း အထုတ်အသွင်းလုပ်တယ်။ အပျိုမြေးနဲ့ လာထိတော့ ဆက်မထည့်ပဲ ရပ်ပြီး စိမ်ထားတယ်။ “လဲ့ရေ အချစ်ကလေး မင်း ကညာမြှေးကို ငါဖောက်တဲ့အခါ မင်းမျက်နှာလေးကို ကြည့်ချင်တယ်ကွာ”လို့ ပြောရင်း ပထွေးက ကျွန်မကို ရွှန်းရွှန်းစားစားကြည့်နေပါတယ်။ အသက်ပြင်းပြင်းတချက် ရှူသွင်းလိုက်ပြီး သူ့လိင်တံကို ထိုးသွင်းလိုက်ပါတယ်။

အမေရေ နာလိုက်တာ ကျွန်မ အော်ဟစ်မိတယ်။ ဦးရယ် ပြန်ထုတ်ပေးပါတော့ ကျွန်မတောင်းပန်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ပထွေးက မထုတ်ပေးပါဘူး။ လိင်တံကို စိမ်ထားရင်း ကျွန်မရဲ့ နှုတ်ခမ်း ပါး နားရွက်တွေကို စုပ်နမ်းပေးနေပါတယ်။ “လဲ့ရေ အချစ်ကလေး တင်းကျပ်နေတာပဲ အရသာရှိလိုက်တာ မင်းအမေ မရှိတုန်း ငါ့ရဲ့အလိုကို မင်းနဲ့ ဖြေဖျောက်ရမှာပဲ” ကျွန်မ မိန်းမကိုယ်ဟာလဲ လျော့ပြီး အရည်တွေ ပိုထွက်လာပါတယ်။

အဲဒီအချိန်မှ ပထွေးက စဆောင့်ပါတယ်။ ကျွန်မလဲ နာကျင်တာနဲ့ ကာမအရသာနဲ့ရောပြီး ခံစားနေရပါတယ်။ ပါးစပ်ကလည်း အော်ဟစ်ညည်းတွားနေမိတယ်။ ပထွေးက ဆောင့်လိုးနေရင်း ကျွန်မ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို သူ့ပခုံးပေါ်တင်လိုက်တယ်။ ခါးအောက်ကို ခေါင်းအုံးခုလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ တချက်ချင်း ဖြေးဖြေးဆောင့်လိုက် မြန်မြန်ဆောင့်လိုက်လုပ်နေတယ်။

ခြေထောက်နှစ်ဖက်ထောင်ထားရတာ အဆင်မပြေပေမဲ့ ပထွေးလိင်တံက မိန်းမကိုယ်နေရာ အနှံ့ကိုထိနေတော့ သာယာသလိုပါပဲ။ အထုတ်အသွင်းတိုင်းမှာသူ့လိင်တံတုတ်တုတ်ကြီးက ကျွန်မအစေ့ကို ပွတ်နေသလို သူ့ဥတွေကလဲ တင်ပါးကို တဖျတ်ဖျတ်လာရိုက်နေပါတယ်။ ကျွန်မရဲ့အရည်တွေကလဲ ဖင်ကြားစအိုဝအထိ စီးကျနေပါတော့တယ်။ သူအားရအောင်ဆောင့်ပြီးတော့ သူ့လိင်တံကို ဆွဲထုတ်တယ်။

ကျွန်မမျက်နှာနားလာပြီး လက်နဲ့ လိင်တံကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်တယ်။ “လဲ့ရေ အချစ်ကလေး ပါးစပ်ဟပါဦး” သူ့လိင်တံထိပ်က ဖြူဖြူအရည်တွေ ပန်းထွက်လာတယ်။ အများကြီးပါပဲ။ဟထားတဲ့ ကျွန်မပါးစပ်ထဲ အနည်းငယ်ဝင်သွားတော့ ချောင်းဆိုးချင်သလို သီးသလိုဖြစ်သွားတယ်။ ကျန်တဲ့ဟာတွေက ချွဲပျစ်ပျစ်နဲ့ ပါးနဲ့ မျက်နှာပေါ်နေရာ အနှံ့ပါပဲ။

အရည်ထွက်ပြီးသွားတော့ ပထွေးက “လဲ့ရေ အချစ်ကလေး ငါ့ဟာလေး ပြောင်အောင်စုပ်ပေးပါဦး” ဆိုတော့ ကျွန်မလဲ သူ့လိင်တံကို မစုပ်တတ် စုပ်တတ်နဲ့စုပ်ပေးရပါတယ်။ လိင်တံနည်းနည်းပျော့သွားတော့ ပထွေးက ကင်မရာ သွားယူမယ် ဒီအတိုင်းနေဆိုပြီး အခန်းပြင်ထွက်သွားပါတယ်။

ပြန်လာတော့ သူ့ကင်မရာနဲ့ ကုတင်ဘေးကနေ သူ့အရည်တွေပေနေတဲ့ ကျွန်မမျက်နှာကို ရိုက်ပါတယ်။ ကျွန်မဟာ လှဲရက်သား ဒူးထောင်ပေါင်ကားနေနေရပါတယ်။ သူစိတ်ကြိုက်လိုးဆော်ခဲ့တဲ့ ကျွန်မ မိန်းမကိုယ်ကိုလည်း သေချာရိုက်တယ်။ ပုံတွေထဲမှာ ကျွန်မဟာ ရမက်ပြင်းပြတဲ့ ကောင်မလေးတစ်ယောက်ပါပဲ။

နင့်အမေကို နင်ဘယ်လောက်ထန်လဲ ပြရမယ်။ “လဲ့ရေ အချစ်ကလေး ဒီနောက်ပိုင်း နင်ဟာ ငါ့ရဲ့ အလိုးပုံမှန်ခံရမယ်နော်” ပထွေးက ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျွန်မကို နမ်းပြီး ထွက်သွားပါတယ်။ သူပြောတာ မှန်ပါတယ်။ အဲဒီနောက်ပိုင်း ကျွန်မဟာ ရမက်ကြီးတဲ့ မိန်းကလေးတစ်ယောက် ဖြစ်လာပါတော့တယ်…..ပြီးပါပြီ။

ဦးဆုံးဖောက်တဲ့သူ

ကျွန်မနာမည်ကနာမည်က မေဣန္ဒြေအောင် .. ကျွန်မက တစ်ဦးတည်းသေးသမီးဆိုတော့အိမ်ကလဲအရမ်းချစ်ကြတာလေ ..ငယ်ငယ်တည်းကပတ်ဝန်းကျင်အနီးအနားမှာ ကစားဖော်ကစားဖက်က ယောက်ျားလေးတွေချည်းပဲဆိုတော့ ကျွန်မလဲသူတို့နဲ့ပေါင်းပီး ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်လိုပုံစံဖြစ်နေတာ ကျားကျားယားယားပေါ့…အိမ်ကလဲတစ်ဦးတည်းသောသမီးလေးဆိုတော့ချစ်လို့ ကျွန်မနေချင်သလိုပဲနေခိုင်းခဲ့ကြတာ …သူတို့လဲ ကျွန်မကိုသားတစ်ယောက်လိုပဲသဘောထားကြတာလေ….

ကြှနျမကလဲ ကိုယျ့ကိုကိုလဲ ယောကျြားလေးတစျယောကျလိုပဲ ခံယူထားတာ….ယောကျကလြာပေါ့…မိနျးကလေးကယောကျြားစိတျပေါကျတာ မွတျသေးတယျ …….တခြို့ဆို မွငျ့မွတျတဲ့ယောကြာျးဘဝကိုရတာတောငျ ပုနျးနနေဲ့သူနဲ့ ပှငျ့နတေဲ့သူနဲ့လေ….ထားပါတော့ အခွောကျတှကြှေနျမကိုဆဲနပေါဦးမယျ ချချ……ငယျငယျတညျးကအကငြျ့ပါနတေော့ စကားပွောရငျ ကြှနျတောျ ခငျဗြား ပဲပွောတတျတယျလေ….။

အတန်းဖော်ယောက်ျားလေးတွေနဲ့ ဘောလုံးတွေကန် ရေကူး စုံနေအောင်ကမြင်းတာ….အဲ့လို လွန်အားကြီးလို့လဲ နာမည်အရင်း မေဣန္ဒြေအောင် ကနေပီး အောင်ကြီး အောင်ကြီးလို့ပဲ ခေါ်ကြတော့တယ် ……..ကျွန်မမိဘတွေကလဲ ပိုက်ဆံနဲနဲချမ်းသာတယ် ပီးရင် ကျွန်မကလဲ ကလေးဘသာဝလွန်သာလွန်တာ မဆိုးသွမ်းတဲ့သူဆိုတော့အရပ်ထဲကဝိုင်းချစ်ကြတာပေါ့။ ဒီလိုနဲ့ပဲအချိန်တွေ တဖြည်းဖြည်းကြာလာတာနဲ့အမျှ ကျွန်မလဲအပျိုဖော်စဝင်နေပြီလေ……ကျွန်မနို့လေးတွေ စူလာတယ် ……..

ရာသီလာတာတို့ဘာတို့လဲ စဖွစျလာတယျ……ပီးကြ ကြှနျမစောကျဖုတျမှာ အမှှေးနုလေးတှလေဲ ရေးရေးလေးဖွစျလာပီလေ…….အာ့နှအေကုနျလုံးကိုကြှနျမမုနျးတယျ အဲ့တုနျးကပေါ့…….ကြှနျမကိုယျကြှနျမ ယောကြာျးလေးလို့ပဲခံယူထားတာလေ…..ဒါတှဖွေစျလာတော့ အရမျးကိုစိတျတိုနတော….နို့လေးနှကေလဲတစျနေ့ထကျတစျနေ့ပိုပိုစူလာတော့ အကြီအပှတှဝေတျပမေဲ့ ခြှနျနတောလေ…..မဝတျလို့ကလဲမဖွစျတော့ဘူး ……..အာ့ကွောငျ့ဘောျလီအစား အကြီဆှဲသားအကွပျလေးတှကေို ဝိတျရတယျလေ……။

နဲနဲတော့သက်သာတာပေါ့ ဘာမှအဝတ်တာထက်စာရင်……..ကျွန်မပုံစံကိုပြောရရင် ကျွန်မက ယောက်ကလျာ သာဖြစ်တာ…သူများတွေလို ပြားချပ်ချပ် မဟုတ်ဘူး …….ဖင်အိုးလဲရှိ ရင်လဲရှိတဲ့ အကိတ်တစ်ယောက်ပါပဲ……..ယောက်ျားလေးသယငယ်ချင်းတွေဆို ဖင်ပုတ်ခေါင်းပုတ်နဲ့ သွေးတိုးစမ်းအသားယူနေကြတာ ပေါ့………ကျွန်မလဲထိုးမယ်ကြိတ်မယ်နဲ့ ပြန်ဖြဲထားလို့ ငြိမ်နေကြတာ………ဒီလိုနဲ့ ကျွန်မ၁ဝတန်းနှစ်မှာ ကျွန်မတို့ကျောင်းကို တခြားကျောင်းကကောင်မလေးတစ်ယောက်ပြောင်းလာတယ်လေ….

ကောင်မလေးကအကိတ်ကလေး ……ချစ်စရာလေး…..ကျွန်မကလဲ `ဇ´ရှိပီးသား ……အတန်းထဲက ကောင်မလေးနော်တော်များများနဲ ဇာတ်လမ်းတွေခင်းဖူးပြီးသားပဲကိုး……အဲ့ကောင်မလေးပြောင်းလာတော့ အသစ်မြင်နော့အဟောင်းမေ့ပြီး……အောင်ကြီးဘောပြားတစ်ယောက် ဖွန်ကျောင်ပြီလေ……..ကျွန်မကလဲစာကတော် ပီးရင် မိဘဆရာအသင်းမှာအိမ်ကဖားသားကြီးက ဥက္ကဋ္ဌဆိုတော့မျက်နှာရပြီးသားပဲလေ။

ကျွန်မအဲ့လိုအတန်းထဲကကောင်မလေးတွေကို တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် တွဲတာများတော့ အတန်းထဲက ယောက်ျားလေးတွေက ကျွန်မကို စသလိုနောင်သလိုနဲ့ အောင်ကြီးရာ မင်းလက်ချက်နဲ့တင်အကုန်စုတ်ပြတ်သတ်ကုန်ပါပြီလို့လေ……..အဲ့လိုဆိုကျွန်မလဲကျေနပ်တာပေါ့ ကိုယ့်ကိုကိုလဲ ဂုဏ်တွေယူသလိုပဲ….ဒီလိုနဲ့ပဲ အဲ့အသစ်ကောင်မလေးနဲ့ တွဲဖြစ်သွားတာပေါ့ …..ကျူ ရှင်က ည၈နာရီလောက်မှပြန်ရတာဆိုတော့အမြဲနောက်ကျနေတာလေ…..

အဲ့လိုဆို အဲ့ကောင်မလေးကို ကျွန်မ ကလိုင်းပြီ……လစ်ရင်လစ်သလိုပေါ့…….မလစ်တော့လဲ ကစ်ဆင် လောက်ပဲဆွဲပီး ပြန်ခဲ့ရတာပေါ့…..အဲ့ကောင်မလေးကြ ကျွန်မဘယ်လောက် ကလိုင်းကလိုင်း ကြမသွားဘူး လေ……သူ့ကိုယူတဲ့ယောကျာ့းကနော့ ကံကောင်းတာပဲလို့နောင်တွေးမိတယ်…….ကျွန်မနဲ့တွဲတာက တမင်အပျော်သက်သက်ဆိုတာကျွန်မလဲသိပါတယ် ………ဒီလိုနဲ့သူနုဲကျွန်မ တစ်နေ့ ကျွန်မအိမ်မှာစာကျက်ရင်းနဲ့ ချစ်ရည်လူးကြတာပေါ့။

ချစ်ရည်လူးပေမဲ့လဲသူ့အတွက်ပါပဲ ကျွန်မကဟိုမရောက်ဒီမရောက်ပေါ့……ကျွန်မတို့အိမ်ကတိုက်ခံအိမ်နှစ်ထပ်လေ….အပေါ်ထပ်မှာကျွန်မတစ်ယောက်တည်းပဲနေတာ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပဲ…….အဲ့အခန်းထဲမှာသူ့ကိုကျွန်မ ကောင်းကောင်းကလိုင်းပေးတာပေါ့….ကျွန်မက ညဖက်ဆို အင်တာနက် ကနေ အောကားတွေကြည့် အောစုပ်တွေဖတ်ဆိုတော့ ဘယ်လိုလုပ်ရတယ် ဘယ်လိုကိုင်ရတယ်ဆိုတာသိပ်ကျွမ်းနေတာလေ……..သူ့ကိုကောင်းကောင်းမှုတ်ပေးတယ် နို့တွေစို့ပေးတယ် …….

သူလဲဖီးလ်ကိုအရမ်းဖြစ်နေတာပေါ့။ အဲ့လိုနဲ့ ကျွန်မတို့လုပ်ပီးသွားတဲ့အခါမှာ သူကကျွန်မကိုပြောတယ် …….ကျွန်မတို့မိန်းကလေးချင်းလုပ်နေနာနောင်ဒီလောက်ကောင်းရင်တဲ့ ယောက်ျားလေးအစစ်ရဲ့လီးနဲ့သာဆိုဘယ်လောက်ကောင်းမလဲပေါ့…….ကျွန်မလဲတင်းသွားတာပေါ့ …….အစတည်းကမှ ကျွန်မကကျွန်မကိုယ်ကျွန်မ ယောက်ျားလေး လို့ခံယူထားနာဆိုတော့ သူအဲ့လိုပြောတော့ကိုယ့်ကိုမကြိုက်သလိုဖြစ်ပြီးနေတာပေါ့ …….။

တော်ပီသူ့ကိုလဲဆက်မတွဲနော့ဘူးဆိုပြိး ဖြတ်လိုက်တယ်……ဒီလိုနဲ့ကျွန်မတို့စာမေးပွဲတွေဖြေပီးပီလေ……သူလဲတခြားမြို့ကိုပြောင်းသွားတယ်…..အောင်စာရင်းမထွက်ခင်အထိ အိမ်မှာ ကျွန်မလဲအိပ်လိုက်စားလိုက်နဲ့ အောကားတွေကြည့် ပီး အထီးကျန်နေခဲ့နာပေါ့ …..အောင်စာရင်းထွက်တော့ အောင်တယ်လဲဆိုရော တက္ကသလိုလ် တက်ရပီလေ…….တက္ကသလိုလ်လဲရောက်ရော အပေါင်းအသင်းကပိုဆံ့ပြီး မသိတဲ့သူမရှိမခင်တဲ့သူမရှိသလောက်ဖြစ်သွားရော

ကျောင်းမှာ ဆရာကန်တော့ပွဲဆို ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်လို သရုပ်ဆောင်ကပြတော့ ပိုပြီးသတိထားမိကြတာပေါ့…….အသောက်အစားတွေလဲလုပ်တတ်လာပြီလေကျွန်မဘောပြားတစ်ယောက်………….ဂရမ်း အပြာဆို အပိုင်းပြားတစ်ပြားလောက် ကုန်တယ် ဘီယာ ဆို သုံးလုံးလောက်ကုန်တယ် ……..အဲ့ကြမှ အောင်ကြီးကနေ ကြွက်ကြီးဖြစ်တော့တာ…….အဆောင်မှာနေကြတာဆိုတော့ မိန်းကလေးတွေစုမိရင်။

ယောက်ျားလေးအကြောင်းပဲပြောကြတာလေ…….ပြောကြတာလဲသူတို့ပါ ကျွန်မကတော့ကျွန်မကိုယ်ကျွန်မ ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်လို့ခံယူထားတော့ သူတို့ထဲမှာ တစ်ယောက်ယောက်ကများ ဟိုကောင်လေးက ခန်တြယ်တို့ဘာတို့ဆို ကောင်မရွတယ်ဆိုပိး မရ ရအောင်လိုက်ပီး အဲ့စော်ကို ကလိုင်းတာ………ကျွန်မခန္ဓာကိုယ်ကိုလဲကြည့်ပီး နင်သာမိန်းကလေးလိုဝတ်ပီးအလှပြင်လိုက်ရင် အကိတ်တစ်ယောက်ပဲ ဘဲတွေဝိုင်းနေမှာပဲလို့ပြောကြသေးတယ်လေ။

အဲ့လိုဆိုကျွန်မအရမ်းတင်းပြီး ပြသနာရှာတော့တာပဲ…….နောက်ပိုင်းကြပြောမရလို့ထင်ပါတာ် ကျွန်မကို မိန်းကလေးလိုဝတ်ခိုင်းဖို့လက်လျှော့လိုက်ကြတယ် ……အဲ့မှာလဲ ကျွန်မနဲ့ စခန်းမသွားဖူးတဲ့သူခပ်ရှားရှားရယ်……..အဆောင်က အဆောင်မှူးအပျိုကြီးတောင် ကျွန်မသူ့ကိုကလိုင်းပေးလိုက်တာ …….နောက်ကြတော့ သူ့ပါသူတောင် ခရမ်းသီးနဲ့ နှစ်ပါးသွားနေတတ်ပြီလေ… ကျွန်မကဘောလုံးဝါသနာအရမ်းပါတာလေ ….။

အာ့ကြောင့်လဲ ယောက်ကလျာဖြစ်တာနေမှာ …….အဲ့တုန်းကဆို ဒိုလေးက က မန်ယူမှာပဲရှိသေးတယ်……..idol ကြိးပေါ့…….ကျောင်းမှာအားစကားပြိုင်ပွဲတွေလုပ်တော့ ကျွန်မလဲ ဝင်ကန်တာပေါ့ ကျွန်မတို့မေဂျာရဲ့ ယောက်ျားလေးအသင်းကနေ…….. ဒိလိုနဲ့ ဗိုလ်လုပွဲမှာ ကျွန်မတို့ အီးမေဂျာနဲ့ ပထဝီ နဲ့ ကန်တဲ့ပွဲမှာ ရှုံးပါလေရော……..အရမ်း စိတ်ထိခိုက်တာပေါ့…..လှောင်ကြသေးတယ် ဘောပြားပါလို့ရှုံးတာပေါ့ နော်….

ကြှနျမလဲအရမျးစိတျတှညေစျပီး ….အဲ့ညက ကြှနျမယောကြာျးလေးသူငယျခငြျးသုံးယောကျနဲ့ အရကျသောကျဖို့ထှကျခဲ့ကွတယျ …….ကြှနျမကဆိုငျကယျတစျစီး ကနြျတဲ့သုံးယောကျကဆိုငျကယျ နှစျစီးနဲ့ ပေါ့…….. ကြှနျမတို့ထိုငျတဲ့ဆိုငျလေးက ဆောငျးစကျရိပျခိုတဲ့……..ဒီအောစာအုပျဖတျနတေဲ့သူတှထေဲမှာ ထိုငျဖူးတဲ့သူတှပေါလောကျမလားပဲ…….စိတျညစျညစျနဲ့ကြှနျမလဲအလှောငျကလဲအလှောငျခံရ ရှုံးကလဲရှုံးဆိုတော့ ညစျပီးသောကျတာ ………တောျတောျမြားသှားတယျ …….။

အဆောင်ကလဲ ၁ဝနာရီဆိုပိတ်တာလေ……ပြန်လို့မရတော့ဘူး …….အရင်ကလဲကျွန်မအပြင်တွေသွားလို့နောက်ကျရင် ပြန်မအိပ်တော့ဘူးလေ အဲ့အနားကဟိုတယ်လေးတစ်ခုမှာပဲအိပ်လိုက်တယ်။ အဲ့လိုဆိုနော့ကျွန်မအတွက်သိပ်မထူးဆန်းဘူးလေ…….ကျွန်မသူငယ်ချင်း၃ယောက်ထဲက၂ယောက်က ပြန်မယ်တဲ့ သူတို့အိမ်သူတို့ ..ကျန်တဲ့တစ်ယောက်ကကျွန်မကို ဟိုတယ်လိုက်ပို့ပီးမှပြန်မယ်ပေါ့ …ဒိလိုနဲ့ထွက်လာတာ….ဟိုတယ်နားရောက်ကာနီးမှ ဆိုင်ကယ်ကဆီပြတ်ပါလေရော…….

၁၁နာရီဆိုဆိုင်တွေကလဲပိတ်နေကြပီလေ ….မထူးဘူးဆိုပိးသူလဲ ဒီမှာပဲအိပ်တော့မယ်ပေါ့….အစကတော့တစ်ယောက်တစ်ခန်းအိပ်မလို့ပဲ…….ဟိုလဲရောက်ရော အခန်းကတစ်ခန်းပဲရှိတော့တယ်တဲ့ ဘုရားဖူးဧည့်သည်တွေနဲ့ပြည့်နေလို့တဲ့ ဒါတောင် အဲ့ဟိုတယ်က GM လာရင်တည်းတဲ့အခန်းတဲ့…ကဲ အခုမှတော့မထူးဘူးဆိုပြီး အဲ့မှာပဲအိပ်ကြဖို့လုပ်ပီး အခန်းယူလိုက်တယ် ခန်းထဲရောက်တော့ သူလဲ ကျွန်မအနေအစားကြပ်မှာစိုးလို့ထင်ပါတယ်။

မျက်နှာလွှဲပီးတီဗွီ ဖွင့်ဖို့လုပ်နေတယ်လေ……..အာ့နဲ့ ကျွန်မလဲ သူ့ကိုငါတို့ကသူငယ်ချင်းတွေပဲပေါ့ …….ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးပေါ့ အာ့နဲ့ ရေချိုးဦးမယ်ဆိုပီး ကျွန်မလဲ သူရှေ့မှာတင် ဟိုတယ်ကသဘက်နဲ့ အကျီအဝတ်အစားတွေချွတ်ပီး ရင်လျားပီး ရေချိုးခန်းထဲဝင်ခဲ့တယ် သူကတော့ တီဗွီ ကြည့်နေတယ်……ကျွန်မကနော့ပုံမှန်ပါပဲ …ဘောလုံးကန်တဲ့အခါမျိုးတွေမှာတောင် သူတို့ရှေ့မှာတင် ဘောလုံးဂျာစီတွေလဲဘာတွေလဲ လုပ်ဖူးနေတော့အခုလဲမထူးဆန်းသလိုပါပဲ …

သူကတော့ နှစ်ယောက်တည်းရယ်ဆိုတဲ့အသိကြောင့်လားမသိပါဘူး…….ကျွန်မအဝတ်အစားလဲနေတာမြင်တော့ မျက်နှာကြီးကိုရဲသွားတာပဲ တံတွေးတွေလဲမြိုချနေတာရိပ်မိတယ်။ အာ့နဲ့ကျွန်မလဲရေချိုးပီးတော့ ဟိုတယ်က ညဝတ်အကျီ (သဘက်ကိုခါးစည်းထားတဲ့ဟာ) ကိုလဲပီး ခနထိုင်နေတယ် …….ရေချိုးလိုက်လို့လားမသိဘူး အမူးတောင်နဲနဲပြေသွားတယ်လေ …….သူ့ကိုထပ်သောက့ဦးမလားမေးတော့ မငြင်းဘူး။

တိုက်ဂါးနှစ်လုံးနဲ့ ခေါက်ဆြွကြော်မှာပီးထပ်ကစ်လိုက်တယ် ……..သောက်စားပီးတော့ ၁၂ခွဲလောက်ဖြစ်သွားပီလေ …….အာ့နဲ့အိပ်ချင်နေတာနဲ့ပဲ အိပ်မလို့လုပ်တော့ သူက ကြမ်းပြင်မှာ သဘက်ခင်းပီးအိပ်မလို့လုပ်ရှာတယ် ……ကျွန်မလဲသနားတာပေါ့ အဲ့လိုကျ လာပါလို့ သူငယ်ချင်းတွေပဲလို့ ဒီကုတင်ပေါ်မှာပဲအိပ်ပါလို့ပြောလိုက်တယ် …..အာ့နဲ့မူးစစနဲ့ဆိုတော့ခေါင်းအုံးနဲ့ခေါင်းထိရုံပဲရှိသေးနယ် အိပ်ပျော်သွားတာပေါ့…….အိပ်ပျော်ကာမှပိုမူးသလိုပဲလေ ……..

အိပျပြောျပီးသိပျမကွာလိုကျပါဘူး စိတျထဲမှာ ယောကျြားနဲ့မိနျးမခစြျရညျလူး လိုးပှဲနှှဲမလို့နှူးနှပျနတေဲ့အရသာကို အိပျမကျထဲမှာလိုလိုအပွငျမှာလိုလိုနဲ့ ခံစားနရေတယျလေ …..ကြှနျမကိုပဲယောကြာျးတစျယောကျကလုပျနသေလိုလို ကြှနျမကပဲ မိနျးကလေးခငြျးခငြျးကလိုငျးပေးနသေလိုလိုပဲ…..မူးနတောဆိုတော့ သိပျမသဲကှဲဘူး …….မကြျလုံးကိုမနဲအားယူပီးဖှငျ့လိုကျတော့ ကြှနျမကိုယျပေါျမှာဘာအဝတျအစားမှမရှိတော့ဘူး …….။

ကျွန်မသူငယ်ချင်းက ကျွန်မကိုလိုးဖို့နှူးနှပ်နေတာလေ …..သူ့လက်ကလဲကျွန်မစောက်ဖုတ်ကို နှိုက်နေတယ် လက်ကလဲနို့ကိုနယ်နေတယ် ……ကျွန်မလဲ မိန်းကလေးအချင်းချင်းဆိုရင်ကျွန်မကပဲလုပ်ပေးနေကြဆိုတော့ အခုသူလဲလုပ်ပေးရော ငြင်းလဲမငြင်းချင်တော့ဘူး ယောက်ကလျာမ လီးအစစ်နဲ့အလိုးခံရကာနီးကြမှ နုရွနေရပြီလေ……..ကျွန်မလဲခေသူမဟုတ်ပဲ အလိုးသာမခံဖူးသေးတာ ဘယ်လိုပေးရတယ်ဆိုတာ အောကားတွေထဲမှာသိပြီးသားပဲဆိုတော့ သိပ်ပီးအထုးတလည်မဟုတ်တော့ဘူးလေ။

အဲ့လိုနဲ့သူကျွန်မကို နှူးနှပ်နေရင်းကနေ ကျွန်မစောက်ဖုတ်ကိုသူ့လျှာပြားကြီးနဲ့ အောက်ကနေအပေါ်ကိုယက်တင်လိုက်တာ များ ကျွန်မ ကြ်သီမွှေးညှင်းတွေတောင်ထရတယ်…..ကောင်းလွန်းလို့လေ…….အဲ့လိုနဲ့မိနစ်၂၀လောက် သူကျွန်မစောက်ပတ်ကလေးကို ယက်ပေးနေလိုက်တာ……ကျွန်မလဲကောင်းလွန်းလို့ သူ့ခေါင်းနဲ့ကျွန်မစောက်ပတ်နဲ့ကို အကွာမခံပဲခေါင်းကိုကိုင်ပီးကပ်ထားတာ…..။

မိနစ်၂၀လောက်အတွင်းမှာ ကျွန်မ၃ခါလောက်ပြီးသွားတယ်လေ ……..သူလဲညောင်းနေလောက်ပီဆိုတာကျွန်မနားလည်တာကတစ်ကြောင်း အလိုးကလဲခံချင်လှပြီဖြစ်တာကတစ်ကြောင်းမို့ နှစ်ယောက်သားခနနားနေခဲ့တယ် …..အဲ့အချိန်မှာ ကျွန်မလဲသူ့လီးကိုအရမ်းစုပ်ပေးချင်နေတာ…….အောကားတွေထဲမှာဆို မိန်းမနဲ့ယောက်ျားတစ်ယောက်တလဲမှုတ်ုကတာလေ….အာ့ကြောင့်ကျွန်မလဲသူ့ကိုမှုတ်ပေးချင်နေတာ…….သူကနော့ ကျွန်မကိုအားနာလို့ထင်ပါတယ် ဘာမှအရိပ်အယောင်မပြပဲ…….နေနေတော့ ကျွန်မလဲကိုယ့်သိက္ခာနဲ့ကိုယ်နေနေရနာပေါ့……..ခနားပီးတော့သူကနို့ကို လေးငါးချက်လောက်စို့ပီး သူ့လီးကိုလဲဆွနေတယ်လေ……သူ့လီးကြီးကလဲနဲတာကြီးမဟုတ်ဘူး ……လူကအသားဖြူဖြူ အရပ်ရှည်ရှည် ခပ်ဖြောင့်ဖြောင့်ဆိုတော့ လီးကလဲ အမေရိကန်လီးနီးပါးပါပဲ…..ပီးတော့မှ ကွန်ဒုံးကိုစွပ်လိုက်တယ် ကျွန်မကို ပက်လက်လှန်အနေအထားကနေ။

ခွထေောကျနှစျခြောငျးကိုသူ့လကျနဲ့မွေြှာကျပေးပွီးလီးကိုကြှနျမစောကျပတျထဲထညျ့ကွညျ့တယျ ကြှနျမကအပြိုရညျမှမပကြျသေးတာ မဝငျဘူးဖွစျနတေယျလေ……..ကြှနျမကလဲ ဇ နဲ့ပဲကို……..အမရေိကနျအောကားထဲကကောငျမတှလေို ခွထောကျနှစျခြောငျးကိုသခြောမွှောကျပေးပိး လကျနဲ့နဲနဲဖွဲပေးလိုကျတယျ သူလဲအဲ့ကမြှ ကကြနြနထညျ့ပီး အားနဲ့နဲနဲဖိခလြိုကျတယျ။ အား ……အမလေးသပေါပွီ…….အားဟားဟား… ကြှနျမအဲ့အခြိနျမှာတော့နာတာပဲသိတယျ …..သူကလဲနဲနဲကွိတျခံပေးပါတဲ့လေ…….ကြှနျမလဲ ကွိတျခံပေးလိုကျပါတယျ နဲနဲပွနျထုတျပီး တံတှေ့းဆှတျပွီး ပွနျထညျ့ပွီး ဖွညျးဖွညျး အသှငျးအထုတျလုပျနရေငျးက နဲနဲစီထိုးထိုးထညျိ့လာတယျ……..ကြှနျမလဲကောငျးလှနျးလို့ ငွီးနရေတယျ ………သူအဲ့ပုံစံအတိုငျးကို နာရီဝကျလောကျလိုးပေးတယျလေ …….ကြှနျမလဲစောကျရညျတှခေနခနထှကျကတြာပဲ ……ဘယျနှစျခြီမှနျးကိုမသိဘူးပီးတာ ….။

အာ့နဲ့ သူက လေးဖက်ကုန်းပေးဖ်ု့ပြောတယ်လေ…….ကျွန်မအောကားကြည့်ရင် ဂျပန်မလေးတွေလေးဖက်ကုန်းပေးတာကိုသိပ်သဘောကျတာ…….ဖင်လုံးကြီးကိုကော့ပေးပီး ခါးကိုညွှတ်ထားလိုက်တယ် တံတောင်ဆစ်နဲ့ မွေ့ယာ ကိုထောင်ထားလိုက်တော့ ကျားကြိးရေသောက် ပုံစံနဲ့ကွက်တိပဲလေ အာ့ကို ကျွန်မသူငယ်ချင်းလဲကြိုက်ပုံရတယ် …….ကျွန်မလဲ ပြန်ပြန်ဆောင့်ပေးရတော့ အရမ်းခံ့လို့ကောင်းတာ ……မိန်းကလေးတိုင်းအဲ့လို အနေအထား ကိုကြိုက်ကြတယ် ….မယုံလိုက်မေးကြည့်……..အာ့နဲ့ သူ့ရဲ့ဆောင်ချက်တွေအရမ်းမြန်လာတယ် ……သူလိုးနေနာအပျိုစစ်ကိုပါကင်ဖောက်နေနာပါလားဆိုတာကိုတောင် မေ့နေသလားမသိ……ကျွန်မကို ဖာသည်မတစ်ယောက်ကိုလိုးနေသလို အောကားရိုက်နေသလို အားရပါးရကိုလိုးနေတာ ကျွန်မလဲခံလို့ကောင်းနေနာကြောင့် နဲနဲအော်ရုံကလွဲလို့ သူ့ကိုမလုပ်နဲ့လို့မတားတော့ဘူးလေ သူလဲအားရပါးရကိုလိုးတာ ……။

အဲအချိန်မှာ သူ့အတွက်လိုတာက ကျွန်မသာဆံပင်ရှည်ခဲ့ရင်ဆိုတာပဲလေ……ကျွန်မက ယောက်ကလျာဆိုတော့ ဗစ်တိုးရီးယား ဆံပင်ပုံစံဆိုတော့ ဆံပင်ဆွဲပီးတော့တော့ လိုးလို့မရဘူးလေ…….ဒါမဲ့ကျွန်မအပေးတွေကိုသဘောကျနေပုံပါပဲ။ ဘာပဲဖြသ်ဖြစ်လေ သူလိုးလာတာ ၁နာရီပြည့်တော့မယ် မညာမတာ ……အပျိုကိုပါကင်စဖွင့်ဖွင့်ချင်းမှာအဲ့လောက်မလိုးသင့်ဘူးဆိုတာကို စာအုပ်တသ်အုပ်မှာကျွန်မဖတ်ဖူးထားတယ်……သူကနော့မသိဘူးထင်ပါတယ် ကျွန်မကိုမညှာမတာကိုလိူနေတာ….ခနကြာနော့သူအရမ်းဆောင့်ချက်နွေမြန်လာပြီး ကျွန်မကျောကုန်းပေါ် မှောက်လျက်ကြီးလဲချလိုက်တယ်လေ …….သူ့လရည်ဖြူဖြူတွေကတော့ သူ့လီးကိုစွပ်ထားတဲ့ကွန်ဒုံးထဲမှာပေါ့……..။

ကျွန်မလဲပင်ပန်းသူလဲပင်ပန်းပိး အိပ်ယာဝင်ခဲ့ကြတယ်……နောက်နေ့တွေမှာတော့ ကျောင်းကစာသင်ခန်းထဲမှာ ယောက်ကလျာ ကြွက်ကြီးတို့ state တုန်းက အောင်ကြီးတို့ဆိုတာ ယူပစ်သလိုပဲမရှိနော့ဘူးလေ …..သူပေးတဲ့အရသာတွေကြောင့် ကျွန်မမမိန်းကလေးဘဝကိုပြန်ရောက်သွားရတယ် အရင်ကရှပ်အကျီ လက်တို့ပွပွတွေနေရာမှာ ကျွန်မနို့လေးတွေကို တင်းနေအောင် ထုပ်ပေးထားတဲ့ မြန်မာဆန်ဆန်အကျီလေးတွေနဲ့ ဘောင်းဘီကွာတားတွေနေရာမှာတော့ မြန်မာမိန်းကလေးပီပီ လုံချည်လေးနေရာယူလာတော့တယ်……..ဒါတွေကနော့ကျွန်မဘဝကိုပြောင်းလဲစေခဲ့နဲ့သူ့ကြောင့်ပါပဲ…….. ပြီးပါပြီ။

စိတ်တွေထနေပီလား

အကိတ်ကြီး ကိတ်တာမှ ကောက်ချိတ်နေတာပဲ သူမ တင်ကြီးပိုင်ရှင်။ သူမနာမည်က စန္ဒီတဲ့။အသက်က ၃ဝကျော်လောက်ပီ။ ဇိုးကြီးတို့ရပ်ကွက်ထဲပြောင်းလာတာမကြာသေးဘူး။ တကိုယ်တည်း အပျိုကြီးမမတယောက်ပါ။ ဇိုးကြီးရဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် အိမ်ကိုမှ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပြောင်းလာတာ။ အိမ်ပြောင်း အိမ်ရွေ့ကတည်းက သူမကို ဇိုးကြီးသတိထားမိတာ။

သူမ တင်ကြီးကိုပေါ့။ တရက် ဇိုးကြီးအိမ်ကို မုန့်ဟင်းခါးလာပို့တယ်။ အိမ်တက်ပေါ့။ မိတ်ဖွဲ့တာပေါ့။ ဇိုးကြီးက အိမ်ရှေ့မှာ ရေချိုးနေတာ။အောက်ခံဘောင်းဘီမနေနဲ့ မမက စန္ဒီ ရှေ့အိမ်ကိုပြောင်းလာတာလေ မင်းသိပါတယ် စပြောင်းတဲ့နေ့က မင်း မမကို ရှိုးနေတာသိတယ် ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ အကြည့်တွေကလည်း ဇိုးကြီး တကိုယ်လုံးရဲရဲဝံ့ဝံ့ကိူကြည့်တာ ဇိူးကြီးတောင် နညိးနည်းဖြုံသွားတယ်။

အအေးပတ်မယ် မြန်မြန်ရေချိုး ချွိုင့်ကို အိမ်လာပို့လိုက်နော် သွားပီ သူမပြောချင်တာပြောပီး ပြန်ထွက်သွားတယ် ဟုတ် လို့သာပြောပီးဇိုးကြီးတယောက် ကျောလှည့်ထွက်သွားတဲ့ စန္ဒီရဲ့ နောက်ပိုင်းအလှ တင်ကြီး ဖင်တုံးကြီး၂တုံးကို ငေးကြည့်နေမိတယ်။ အိမ်ရှင်တို့ အိမ်ရှင်တို့ ဟေး ဝင်လာခဲ့လေ ဇိုးကြီးလည်း ခပ်တည်တည်နဲ့ စန္ဒီတို့ အိမ်ထဲထိဝင်လိုက်တယ်။

ဧည့်ခန်းမှာTVအကြည့်မပျက်ထိုင်နေတဲ့ စန္ဒီက အော် မောင်လေး ချိုငိ့ပြန်လာပို့တာလား ဟုတ် အစ်မ အစ်မလို့မခေါ်နဲ့ မမစန္ဒီလို့ခေါ် မင်းနာမည်က ဟုတ် ကျနော့်နာမည်က ဇိုးကြီး ရပ်ကွက်ထဲမှာ မသိသူမရှိ ဆော်အကြည်ဆုံး ဟား ဟား တယ်ဟုတ်ပါလား မမကလည်း ခေသူမဟုတ်ဘူးနော် ယောက်ျားလေးတွေရဲ့ အသည်းစွဲ ထင်ပီးသားပါ မမရယ် ဟဲဟဲ ဘာ ဟဲဟဲလည်း နှာဘူး ဖင်ကို လိုက်ကြည့်ကြည့်နေတာ။

အဲ့ ဖင်ကလည်း ဖြိုနိုင်မယ့်သူကို မပေါ်လာသေးပါဘူးကွယ် ဟာ မမကလည်း ဘာလဲ ရှက်တာလား အမယ်လေးတော် ဟုတ်ပါဘူး မမက အပျိုကြီး မဟုတ်ဘူးလား အာပြိုကြီးဟေ့ ယူရင်တယောက်တည်းရမှာစိုးလို့ အဟေးဟေး ချာတိတ်လေးတွေကို နှိုက်နှိုက်စားနေတာ မင်းလည်းသတိထား စန္ဒီတယောက် အဲ့လောက်ရေလာမြောင်းပေးနေသလိုလို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပျော်ပျာ်နေတာလိုလိုန့မို့ ဇိုးကြီးလည်းနည်းနည်းရဲလာပါပြီ။

မမရယ် စားချင်စား ကြိုက်သလောက်စား မောင်လေးကလည်း မနှမြောတတ်ပါဘူး မမရယ် အလဲ့လဲ့ မမက တကယ်စားမှာနော် နောက်ပီး မမလိုအပ်တာ မမခိုင်းတာ အကုန်လုပ်ပေးရမယ် မောင်လေးက လုပ်တတ်လို့လား ပွဲကစပီ စစတွေ့ချင်းကို လိုရင်းပဲသွားနေပြီ။အစုံရတယ် ကြိုက်တာပြော မမ အိမ်ပြောင်းရွေ့ရတာ ပင်ပမ်းနေတာ စိတ်ရော လူရော။

အဲ့ဒါကြောင့် အမောဖြေချင်နေလို့ပါ ငါ့မောင်ရယ် မမကို အထင်မသေးရဘူးနော် မသေးပါဘူး မမရယ် ခုစချင်ကို စလို့ရနေပီ မောင်လေးဝင်လာတာ ဘယ်သူတွေသိလ ဘယ်သူမှ မသိဘူး တိုးတိုးတိတ်တိတ်ပဲ အိမ်ရှင်တို့လို့တောင် တိူးတိုးပဲ အော်ခေါ်တာ မတ်တပ်ရပ်ကြီး မထိုင်ခိုငိးတော့ဘူးလား ဟုတ်သားပဲ လာ မမနားလာထိုင် ဆိုပီးသူ့ဘေးနား ဆိုဖာပေါ်နေရာပေးလို့ ဇိုးကြီး ပူးပူးကပ်ကပ်ကို ကပ်ထိုင်လိုက်ပြီး လက်ကလည်း ပခုံးကို တန်းဖတ်လိုက်တယ်။

စန္ဒီကလည်း အလိုက်သင့်လေး ခါးကိုပြန်ဖက်ပြီး ရင်ခွင်ကြားခေါင်းဝှေ့ထားတယ်။ စန္ဒီ အိမ်နေရင်းကို အင်္ကျီက နှစ်ထပ် အောက်က ပိတ်စသား အေးအေးလူလူတထည် အပေါ်က ချိုင်းပြတ် ချည်ဂျာကင် ပန်းရောင်လေးဝတ်ထားတယ်။ရေမွှေးနံ့လေးကလည်းသင်းလို့။ အောက် ထဘီအပြာလေး။

ဇိုးကြီးကတော့ အပေါ်က တီရှပ်အဖြူနဲ့ အောက်က ပုဆိုး။ စန္ဒီတယောက် ဇိုးကြီး ရင်ခွင်ထဲနေရင်း လက်ဖဝါးလေးတွေက ဇိုးကြီးပေါင်ကိုပွတ်သပ်ပေးနေတယ်။ ဇိုးကြီးကလည်း စန္ဒီကျောပြင်ကိုပွတ်သပ်ပေးနေတယ်။ မောင်လေး ရေချိုးနေရင်း ရေကအေးနေတော့ ပေါင်ကြားက ဂွေးလေးက ကွေးနေတယ်မလား အင်း မမ ကွေးနေတာတောင် ဖောင်းတင်းနေတာပဲ

ခုရောကွေးနေလားဆိုပီး ပုဆိုးပေါ်ကနေပဲ ဇိုးကြီး လပြွတ်ကို ပွတ်သပ်ကိုင်ကြည့်တယိ။ တောင်နေတာပဲ မောင်လေးရယ် စိတ်တွေ ထနေပီလား အင်း မမ စန္ဒီလည်း ဇိုးကြီး ပုဆိုးကိုဖြည်ပြီး ဇိုးကြီးလီးကို သေချာ လက်နဲ့ထိတွေ့ကိုင်လိုက်တယ်။ လဥလေးတွေကိုလည်းပွတ်ပေးနေတယ်။ ဇိုးကြီးကလည်း စန္ဒီရဲ့ အပေါ်ချည်ဂျာကင်လေးကိုချွတ်ပေးတယ်။ အောက်က ပိတ်သား အင်္ကျီလေးပေါ်ကတဆင့် စန္ဒီ နို့အုံတွေကို နယ်ပေးနေတယ်။

စန္ဒီလက်တွေက ဇိုးကြီး လီးကို ဂွင်းတိုက်ပေးနေတယ်။ မမ ဒီမှာပဲ လုပ်မလို့လားီဇိုးကြီးလညိး စကားပြောရငိးနဲ့ နို့ကိုမနယ်တဲ့လက်တဖက်ကစန္ဒီ ထဘီပေါ်ကနေပဲ အဖုတ်လေးကို ပွတ်ပေးနေတယ်။ စန္ဒီ ခါးလေးကော့ပေးတယ်။စန္ဒီ ဂွင်းထုပေးတာရပ်လိုက်တယ်။ အင်္ကျီလေး သူဘာသာသူချွတ်ပေးတယ်။ ဘော်လီပါ တခါတည်းချွတိပေးတယ်။ နို့စို့ပေးဆိုပီး နို့အုံ၂လုံးကို ဇိုးကြီးပါးစပ်ရှေ့ထိုးပေးတယ်။

ဇိုးကြီးလည်း အလိုက်တသိ သေချာလေး နို့နှစ်လုံးကို တဖကိကိူလက်နဲ့ကိုင်နယ်နေပီး တဖက်ကို စို့ပေးတယ်။ လက်တဖက်က စန္ဒီ ထဘီကို ဖြည်ချလိုက်ပြီး အဖုတ်လေးကိုပွတ်ပေးနေတယ်။ မမ ဒီမှာပဲ လုပ်မှာလား လို့ ဟင်း အင်း ဟင်း အင်း မောင်လေးရယ် လုပိပေးလေ ကောင်းနေပီကို အိုခေ မမဆိုပီး ဇိုးကြီး စန္ဒီရဲ့ အဝတ်အစားအကုန် ချွတ်ပေးတယ်။

သူလည်း အကုန်ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ မမလှဲတော့ ဆိုပီး ဆိုဖာလက်ရန်းနံ့ကျောမှီကြား စန္ဒီကို ပို့လိုက်ပီး ပေါင်၂ချောင်း ကားပေးလိုက်တယ်။ ပြူးထွက်လာတဲ့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကိုမြင်ရတယ်။ ခါးမကော့ထားပေမယ့် စန္ဒီ ဖင်ကြီးကြောင့် အဖုတ်က မို့ဖောင်းပီး အပေါ်မှာပြူးပီး ပေါ်လွင်နေတယ်။ အမွှေးက ရေးတေးတေးလေး။ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားက ဖောင်းတင်းနေပီး အစိလေးက မာတောင်နေမှန်းသိသာတယ်။

ကြွက်နားရွက်က မဲတော့မမဲသေးဘူး အညိုရောင်သန်းနေပီ။ ဇိုးကြီးလည်း သေချာလက်နဲ့ ဖြဲကြည့်တော့ အတွင်သားလေးတွေက ယွစိထိုးနေပီ။ လှတယ် မမ မောင်လေးရေ မစသေးဘူးလားကွာ ဒီမှာမမလိုချင်ပီ အင်းပ်မမရယ် ဆိုပီး ဇိုးကြီးတယောက် လျှာစောင်းနဲ့ စန္ဒီအဖုတ်လေးကို စယက်လိုက်တယ်။ဟူး မောင်လေးရယ် ခါးလေးကော့သွားတယ်။

မျက်လုံးလေးမှိတ်ပီးမိန်းနေတယ်။ ဇိုးကြီးလည်း စန္ဒီအဖုတ်ကို လျှာသေချာကျွေးတော့တာပဲ အစိရော အတွင်းသားရောက် စုပ်လိုက် ယက်လိုက် လျှာနဲ့ထိုးလိုက်လုပ်နေတယ်။ အားဟူး ဟူး ကောင်းလိုက်တာ ယက်ပေး ယက်ပေး ဇိုးကြီးလည်း လက်ခလယ်နဲ့ပါ အဖုတ်ကို ထိုးနှိုက်လိုက်ရင်း အစိကို သေချာ ယက်လိုက် စုပ်လိုက် လုပ်ပေးနေတယ်။ အား မောင်လေးရယ် ကောင်းတယ် ကောင်းတယ် အား ပီးတော့မှာလား မသိဘူးပီးအောင်လုပ်ပေး လုပ်ပေး ဇိုးကြီးလည်း သွက်သွက်လုပ်ပေးယက်ပေးနှိုက်ပေးရင်း ဟူး အူး မောင်လေးရေပီးပီဆိုပီး ဇိုးကြီးခေါင်းကို လက်နဲ့အတင်းဆွဲယူပီး စန္ဒီ သူ့စောက်ဖုတ်နဲ့ ဇိုးကြီးမျက်နှာ အနှံ့ဆွဲပွတ်ပီး ပီးသွားတော့တယ်။ ဟီး မောင်လေးရယ် အရမ်းကောင်းတာပဲ မောင်လေး အလှည့်ရောက်ပီလေ မမရဲ့။

အင်းပါ လာ အပေါ်တတ် ပါးစပ်ကို အရင်လိုး ဇိုးကြီးလည်း သူ့လီးကို သေချာကိုင်ပီး ဆိုဖာပေါ်တတ်ပီး စန္ဒီပါးစပ်ရှေ့လီးထိုးပေးတော့ စန္ဒီ လက်နဲ့သေချာစုပ်ကိုင်ပီး ပါးစပ်နဲ့စုပ်ပေးတယ်။ လျှနဲ့လည်း မွှေပေးပီး လဥလေးတွေကိုလည်း ပွတ်သပ်ဆော့ပေးတယ်။ ဇိုးကြီးလည်း ဖီလ်းတတ်ပီး ပါးစပ်ကို ညှောင့်လိုးနေတယ်။ ကောင်းတယ် မမ သေချာလေးစုပ်ဆိုပီး ခေါင်းကို သေချာကိုင်ပီး စောင့်ပေးတယ်။ ဖီးလေး အရှိန်ပီ လိုးကြစို့ မမ မောင်လေး သဘောဲ့ဒါဆို ဖင်ကုန်ပေး ဖင်လိုးမလို့လား ဟုတ်ပါဘူး စောက်ဖုတ်ကိုပဲလိုးမှာပါ မမဖင်တုံးကြီ၂တုံးကို သေချာကိုင်ပီးစောင့်လိုးချင်လို့

အင်း ပီးတာပဲ ဆိုပီး လက်ရန်းပေါ်လက်ထောက်ပီး စန္ဒီ ဆိုဖာပေါ်မှာ လေးဘက်ထောက် ဖင်ပူးတောင်းထောင်ပီး ကုန်းပေးတယ် အဖုတ်လေးကို ပြူးနေတာပဲဆိုပီး ဇိုးကြီး အနောက်ကနေ။ သူလီးကိုလည်းသေချာကိုင်ပီး စန္ဒီစောက်ဖုတ်ထဲထိုးသွင်းတယ် နည်းနည်းတော့ကြပ်ပီး ဝင်သွားတယ် ဒစ်မြုတ်တာနဲ့ ဇိုးကြီးလည်းတချက်ဆောင့်လိုးလိုက်တာစန္ဒီတယောက် ရှေ့ကော့ပီး ဖင်လေးနည်းနည်းကျုံ့သွားတယ် အား ဖြေးဖြးမောင်လေး အင်း မမဆိုပီး တချက်ချင်း ဖြေးဖြေးပုံမှန်စောင့်လိုးပေးလိုက်တယ်။ အား အား မောင်လေး ကောင်းတယ် နာနာလေးစောင့်လိုး မမခံရတာ ကောင်းနေပီဆိုပီး ဖင်ကိုနောက်ကို့ကော့ကော့ပေးတယ်

ဇိုးကြီးလည်း အနောက်နေ ဖင်တုံးတွေကို သေချာကိုင်ပီး စောင့်လ်ုးပေးတယ်။ စန္ဒီကတော့ အဲ့လု ပုံမပျက် ကုန်းပီးခပေးနေတာ ဇိုကြီးကတော့ ပုံစံမျိုးစုံပါဲ လိုးနေတာ ဒူးတချောင်းမြှောက်လိုးလိုက် အပေါ်တတ် ရှေ့နည်းနည်းတိုး စောင့်လိုးလိုက်နဲ လိုးပေးနေတာ စန္ဒီ ပါစပ်ကတော့ ညည်းသံစုံနေတာပဲ ကောင်းလိုက်တာ ကောင်းတယ် မောင်လေး လိုးလိုး အားရပါးရလိုး လိုးလိုး ဆိုပီး နာရီဝက်လောက်အကြာမှာ။

မောင်လေးအား မမပီးတော့မယ် လိုးလိုးဆိုပီး ၂ယောက်သားအရှိန်တင်လိုးကြရင် စန္ဒီပီးသွားပီဖင်မကုန်နိုင်တောါပဲ မှောက်ချလိုက်တယ် ဇိုးကြီးလည်း အဖုတ်ထဲကနေ လီးမကျွတ်အောင် လိုက်မှောက်ချပီး မမ ပီးပီလား အင်း ကောင်းတယ် ပီးပီ မောင်လေး ပီးအောင်လုပ်အုံးမယ်နော်ဆိုပီး မှောက်ခုံအဲ အပေါ်ကနေ စောင့်စောင့်လိုးတော့ စန္ဒီ ဖင်တုံးက စပရိန်လို ဖြစ်ပီး လိုးရတာ ဇိမ်တွေ့နေပီး ဇိုးကြီးစောင့်စောင့်လိုးနေရင်း ၁၅မိနစ်အကြာမှာ အား မမရယ်

ကောင်းလိုက်တာ မမရယ် မောင်လေးပီးတော့မယ် သုတ်ရည်တွေ မမစောက်ဖုတ်ထဲပဲ ပန်းထုတ်မယ်နော် မမ အူး ဟူးကောင်းလိုက်တာဆိုပီးဇိုးကြီးလည်းပီးသွားတော့ သူ့လီးကို စန္ဒီ အဖုတ်ကမဖြုတ်ပဲ တစ်လျက်ပဲ မှောက်ခုံ ထပ်အိပ်ရင်း အမောဖြေလိုက်တယ် အရမ်းကာင်းလိုက်တာ မောင်လေးရယ် မောင်လေးလည်း အရမ်းကောင်းတာပဲ မမစန္ဒီရယ် ……ပြီးပါပြီ။

ဆာလောင်သောသူမ

ဒေါ်မီမီတင့် အိပ်ရာက ထပြီး ရေချိုးခန်း ထဲကို ဝင်လိုက်တယ် ။ သွားတိုက်ရင်း ဝတ်ထားတဲ့ ညဝတ် ဝတ်ရုံကို ဖြေချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ။ တကိုယ်လုံးကို မြင်နေရတဲ့ ကိုယ်လုံးပေါ် မှန်ကြီးထဲမှာ အဝတ်မဲ့ နေတဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို သေသေချာချာ ကြည့်လိုက်မိတယ် ။ နို့ကြီး နှစ်လုံးက အိကျနေ ပေမယ့် လုံးဝန်းနေဆဲဘဲ ။ နို့သီးခေါင်း နီနီလေးတွေကလည်း တပ်မက်စရာ ကောင်းတုံးဘဲ ။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အမြဲ အရိပ်တကြည့်ကြည့်နဲ့ နေခဲ့လို့ ဝမ်းပျင်သား ကလည်း ခပ်မို့မို့လေး ရှိနေပေမယ့် ကြည့် လို့ ကောင်းဆဲဘဲ ။ ခါးက သိပ် မသေးတော့ပေမယ့် တုတ်တုတ်ကြီးလည်း မဖြစ်သေး ။ တင်ပါးကြီးတွေကတော့ စွင့်ကား ထယ်ဝါနေဆဲဘဲ ။ ပေါင်ကြားနေရာက အမွှေးတွေက တော်တော် ထူနေပြီ ။ ရေချိုးရင်း အမွှေးတွေကို ကပ်ကြေးနဲ့ ပါးပစ်လိုက်တယ်။ မကြာခင် တိုးမောင်ကို တနေရာရာမှာ လိုးခိုင်းတော့မယ် ။ ဒီအခါ သူ စောက်ဖုတ်ယက်ပေးမှာ သေချာတယ် ။ သူ စောက်ဖုတ်ယက်ရင် အနံ့အသက် ကောင်းစေဖို့ ဆပ်ပြာမွှေးမွှေးနဲ့ သေသေချာချာ ဆေးကြောလိုက်တယ် ။ တိုးမောင်နဲ့ ဘယ်နေရာမှာ သွား လိုးရမလဲ ခေါင်းထဲမှာ စဉ်းစားနေတယ် ။

ခေါင်းထဲမှာ ပေါ်လာတာက ဗိုလ်တထောင် ဖက်မှာ နေတဲ့ သူ့သူငယ်ချင်း လေးလေးနွယ် ရဲ့ တိုက်ခန်းလေး ပါ ။ လေးလေးနွယ်က သဘောကောင်းတယ် ။ တယောက်ထဲ နေတဲ့ အပျိုကြီး ။ စကားလည်းနည်း မိတ်ဆွေလည်း နည်းလို့ သူ့ကို အကူအညီ တောင်းရင် ရမယ် လို့ တွေးမိတယ် ။ ပက်ဂီဘမြင့်ကတော့ အပေါင်းအသင်းများ ပြီး အာချောင်တတ်လို့ စိတ်မချဘူး ။ လေးလေးနွယ်ကို ဖုန်းလှမ်း ဆက်လိုက်တော့ လေးလေးနွယ်က “ ရတာပေါ့ မီမီရယ်….အချိန်မရွေးပါ..ဒါပေမယ့် လေ..သူငယ်ချင်းက ကိုယ့်အခန်းမှာ ဘာလုပ်မလို့လဲ ဆိုတာလေးတော့ စပ်စုပါရစေ…” လို့ ရယ်ပြီး မေးလာ တယ် ။ သူက “ ကိုယ့်အိမ်က ချာတိတ် တယောက်ကို အင်္ဂလိပ်စာ သင်ပေးမလို့ပါ…” လို့ ဖြေလိုက်တယ် ။ လေးလေးနွယ်က “ သင် သူငယ်ချင်း…ကိုယ်ဖိရင်ဖိသာ အကောင်းဆုံး သင်ပေးလိုက်ပါ..မင်းလာရင် ကိုယ် အပြင် ထွက်ပေးမယ်…ကိုယ်လည်း တာမွေအိုးရှင်းမှာ ရှော့ပင်သွားစရာ ရှိလို့…” လို့ ပြောတယ် ။ အင်း…နေရာတော့ အိုကေသွားပြီ …။ ရေချိုးအပြီး ခါတိုင်းလို အကြာကြီး အလှထိုင် ပြင်မနေတော့ဘဲ။

ခပ်မြန်မြန်ဘဲအဝတ်အစား ပွပွပါးပါးတွေကို ဆွဲဝတ်လိုက်ပြီး တိုက်ပေါ်ကဆင်းသွားလိုက်တယ် ။တိုက်အရှေ့ အပေါက်ဝတည့်တည့်မှာ တိုးမောင် ကားရပ်ပြီး ကားဘေးမှာ ရပ်စောင့်နေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။ အံမယ်..ဒီကောင်လေး..အဝတ်အစား သန့်သန့် နဲ့ ကြည့်ကောင်းနေတယ် ။ ရေမိုးချိုးထားပုံရတယ် ။ “ တိုးမောင် …” “ ဗျာ..ဒေါ်လေး …” “ဗိုလ်တထောင် ဖက်ကို လိုက်ပို့ကွာ..ဒေါ်လေး သူငယ်ချင်း အိမ်ကို….” “ ဟုတ်ကဲ့…ဒေါ်လေး..” ဒေါ်မီမီတင့် မကြာခင် ဖြစ်လာတော့မှာတွေကို ကြိုတင် စိတ်ကူးယဉ် စဉ်းစား တွေးတောနေရင်း ရင်တွေ တအား ခုံလာသည် ။ဒေါ်မီမီတင့် က တိုးမောင်နဲ့ မကြာခင် လိုးဖြစ်တော့မယ် ဆိုတာကို စဉ်းစားပြီး စိတ်တွေ ဖေါက်ပြန် နိုးကြွနေပေ မယ့်တိုးမောင်ကတော့ ဒေါ်မီမီတင့်ရဲ့ အကြံအစည်ကို မသိသေး ။ စောသေးလို့ ကားပိတ်ဆို့တာတွေ မဖြစ်သေးဘူး ။ “ တိုးမောင်…” “ ဗျာ..ဒေါ်လေး …” “ မနေ့က ဟမ်ဘာဂါ ကောင်းလား….” “ ဟုတ်..အရမ်း ကောင်းတာဘဲ ဒေါ်လေး..ဟီး…တခါမှ မစားဘူးသေးဘူး..ကျေးဇူးပါ ဒေါ်လေး …” “ ဒီနေ့ မင်းကို အကောင်းစား တခု ထပ် ကျွေးအုံးမယ်ကွ..”။

ဟုတ်..ဒေါ်လေး…. ဗိုလ်တထောင်က ဒေါ်မီမီတင့်ရဲ့ သူငယ်ချင်း လေးလေးနွယ်ရဲ့အိမ်ကို ရောက်တော့ လေးလေးနွယ်က အပြင်ထွက်နဲ့ အဝတ်အစားသစ်တွေနဲ အဆင်သင့် စောင့်နေပြီး…“ မီမီရေ..အေးအေးဆေးဆေး လွတ်လွတ်လပ်လပ် စိတ်တိုင်းကျသာ နေကြ…ပြန်ရင်လည်း တံခါးသာ ဆွဲပိတ်ခဲ့လိုက်…” လို့ ပြုံးစိစိနဲ့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ တိုးမောင်လည်းသက်သက်မြိုင်နဲ့ ရန်ကင်းတိုက်က သူ့သူငယ်ချင်း အိမ်ကို လိုက်သွားတာတဲ့အခါ ဖြစ်ပျက်တာနဲ့ တထပ်တည်း တူနေလို့ ဒေါ်မီမီတင့် သူနဲ့ လိုးကြဖို့ စီစဉ်ထားတာကို ရိပ်မိ သွားပါတော့တယ် ။ ကျေးဇူးရှင် ဘကြီးမြိုင်ရဲ့ ဇနီးမယား ဖြစ်လို့ အိမ်မှာ နေတဲ့အချိန် ဒေါ်မီမီတင့်ကို မပြစ်မှား မိရအောင် သတိထား ခဲ့တာ..။ အခုလည်း တဏှာထန်တဲ့လူတယောက် ဖြစ်ပေမယ့် ဒေါ်မီမီတင့်ကို တတ်နိုင်ရင် မလုပ်ချင်ဘူး ။ သို့ပေမယ့် ဒေါ်မီမီတင့်က “ တိုးမောင်….လိုက်ခဲ့…” ဆိုပြီး အိပ်ခန်းထဲကို ခေါ်သွားတဲ့အခါ တိုးမောင်ရဲ့ စိတ်တွေ ဘလောင်ဆူ လှုပ်ရှားလာရပြီ ။ အိပ်ခန်းထဲကို သွားကြတဲ့အခါ သူက ဒေါ်မီမီတင့်ရဲ့ အနောက်က လိုက်ရတော့ စွင့်ကားတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေ လှုပ်တုန်တာကို မြင်ရတာ။

သူ့စိတ်တွေ ယိမ်းယိုင်ကုန်သည် ။ သူတို့ နှစ်ယောက်ထဲဘဲ ရှိတယ် ဆိုတဲ့ အသိကလည်း တိုးမောင်ရဲ့ စိတ်တွေကို ဖေါက်ပြားလာစေသည် ။ အိပ်ခန်းထဲကို ရောက်တော့ ဒေါ်မီမီတင့်က တိုးမောင်ဖက်ကို လှည့်လိုက်ပြီး “ တိုးမောင်….မင်းကို ဒေါ်လေး ပြောပြ ချင်တာတွေ ရှိတယ်ကွာ..ဒါကြောင့် မင်းကို ဒီကို ခေါ်လာတာ…” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ ဒေါ်မီမီတင့်နဲ့ သူနဲ့ အရမ်းကို နီးကပ်နေတယ် ။ “ မအိုက်ဘူးလားကွာ..မင်း အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်ပါလား…” လို့ လေသံလေးနဲ့ ပြောလိုက်လို့ တိုးမောင်လည်း ဝတ်ထားတဲ့ စပို့ရှပ်ကို ချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ။ ဒေါ်မီမီတင့်က “ အင်း..မင်းလေးက တော်တော် ယောက်ျား ပီသပါလား…” လို့ စေ့စေ့စပ်စပ် ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်ပြီး တိုးမောင်ရဲ့ ရင်ဘတ်ကို လက်နဲ့ ဖွဖွလေး ပွတ်လိုက်တယ် ။ တိုးမောင်လည်း ကြက်သီးတွေ ထပြီး ပေါင်ကြားက လီးလည်း ငေါက်ကနဲ ထလာရတယ် ။ ဒေါ်မီမီတင့်က “ အောက်က ပုဆိုးကိုပါ ချွတ်လိုက်ကွာ…” လို့ လေသံလေးနဲ့ ထပ် အမိန့်ပေးတယ် ။ တိုးမောင်လည်း ချက်ချင်းဘဲ ပုဆိုးကို ချွတ်ချပစ်လိုက်တယ် ။ အတွင်းခံဘောင်းဘီဘဲ သူ့တကိုယ်လုံးမှာ ကျန်တော့ တယ် ။

ဖုဖေါင်းငေါနေတဲ့ ပေါင်ကြားက အရာကြီးကို သေသေချာချာ စိုက်ကြည့်ပြီး “ မင်း မနက်က ရေ ချိုးခဲ့သေးလား…” လို့ မေးပြန်လို့..“ ဟုတ်..ချိုးပါတယ် ဒေါ်လေး..” လို့ တိုးမောင် ဖြေတယ် ။ “ မင်း အန်ဒါဝဲ ကိုပါ ချွတ်လိုက်…” လို့ ထပ်ပြောလို့ မဆိုင်းမတွ အမိန့်ကို နာခံလိုက်တယ် ။ တကိုယ်လုံး အဝတ်မဲ့နေပြီ …။ ကိုယ်လုံးတီးကြီး ရပ်နေတဲ့ တိုးမောင်ကို ဒေါ်မီမီတင့် ခြေဆုံး ခေါင်းဆုံး ကြည့်နေပုံက ကျွန် ပိုင်ရှင်ခေတ်က သူဌေးတွေက ကျွန်ဝယ်တဲ့နေရာမှာ သေသေချာချာ စစ်ဆေး သုံးသပ်နေတဲ့ ပုံလိုပါဘဲ ။ လီးတန်ငေါငေါကြီးကို ကြည့်ပြီး ဒေါ်မီမီတင့် တံတွေး မြိုချလိုက်တယ် ။ ကောင်းလိုက်တဲ့ လီးကြီးပါလား …။ လင်ဖြစ်သူရဲ့ လီးတိုလေးနဲ့ တခြားစီဘဲ…အင်း..စောက်ဖုတ်ထဲက တအား ယားနေရပြီ…..။ “ မင်းရဲ့ ဘကြီးမြိုင်က ခါးနာတဲ့ ဝေဒနာကြောင့် ဒေါ်လေးကို ပစ်ထားတာ ကြာပြီကွ….ဒေါ်လေးနဲ့ မအိပ်တော့ဘူး …ဒေါ်လေးလည်း ယောက်ျား အပေါ်ကို သစ္စာမဖေါက်ချင်တာနဲ့ ကြိတ်မှိတ်ပြီး နေခဲ့တာ ကြာပါပြီကွာ…အခုတော့ ဒေါ်လေး မအောင့်အည်းနိုင်တော့ဘူး…မင်း ဒေါ်လေးကို ဆန္ဒဖြည့်ပေးပါလားဟင်..”။

ဒေါ်မီမီတင့်ရဲ့ လက်တဖက်က တိုးမောင်ရဲ့ လီးတန်ကြီးဆီကို ရောက်လာတယ် ။ တိုးမောင်လည်း ဘာပြန်ပြောရမှန်း မသိဘူး ။ ဘကြီးမြိုင်ရဲ့ သမီးနှစ်ယောက်လုံးကို သူ လိုးခဲ့ပြီးပြီ ။ အခု သူ့ဇနီး ကို ထပ် လိုးရမယ် ဆိုရင် သူ ကမ်းကုန်နေပြီ ။ “ မသင့်တော်ဘူး ထင်တယ် ဒေါ်လေးရယ်…ဘကြီးမြိုင်က ကျနော့်ရဲ့ ကျေးဇူးရှင် တယောက်ပါ…ဒေါ်လေးကို ကျနော့် အဒေါ်အရင်း တယောက်လို သဘောထားခဲ့တာပါ….” တိုးမောင်ပြောနေတဲ့ အချိန် ဒေါ်မီမီတင့်က သူ့လီးတန်ကို ပွတ်သပ်နေတယ် ။ သည် အထိအတွေ့ကြောင့် တိုးမောင်ရဲ့ သွေးသားတွေ ထကြွလာတယ် ။ လီးကြီးက မတ်မတ်ထောင်လာတယ် ။ တောင်လာတယ် ။ “ တိုးမောင်…ကူညီပါကွာ..မင်း ဒေါ်လေးကို ကူညီစမ်းပါ…..” ဒေါ်မီမီတင့်က တိုးမောင်ရဲ့ လီးကို လက်တဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင် နောက် လက်တဖက်နဲ့ တိုးမောင်ရဲ့ လက်ကို ဆွဲ ပြီး ကုတင်ဆီကို ခေါ်သွားတယ် ။ တိုးမောင်လည်း သူ့လီးကို ဆုပ်ကိုင်ခံထားရတာကြောင့် ကြက်သီးတွေ တဖျန်းဖျန်းထပြီး စိတ်တွေ ကြွထန်လာ တယ် ။ ဒေါ်မီမီတင့်က တိုးမောင်ကို ကုတင်ပေါ်က မွေ့ယာထူထူကြီးပေါ်ကို တွန်းချလိုက်တယ် ။

ပက်လက်ကျ သွားတဲ့ တိုးမောင်လည်း အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ပစ်နေတဲ့ ဒေါ်မီမီတင့်ကို ငေးကြည့်နေမိတယ် ။ ဖြူဖွေးတောင့်တင်းတဲ့ ဒေါ်မီမီတင့်ရဲ့ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်တွေက တိုးမောင်ရဲ့ စိတ်ဆင်ရိုင်းကို သတိ ဆိုတဲ့ ချွန်းနဲ့ အုပ်လို့ မရတော့ဘူး ။ အထူးသဖြင့် ပေါင်ကြားက မို့ဖေါင်းနေတဲ့ အာပုံကြီးကို တွေ့လိုက်ရလို့ ။ အလတ်ကြီး ရှိသေးတဲ့ ဒေါ်မီမီတင့်ကို လိုးဖို့ သူ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ် ။ ကြီးမား ဆူကြွနေတဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးက သူ့ကို ကိုင်ညှစ်ပါတော့..စို့ပါတော့လို့ ဖိတ်ခေါ်နေကြသလိုဘဲ ။ ကုတင်ပေါ် တက်လာတဲ့ ဒေါ်မီမီတင့်ရဲ့ နို့ကြီးတလုံးကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ကျန်တဲ့ တလုံးကို ပါးစပ် နဲ့ ငုံစို့လိုက်နဲ့အခါ ဒေါ်မီမီတင့်လည်း အရမ်း ကျေနပ်သွားတယ် ။ မွေ့ယာကြီးပေါ် ပက်လက် အိပ်ချလိုက် တဲ့အချိန် တိုးမောင်းက ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးလှလှ နှစ်ချောင်းကို ဆွဲကားလိုက်ပြီး မို့ဖေါင်းတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို သေသေချာချာ ကြည့်လိုက်တော့ ဒေါ်မီမီတင့်က “ ဘာကြည့်တာလဲ..” လို့ မေးတယ် ။ “ ဒေါ်လေး စောက်ဖုတ်က လှလွန်းလို့ပါ..” လို့ တိုးမောင်က ဖြေလိုက်ပြီး ဒေါ်မီမီတင့်ရဲ့ စောက်ဖုတ်မှာ မျက်နှာအပ် လိုက်ရင်း နမ်းရှုံ့ပါတော့တယ် ။

အို..တိုးမောင်..ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ …မင်း..မင်း မရွံဘူးလားဟင်….လို့ မေးပြီး တိုးမောင်ရဲ့ ခေါင်းကို တွန်းပစ် တယ် ။ သို့ပေမယ့် တိုးမောင်က ဖင်တုန်းကြီးတွေကို အတင်း ဆုပ်ညှစ်ကိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကို တအား စုတ် တအား ယက်တော့တာဘဲ ..။ “ အို..အား……အမလေး…အီး…..ဟင့်ဟင့်…….” ဒေါ်မီမီတင့် တသက် တကိုယ် မရဘူးတဲ့ အထိအတွေ့တွေကို ရသွားလို့ တအား ထူးဆန်းနေတယ် ။ လင်ဖြစ်သူ တခါမှ မလုပ်ပေးခဲ့တဲ့ စောက်ပတ်ယက်စုတ်တာကို သည်ကောင်လေးက လုပ်ပေးလိုက်လို့ ။ တိုးမောင်ရဲ့ လျာက စောက်ဖုတ်ထဲကို ထိုးသွင်း မွှေနောက်ပေးတာကြောင့် ဒေါ်မီမီတင့်လည်း ဖင်ကြီးတွေ လှုပ်ခါပြီး တအင်းအင်းနဲ့ သဘောကျနေတယ် ။ ဒေါ်မီမီတင့် တယောက် သူ့ဘာဂျာကို ကြိုက်တယ် ဆိုတာကို သိရတော့ တိုးမောင်လည်း ကြိုးစားပမ်းစား မှုတ် ပေးတော့တာဘဲ ။

ဒေါ်မီမီတင့်ကို လန့်တဲ့ အရှိန်ကြောင့် စစချင်းမှာ မဝံ့မရဲ ဖြစ်နေခဲ့ပေမယ့် ဒေါ်မီမီတင့်က“ ငါ့နို့တွေကိုလည်း ညှစ်ပေးလေ..တိုးမောင် ” လို့ ပြောလာတာကြောင့် သူ့လက်တွေလည်း ပို ရဲတင်း သွက်လက်လာတယ် ။ တင်းမာလုံးဝန်းတဲ့ ဒေါ်မီမီတင့်ရဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို လက်လှမ်းပြီး ကိုင်နယ်ပေးရင်း စောက်ဖုတ် ကို ဖိဖိ ယက်ပေးတယ် ။ “ အား..ဟင်း..ဟင်း….အင်ဟင်….ကောင်း..ကောင်းတယ်…ယက်..ယက်…..ယက်…..အမလေး….ကောင်းလိုက်တာ..” ဒေါ်မီမီတင့် စောက်ဖုတ်ယက် ခံလို့ ကောင်းလွန်းသလို စောက်ဖုတ်ထဲကလည်း လှိုက်ယားနေပြီ ။တခုခုနဲ့ ထိုး ထည့် ဖြေဖျောက်မှ ပြေပျောက်ရမယ့် အခြေအနေမှာ တိုးမောင်ရဲ့ စံချိန်မှီ လီးတန်ကြီးကိုအမြန်ထိုးသွင်းစေချင်လှပြီ ။ တိုးမောင်..တော်တော့ကွာ….ဒေါ်လေးကို လုပ်ပေးတော့…အရမ်း လိုချင်နေပြီကွာ…. လို့ တိုးမောင်ကို ပြောလိုက် ပေမယ့် တိုးမောင်က ယက်တာ အရှိန်ရနေတော့ ရုတ်တရက် ရပ်မပစ်လိုက်နိုင်ဘူး ။ စောက်ဖုတ်နဲ့ ကပ်နေတဲ့ ဖင်စအိုပေါက် ညိုညိုလေးကိုပါ သူ့လျာနဲ့ ထိုးကလိပေးနေတယ် ။ တအား ခံချင်လွန်းနေလို့ ဒေါ်မီမီတင့်လည်း တိုးမောင်ခေါင်းကို တွန်းပစ်လိုက်ပြီး…“ တော်ပြီဆို..ငါ ယားလှပြီ….မင်း လိုးပေးပါတော့ကွာ…” လို့ စိတ်မရှည်တော့သလို ပြောလိုက်တယ် ။ တိုးမောင်လည်း..“ ဒေါ်လေးကို ကောင်းစေချင်လို့ပါ…ဆောရီးဘဲ..” လို့ ပြောရင်း ဒေါ်မီမီတင့်ကိုယ်ပေါ်ကို ခွတက် လိုက်ပါတယ် ။

ပေါင်တန်ဖြူဖြူနှစ်ချောင်းကို ဘေးကို ဖြဲကားလိုက်ပြီး အရည်တွေ စိုစိုရွှဲနေတဲ့ စောက်ဖုတ်မှာ သူ့ လီးထိပ်ကို တေ့လိုက်တယ် ။ ဒေါ်မီမီတင့်လည်း ယားလွန်းနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို လီး အမြန်ဝင်ရေး စိတ်စော နေတယ်။ တိုးမောင်လည်း ဒီလောက်ယားနေတဲ့ စော်ကြီး အပီကို လိုးထည့်အုံးမယ် လို့ စိတ်ထဲ ကြုံးဝါးပြီး သူ့လီး ကို ဖိသွင်းလိုက်တယ် ။ အရည်တွေ ရွှဲနေတာကြောင့် ခဲခဲယဉ်းယဉ်း မရှိဘဲ လီးကြီး အဖုတ်ထဲ ဝင်သွားပေမယ့် အသက်၅၀ အရွယ် အပျိုမနှစ်ယောက်ရဲ့ အမေရဲ့ စောက်ဖုတ်က တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ရှိနေတာကို သူ အံ့လည်း သြ သဘောလည်း ကျသွားရတယ် ။ ဘကြီးမြိုင်နဲ့ မလိုးတာ ကြာလို့ စောက်ဖုတ်လည်း အခုလို ကြပ်သွားပုံ ရတယ် ။ ဖြည်းဖြည်းချင်း တိုတောင်းတဲ့ အသွင်းအနုတ်လေးတွေနဲ့ စလိုက်တယ် ။ ဒေါ်မီမီတင့် တဟင်းဟင်းနဲ့ သဘောကျနေတယ် ။ သူ့ကို ပြန်ဖက်သိုင်းပြီး…“ အင်..အင်..ကောင်းတယ်…ရတယ်…လုပ်..လုပ်…” လို့ မျက်လုံး မှိတ်ပြီး ပြောနေတဲ့ ဒေါ်မီမီတင့်ကို။

စချင်နောက်ချင် လာတာနဲ့“ ဘာလုပ်ရမှာလဲ ဒေါ်လေး…” လို့ မေးလိုက်တဲ့ အခါ ဒေါ်မီမီတင့်က “ မင်းက သိရဲ့သားနဲ့ကွာ..ငါ့ပါးစပ်က ထွက်တာကို ကြားချင်တယ်ပေါ့လေ..” လို့ မျက် စောင်းလေး ထိုးလိုက်ပြီး ပြောတယ် ။ “ ဟုတ်တယ်..ဘာလုပ်ပေးရမှာလဲ..” လို့ တိုးမောင်က နို့ကြီးတလုံးကို ကိုင်ဆုပ်ရင်း မေးလိုက်ပြန်တယ် ။ “ လိုးပေး..လိုးပေးဖို့ ပြောနေတာ..မင်းရဲ့ လီးတုတ်တုတ်ကြီးနဲ့ ဒေါ်လေးစောက်ပတ်ကို လိုးပေးပါလို့…” ဖြေရင်း ဒေါ်မီမီတင့်လည်း အောက်ကနေ ဖင်ကြီးတွေကို လှုပ်ခါရင်း ကော့ပေးလိုက်တယ် ။ တိုးမောင်လည်း ကံကောင်းလှစွာနဲ့ ဘကြီးမြိုင်ရဲ့ အိမ်က မိန်းမတိုင်းကို လိုးခွင့်ရပြီး ဆက်တိုက် လိုးနေရလို့ “ ငါးသိုင်းများတော့ ဟင်းဟုန် ” ဆိုသလို ရိုးအီလာရတယ် ။ သို့ပေမယ့် ဒေါ်မီမီတင့်နဲ့ လိုးတာက ပထမဆုံး အကြိမ် ဖြစ်ပြီး ဒေါ်မီမီတင့်က သည်အိမ်က အဓိက ပါဝါအကြီး ဆုံး လူ ဖြစ်တာကို သိလို့ သူ့ကို ခိုက်သွားကြိုက်သွားအောင် လိုးပေးရမည် လို့ ဆုံးဖြတ်ထားပြီး ကျကျနန လိုး ပေးပါတော့တယ် ။ အရင်ကလောက် ကြောက်မနေတော့ဘဲ ပက်လက် တက်မှောက် လိုးပေးအပြီး ဖင်ကုန်းခိုင်း လိုက်တယ် ။

ဒေါ်မီမီတင့်လည်း ကိုယ်မွေးထားတဲ့ ချာတိတ်က ကိုယ့်ပြန်ခိုင်းနေပြီ ဆိုတာကို သိလိုက်ပေမယ့် သူက ကောင်းကောင်း လိုးပေးနေတာမို့ သူ့အလိုကို လိုက်တဲ့ အနေနဲ့ ဖင်ထောင်ပြီး ကုန်းပေးလိုက်တယ် ။ စိတ်ထဲမှာလည်း ဖင်ကုန်းပြီး ခံရတာ စိတ်တွေ ပို ကြွထန်သလို ခံစားရလို့ ။ တိုးမောင် အပီကိုင် အပီကြုံးပြီ ။ ဒေါ်မီမီတင့်ရဲ့ ဖင်တုန်းကြီးတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဖြဲရင်း စအိုပေါက် နီညိုညို လေးကို ငုံ့ကြည့်ရင်း စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဆက်တိုက် ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ထည့်တယ် ။ “ အား….အား….” တဖတ်ဖတ် အသံတွေ နဲ့ ညည်းသံအော်သံတွေ ဆူညံနေတယ် ။ “ ကောင်းလားဟင်…” “ ကောင်းတယ်..လိုး…လိုး…ဆောင့်..ဆောင့်ကွာ..တအား..တအားဆောင့်ပေး…..” လိုးသူ ခံသူ အသံတူနေတယ် ။ သူအလိုးကောင်းသလို ခံနေတဲ့ ဒေါ်မီမီတင့်ကလည်း ဖင်ကြီးတွေကို ကော့ပစ် ပြီး ခံနေတယ် ။ လီးကြီး ကြုံးဆောင့်နေတာတွေကိ ခံယူနေတယ် ။ အားကုန် ဆက်တိုက် ဆောင့်ပေးတာ သုတ်ရည်တွေ စောက်ခေါင်းထဲကို ပန်းထုတ်ပစ်မိပြီး ပြီးသွားရတယ် ။ “ ဒေါ်လေးရော ပြီးရဲ့လားဟင်…”လို့ မေးမိတော့..။

ပြီးတာမှ နှစ်ခါတောင်… လို့ မောဟိုက်တဲ့ လေသံနဲ့ ဒေါ် မီမီတင့်က ဖြေတယ် ။ တိုးမောင်တကိုယ်လုံးလည်း ချွေးတွေ ရွှဲရွှဲစိုနေတယ် ။ “ မောသွားလား….” “ ဟင့်အင်း….” “ မင်း တော်တော် အားကောင်းတာဘဲ….ဟင်း….” “ ဒေါ်လေး ကြိုက်လား….” “ အင်း….ကြိုက်တယ်….” “ ဒေါ်လေး….လိုချင်တဲ့အချိန် ပြောပါ..ကျနော် လုပ်ပေးမယ်…” ဒေါ်မီမီတင့် ခေါင်းညှိမ့်ပြပါတယ် ။ ဒေါ်မီမီတင့် သည် ထမိန်ရင်လျားနဲ့ တိုးမောင်ကို ကျောခိုင်းပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ တစောင်းလေး လှဲလျောင်းနေသည် ။ အင်္ကျီပြန်မဝတ်သေးပုံထောက်တော့ ငါနဲ့ နောက်တချီ နောက်တကြောင်းလောက် ထပ်ဆွဲချင်သေး တဲ့ ပုံ ရှိတယ် လို့ တိုးမောင် စိတ်ထဲမှာ တွေးနေတယ် ။ လိုတာ မရရှာတဲ့ ဒေါ်မီမီတင့်ကို သူ ဆန္ဒဖြည့်ဆည်း ပေးချင်မိတယ် ။ ဘကြီးမြိုင်နဲ့ ဘယ်လို မျက်နှာချင်း ဆိုင်ရမယ်တော့ မသိဘူး ။ ဒေါ်မီမီတင့်ရဲ့ ကပ်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်လိုက်တယ် ။ “ ကျနော် နှိပ်ပေးရမလားဟင်…” လို့ ခပ်တိုးတိုး မေးလိုက်တယ် ။ ဒေါ်မီမီတင့်ဆီက “ အင်း…”လို့ တိုးတိုး လေး ဖြေလိုက်သံကို သူ ကြားလိုက်ရလို့ အဝတ်မဲ့နေတဲ့ ပုခုံးသားတွေကို သူ့လက်နဲ့ ခပ်ဖွဖွ စ နှိပ်ပေး လိုက်တယ် ။

တိုးမောင်… “ ဗျာ….” “ မင်းနဲ့ ငါ ကိစ္စ မင်း နုတ်လုံမှာလား…” “ ဟုတ်..ကျနော့်အတွက် စိတ်ချပါ …လုံပါတယ်…” “ အေး..ဟိုကောင်..စိုးမိုးကို မသိစေနဲ့နော်..ဒီကောင်က ငါ့ကို ကြံချင်နေတာ..သူက မင်းဘကြီးမြိုင် နဲ့ငါ မအိပ်ကြဘူး ဆိုတာ သိတယ်…ဟင်း..လူလည်…ဒီကောင်….” “ ကျနော် ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောပါဘူး..ဂတိပေးပါတယ်…” “ အင်း….ဟုတ်ပြီလေ….အိမ်မှာတော့ မင်းနဲ့ ငါ ခပ်တန်းတန်းဘဲ နေကြမယ်..သိလား..လူတွေရှေ့…” “ ဟုတ်..ဒေါ်လေး…” သူ့လက်ဖဝါးက ဒေါ်မီမီတင့့် ကျောပြင်တလျောက် ပွတ်သပ်ပေးနေတယ် ။ ထမိန်က နဂိုထဲက လျော့ရည်းရည်း နဲ့ ဆိုတော့ သူ ဆွဲချလိုက်ပြီး ခါးအထိ ဆက် ပွတ်ပေးနေတယ် ။ ဝင်းမွတ် ဖြူဖွေးတဲ့ အသားနဲ့ အထိအတွေ့ တွေက သူ့စိတ်တွေကို ပြန်နိုးထလာစေတော့ သူ့ပေါင်ကြားက ဖွားဖက်တော် လည်း တင်းမာလာရပြန်ပြီ ။ ခါးကနေ အောက်ဖက် ဆက် ဆင်းတော့ စွင့်ကားဝိုင်း နေတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေဆီကို သူ့လက် ရောက်သွားတယ်။ ဒေါ်မီမီတင့် သူ့အကိုင်အတွယ်တွေကို မငြင်း မတားဘူး ။ သဘောကျ ကျေနပ်နေတဲ့ပုံ ။ တင်ပါးကြီးတွေကို ပွတ်ပေးနေရာက လက်နဲ့ ဆုပ်ညှစ်လိုက်မိတယ် ။

ဟင်း….ပေါင်ကြားက ငပဲ ထန်းကနဲ ထောင်သွားတယ် ။ တင်စိုင်နှစ်လုံးရဲ့ ကြားထဲကို လက်ချောင်းတွေ ရောက် သွားတယ် ။ စအိုပေါက်တွန့်တွန့်လေးကို လက်ညှိုးနဲ့ ကလိလိုက်တော့ “ အို့..” ဆိုတဲ့ အသံလေး ထွက်လာ တယ် ။ ဆက် ပွတ်ပေးနေမိတဲ့အချိန် ဒေါ်မီမီတင့်ရဲ့ လက်တဖက်က နောက်ပြန် လာစမ်းတယ် ။ သူ့ပေါင်တန် တွေ ကြားထဲကို စမ်းမိသွားတော့ သူ လီးတောင်နေတာ သိသွားပြီး..ဒေါ်မီမီတင့် ရယ်တယ် ။ “ ကြည့်စမ်း..မင်း ပြန်မာနေပြီ…မင်း သိပ် အားကောင်းတဲ့ ကောင်လေး…” လို့ ပြောလိုက်ရင်း သူ့ဖက်ကို လှည့် လာတယ် ။ ထမိန်က ပြေကျနေတော့ နို့ကြီး နှစ်လုံး ပေါ်နေတယ် ။ နို့ကြီးတွေကို အငမ်းမရ ကိုင်ဆုပ်လိုက် မိတယ် ။ ဒေါ်မီမီတင့်က “ ကြိုက်လား…” လို့ ပြုံးပြီး မေးလိုက်တယ် ။ “ ကြိုက်တယ်…ဒေါ်လေး..ကျနော် စို့လို့ရမလား….” လို့ ခွင့်တောင်းသလို မေးလိုက်တော့..“ အင်း…” လို့ ဖြေတာ နဲ့ နို့ကြီးတလုံးက နို့သီးဖုလေးကို စပြီး စို့လိုက်တယ် ။ ဒေါ်မီမီတင့်ရဲ့ မျက်လုံးတွေ မှိတ်သွားတယ် ။ နို့စို့ရင်း ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ။ ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားတဲ့ ဒေါ်မီမီတင့်က “ ရှက်တယ်ကွာ..” ဆိုပြီး။

ပေါင်တန်တွေကို စေ့လိုက်ပြီး လက်နဲ့ကာ ဖို့ လုပ်ပေမယ့် သူက လက်တွေကို ဆွဲဖယ်လိုက်သလို ပေါင်တန်တွေကို ဘေးကို ဖြဲကားပစ်လိုက်တယ် ။ သူ့ ခေါင်း သူ့မျက်နှာကို စောက်ဖုတ်ကြီးဆီကို တိုးကပ် အပ်လိုက်ပြီး စနမ်းရှုံ့တော့ “ ဟဲ့ အို….ကဲလိုက်တာ..” လို့ ပြောသံ ကြားလိုက်ရပေမယ့် ပြုံးစိစိနဲ့ ကျေနပ်နေတဲ့ ပုံကိုတွေ့ရလို့ စောက်ဖုတ် အကွဲအတိုင်း လျာနဲ့ စုံချီ ဆန်ချီ ယက်ပေးလိုက်ပါတော့တယ် ။ စောက်စိကို အပီ ကလိပေး သလို ဖင်ပေါက်ညိုညိုလေးကိုပါ လျာနဲ့ ကလိပေးလိုက်တယ် ။ သည် တချီမှာတော့ တိုးမောင်လည်း ပို ရဲတင်းလာသလို ဒေါ်မီမီတင့်ကလည်း ပို ပွင့်လင်းလာတယ် ။ ရဲလာတယ်။ တိုးမောင် ဘာဂျာကိုင်ပြီးတဲ့နောက် “ မင်းကို ဘာလုပ်ပေးစေချင်လဲ…” လို့ မေးလာတယ် ။ “ ပုလွေကိုင်ပေးမလားဟင်..” လို့ သူ အရဲစွန့်ပြီး မေးကြည့်လိုက်တယ် ။ “ အင်း..လုပ်ပေးမယ်လေ…” ဒေါ်မီမီတင့်က သူ့ကို ပက်လက် အိပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး မတ်မတ်ထောင်နေတဲ့ လိင်ချောင်းကို ငုံ့စုတ်လိုက်တယ် ။ တိုးမောင် အဖို့ အိပ်မက် တခုလိုဘဲ ဖြစ်နေတယ် ။ သူတို့အိမ်က အရှင်သခင် ဒေါ်မီမီတင့်က သူ့ဒုတ်ကို အရင်းပိုင်းကနေ ဆုပ်ကိုင်ပြီး။

ကျကျနန စုတ်ပေးနေလို့ ။ ဒါကြောင့် လောကမှ မဖြစ်နိုင်ဘူး ဆိုတာ မရှိ..မဖြစ်သေးတာဘဲ ရှိမယ် ဆိုတဲ့ စကား ရှိတယ်လေ ။ မထင်တာတွေ ဖြစ်ပျက်နေပြီ ။ လီးကို အားရပါးရ စုတ်နေတဲ့ ဒေါ်မီမီတင့်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲကို သူ မသိမသာ ကော့ကော့ပြီး ထိုညှောင့်မိနေတယ်။ သူ့၈ွေးစိနှစ်လုံးကိုလည်း ဒေါ်မီမီတင့်က ဆုပ်နယ်ကစားနေတယ် ။ တော်တော်ကြာအောင် စုတ်ပေးပြီးမှ လီးကို ပါးစပ်ကနေ ချွတ်ခွာလိုက်ပြီး..“ ကောင်းလား…” လို့ မေးတယ် ။ “ အရမ်းကောင်းတာဘဲ ဗျာ….” လို့ ဖြေလိုက်တ့ အချိန် ဒေါ်မီမီတင့်က သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို ခွတက်ထိုင်လိုက်တယ် ။ အိုး…အပေါ်က လုပ်မယ့်သဘော ..။ သည် ဒုတိယ တချီမှာတော့ ဖုတ်ပူမီးတိုက် မဟုတ်တော့ဘဲ အရသာခံပြီး ပုံစံ အမျိုးမျိုးပြောင်းပြီး လိုးကြတယ် ။ တော်တော့်ကို ရင်းနှီးသွားရပြီး အရှက်လည်း ကုန်သွားတယ် ။ စိတ်ကြိုက် လိုးဖြစ်ကြတယ်လို့ ပြောရမယ် ။ အပြန်ခရီးမှာ ကားပေါ်မှာ ဘကြီးမြိုင်ရဲ့ အကို ယူအက်စ်က ဘကြီးခိုင်တို့သဘက်ခါဆို ရန်ကုန်ကို ရောက်တော့ မယ် လို့ ဒေါ်မီမီတင့်က ပြောပြတယ် ။ သူတို့ လာမယ် ဆိုပြီး တိုးမောင်တို့ လိုတာတွေ ပြင်ဆင် ထားခဲ့တာ တော်တော် ကြာနေပါပြီ ။

အိမ်ရောက်တော့ တိုးမောင် သူ့တန်းလျားကို ပြန်ရောက်ပြီး ရေချိုးဖို့ ပြင်နေခိုက် ဒေါ်သိန်းက ဘကြီးမြိုင် ခေါ်တယ် လို့ လာပြောလို့ ရင်ထဲ ထိတ်သွားတယ် ။ ..ငါနဲ့ သူ့မိန်းမ ဖြစ်တာများ သိသွားလေသလား…ဆိုပြီး စိတ်တအား ပူသွားတယ် ။ ကတုန်ကရင်နဲ့ ဘကြီးမြိုင် ရှိတဲ့ တိုက်ကြီး အပေါ်ထပ်ကို တိုးမောင် တက်ခဲ့လိုက်တယ် ။ပဲခူးမှာ တုံးက ကိုစိုးမိုးဟာ ဘကြီးမြိုင်..ဘကြီးခိုင်တို့ လင်မယား နှစ်စုံကို ဘုရားဖူး ဈေးဝယ် လိုက်ပို့ပေးရတဲ့ အချိန် ဘကြီးမြိုင်ရဲ့ မိန်းမ ဒေါ်မီမီတင့်နဲ့ရော ဘကြီးခိုင်ရဲ့ မိန်းမ ဒေါ်စတယ်လာနဲ့ရော နီးနီးကပ်ကပ် လက်ပွန်းတတီး နေခဲ့ ဆက်ဆံခဲ့ရတဲ့ အချိန် ဒီကတော်ကြီး နှစ်ယောက်က အထာပေးသလိုလို ညုသလိုလို နဲ့ သူ့စိတ်တွေကို ထကြွစေခဲ့ပေမယ့် ကိုစိုးမိုးလည်း မိသွားရင် အကျင်းခံရမယ့်အပြင် မော်စကိုကိုပါ ရောက် သွားမှာမို့ စိတ်ကို ထိန်းပြီး ငြိမ်ကုပ်နေခဲ့တယ် ။ တကယ်တမ်း တီးချင်တာက မိုးမိုးခိုင်လေး ။ ဖြူဝင်း တောင့်တင်းတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးက လှလွန်းလို့ စိတ်ကူးနဲ့ အဝတ်တွေ ချွတ်ကြည့်နေမိတယ် ။ နို့ကြိးတွေက ဘယ်လိုနေမှာ…စောက်ဖုတ်လေးက ဖေါင်းအိနေမှာ..စသဖြင့် စိတ်ကူးတွေ ယဉ်နေမိတော့။ လီးက မာကျော တောင်မတ်လာတယ် ။ ပုဆိုးပေါ်ကဘဲ လီးကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်မိလိုက်တယ် ။ အင်း..မိုးမိုးခိုင်ကို ဗျင်းရရင် ကောင်းလိုက်မယ့် ဖြစ်ခြင်း ….လို့ စိတ်နဲ့ မှန်းဆရင်း လီးကို ပွတ်တိုက် ကွင်းထု မိနေတယ် ။

မိုးမိုးခိုင်လည်း စီးကရက် သောက်ပြီးသွားလို့ တိုက်ဖက်ကို ပြန်သွားလိုက်တဲ့ အချိန် ကျောဖက်ကနေ တင်ပါးအိ အိတင်းတင်းတွေ တုန်ခါ လှုပ်သွားတာတွေကို မျက်လုံးကြီး အပြူးသားနဲ့ စိုက်ကြည့်နေမိတယ် ။ ဟင်း…ကောငး်လိုက်တဲ့ ဖင်ကြီးတွေ …အမလေး….လေးဖက်ထောက် လိုးလိုက်လို့ကတော့ အီဆိမ့်နေမှာဘဲ ။ ဒီအချိန်မှာ နော်တုလု သူ့အခန်းကို ရောက်လာတယ် ။ “ ကိုစိုးမိုး…အန်တီလှိုင်…ခေါ်တယ် …” “ ဟေ….ဘာတဲ့လဲ..ခုဘဲ ခရီးဝေးက ပြန်ရောက်တာ..ဘယ်ထွက်ကြအုံးမလို့လဲဟာ….” ကိုစိုးမိုးသည် မိုးမိုးခိုင် ဖင်တွေကို ငေးမောပြီး မှန်းပြီး ကွင်းကိုင်နေတာမို့ ရုတ်တရက် စိတ်တိုသွားတယ် ။ “ ဒါတော့ ကျမလည်း မသိဘူး…သူ့သွားမေးချည်…” လို့ နော်တုလုက မျက်စောင်းထိုးရင်း ခပ်စွာစွာ ပြန်ပြော လိုက်တာကို သူ ခံရတယ် ။ နော်တုလုကလည်း အရင်ထက် နို့ကြီးတွေ ပိုထွားလာသလိုဘဲ ။

ဒီကောင်မကို ဆွဲ လိုးပစ်လိုက်ရင် ကောင်းမယ် လို့ သူ့စိတ်ရိုင်းတွေက ကြံစည်မိလိုက်တယ် ။ သို့ပေမယ့် သူ့အခန်းပေါက်၀ မှာ ဒေါ်မီမီတင့် ကိုယ်တိုင် ရောက်နေတာကို တွေ့လိုက်ရလို့ ကိုယ်ရှိန်သတ် လိုက်ရတယ် ။ “ စိုးမိုး….ဘာအပျင်းကြီးနေတာလဲ…ထ…..ထ….ငါ အပြင်ထွက်မလို့ …” ဒေါ်မီမီတင့်က ခပ်မာမာ ခပ်စွာစွာနဲ့ ပြောလိုက်လို့ သူ ကဗျာကယာ ထလိုက်ရတယ် ။ သူ့ပုဆိုးအောက်က ငပဲ တန်ကြီးကတော့ မတ်နေဆဲ ။ နော်တုလုလည်း တိုက်ဖက်ကို ပြန်လျှောက်သွား နေတယ် ။ ဒေါ်မီမီတင့်လည်း ကိုစိုးမိုးရဲ့ ပလေကပ် ပုဆိုး အောက်က လတန်ချောင်းကြီး မာမတ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရလို့ သေသေချာချာ စူးစိုက် ကြည့်နေတယ် ။ “ ဟဲ့..စိုးမိုး..အဲဒါက ဘယ်လို ဖြစ်တာတုန်း…” “ ဗျာ….ကျနော် ဘာလုပ်မိလို့လဲဟင်….” “ အံမယ်..မင်း ဘာဖြစ်နေတယ် ဆိုတာ မင်း အသိဆုံးဘဲ…မင်း ပေါင်ကြားက ထောင်နေတာကို မေးနေတာ..” “ အဟီး…ဆောရီးဘဲ ဒေါ်လေး . . ကျ..ကျနော်…ကျနော် … ” “ ဟင်း..ရုပ်ကိုက …ကဲ..ကဲ..ငါ ဈေးသွားစရာ ရှိလို့..လိုက်ပို့စမ်း…” “ ဟုတ်ကဲ့…ဒေါ်လေး….” ဒေါ်မီမီတင့်သည်။

ကျောက်စိမ်းရောင် အသားပျော့ပျော့ အထက်အောက် ဆင်တူ ဝတ်ထားတယ် ။ အသားဖွေးဖွေး ဖြူသူမို့ သူဝတ်ထားတဲ့ အတ်အစားနဲ့ လိုက်ဖက် ကြည့်ကောင်းလှတယ် လို့ ကိုစိုးမိုး ထင် မိတယ် ။ ဒေါ်မီမီတင့်နဲ့ အိမ်ကနေ ထွက်ခဲ့ရတဲ့အခါ လမ်းမပေါ် ရောက်တာနဲ့ ကိုစိုးမိုးက “ ဒေါ်လေး..ဘယ်ကို မောင်း ရမလဲ..” လို့ မေးလိုက်တယ် ။ “ မင်းနဲ့ စကားပြောစရာတွေ ရှိတယ်..စိုးမိုး..တနေရာရာကို သွားပြောရအောင်…” “ ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်လေး…ဘယ်လိုနေရာကို မောင်းရမလဲဟင်…” “ ဟိုတယ် တခုခုပေါ့ကွာ…နာရီပိုင်း ငှားတဲ့ နေရာ တခုခုပေါ့..” ကိုစိုးမိုး သဘောပေါက်ပြီ ။ ရင်တွေလည်း အခုံမြန်လာသည် ။ ငါတော့ ကံကောင်းတော့မလား….လို့ တွေးမိလိုက်တယ် ။ သူက ဒီလိုနေရာတွေ သိထားသူမို့ နာရီပိုင်း ယူလို့ရတဲ့ ရွှေဂုန်တိုင်ဖက်က ဟိုတယ်တခုကို မောင်းလိုက်တယ် ။ ဒီဟိုတယ်က ကောင်းတာက ကးပေါ်က ဆင်းစရာ မလိုဘဲ ဟိုတယ် အခန်းတွေနားအထိ ကားကို မောင်းဝင်သွား လို့ရတာကြောင့် ကိုယ့်ကို လူမမြင်ဘူး ။ ကိုယ့်ကို အခန်းသော့ လာပေးတဲ့ ဟိုတယ်က ဝန်ထမ်း ကောင်လေး တယောက်နဲ့ဘဲ ဆက်ဆံရတယ် ။

ဒေါ်မီမီတင့်လည်း သဘောကျသွားတယ် ။ ဟိုတယ်ခန်းထဲကို နှစ်ယောက်သား ဝင်လိုက်ကြတာနဲ့ ကိုစိုးမိုး စိတ်တွေ လှုပ်ရှားပြီး သူ့လီးက မတ်နေပြီ ။ တောင်နေပြီ ။ ဒေါ်မီမီတင့်ရဲ့ ခါးသေးသေး အောက်က စွင့်ကားနေတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို ဖျတ်ကနဲ ကြည့်မိလိုက်တယ် ။ ဟူး….ကောင်းလိုက်တာ…..။ “ စိုးမိုး…” “ ဗျာ …” “ မင်း…ပဲခူးမှာ တုံးက ဘာ မသိချင်ယောင် ဆောင်နေတာလဲ….မင်း “ အ ”ချင်ယောင် ဆောင်နေတာလား …” “ ဗျာ….ဟို…ဟို….ဟိုဒင်း….” ပဲခူးမှာတုံးက ဘကြီးမြိုင်ရဲ့ မိတ်ဆွေရဲ့ ခြံထဲသွားလည်ကြတဲ့ အခါ ညဖက် မှောင်မှ ပြန်ကြတော့ ခြံဝမှာ ရပ်ထား ခဲ့တဲ့ ကားဆီကို အားလုံး ပြန်လျှောက်ကြတဲ့ အချိန် အမှောင်ထဲမှာ ကိုစိုးမိုးရဲ့ အရှေ့က လျှောက်နေတဲ့ ဒေါ်မီမီတင့်က လက်လွှဲရင်း ကိုစိုးမိုးရဲ့ ပေါင်ကြားကို ထိမိသွားတယ် ။ သူ့ငပဲတန်ကို မိမိရရကြီး စမ်းမိခဲ့တာမို့ ကိုစိုး မိုး တော်တော် တုန်လှုပ်သွားခဲ့တယ် ။ မတောတဆဘဲလို့ ထင်ခဲ့မိတယ် ။ အခုတော့ ဒေါ်မီမီတင့် ပြောပုံအရ တမင်တကာ လာထိကိုင်လိုက်တာ ဖြစ်မယ် ။ “ စိုးမိုး..ကဲ နုံချင်ယောင် ဆောင်မနေနဲ့..ကဲ…မင်း ငါ့ကို သဘောမကျဘူးလား…ပြောစမ်း…ကြည့်..ငါ့ကို…”။

ဒေါ်မီမီတင့်သည် ကိုယ်ဟန်ပြမယ် တယောက်လို သူမကိုယ်ကို လှည့်ပြလိုက်တယ် ။ “ ဟုတ်..ဟုတ်….ဟို..ဟို….” “ အရူးကွက် နင်းမနေနဲ့ စိုးမိုးရယ်..လာစမ်း….” ဒေါ်မီမီတင့်က ကိုစိုးမိုးရဲ့ ပလေကပ်ပုဆိုးကို ဖျတ်ကနဲ ဆွဲချွတ်ချပစ်လိုက်တယ် ။ “ အိုး…ဟား….” အတွင်းခံဘောင်းဘီ ခံမဝတ်တတ်တဲ့ ကိုစိုးမိုးရဲ့ အောက်ပိုင်း တခုလုံး ဗလာကျင်းသွားပြီး လီးတုတ်တုတ်ကြီး ငေါငေါကြီး ပေါ်သွားတယ် ။ ဒေါ်မီမီတင့်က လီးတန်ကြီးကို တပ်မက်စွာနဲ့ စိုက်ကြည့်နေပြီး…“ မင်း ကုတင်ပေါ် ထိုင်လိုက်စမ်း..စိုးမိုး…” လို့ အမိန့်ပေးလိုက်တယ် ။ ကိုစိုးမိုးလည်း လီးကြီး ထောင်ရက်နဲ့ ကုတင်ပေါ် ထိုင်လိုက်တော့ ဒေါ်မီမီတင့်လည်း ကိုစိုးမိုး ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ရင်း ဆတ်ကနဲ လီးကြီးကို ကိုင်ဆုပ်လိုက်တယ် ။ “ အားပါး…..မင်း လီးက တော်တော် ကြီးတာဘဲ …” လို့ သဘောကျသလို ပြောလိုက်ရင်း လီးတန်ကို ပွတ်သပ် ကြည့်နေတယ် ။ ကိုစိုးမိုး ထင်ထားသလိုဘဲ သူ ကံကောင်းပြီ ။ သူဌေးကတော်ကိုတော့ သူ ဝါးရတော့မယ် ..။ “ ငါ…ကြိုက်တယ်….မင်း တော်တော် ယောက်ျား ပီသတာဘဲ …” ဒေါ်မီမီတင့်ရဲ့ လက်က ကိုစိုးမိုးရဲ့။

ဖွားဖက်တော်ကြီးရဲ့ ထိပ်ဖျားကနေ အရင်းပိုင်း အထိ ထိတယ် ဆိုရုံလေး ပွတ်သပ်နေတယ် ။ ကိုစိုးမိုးသည် ဒီအထိအတွေ့တွေကြောင့် စိတ်တွေ ထသထက်ထလာပြီးဖွားဖက်တော်မှာ သံချောင်းကြီးတချောင်းလို မာကျောလာပြီး မတ်မတ်ကြီး ထောင်လာတော့ ဒေါ်မီမီတင့်က သဘောကျပြီး တဟင်းဟင်းနဲ့ ရယ်လိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ “ စိုးမိုး..မင်း ငါ့ဖင်ကြီးတွေကို ကြည့်ကြည့်ပြီး စိတ်တွေ ကြွကြွနေခဲ့တယ် မဟုတ်လား….ငါ သိပေမယ့် မသိချင်ယောင် ဆောင်နေခဲ့တာ….မင်း ငါ့ကို စိတ်မှန်းမှန်းပြီး ကွင်းထုတယ် မဟုတ်လား….” လို့ မေးလိုက်တော့ ကိုစိုးမိုးလည်း မငြင်းဘဲ “ ဟုတ်ပါတယ် ဒေါ်လေး….” လို့ ဖြေလိုက်တယ် ။ “ မင်း ငါ့ဖင်ကြီးတွေကို အဝတ်မပါဘဲ မြင်ဘူးလား…..” “ မ….မ…..မ….မြင်ဖူးပါဘူး….” ကိုစိုးမိုး တံတွေးကို ဂုကနဲ မြို ချလိုက်ပြီး ဖြေလိုက်တယ် ။ “ မင်း မြင်ချင်လား…..” “ ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့ …..” ဒေါ်မီမီတင့်လည်း အရင်ဆုံး ထမိန်ကို ချွတ်ချလိုက်တယ် ။ အသား ပျော့ပျော့ ထမိန်လေးက ဟုတ်ကနဲ ကြမ်းပေါ်ကို ကွင်းလုံးပုံ ကျသွားသည် ။ ပင်တီပါးပါး အဖြူလေး ဘဲ ကျန်တဲ့ ဒေါ်မီမီတင့်ရဲ့ ကိုယ်အောက်ပိုင်းတွေကို။

ကိုစိုးမိုး အငမ်းမရ ကြည့်လိုက်တယ် ။ ပေါင်ဂွဆုံနေရာက မို့ဖောင်းဖောင်း နေရာကို သေသေချာချာ စိုက်ကြည့်မိတယ် ။ ဒေါ်မီမီတင့်က ပင်တီလေးကိုပါ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲချ ချွတ်လိုက်တယ် ။ အင်္ကျီကိုလည်း ချွတ်လိုက်တယ် ။ ဘရာစီယာအောက်က နို့ကြီး နှစ်လုံးက ဘရာစီယာရဲ့ ချုပ်နှောင်ထားတာကို အတင်း ရုန်းထွက်ချင်နေကြသလိုဘဲ ။ ဒေါ်မီမီတင့်က ဘရာစီယာ ချိတ်ကိုလည်း ဖြုတ်ပစ်လိုက်ရော ဖွံ့ထွားတဲ့ နို့ကြီး တွေ ဘွားကနဲ ပေါ်လာတယ် ။ “ ဘယ်လိုလဲ….ဘာထင်သလဲ..စိုးမိုး…..” “ အရမ်းလှတာဘဲ ဒေါ်လေး…..” “ လာ..ဒို့ အချိန် သိပ်မရှိဘူးကွ..အိမ်မှာ စတယ်လာတို့ကို ထားခဲ့တာ…..” ဒေါ်မီမီတင့်က ကုတင်စောင်းမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး ပေါင်တန်နှစ်ချောင်းကို ဖြဲကားလိုက်တယ် ..။ “ စိုးမိုး….မင်း ငါ့ကို မှုတ်ချင်လား…..” “ ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့….”လာ…မှုတ်လေ ….“ ဟုတ်ကဲ့….” ကိုစိုးမိုး ပေါင်တန်ဖြူဖြူ နှစ်ချောင်းရဲ့ အလည်ခေါင်မှာ ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်ပြီး မို့ဖေါင်းတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို စ နမ်းရှုံ့ပါတော့တယ် ။ အမွှေး ရိပ်ထားတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက မို့အိနေသည် ။

အကွဲကြောင်းကြီးက အသား ဆွတ်ဆွတ်ဖြူသူမို့ ပန်းနုရောင်လေး ။ နှုတ်ခမ်းသားထူထူတွေက ရဲနေပေမယ့် ပြဲဟနေတယ် ။ အတွင်းသားနီနီရဲရဲလေးတွေကို တပိုင်းတစ တွေ့နေရတယ် ။ ကိုစိုးမိုး အငမ်းမရ လျာနဲ့ ယက်ပြီ ။ သည် အချိန်အခါမျိုး ရပါစေ ဖြစ်ပါစေလို့ ကျိတ် ဆုတောင်းခဲ့တာ ကြာပြီ ။ ဒေါ်မီမီတင့်ကို စိတ်နဲ့ မှန်းပြီး ကွင်းတိုက်ခဲ့ရတာလည်း အကြိမ်ပေါင်း မရေမတွက်နိုင်တော့ဘူးလေ ။ ဖင်ကြီးတွေကို ကြည့်ပြီး လီးတောင်ရတာလည်း နေ့တိုင်းဘဲ ။ အခုတော့ သူ့စိတ်ကြိုက် စောက် ဖုတ် ယက်ခွင့်ကို သူ ရနေပြီ ။ ပေါင်တန်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ဖြဲပြီး ဖိယက်လိုက်တယ် ။ ဒေါ်မီမီတင့် မျက်စိတွေ ပိတ်ထားပြီး ခံနေတယ် ။ “ အား…ရှီး…အင်း…အင်း……အီး… ပလပ်…….ပြတ်…ပလပ်…….ပြတ်……..။ ကိုစိုးမိုးလည်း အစိလေးကို လျာနဲ့ ထိုးကော်လိုက် စုတ်လိုက် အမျိုးမျိုး ကလိပေးနေတော့ ဒေါ်မီမီတင့် လည်း တအားကို အကြိုက်တွေ့နေတယ် ။ ဟိုတလောက လိုးဖြစ်လိုက်တဲ့ တိုးမောင် နဲ့တုံးကလိုဘဲ သဘောကျမိတယ် ..။ ဖိယက်ပေးနေတဲ့ ကိုစိုးမိုးကို “ တော်လိုက်တော့ ဒေါ်လေး မနေနိုင်တော့ဘူးကွာ….” လို့ ပြောလိုက်လို့။

ကိုစိုးမိုးလည်း စောက်ဖုတ်ကနေ မျကျ်ွှာ ခွာလိုက်ပြီး..“ ဘာလို့လဲ.. ဒေါ်လေး..ကျနော် မှုတ်တာ မကောင်းလို့လားဟင်…” လို့ မေးလိုက်တယ် ။ “ မဟုတ်ဘူး..ဒေါ်လေး လိုချင်နေပြီ …ဒေါ်လေးကို လုပ်ပေးတော့ကွာ….” လို့ ဒေါ်မီမီတင့်က ဖြေတယ် ။ ကိုစိုးမိုးလည်း ချက်ချင်းဘဲ ကုန်းထပြီး ဒေါ်မီမီတင့် အပေါ် တက်ခွပြီး သူ့လီးကြီးကို စောက် ဖုတ်ဝမှာ တေ့ပြီး သုံးလေးခါလောက် စုန်ချီ ဆန်ချီ ပွတ်တိုက်လိုက်ပြီးမှ ဖိသွင်းလိုက်တယ် ။ ဒေါ်မီမီတင့်လည်း “ အိ ”လို့ အသံထွက်သွားပြီး ကိုစိုးမိုးကို လှမ်းဆွဲကိုင်လိုက်တယ် ။ ပြိကနဲ လီးကြီး ဒေါ်မီမီတင့်ရဲ့ စောက်ပတ်ထဲကို တိုးဝင်သွားပြီ ။ လုံးပတ်တုတ်တဲ့ကောင်ကြီးမို့ စောက်ဖုတ် အတွင်းသား နံရံတွေကို တထစ်ထစ်နဲ့ ပွတ်ဆွဲသွားလို့ ဒေါ်မီမီတင့် တဖျင်းဖျင်းနဲ့ အရသာ ထူးသွားတယ် ။ ကိုစိုးမိုးက သူ တချိန်လုံး လိုးချင်နေခဲ့တဲ့ သူဌေးကတော် ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ရေဆေးငါးကြီးကို လိုးခွင့်ရပြီ ဆိုတော့ အရမ်း ပျော်သွားပြီ ။ ဖိသွင်းလိုက် ပြန်ဆုတ်လိုက်နဲ့ ဖြည်းဖြည်းချင်း စလိုးပြီ ။ “ စိုးမိုး..နို့တွေကို ကိုင်လိုးစမ်းပါဟာ….” “ ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်လေး…” နို့ကြီး နှစ်လုံးကို ဆုပ်နယ်လိုက်။

ပါးစပျနဲ့ စို့လိုကျ လုပျရငျး စောကျဖုတျထဲကို ဖိဖိ လိုးဆောငျ့လိုကျတယျ ။ ဒေါျမီမီတငျ့လညျး လငျကွီး မလိုးနိုငျလို့ တအား ဆာလောငျ မှတျသိပျနရေတာမို့ အခုလိုတှေ ရှိတဲ့အလုပျသမားတှနေဲ့ ကုနျးဖွစျသှားရတာ ။ စိုးမိုးရဲ့ လီးကိုရော စိုးမိုး လိုးတာကိုရော သူမ ကွိုကျသှား ရပွီ ။ စိုးမိုးလညျး လှကွေီးထိုး ပကျလကျ အနအေထားနဲ့ အားရအောငျ လိုးအပွီး ဒေါျမီမီတငျ့ရဲ့ ခွထေောကျနှစျခြောငျးကို သူ့ပုခုံးပေါျကို ထမျးတငျပွီး လိုးပွနျတယျ ။ အရှိနျက မွနျဆနျ သှကျလကျနပွေီ။ “ အား..ရှီး…….ဆောငျ့…ဆောငျ့…ဆောငျ့ပါ စိုးမိုးရဲ့..တအားနငျး ဆောငျ့လိုကျစမျးပါ . . . ”လို့ အားမလို အားမရ တောငျးဆိုနတေဲ့ ဒေါျမီမီတငျ့လညျး ကိုစိုးမိုးက သူမလိုခငြျတဲ့ အတိုငျး ခပျကွမျး ကွမျး ပွငျးပွငျး ဆောငျ့ပေးလိုကျလို့ ကြနေပျသှားတယျ ။ “ ကောငျးတယျ…အိုး…ကောငျးတယျ…အား…အား….အား….” ကိုစိုးမိုးလညျး ဒေါျမီမီတငျ့ ပွီးသှားတယျ ဆိုတာကို သိလိုကျတယျ ။ သူလညျး တအား ကောငျးသထကျ ကောငျးလာလို့ ဒေါျမီမီတငျ့လညျး ပွီးသှားရော သုတျရညျတှေ ဒေါျမီမီတငျ့ရဲ့ စောကျဖုတျ အ တှငျးထဲကို ပနျးထုတျလိုကျရငျး ပွီးလိုကျတယျ ။

ဘကြီးခိုင်တို့ မိသားစုကို အိမ်မှာ ထားခဲ့ရလို့ ဒီနေ့တော့ ဒီလောက်ပါဘဲ လို့ ဒေါ်မီမီတင့်က ကိုစိုးမိုးကို ပြောလိုက်တယ် ။ ကိုစိုးမိုးက တကယ်တော့ နောက်ထပ် ထပ် လိုးချင်နေသေးတာ ။ ဒေါ်မီမီတင့်က “ စိုးမိုး နင် အခုလို နင်နဲ့ ငါနဲ့ ဖြစ်ကြတာကို ဘယ်သူ့ကိုမှ လျှောက် မဖွနဲ့နော်..” လို့ ပြောလိုက်တဲ့ အခါ “ ဟာ..စိတ်ချစမ်းပါဗျာ..ကျနော် ဘာလို့ ပြောရမှာလဲ … ဘယ်သူမှ မသိစေရဘူး..ဒေါ်လေး…” လို့ ပြန်ပြောလေသည် ။ ကိုစိုးမိုး အတွက်က အိပ်မက် လိုဘဲ ဖြစ်နေတယ် ။ ဒေါ်မီမီတင့်ကို စိတ်ကြိုက် လိုးခွင့်ရသွားတာ တအား ကျေနပ်သွားတယ် ။ အိမ်ကို ပြန်ရောက်ခါနီး..ဒေါ်မီမီတင့်က “ ဧည့်သည်တွေ ပြန်သွားပြီးတဲ့ အခါ မင်းနဲ့ ဒေါ်လေးနဲ့ ထပ်သွားကြသေးတာပေါ့ အဲ့ ဟိုတယ်ကို…” လို့ ပြောတယ် ။ ဒေါ်မီမီတင့်ရဲ့ ကိုယ်လုံးတီး ကိုယ်တွေကို မျက်လုံးထဲမှာ ပြန်မြင်ယောင်မိရင်း ကိုစိုးမိုး စိတ်တွေ ထကြွလာမိရပြန်တယ် ။ ဒါကြောင့် “ ဒေါ်လေး…..ကျနော်..ထပ်လုပ်ချင်သေးတယ်ဗျာ . .ကျနော့် လီး ပြန်တောင်လာပြီ..” လို့ ပြောလိုက်တော့ ဒေါ်မီမီတင့်က “ အချိန် မရှိတော့ဘူးကွယ်…..နောက်များမှာဘဲ…..” လို့ ပြော လိုက်တယ် ။ ကိုစိုးမိုးက “ ဒေါ်လေး…တအား စွဲတယ်ဗျာ..ဒေါ်လေး..ကျနော့်ကို အဆင်ပြေတဲ့အချိန် ထပ် တွေ့ခွင့်ပေးပါအုံး….” လို့ ပြောရင်း ဒေါ်မီမီတင့်ရဲ့ ပေါင်တန်တဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပါတော့လေသည်……… ပြီးပါပြီ။

မနေနိုင်တော့ဘူးကွယ်

လွန်ခဲ့ တဲ့ ……. လောက်က ကျွန်တော်ဆယ်တန်းအောင်တယ် ဗျ နယ်မှာပဲအောင်တာပါ..ဆယ်တန်းအော င်တော့ ရန်ကုန် မှာ ကျောင်းတက်ခွင့်လေးရတယ် ….. မေဂျာက ကျောက်တွေအကြောင်းသင်တာပေါ့ဗျာ..ကျွန်နော်က ကျောက်တွေအကြောင်း အဲ့လောက်စိတ်မဝင်စားဘူးဗျာ…တကယ်တန်း မိန်းမတွေ အကြောင်းသင်ရတဲ့ ဘာသာတွေဘာတွေရှိရင် ကောင်းမယ်လို့ စဉ်းစားဖူးတယ်…ကျွန်နော်က ဆော်ဖြောင့်ဖြောင့်လေး မြင်လိုက်ရရင် ဘယ်လို မှ မကြည့်ပဲ မနေနိုင်တဲ့သူတစ်ယောက်လေ … ရှင်းရှင်းပြောရင်ဘူးတယ်ဗျာ …ယောင်္ကျားဆိုတော့ ဘူးချင်ဘူးမယ် …မဘူးရင်တော့ ထူးနေပီဗျာ… ထားလိုက်ပါတော့ အဲ့ဒါက ကျွန်နော် စိတ်အကြောင်းပြောတာပါ ..ဇာတ်လမ်းလေး ပြန်စလိုက်ဦးမယ်.. ဒီလိုနဲ့ ကျွန်နော်ကျောင်းတော်ကြီးကိုရောက်လာခဲ့တယ် …ရောက်စကတော့ အူလည်လည်ပေါ့ဗျာ ..ဘယ်မှမသွားမလာတက်သေးတာကိုပြောတာပါ.. ဟိုဘက်ကိစ္စမှာတော့ လေ့လာထားတာတေမျွားတော့ မခေဘူး။

ကွန်တော် အဲဒီဘာသာကို ပထမ ဆုံး တက် ခွင့် ၇အောင် ကျွန်တော်တို ကျောင်းသားတွေ က လမ်းလျှောက်ရတယ်ဗျ…….အဲဒီနေ့ ကပေါ့ ကျွန်တော်ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကို တွေခဲ့တယ်…..ကောင်မလေးတွေကတော့ အများကြီးပါ …အဲ့ဒီအများကြီးထဲက မှ တစ်ယောက်သောသူကိုပြောတာပါ … သူနာမည်ကနှင်းအိဖြူတဲ့… ကျွန်တော်က အိန်ဂျယ် လို့ခေါ်တယ်ဗျ…။ သူ တော့ မသိလောက်ဘူးပေါ..ကျွန်နော့် စိတ်ထဲက နေချစ်စနိုးနဲ့ ခေါ်တဲ့နာမည်ပါ… ကျွန်နော် သူ့ ကို မြင်မြင်ချင်းပဲ စိတ်ဝင်စားသွားတယ် ဒါနဲ့ သူ့အကြောင်းတွေ လိုက်စုံစမ်းတယ် ..ဟုတ်တယ်လေ ..ေ.ကာင်မလေးတစ်ယောက်ကိုလိုက်တော့မယ်ဆို သူရဲ့ အကြောင်းကို အရင်စုံစမ်းထားရမယ်လေ…တစ်ချို့ က အဲ့လိုမဟုတ်ဘူးဗျ…ကိုယ်စိတ်ဝင်စားတဲ့ကောင်းမလေး ကိုအရင်ခင်အောင်လုပ်ကြတယ် ..ပီးတော့ ခင်သွားပီဆိုရင်သူ့အကြောင်းတွေမေးတယ် … အဲ့လိုဇာတ်လမ်းခင်းကြတာ ကျွန်နော် တက်ကနစ်က တော့။

ကောင်မလေး အကြောင်းကို အရင်စုံစမ်းမယ် …သူရဲ့ အကြောင်းသိရင်လိုက်ရလွယ်သွားမယ်လေ… ခင်ဗျားတို့တော့ ကြိုက်သလိုပေါ့ဗျာ ကျွန်နော် ရဲ့ တက္ကနစ် ကိုပြောတာပါ.. ထားပါတော့ … ကျွန်နော် ကောင်မလေး အကြောင်းစုံစမ်းလိုက်တော့ ..လား….လား သူက ကျွန်နော် တို့ မြို့ မှာ နေသွားဖူးတယ်လို့ သိရတယ် …ဘယ်လိုစုံစမ်းတယ်ဆိုတာတော့ မပြောတော့ဘူးဗျာ … သူကနယ်စပ်ဘက်က လာ တာ ဗျ…..သူ ကအရင်က နယ်မှာကျွန်တော်တို့ နယ်မှာနေခဲ့တာ..သူကလဲကျွန်တော်ကိုမသိခဲ့ဘူးကျွန်တော်က လဲ မသိခဲ့ဘူး………အခုတော့ သူက လားရှိုးကိုပြောင်းသွားတယ်လို့ သိလိုက်ရတယ် …ကျွန်နော့် အတွက်က တော့ဂွင်ပေါ့ဗျာ … စလို့ရပီလေ ကျွန်နော့် အကြောင်းတွေချည်းပြောနေတာ ..သူ.့အကြောင်းလည်းပြောရဦးမယ် ..သူက ရှမ်းစပ်တယ် .. ဗမာလည်း ရောတယ်ထင်တယ် … အသားကတော့ ဖွေးနေတာပဲဗျာ …ပါးလေးတွေဆို ရဲနေတာ … အရပ်ကတော့ ငါးပေ လေးလောက်တော့ ရှိမယ် .. ။

ဆံပင်မတိုမရှည်လေး နဲ့ … စကားပြောရင် ပြုံးလိုက်ရင် အရမ်းချစ်ဘို့ကောင်းတဲ့ ကောင်မလေး ဗျာ … ခန္ဒာကိုယ်လေး က ငါးရံကိုယ်လုံးလေးလို့ ခေါ်မလား…လုံးချောလေး လုံးဝန်းတဲ့ ရင်နှစ်မွှာက တီရှပ် အကျပ်လေးများဝတ်ထားလိုက်ရင် စနေနှစ်ခိုင် အပြိုင် တိုးထွက်နေတာ… ။ သူ့ရဲ့ တင်ပါးလေးတွေက နောက်ကို ဖောင်းဖောင်လေးဖြစ်နေတယ် …လုံချည်ဝတ်ထားရင်မသိသာဘူး … ဂျင်းဘောင်းဘီအကျပ်လေးများဝတ်ထားလိုက်ရင် မြင်တဲ့သူတိုင်း နှစ်ခါပြန်မကြည့်မနေနိုင်ဘူး … ကျွန်နော် ပြောတာ ကို မျက်လုံးထဲ မြင်ကြရဲ့လားမသိဘူးဗျာ …အနီးစပ်ဆုံးပြောရရင် အဆိုတော် ရှင်ဖုန်းလို့ ခန္ဒာကိုယ် မျက်နှာပေးမျိုးပေါ့ …. သူ့ကိုစတွေ့လိုက်ပီးကတည်းက ကျွန်နော်ရင်ထဲမှာ အိန်ဂျယ် ဆိုတဲ့ကောင်မလေး က အမြဲလိုလို နေရာယူထားလိုက်ပီပေါ့…ကျွန်နော့် နှလုံးသားတွေ အိန်ဂျယ် နဲ့တွေ့တော့စတင်လှုပ်ရှားလာတယ်ဗျာ … …..သူကပွင့်လင်းတယ်.ရဲတယ်.ဖော်ရွေတယ် ..ဒါတွေကိုတော့နောက်မှသိခဲ့ရတာပေါ့……။

အဲ့တုန်းကသူကို ကျွန်တော် အလူးအလဲချစ်မိတာပေါ့… ကျွန်တော့် သူ့အကြောင်းတွေစုံစမ်းတာ တစ်လ ကျော်ကျော်လောက်ကြာသွားတယ် … သူနဲ့ မခင်သေးဘူး ..ခင်အောင်အစမပျိုးနိုင်သေးဘူးလေ …ကျွန်တော် ပဲ ကံကောင်းတာလားမသိဘူး သူ က ကျွန်တော်စာသင်ရတဲ့အခန်းမှာပဲသူလဲ၇ှိနေပြန်တယ်..သူနဲ့ ကျွန်နော် စာသင်ခန်းတစ်ခန်းတည်းချပေးတဲ့ ဆရာ/ဆရာမတွေကို ကျွန်နော် ကျိတ်ကျေးဇူးတင်နေမိတယ်…. တစ်နေ့ ကျောင်းက အပြန်မှာ ကျွန်တော် လိုက်စကားပြောတယ် …သူက အဆောင်မှာနေတာလေ …ကျွန်နော် စ စကားပြောဘိုလိုက်လိုက်ချင်းတော့ ရင်တုန်နေမိတယ် …သူရှေ့က ထွက်သွားတာ မြင်တော့ ကျွန်နော် လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထဲက အပြေးလေးလိုက်သွားလိုက်တာလေ သူ့နားရောက်ခါနီးတော့ ကျွန်နော့် ရဲ့ ကျွန်နော် အချိန်လျော့လိုက်ပီးသူ့ကိုကြည့်လိုက်တယ် …။ ကျွန်နော် တံတွေးတောင် မျိုချလိုက်ရတယ် … ။

သူသာကွားနိုငျမယျဆို ကြှနျနောျ့ လညျခြောငျးထဲ က “ဂလု” ဆိုတဲ့အသံကိုကွားနိုငျလောကျတယျ … မဂလုပဲနနျေိုငျရိုးလား သူရဲ့နောကျပိုငျးအလှကို နီးနီး ကပျကပျ ကွညျ့လိုကျရတာကို …ကြှနျနောျနရောမှာ ကိုယျ့လူတို့ဆိုရငျလညျး ဘယျလိုနမေလဲ တှေးကွညျ့လိုကျပေါ့ … လုံးဝနျးတဲ့ တငျနှစျလုံးဟာ …တစျလုံးစီ အပေါျတကျလိုကျ အောကျကလြိုကျနဲ့ စညျးခကြျညီညီ ကနကွေတယျလေ .. ကြှနျနောျ ငယျငယျက စီးခဲ့ဖူးတဲ့ ..ဆီးဆော့ ကိုတောငျအမှတျရလိုကျမိတယျ… “နှငျးအိဖွူ” ကြှနျနောျ့ခေါျသံကွားတော့ သမငျမလေးက လညျပွနျလှညျ့ကွညျ့တယျ. ..ပီးတော့ သူမသိတဲ့ သူတစျယောကျကို မွငျလိုကျရတော့ အံသွတဲ့ဟနျလေးနဲ့ “နှငျးအိဖွူ …ကြှနျနောျ ဘူမိ ဆကျရှငျ ဒီက ..လေ.. ” “ဟုတျ …ဘာကိစ်စ ရှိလို့လဲမသိဘူးနောျ ” “ဟို..အဲ့…ကိစ်စတော့ မဟုတျပါဘူး …ကြှနျနောျ လာနူတျဆကျတာပါ ..ပီးတော့ နှငျးအိဖွူက ကြှနျနောျတို့ မွို့မှာနဖေူးတယျလို့သိလိုကျရလို့ လာနူတျဆကျတာပါ”။

“အော် ..သူက ဘယ်မြို့ကလဲ” “ကျွန်နော်က တောင်ကြီးကပါ … သစ်တောရက်ကွက်မှာနေတယ်လေ …” “အော် ..ဟုတ် ..ကျမလည်း ရှစ်တန်း အထိ တောင်ကြီးမှာနေခဲ့တာလေ …ဒါနဲ့ တို့ တောင်ကြီးမှာနေခဲ့ဖူးတယ်ဘယ်လိုလုပ်သိလဲ” “အော် …ကျွန်နော် သိချင်လို့ တကူးတက လိုက်စုံစမ်းထားတာပါ” “အော်…” “ကျွန်နော့် နာမည် နေမင်း ပါ … ” “ဟုတ်” ဒီလိုနဲ့ ကျွန်နော် အိန်ဂျယ် ရဲ့ အဆောင် ရောက်တဲ့အထိ စကားတွေပြောပီးလိုက်သွားတယ် …အိန်ဂျယ် က ဖော်ဖော်ရွေရွေပါပဲ …စကားပြောရတာလဲ အဆင်ပြေတယ် ..ဒီလိုနဲ့ ကျွန်နော် နဲ့ခင်သွားကြတယ်ဆိုပါတော့ဗျာ … ။ ကျွန်နော် သူ့အဆောင်ကို သွားလည်းနိုင်တဲ့အထိ အဆင်ပြေလာတယ် အဆင်ပြေလာတယ်ဆို လို့ ခင်ခင်မင်မင်နေလို့ရရုံလောက်ပါ..သူကို ပထမနှစ်မှာနည်းလမ်းနဲ့အမျူးိမျိူးကိုလုံးတယ်..ဗျ..ကျွန်တော်လေ တော်တော်ကို ရူးခဲ့တယ်……..လက်ဆောင်တွေဘာတွေကလည်း ဘာပေးရမှန်းမသိတဲ့အချိန်ပေါ့ ….။

နောကျတော့ ကြှနျနောျ စဉျးစားမိလိုကျတာ ကြှနျနောျက ကှနျပြူတာ နဲနဲ ရတော့ ဗှိဒီယို တှေ ကို ပွငျ သူ နာမညျတှရေေးနောကျခံသီခငြျးတှထေညျ့ပေါ့….သီခငြျးရညျးစားစာပေါ့…အခုခတျေစားနတေဲ့ သီခငြျးပုံစံလေးတှပေေါ့ ..အခုတော့ တောျတောျခတျေထလာပါပီ … ဗှိဒီယို နောကျခံသီခငြျးလေးတှနေဲ့ စာသားလေးတှေ ရေးပီး ထညျ့တာလေးတှပေါ … အဲ့လိုတှလေုပျပေးတယျမရဘူး….ဘယျလို့ပဲလုပျလုပျ……….. သူက လှတော့ လိုကျတဲ့ ငနဲ့တှေ က မြားတယျ..နဲနဲ ဖွလေို့ရတာ တစျခုက သူ့ကိုလိုကျနတေဲ့သူတှထေဲက မှကြှနျနောျ တစျယောကျကို သာခငျခငျမငျမငျအရှိဆုံးလို့ထငျရတယျ …အဲဒါနဲ့ ကြှနျတောျ အမွဲတမျးလိုကျခဲ့တယျ လုံးတယျလိုကျစကားပွောတယျ.မရဘူး ဒီလို့ နဲ့ ကြှနျတောျ အဝေးကခစြျမယျပေါ့ဗြ.အခစြျသူရဲ့ကောငျးပေါ့..ဟ.ဟ…ဟ…အဲတုနျး က ရီရတယျဗြ..ဒီလို့နဲ့ နောကျဒုတိယနှစျလဲကွတော့ ကြှနျတောျ နဲ့ သူနဲ ပို အစဉျပွလောတယျဗြ………။

အဲချိန်မှာကျွန်တော် မန်နေဂျာကလဲ တော်တော် ကို ဆရာဖြစ်နေခဲ့ပါပီ……သူနဲကျွန်တော် နဲ့ က အီတဲ့အဆင့်ကိုရောက်သွားတယ် ကျွန်တော်မှာလဲအဲအဆင့်လေးနဲ့ပဲကြေနပ်ခဲ၇တာပေါ့………သူနဲ့တော့ကျောင်းသွားကျောင်းပြန်ဆိုတဲ့ လမ်းကြောင်းလေး ကို ရခဲ့တယ် သူ့အဆောင်ကလှည်းတန်းနားမှာ အဓိပတိကလဲကူညီတယ်ကျွန်တော်နဲ့သူကိုလေ နေတိုင်း သူနဲ့ကျွန်တော်ကို နေရာလေးတွေပေးခဲ့တယ်…….။ ဒီလိုလေးနဲ့ ပဲကျွန်တော် ကြိုးစားခဲ့ရတယ်ဗျ… သူကနယ်စပ်ဘက်က ဆို တော့ ဗျ သောက်တာစားတာရှိတယ် …သူ မှာအဲအကျင့် က ၇ှိနေပြန်တယ်.ကျွန်တော် ကလဲ မန်နေဂျာဖြစ်တဲ့အတိုင်း ပဲသောက်တဲ့နေရာမှာ က တော့ သိတယ် မလားသောက်ခံတွင်းလိုက်လို့ က တော့ အမုန်းဆွဲမယ်ဗုန်းကြဲမယ်ဆိုတဲ့လူစား အဲမှာစတွေတာပဲ ဇာတ်လမ်းက…………. ဇာတ်လမ်းအစ က ကျွန်တော် က ကျောင်းပိတ်လို့နယ်ပြန်သွားခဲ့တယ်..သူကတော့ ရန်ကုန်မှာပဲကျန်ခဲ့တယ်….။

ကျွန်နော်လည်းနယ်မှာ နှစ်ရက်လောက်ပဲနေခဲ့တယ် ပြီးတော့ ရန်ကုန် ပြန်လာ ခဲ့တယ်…..ရန်ကုန်မှာက ကျွန်နော် စိတ်ကြိုက်ကဲလို့ရတယ်လေ…သူနဲ့ ပြန်တွေချင်တာလဲပါတာပေါ့ …နယ်မှာကမလွတ်လပ်ဘူး…..ကျွန်နော် ရန်ကုန်ပြန်လာတဲ့နေ့မှာ ပဲ ကျွန်တော် သူကိုဖုန်းဆက်ခဲ့တယ်…………. သူ ပြောတယ် ဗျ “ဟဲ့ ဒီနေ့ ငါ လေ နင်ကို လာကြို မယ်တဲ့ “ ကျွန်တော် က လဲ ဂွင် ပေါ့..အေးပေါ့ လာကြို ပေါ့ ရန်ကုန် ကို သုံးနာရီ0လောက်မှရောက်တယ် သူ က အောင်မင်္ဂလာမှလာကြိုတယ် သူဘောင်ဘီတိုလေးနဲ့…ခြေသလုံးသားဖွေးဖွေးလေးတွေကို အခုထိပြန်မြင်ယောင်နေတုန်း ဒါနဲ့ ကျွန်တော်နေတဲ့အိမ် ကို သူ ကိုခေါ်သွားခဲ့တယ် ….အဲအချိန် မှာ ဘာ မှမဖြစ်သေးဘူး. ဖြစ်ချင်တော့ ဒီလို့ ဗျ………… သူညနေလဲစောင်းရောကျွန်တော် ပြောတယ် “ဟဲ့ ညနေ ဘီယာသောက်မယ်ဟာ ငါဒီနေ့ သောက်ချင်လို့ နင်တိုက်ရမယ်…….” “အေးသောက်တာပေါ့…ငါလည်း မသောက်ဖြစ်တာတော်တော်ကြာနေပီ”။

ကျွန်တော် က လဲတိုက်မယ်ပေါ့..အဲဒါနဲ့ကျွန်တော် လမ်းထိပ်မှာ ဘီယာသာွးခဲ့တယ် ဒဂုံအနီဘီယာတဲ့ဗျ လေးလုံးဝယ်ခဲ့တယ်………သူကကန်ဘောင်မှာသွားသောက်ချင်တယ်ပြောတာနဲ့….ကျွန်တော် ကန်ဘောင်ကိုခြေဦးလှည့်လိုက်ကြတယ် ..သောက်တယ်။ သူနှစ်လုံးကိုယ်နှစ်လုံးသောက်တယ်မူးပီး စိမ်းလန်းကိုလစ်ခဲ့တယ်ဗျ.အဲမှာစတွေတာပေါ့အဲအချိန်မှာကျွန်တော် နဲ့သူ စကားပြောရင်းမူးပီခဏလောက်အိပ်ပျော်သွားခဲ့တယ်……..ကျွန်တော် နိုးလာခဲ့တဲ့အချိန် မှာ သူ က ကျွန်တော် ပေါ်ကို ရောက်နေတယ် အချိန် က လဲလွန်နေတယ်ဆယ့်တစ်နာရီလောက်ပေါ့…….အဲအချိန် မှာသူလဲအဆောင်ပြန်လို့မရတော့ဘူး…..ဒါနဲ့ မေးတယ်ဗျ .. သူကိုလေယုံလားဘာညာပေါ့….ကျားမာယာတွေလေ…ဟဟ…….သူလက်ခံတာနဲ့ ကျွန်တော် မ…လာတယ် ကိုရီးယာကားထဲကလို့ပေါ့…. ကုန်းပိုးပီးလမ်းမကိုထွက်လာတယ်………..ကားငှားပီးမြေနီကုန်းက ဟိုတယ်ကိုမလာတယ်ဗျ..အဲမှာပြဿာနာကတက်ပါလေရော……။

အဲ့အချိန်တုန်းကပေါ့ဗျ ဘုန်းကြီးတွေကလဲတန်းစီလျှောက်နေတဲ့အချိန်လေ ဟို တယ်မှာ က မှတ်ပုံတင် မပါရင် အိပ်လို့မရဘူးတဲ့ ကျွန်တော်ကလဲထန်နေတဲ့အချိန်ပေါ့..ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ နဲနဲ အကြပ်ရိုက်သွားတယ်..နောက်ဆုံးမထူးတော့ဘူးဆိုပီး အိမ်မှာ မှတ်ပုံတင်ပြန်ယူဘိုပြန်ထွက်လာခဲ့ရတော့တယ်..အိမ်ကိုသူကိုခေါ်လာတယ်.ကကငှားပီအိမ်ပြန်လာတယ်….. ကားပေါ်မှာ သူက အိပ်ပီးလိုက်လာတယ် နောက်ခန်းထဲမှာ သူက ကျွန်နော် ပေါင်ကို ခေါင်းဦးအုံးပီးတော့ပေါ့ ကျွန်နော် က သူ့ခါးလေးပေါ်လက်ကလေး တင်ပီးမျက်နှာလေးကို ကြည့်လိုက်တယ် အမှန်ပြောရရင် မျက်နှာလေး က တော်တော်ဖြူဖြူစင်စင် ချစ်စရာလေးဗျာ …ပါးလေးတွေက ရဲနေတာပဲ ဘီယာအရှိနဲ့ ဆိုတော့ ပိုဆိုးသေး …သူ တော်တော် မူးနေပုံရတယ် .. သူ့ခန္ဒာကိုယ်လေး ကိုကြည့်လိုက်တော့ သူရဲ့ ဘောင်းဘီတိုအောက် က သလုံးသားလှလှနေ့ နဲ့ပေါင်တံစင်းစင်းလေး က ကွေးလို့ …..။

ကားနောက်ခန်းထဲမှာဆိုတော့ ခြေထောက်က ဆန့်မရတော့ ကွေးထားရတယ်လေ …ခြေထောက်က ကွေးထားတော့ တင်ပါးတွေက ပိုပီးနောက်ကို ထွက်နေတာပေါ့ …ကျွန်နော် လည်း ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့ဘူး …ငပဲကလည်းဇွတ်ကိုထနေပီ ..တော်တော်အောင့်အီးထားရတယ် …ဘောင်းဘီအောက်ကငပဲက အတင်းရုန်းနေတာ အောင့်တောင်အောင့်လာတယ်။ ကျွန်နော်လည်း သူ့ရဲ့ပေါင်တံလေးတွေပေါ်လက်ကလေးနဲ့ မရဲတရဲ ပွတ်ပေးနေလိုက်တယ် …ရှေ့ က ကားဆရာ ရဲ့ အလစ်ကိုလည်းကြည့်ရသေးတယ် … ကားဆရာကလည်းနောက်ကို ဘက်မှန်ထဲက နေလှည့်ကြည့်လှည့်ကြည့်လုပ်နေတယ်လေ….ပေါင်သားလေးတွေက ချောနေတာပဲဗျာ …ဘာအနာအဆာမှမတွေရဘူး … သူလည်း သိတော့ သိတယ်ထင်ပါတယ် ..ကျွန်နော့် ရဲ့အထိအတွေ့ကို .. မှိန်းနေတာဖြစ်လောက်တယ်..နောက်တော့ သူ့ရဲ့တင်ပါးလေးတွေကို စမ်းကြည့်လိုက်တယ် ..ဘောင်းဘီပေါ်ကနေစမ်းရတာဆိုတော့။

အရသာတော့ သိပ်မရှိလှဘူး …ခြေထောက်ကွေးထားတော့ ဖင်လေးကတော့ တင်းနေတယ် … ကျွန်နော်လည်း အဲ့လောက်လေးပဲကိုင်လို့ရတယ် … ကားက အိမ်ရှေ့မှာထိုးစိုက်သွားတယ်..အိမ်ဆိုလို့ ကျွန်နော့် ဦးလေး အိမ်ပါ ..ကျန်ွနော် က ဒီမှာကျောင်းတက်တုန်းခဏလာနေတာ …ဦးလေးကလည်းအေးဆေးပဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ထားတယ် ..ဘာမှမရှုပ်ရှယ်တော့ အဆင်ပြေတာပေါ့ …ထားပါတော့ ဒါနဲ့ ကျွန်နော်လည်းအိမ်ပေါ်ကမန်းကတန်းတက်ပီး မှတ်ပုံတင်ယူလိုက်တယ် …အရေးထဲမှ မှတ်ပုံတင်က တော်တော်ရှာလိုက်ရသေးတယ် …တောင်နေတဲ့ ငပဲတောင် ပြန်အိပ်ပျော်သွားတယ်….နောက်ဆုံးတော့ ကိုရွှေမှတ်ပုံတင်က ကုတင်အောက်ရောက်နေတာဗျာ …ကျွန်နော် လည်း မှတ်ပုံတင်ယူပီး ပြန်ဆင်း ကားဆရာကို နီးစပ်ရာတည်းခိုခန်းကို ပဲမောင်းခိုင်းလိုက်တော့တယ် …ခုန က ဟိုတည်ကို ပြန်နေရင်ကြာနေမယ် တည်းခိုခန်းရောက်တော့ အဲကွန်းခန်း တစ်ခန်းယူလိုက်တယ် အဆင်ပြေပါတယ် ..။

ရေချိုးခန်းအိမ်သာတွဲလျက်ခန်းနဲ့ တီဗီလဲပါတယ် ကျွန်နော်လည်းရောက်ရောက်ချင်း သူ့ကို ကုတင်ပေါ်တင်ပေးပီးတော့ .ရေချိူးလိုက်တယ်……ရေကိုလန်းသွားအောင်ချိုး ပီးတော့ ကျွန်နော့် အောက်ပိုင်းကိုတဘက်ပတ်ပီးပြန်ထွက်လာလိုက်တယ် …သူ့ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ကွေးကွေးလေးအိပ်နေတယ်။ သူအင်္ကျေီ လးကလန်နေပီး ဘောင်းဘီတိုလေး ကလည်းအောက်မှာ ဟနေတယ်… သူ့ရဲ့အတွင်းခံ အမဲရောင်မျှော့ကြိုးလေးကပေါ်နေတယ် ကျွန်တော် ငပဲက လဲ သိတယ်မလား ချက်ချင်းကိုပြန်မတ်လာတယ်ဒီကောင်တော်တော်သစ္စာ၇ှိတယ်….. ကျွန်နော်လည်း ကုတင်ကိုတန်းသွားလိုက်တယ် ..ရေတောင် ကောင်းကောင်းပြောင်အောင်မသုတ်နိုင်သေးဘူး အခန်းထဲက အဲကွန်းလေအေးနေတာတောင် ကျွန်နော် ဂရုမစိုက်နိုင်အားတော့ဘူး … ကုတင်ပေါ်ရောက်တော့ သူ့ကို ကျွန်နော့ဘက်ဆွဲလှည့်လိုက်တယ် …အလိုုက်သင့်ပဲ သူခန္ဒာကိုယ်လေး ပါလာတယ် …..။

ကျွန်နော်လည်း ချက်ချင်း သူ့နုတ်ခမ်းတွေကို ဆွဲစုပ်ပစ်လိုက်တယ် …ပထမတော့မသူမသိဘူး…နောက်တော့ မှ သူနိုးလာတယ်ထင်တယ် …ကျွန်နော့်ကိုလည်းပြန်ဖက်လာတယ် …ကျွန်နော့် ပါးစပ်ထဲကိုလဲ သူလျာလေးထိုးသွင်းလာတယ် ..သူလည်းဖီးတက်လာတယ်ထင်တယ် …ကျွန်နော့်လက်တွေကလည်း အငြိမ်မနေပါဘူး …အိန်ဂျယ် ရဲ့ပေါင်လေးတွေပေါ်မှာ ကစားနေလိုက်တယ် …တဖြည်းဖြည်း ကျွန်နော့်လက်က်ပါးလေးတွေပေါ်ကိုပွတ်လိုက်တယ် …ဘောင်းဘီတိုပေါ်ကနေပွတ်ရတော့အားတော့မရဘူး … ဘောင်းဘီတိုဆိုလို့ ပြောဘို့မေ့နေတယ် …အိန်ဂျယ် ရဲ့ ဘောင်းဘီက ဂျင်းပြာနုလေး ပေါ့ဗျာ ..ပေါင်လည်လောက်ထိပဲရှည်တယ် …အိန်ဂျယ် ရဲ့ပေါင်တံလှလှလေးတွေကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်လေး ဖုံးအုပ်ပေးထားတယ်…နောက်လက်တစ်ဖက်ကတော့ အိန်ဂျယ် ရဲ့ခါးကို သိုင်းဖက်ထားရတာပေါ့ …တဖြည်းဖြည်း နဲ့ သူနဲ့ ကျွန်နော့် ရဲ့ အနမ်းတွေက ကြမ်းလာတယ် …။

သူရဲ့ အသက်ရှုသံတွေလည်းပြင်းလာတာ ကျွန်နော်ကြားနေရတယ် …သူလည်းဖီးတက်နေတာ ကျွန်နော်သိလိုက်ပီလေ….သူက ကျွန်နော့် ကို ပြန်သာနမ်းနေတာ မျက်လုံးတွေက မဖွင့်သေးဘူး …သောက်ထားတဲ့ဘီယာအရှိန်ကတော့ ပြေချင်နေလောက်ပီ.. ဘီယာရှိန်ပြေကာစမှာပဲ ကာမစိတ်တွေက ပြန်တက်လာတာ ဘီယာထက်ပြင်းတဲ့ ကာမလှိုင်းကြားမှာ သူရော ကျွန်နော်ရော မူးဝေနေပီ …ဘာကိုမှမမြင်တော့ဘူး ….အခန်းထဲက အဲကွန်းရဲ့ အအေးဒဏ်လည်းမသိတော့ဘူး …ကျွန်နော့် လက်တစ်ဖက်က တင်ပါးတွေကို ပွတ်နေတာကနေ သူ့ရဲ့ နို့တွေပေါ်ကိုတင်လိုက်ပီးဆုတ်နယ်လိုက်တယ် …အောက်က ဘော်လီခံထားပေမယ် သူ့ရဲ့နို့တွေက တင်းနေမှန်း ကျွန်နော်ခံစားလိုက်ရတယ် …သူ့ရဲအနမ်းတွေကလည်းပြင်းလာပီး ကျွန်နော့်လျာကို အတင်းဆွဲစုတ်နေတော့တယ်…ခနနေတော့ ကျွန်နော့်လက်တွေကိုနေရာပြောင်းလိုက်တယ် အိန်ဂျယ် ရဲ့ ဘောင်းဘီဇစ်နားကိုရွှေ့လိုက်တယ် …။

ပြီးတော့ကျွန်နော် ကျွမ်းကျင်စွားပဲ လက်တစ်ဖက်နဲ့ ဘောင်းဘီ အပေါ်ကျယ်သီးလေးကိုဖြုတ်လိုက်တယ် … ကျယ်သီးပြုတ်သွားတော့ ကျွန်နော်ချက်ချင်းဘောင်းဘီဇစ်ကို မဆွဲချသေးဘဲ ဇစ်အပေါ်နားကနေ သူ့ ရဲ့ အဖုတ်လေး ရှိရာကို ပွတ်ပေးနေလိုက်တယ် .. အိန်ဂျယ် ရဲ့လက်တွေဟာ ကျွန်နော့် ကို တင်းကြပ်စွားဆွဲဖက်နေတယ် …သူ့အဖုတ်လေးရှိရာနေရာလေးကို ဘောင်းဘီပေါ်ကနေ ခပ်ဖိဖိ လေးပွတ်ဆွဲလိုက်တော့ သူ့ မျက်လုံးလေးတွေပင်ွ့လာတယ် …ရီဝေတဲ့မျက်လုံးလေးတွေနဲ့ ကျွန်နော် ကိုကြည့်နေတာတွေ့လိုက်ရတယ်….ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို အသာလှဲပေးလိုက်ပီး သူ့အပေါ်ကနေ တက်လိုက်တယ်..ပီးတော့ အိန်ဂျယ် ရဲ့ တီရှပ်လေးကို ခါးနားကနေမ ပီး ချွတ်လိုက်တယ် …။ သူ့ရဲ့ဘော်လီ အမဲရောင်လေးက ကျွန်နော့်ကိုကြိုဆိုနေတယ်… ဘော်လီချိတ်ကို ဖြုတ်မယ်လုပ်တော့ သူက ခါးလေးကော့ပေးလိုက်တယ်…ဘော်လီကြိုးလေးကို ကျွန်နော်ကပဲဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။

အိန်ဂျယ် ရဲ့ ရင်နှမွှာကို ကျွန်နော်စတွေ့လိုက်ရတယ် …ပက်လက်လှန်အနေအထားနဲ့အိပ်နေတာတောင်း အိန်ဂျယ် ရဲ့ ရင်နှစ်မွှာ က တင်းပီး ဖောင်းကားနေတယ် …နို့သီးခေါင်းလေးတွေက နီညိုညိုလေးနဲ့ အတွင်းဘက်ကိုချိုင့်ဝင်နေတယ် ..ကျွန်နော်လည်းဘယ်လို မှ မနေနိုင်တော့ဘူး…နို့သီးခေါင်းလေးကို ဆွဲစုတ်လိုက်တာပေါ့…အိန်ဂျယ် က ကျွန်နော့် ခေါင်းကိုဆွဲကိုင်ပီး ဆံပင်တွေကို ဖွနေတယ် …လက်တဖက်က လည်း ကျန်တဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးကို ဖွဖွလေး ဖိချေပေးလိုက်တယ် … “အင်းဟင်း ကိုရယ်…. ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ …ဖြူမနေနိုင်တော့ဘူး” အိန်ဂျယ် ရဲ့ညည်းသံလေး ပထမဆုံးထွက်လာတယ်….သူ့ရဲ့ညည်းသံလေးကြားရတော့ ကျွန်နော်နို့တွေကို ပိုပီးတအားစုတ်ပေးလိုက်တယ် …ငါးမိနစ်လောက်နို့တွေစို့ပေးလိုက်ပီးတော့ ကျန်ွနော် အောက်ကို လျောချလိုက်တယ် …ပီးတော့ ကျယ်သီးလေးသာဖြုတ်ထားတဲ့ဘောင်းဘီလေး ကိုဇစ်ကိုအောက်ကိုဆွဲချလိုက်တယ် …။

ဘောင်းဘီခါးစလေးကိုကိုင်ပီး ချွတ်မယ်လုပ်တော့ သူက ဖင်လေးကိုအသာလေးကြွပေးလိုက်တယ် …ဖင်လေးကြွပေးတာတောင် ဘောင်းဘီက ကြပ်နေတယ်…သူ့ရဲ့တင်ပါးတွေကို ဂျင်းဘောင်းဘီက ဆွဲယူနေတယ် …နောက်တော့ သူကပါ…လက်ကလေးနဲ့ဘောင်းဘီလေးကို ဆွဲချပေးလိုက်တယ်…. အောက်ခံဘောင်းဘီလေးက ဘော်လီနဲ့ ဆင်တူစွာပဲ အနက်ရောင်လေး…တံဆိပ်တောင်တူမယ်ထင်တယ် …အောက်ခံလေးကို မချွတ်သေးပဲ အပေါ်ကနေစမ်းကြည့်လိုက်တယ် …အရည်လေးတွေစေးစေးလေး စို့နေပီ…. ကျန်ွနော်လည်း မနေနိုင်တော့ဘူး..အောက်ခံလေးကိုအသာလေးလိပ်ပီးဆွဲချွတ်လိုက်တယ် ..ခုန ကလိုပဲ ကြပ်နေလို့သူက ဖင်လေးကြွပေးလိုက်မှ အဆင်ပြေသွားတယ် …။ အမွှေးရေးရေးလေးနဲ့ ဖောင်းကားနေတဲ့အဖုတ်လေးပါ တော်တော်လေးချစ်ဘို့ကောင်းတယ်ဗျာ …အမွှေးလေးတွေက မတိုမရှည်လေးပေါက်နေတယ်ဗျာ …ရှမ်းစပ်ကလေး အသားကဖြူတော့ အဖုတ်လေး က လည်းသိပ်မမဲဘူး …။

နိုင်ငံခြားမတွေလိုတော့ဖြူပီးရဲမနေဘူး …. နုတ်ခမ်းသားလေးတွေက နဲနဲ ညိုတာလောက်ပဲရှိတယ်ဗျာ … ကျွန်နော် လျှာဖျားလေးနဲ့ အဖုတ်လေးပေါ်အုပ်လိုက်တယ် ..နှာခေါင်းဝမှာ အဖုတ်နံလေးဝင်လာတယ်.. အဖုတ်နံဆိုတာရေးပြလို့တော့မတက်ဘူးဗျာ …နမ်းဖူးတဲ့သူတိုင်းတော့သိလိမ့်မယ်…အီသလိုလိုလေး ကျွန်နော်လည်း အကွဲကြောင်းလေးတလျောက်ကွဲကို လျှာနဲ့ စုန်ဆန်ဆွဲပစ်လိုက်တယ်… “အား..ကို ရယ်….ကျင်လိုက်တာ …ဖြူမနေတက်တော့ဘူး….” “ဖြူ့ ကိုကောင်းအောင်လို့လုပ်ပေးတာပါ …ကောင်းတယ်မလား” အိန်ဂျယ် လို့တော့မခေါ်တော့ဘူး..သူမှမသိတာ ..ကျွန်နော့်စိတ်ထဲက ပဲခေါ်နေခဲ့တာလေ …နောက်မှပဲ သူ့ကိုပြောပြပီး ပြောင်းခေါ်တော့မယ် …အခုတော့ သူ့ကိုယ်သူပြောသလိုပဲ “ဖြူ” လို့ပဲခေါ်လိုက်တော့မယ်… “ကောင်းတာလားတော့မသိဘူး ..ကျင်လိုက်တာ …ရင်တွေလည်းတုန်တယ် ကို ရယ်” “အဲ့ဒါ ကောင်းတာလေ… ”။

ကျွန်နော်ပြောပီး အဖုတ်ကို ဆက်ယက်ပေးနေလိုက်တယ် …ဖြူ့ပေါင်တွေက ကားလားပီးတော့လက်တွေက ကျွန်နော့် ခေါင်းကို ဆွဲကိုင်ထားတယ် “အင်းဟင်းရှီးအား” “အားကောင်းလိုက်တာ” ဖြူ့အဖုတ်တလျောက်လျာကိုစုန်ဆန်ဆွဲလိုက် …အစိလေးကို လျှာနဲ ထိုးလိုက်နဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး လုပ်ပစ်လိုက်တယ်…ဖြူ့ ရဲ့ အဖုတ်အရည်ကြည်လေးတွေလည်းထွက်လာတယ် …ပါးစပ်ထဲမှာတော့ ငံကျိကျိ နဲ့ပါ… ဒါပေမယ့် ဆက်ယက်နေလိုက်တယ် …ဖြူ့ဆီက ညည်းသံကြားလေလေ ယက်လို့ကောင်းလေလေဖြစ်နေတယ်…. ။ “အားရှီးကိုရယ်ကောင်းလိုက်တာ မနေနိုင်တော့ဘူး…အား” ဖြူအဖုတ် အဖတ်လေးနှစ်ဖက်ကိုလက်နဲ့ အသာလေးဟလိုက်ပီး လျှာကိုအတွင်းထဲထိ ထိုးထဲလိုက်တယ် …

ကျွန်နော့် သွားရည်တွေကလည်း အဖုတ်မှာ ပေကျံလာပီး ..အောက်ကိုစီးကျကာ ဖြူ့ဖင်ပေါက်လေးထိစိုသွားတယ် “အား…ကောင်းလိုက်တာကိုရယ်…လုပ်ပါ မြန်မြန်လေးကြမ်းကြမ်းလေးယက်ပါနော်…။ အားရှီးကောင်းလိုက်တာ ကျွန်နော်သိလိုက်ပီ …သူပီးတော့မယ်လို့…ဒါနဲ့ ကျွန်နော်လည်းယက်နေတာကိုရပ်လိုက်တယ်…သူ့ကိုစပ်တငင်ငင် ဖြစ်သွားအောင်လို့ ဒါမှ အမုန်းကျဲ လို့ရမှာလေ… “အားကိုရယ် ဘာလို့ရပ်လိုက်တာလဲ ” ကျွန်နော် ကုတင်ဘေးမှ မက်တပ်ရပ်လိုက်တယ် …“ “ဖြူ့အလှည့်လေ…” “ဟင်…ဘာကိုလဲ….ဖြူကဘာလုပ်ရမှာလဲ” “ကို့လီးကိုစုပ်ပေးလေ…ကိုယ်လည်းစုတ်တာခံချင်တာပေါ့…ဖြူ့ကိုလည်းကိုစုတ်ပေးယက်ပေးတာလေ အခုဖြူ့အလှည့်ပေါ့ ” ကျွန်နော်ပြောလိုက်တော့ အိန်ဂျယ် က အင်တင်တင် ဖြစ်သွားတယ် …ကျွန်နော့်လီးကို လှမ်းကြည့်နေတာ …ငပဲကလည်းထောင်နေတာမှမတ်လို့ …ကျွန်နော့်လီးက အရမ်းအကြီးကြီးတော့လည်းမဟုတ်ပါဘူး … နဲနဲတော့ရှည်တယ်… “ဖြူ…မလုပ်ရဲဘူး…ကို ရှက်တယ် …ကြောက်လည်းကြောက်တယ်…” “ဘာကိုရှက်တာလည်း …ဖြူကိုတောင် ကို ယက်ပေးသေးတာပဲ…ဘာကိုကြောက်နေတာလဲ ” “ဖြူရှက်တယ် ကိုရယ် …ဖြူကို လိုးပဲလိုးပါနော်” ။

တော်ပီကွာ…ဖြူမစုတ်ချင်ရင် ကို လည်း ပြန်တော့မယ် …ဖြူ့ကိုတော့ ကောင်းအောင်လုပ်ပေးခဲ့တာ ကိုယ့်ကိုတော့ မလုပ်ပေးချင်ဘူး…ဖြူက မချစ်တာပေါ့ “မဟုတ်ပါဘူးကိုရယ်…ဖြူချစ်ပါတယ် …ကိုခံချင်နေတယ်ဆိုရင်လည်းလုပ်ပေးပါမယ် …လုပ်တော့မလုပ်တက်ဘူးနော် …ဘယ်လိုလုပ်ပေးရမလဲပြောပြ” ကျွန်နော် အကြပ်ကိုင်လိုက်တော့မှ အဆင်ပြေသွားတယ်..ကျွန်နော်ပြန်မှာကိုတော့မလိုလားဘူးလေ…သူလည်းထန်နေပီ…အလိုးခံချင်နေပီလေ.. ဖြူက ကျွန်နော့်လီးကို မရဲတရဲ ကိုင်လာတယ်..ကျွန်နော်လည်း ရှေ့ကိုတိုးပေးလိုက်တယ် ..။ ကျွန်နော်က ကုတင်ဘေးကနေမက်တပ်ရပ်..သူက ကုတင်ပေါ်မှ ထိုင်ပီးတော့ပေါ့.. ကျွန်နော့် ဥနှစ်လုံးကိုလာကိုင်တယ် …ပီးတော့ ပွတ်နေတယ်..ကျွန်နော့်လီးက လည်းစောက်ရမ်းကို တောင်နေပီ “ဖြူ…လီးဒစ်လေးကို ဖြဲလိုက်ပီးစုတ်လိုက်လေ… ပီးတော့လီးထိပ်ကိုလျှာနဲ့ယက်လိုက် နော် ” “အင်….ကို့ကို ချစ်လို့နော်…လုပ်ပေးမယ်” “အင်းပါ…သိပါတယ်ဖြူရယ်…”။

ဖြူက ရှေ့မှာဝဲကျနေတဲ့ သူ့ဆံပင်လေးတွေကိုသပ်တင်လိုက်ပီး ကျန်တဲ့လက်နဲ့ ကျွန်နော့်လီးကိုဖြဲလိုက်တယ်…ပီးတော့နူတ်ခမ်းလေးဆူပီး တစ်ချက်နမ်းလိုက်တယ်…ကျွန်နော် အသည်းတွေယားသွားတယ် …လီးကလည်းတဆက်ဆက်တုန်လို့ …ဖြူရဲ့ချစ်စရာ နုတ်ခမ်းလေးနဲ့ အနမ်းခံရတော့မယ်ဆိုတာ သိတော့ ရင်တွေတောင်ခုန်လာတယ်…အစက ကျွန်နော် ဒီလိုတွေလုပ်ဘို့ မစဉ်းစားထားဘူး…လိုးရုံလိုးဘို့လုပ်တာ …အခုမှစိတ်ပါလာပီးတောင်းဆိုကြည့်လိုက်တာ အဆင်ပြေသွားတယ် ဖြူက လျှာလေးထုတ်လာပီး ကျွန်နော့လီး အပေါက်လေးကိုလာတို့လာတယ်..ပီးတော့ အပေါ်ကိုမော့ပီး ကျွန်နော့် ကိုပြုံးပြနေပြန်တယ် “လုပ်တော့လေဖြူ…ကို လည်း မနေနိုင်တော့ဘူး…လီးကိုပါးစပ်ထဲထည့်ပီးစုတ်လိုက်တော့နော်” “အင်း…” ဖြူက ကျွန်နော်ပြောလိုက်တော့မှ ပါးစပ်လေးဟပီး လီးဒစ်လေးမြုပ်ရုံငုံလိုက်တယ် ..ပီးတော့လဒစ်ကို စုတ်ယူနေတယ် …မလုပ်တက်လုပ်တက်နဲ့လုပ်နေတော့။

ကျွန်နော် မှာ ပို ထန်လာတ.ယ် “ဖြူ..လီးကိုပါးစပ်ထဲမှာ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်လိုက်နော် …လျှာနဲ့လီးထိပ်ကို ကလိပေး” “ဟုတ်” ပါးစပ်ထဲက လီးကိုချွတ်လိုက်ပီး ..ဟုတ် တစ်လုံးပြောကာ ပြန်ငုံနေတယ်…ပီးတော့မှ ကျန်ွနေပြောသလို လီးကိုရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်နဲ့မှုတ်တော့တယ်.. ။ “အားဟုတ်တယ်ဖြူ…အားကောင်းလိုက်တာ” ကျွန်နော်လည်း ဖြူခေါင်းကိုကိုင်ပီး ပါးစပ်ကိုလိုးသလို လုပ်တော့တယ်…နဲနဲ ကြာလာတော့ အရှိန်ရလာတယ်ထင်တယ် ဖြူရဲ့ ပါးစပ်ကလည်းမြန်လာတယ်…ကျွန်နော်ကလည်း ပါးစပ်ကို စောင့်စောင့်လိုးတာ..တချက်တချက် ..အာခေါင်ကိုရောက်ရောက်သွားတယ် ဖြူက လက်တစ်ဖက်က လီးကိုကိုင်ထားပီး ကျန်တစ်ဖက်က ကျွန်နော့် ဥတွေကို ပွတ်နေတယ် …ကောင်းလိုက်တာပြောမနေနဲ့ဗျာ… “အားကောင်းလိုက်တာဖြူရယ်…ကိုယ်ပီးသွားလိမ့်မယ်…လိုးကြရအောင်နော်….” ကျွန်နော်ပြောတာ ကို မကြားသလိုနဲ့ လီးကို သဲကြီးမဲကြီးစုတ်နေတော့တယ် …။

ကျွန်နော် က ပါးစပ်ထဲမှာ မပီးချင်သေးဘူး…လိုးချင်သေးတာ…ခနနေတော့ ကျွန်နော်က နောက်ကိုဆုတ်လိုက်တော့မှာ ပါစပ်ထဲက လီးက ထွက်လာတော့တယ် “ကိုကလည်း စုတ်ခိုင်းတော့လည်းသူပဲ…တော်ချင်တော့လည်းသူပဲ..ဖြူက စုတ်လို့ ကောင်းနေပီကို….” “ဒီထက်ကောင်းတာလုပ်ရအောင်လို့ အခုက ကောင်းလွန်းအားကြီးသွားရင် ဖြူ့ပါးစပ်ထဲမှာ ကို့သုတ်ရည်တွေထွက်ကုန်တော့မယ်…” “ထွက်ထွက်ပေါ့..ကိုကလည်း…ထွက်ရင်ဖြူသောက်လိုက်မှာပေါ့လို့” “အင်းပါ…ပီးရင်တိုက်မယ်…အခုလိုးရအောင်နော် ” မိန်းမတွေများ မစခင်ကသာ အင်နေကြတာ စလိုက်ပီးရင်သူတို့ကချည်းဦးဆောင်နေတော့တယ်… “ဟူုတ် …ဒါဆိုလည်းလိုးလေ…အရမ်းကြီးတော့မလုပ်နဲ့နော်…ဖြူက တစ်ခါမှခံဖူးတာမဟုတ်ဘူး…ပီးတော့ ကို့လီးကြီးက ရှည်လိုက်တာ …ဖြူကြောက်တယ်” “အင်းပါဖြူရယ်…ဖြူ့ကို ကောင်းအောင်လုပ်ပေးမှာပါ…ခုန က စောက်ပတ်အယက်ခံရတာထက်ကောင်းစေရမယ် ”။

“ဟုတျ..ဖွူ ဘယျလိုနရေမလဲဟငျ…လှဲလိုကျမယျနောျ” “ဖွူ လေးဘကျကုနျးလိုကျလေ….ကိုဒီအောကျကနလေိုးမယျနောျ” “ဟူတျ…” ဖွူက လေးဘကျထောကျကုနျးလိုကျတယျ..ဖငျသားလေးတှကေလညျးဖှေးဥနတေယျ…ဖငျဝလေးနဲ့စောကျဖုတျနရော လေးက ပဲညိုညိုလေးဖွစျနတေယျ…လေးဘကျထောကျလိုကျတော့ စောကျဖုတျလေးက နောကျကိုပွူထှကျလာတယျ … လကျတဖကျက လီးကိုကိုငျလိုကျပီး ..ဖွူတငျပါးလေးကိုနောကျတဖကျနဲ့ ပှတျလိုကျတယျ …တငျးတငျးလေး….တငျသားလေးတှကေို ပှတျရငျး စောကျပတျကိုနှိုကျလိုကျတယျ …လီးစုပျနတေုနျးအခြိနျနဲနဲ ကွာသှားတော့ …သူစောကျပတျလေးက နဲနဲ ပွနျခွောကျနတေယျ…။ ဒါနဲ့ ကြှနျနောျလညျး ..စောကျခေါငျးထဲကိုလကျခလယျလေးနှိုကျပီး ကလိပေးလိုကျတယျ…ဖွူက ဖငျလေး ရမျးခါသှားအောငျလှုပျသှားတယျ…စောကျပတျတပွငျလုံးကိုလညျး လကျနဲ့ ပှတျဆဲေှ ပးလိုကျတယျ “အားရှီးကောငျးလိုကျတာကိုရယျ…လုပျပါတော့နောျ..ဖွူ မနနေိုငျတော့ဘူး”။

ဖြူ့ဆီက အသံကြားလိုက်ရတယ်…အတော်ထန်နေပီလေ…ကျွန်နော်လည်း လီးကိုတစ်ချက်နှစ်ချက်လောက်ဂွင်းတိုက်လိုက်ပီး…ဖြူစောက်ပတ်ဝမှာတေ့လိုက်တယ်…ကျန်ွနော့်လီးဆို တဆက်ဆက် ကို တုန်နေတယ် …ပီးတော့စောက်ပတ်လေးကိုလီးနဲ့ နှစ်ချက်သုံးချက်လောက်ဆွဲပွတ်လိုက်ပီးစောက်ခေါင်းထဲ ထိုးထည့်လိုက်တယ်။ “အားနာတယ်ကို ..ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ…အား” “ခန ပါ ဖြူရယ် ပီးရင်ကောင်းလာမယ်နော်…” ကျွန်နော်လည်းဖြေးဖြေးချင်းထိုးထည့်လိုက်တယ်…စောက်ပတ်က ကြပ်နေတာပဲဗျာ …တော်တော်သွင်းယူရတယ်..လီးတစ်ဝက်လောက်ဝင်သွားတော့ဖြေးဖြေးချင်းအထုတ်အသွင်းလုပ်ကြည့်လိုက် တယ်…တဖြေးဖြေးနဲ့ သူလည်းကောင်းလာတယ်ထင်တယ်…အရည်တွေလည်းထွက်လာတယ်…ကျွန်နော်လည်း တိုးလို့ရသလောက်ရှေ့တိုးပီးလိုးတယ် “အားရှီးကောင်းလာပီ ကို မနာတော့ဘူး…လိုးနော်ကို ….မြန်မြန်လေးလိုးပေးတော့နော်” နောက်ဆူံးကျွန်နော့်လီးက အဆုံးထိဝင်သွားတယ် …။

အရည်တွေက လည်းထွက်နေတော့လျောလျောလေးဖြစ်လာတယ် …လီးနဲ့ အဖုတ်ကြားမှာ ဖြူဖြူတွေဖြစ်လာတယ်…စီးတွဲတွဲနဲ့ အရှိန်ရလာကြတယ်…။ သူကောကျွန်နော်ကော ကောင်းလာကြပီ “ဘွတ်…ဘွတ်…ဘွတ်…” “ဖုတ်…ဖုတ်…ဖက်…ဖက်…” ကျွန်နော့် ပေါင်နဲ့ ဖြူ့ တင်ပါးနဲ့ ရိုက်သံတွေဆူညံ့ထွက်လာတယ်..တည်းခိုခန်းက လုံတော့မကြားရလောက်ဘူးအပြင်က ..ကျွန်နော်လည်း အသားကုန်ဆော်တော့တယ်….ဖြူ့ခါးလေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်ပီးနောက်က နေညှောင့်လိုက်တာ ဖြူကလည်း ရှေ့ကနေ ဖင်ကြီးကို နောက်ကို တွန်းတွန်းပေးနေတယ်… နှစ်ယောက်သားစည်းချက်ညီလာတော့တယ်… “အားကောင်းတယ်ကို…လုပ်နော် ….မြန်မြန်လေး လိုးပေးနော်…ဖြူကောင်းနေပီ” “အင်းကိုလည်းကောင်းနေပီ…“ “ဖက်…ဖက်…ဖက်…” “ဘွတ်..ဘွတ်..ဘွတ်…” “အားရှီးကောင်းတယ်…ကောင်းတယ်ကို …လုပ်လုပ်” ဖြူစောက်ဖုတ်နုတ်ခမး်သားတွေက ကျွန်နော့်လီးကို ဆွဲဆွဲယူနေသလိုခံစားနေရတယ်… တင်ပါးကြီးတွေကလည်းနောက်ကို စောင့်စောင့်ပေးနေတော့တယ်….။

အရှိန်ရလာတော့ ကျွန်နော်လည်း ဖြူ့ကို ကုတင်ပေါ်ကနေဆွဲချလိုက်ပီး အောက်မှာ မက်တပ်ရပ်ခိုင်းလိုက်တယ်…ပီးတော့လက်ကို ကုတင်မှာထောက်ခိုင်းလိုက်ပီးနောက်ကနေ စောင့်လိုးနေမိတော့တယ်….လက်တဖက်က နို့တွေကိုလှမ်းကိုင်လိုက်ပီး … ကျန်တစ်ဖက်က ခါးကိုကိုင်ထားပီး နောက်ကနေစောင့်လိုးတယ်..ဖြူရဲဖင်ဆုံကြီးတွေကလည်း ကျွန်နော့် ပေါင်ကိုပြေးပြေးစောင့်နေတယ်.. “ဖက်…ဖက်…ဖက်…” “အားကောင်းတယ်ကို…လိုးနော်” လက်တွေကို နို့ပေါ်ကနေလွှတ်လိုက်ပီး …ဖြူ့တင်ပါးကြီးတွေကိုညှစ်ကိုင်လိုက်တယ်… တင်ပါးတွေကို ညှစ်ကိုင်ထားပီးတအားစောင့်လိုးပေးနေမိတယ်…ဖြူ့တင်ပါးမှာ ကျွန်နော်ညှစ်လိုက်လို့ ရဲတက်လာတယ် …။ အသားဖြူနေတော့ ပိုပီးသိသာလာတယ်..ဖြူကလည်း ထန်နေတော့ ဘယ်လောက်ညှစ်ညှစ် ခံနေတယ်….စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းသားတွေက လီးဝင်လိုက်ရင်လိပ်ပီးစောက်ခေါင်းထဲပါပါသွားပီး ..လီးပြန်ထုတ်လိုက်ရင် ..အပြင်ကို ပြန်ပါပါလာတယ်…။ ကျွန်နော့်လီးကရှည်တော့ အတွင်းက သားအိမ်နံရံကိုထိုးထိုးစောင့်နေတာကိုခံစားနေရတယ်… “အား…..ကောင်းတယ်..လိုးလိုး..ကောင်းတယ်ကိုရယ်…“ “ဖတ်..ဖတ်…ဖတ်…” မိနစ် ၂၀ လောက်ဆက်တိုက်စောင့်လိုက်တာ ကျွန်နော်လည်းပီးချင်လာပါတယ်..

ဖြူကတော့ ဘယ်နှစ်ခါပီးပီလဲတော့ မသိဘူး…စောက်ဖုတ်ကတော့ တော်တော်လျောနေပီ..အရည်ကြည်တွေလည်းထွက်နေတာသိတယ်…လီးသွင်းလိုက်တိုင်းအရည်တွေကြောင့် လျောလျောလေးဖြစ်နေတာသိနေတယ်…ကျွန်နော် အားရပါးရ ဆယ်ငါးချက်လောက်စောင့်လိုက်ပီးတော့ လီးကို အပြင်ထုတ်လိုက်ပီး ဂွင်းတိုက်လိုက်တယ် …ဖြူ့ ရဲ့ဖွေးဖွေးဥဥ တင်ပါးပေါ်ကို လရည်တွေ အပြစ်လိုက်အခဲလိုက်ပန်းထုတ်လိုက်တယ်…ဖြူ့စောက်ဖုတ်ထဲမှာ မထုတ်ရဲဘူးလေ…တော်ကြာဘိုက်ကြီးလာရင် စောက်ပြဿနာ ရှင်းရတော့မှာ …ဖြူလည်း ကုတင်ပေါ်ကို မှောက်ကျသွားတယ်…။

ကြှနျနောျလညျး ဖွူ့ဘေးမှာဝငျလှဲလိုကျပီး နုတျခမျးလေးကို အသာလေးဆှဲစုပျလိုကျတယျ… ကြှနျနောျတို့ခဏလောကျတော့ အနားယူမှဖွစျမယျလေ…ပီးရငျတော့ဆကျကဲရဦးမယျ…ကြှနျနောျနာရီကွညျ့လိုကျတော့ ည နှစျနာရီကြောျနပေီ….အဲ့ဒီညက ကြှနျနောျတို့ လေးခြီလောကျဆှဲလိုကျကွတယျ… ညပိုငျးမှာသုံးခြီဆှဲလိုကျတယျ မနကျမိုးလငျးတော့ တစျခြီဆှဲလိုကျတယျ…ဖွူ့ပါးစပျထဲမှာ တစျကွိမျပီးလိုကျတယျ..ဖွူကလညျး ကြှနျနောျ့သုတျရညျတှကေို မြိုခလြျိုကျတယျ …သူလညျး ကာမ ကွောမှာ နစျမြောသှားပီလေ…ကနြျတဲ့အခြီတှတေော့ ဖွူ့ရဲ့တငျပါးပေါျနဲ့ ဆီးစပျပေါျမှာပဲထုတျလိုကျတယျ …ဖွူလညျးနားလညျတယျ …သူ့အတှကျ ကြှနျနောျ အပွငျမှာထုတျရတယျဆိုတာ နားလညျတယျလေ….ဒါကွောငျ့တစျကွိမျကို ပါးစပျထဲမှာ ထုတျရအောငျလုပျပေးတာထငျပါတယျ… အဲ့ဒီညက မနကျငါးနာရီလောကျမှ မှေးခနဲ နှစျယောကျသားအိပျပြောျသှားကွတယျ …နှစျယောကျလုံးကိုယျလုံးတီးနဲ့ ပဲအိပျလိုကျကွတယျ…ပွီးပါပွီ။

အကြီးစားဆိုဒ်နဲ့

အောင် ..မင်းနဲ့ငါ ထပ်တွေ့စရာ အကြောင်း မရှိတော့ဘူး…. မမရိန်ရဲ့စကားလုံးတွေက ကျနော့်ရင်ဘတ်ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် နာကျင်သွားစေပါတယ် ။ “ မမ…ကျနော့်ကို ဒင်နာစားဖို့ ခေါ်တာကကော အက်ဆီးဒင့်ဘဲလားဟင်……” “ အိုကွယ်…မင်း ထင်ချင်ရာထင်….မတော်တဆဖြစ်သွားတာ..အက်ဆီးဒင့်.ဖြစ်သွားတာ…..လူဆိုတာ အမှားမကင်းဘူး… တသက်တခါ မှားသွားတာလေးတွေ ရှိကြတာပေါ့…ကဲ…မင်း…မမ ကို မေ့လိုက်တော့….” မမရိန် သည် အောင့်ကို ကျောခိုင်းပြီး အပြေးကလေး ထွက်သွားတယ် ။ အောင် တပ်မက်ခဲ့ရတဲ့ ထွာဆိုင်ခါးလေးဲ့ အောက်က လှလွန်းတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေက တုန်ခါသွားတာ ကို အောင် ရင်နာနာနဲ့ ငေးရင်း ကျန်ခဲ့တယ် ။ မမနဲ့ အောင်ရဲ့ ဇာတ်လမ်းတိုလေးမှာ မမဘဲ ဇာတ်ညွှန်းရေး..မမဘဲ ဒါရိုက်တာ..မမဘဲ သရုပ်ဆောင် သွားတာပါ….အောင့်မှာတော့ အရူးကို အမဲသား ကျွေးမိလိုက်တာမျိုး….မမ….မမ….နဲ့ အရူးအမူး ဖြစ်ပြီး ကျန်ခဲ့ရတယ် ..။

မမ နဲ့ စတွေ့တာက မယ်လိုဒီတို့ အိမ်မှာ မယ်လိုဒီရဲ့ ညီမလေး ခရစ်တီးနာရဲ့ မွေးနေ့ပွဲ လုပ်တော့ မယ်လိုဒီက ဖိတ်တာနဲ့ အောင် ရောက်သွားတယ်…လူရင်းတွေချည်း ဖိတ်တာမို့ ညနေပိုင်းမှာ ရေကူး ကန်ထဲ ရေကူးရေဆော့တဲ့လူ ရှိသလို ဘာဘီကျူး ကင်နဲ့ ဘီယာနဲ့ ထိုင်စားတဲ့လူက စား….လုပ်နေကြ တဲ့အချိန် နတ်သမီးလေးတပါး နတ်သက်ကြွေကျလာသလို မမသည် တလှမ်းချင်း ကြွကြွရွရွလေး လှမ်း ရင်း အောင်တို့ ရှိတဲ့ ရေကူးကန်ဆီကို ရောက်လာပါတယ် ။ မမကို အောင် တခါမှ မတွေ့ဖူး မဆုံဖူးသေးဘူး ။ မယ်လိုဒီ့ကို မမ ဘယ်သူလဲ ဆိုတာ မေးချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ဖြစ်နေတယ် ။ လူလစ်ရင်တော့ မမအကြောင်းကို မေးမယ်လို့ စိတ်ကူးနေတယ် ။ လှလွန်း တဲ့ မမကို ရေကူးကန်ထဲကနေ ခိုးကြည့်နေမိတာ တချိန်လုံး ။ ရေကို ကန်ထဲမှာ ခေါက်တုံ့ခေါက်ပြန် ကူးနေမိရင်း မမလှလွန်းတာကို စိတ်ထဲမှာ မယုံနိုင်သလို အံ့သြ နေမိတယ် ။ မမက မျက်နှာလေးတင် လှတာ မဟုတ်ဘူး ။

ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလည်း တကယ့်ကို အပြစ်ပြောစရာ မရှိအောင် အစစ လှနေတာ ။ မမ အသားဖြူ ပုံက ဝင်းဝါတာမျိုး မဟုတ်ဘဲ ဖြူ ဆွတ်နေတာမို့ မမဟာ ဥရောပသွေး ( အဖြူ ) များ နှောလေသလား လို့ အောင် ရေကူးရင်း စဉ်းစားနေမိတယ် ။ ရေကူးကန်ထဲက တက်လာတဲ့အခါ မမက အောင့်ကို ပြုံးပြီး စိုက်ကြည့်နေလို့ အောင်လည်း မလုံမလဲ ဖြစ်မိတယ် ။ မယ်လိုဒီက မမကို အောင်နဲ့ မိတ်ဆက်ပေးတယ် ။ “ မမရိန်…ဒါ မယ်လိုဒီ့သူငယ်ချင်း…ဂျော့ချ်မေဆင်မှာတုံးက အတူတူ တက်ခဲ့ကြတဲ့ အတန်းဖေါ်ပေါ့.. အောင်….နံမည်အပြည့်အစုံက …အောင်မြတ်မော်…တဲ့..အောင်ရေ..ဒါ …ငါတို့မိသားစုနဲ့ ဆွေမျိုးလို ခင် မင်ရင်းနှီးကြတဲ့ မမရိန်….မမရိန်မှာ အမတယောက် ရှိသေးတယ်….မမထိန်…တဲ့….မမထိန်က ကယ်လီဖိုးနီးယားမှာ…..” မမက ပြုံးပြရင်း..“ တွေ့ရတာ ဝမ်းသာတယ်…အောင်…” လို့ ခပ်တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်တယ် ။

မမ မျက်လုံးတွေက အောင့်ကိုယ်အောက်ပိုင်းကို ကြည့်လိုက်သလိုဘဲမို့ အောင်လည်း အဝတ်လဲဖို့ မယ်လိုဒီတို့ အိမ်ထဲကို ခပ်သွက်သွက်ဘဲ ပြေးသွားလိုက်တယ် ။ မမကို မမပြန်သွားတဲ့အထိ အောင် ခိုးခိုးကြည့်မိနေတယ် ။ မမရဲ့ ခါးသေးသေးလေး အောက်ဖက်က တင်ပါးလှလှတွေက အောင် တခါမှ ဒီလောက် အချိုးကျတာ မတွေ့ဖူးသေးလို့ ခိုးကြည့်မိနေတာပါ ။ တခါမှာ မမက အောင့်ဖက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ အောင့်ရဲ့ မျက်လုံးရိုင်းတွေကို မမ တွေ့သွား တယ် ။ အောင်လည်း မျက်စိလွှဲလိုက်ရတယ် ။ မမ ပြန်တော့ ငွေမှင်ရောင် တောက်နေတဲ့ လက်ဇက်စ်ကားကြီးထဲကို လှမ်းဝင်ထိုင်လိုက်တဲ့အချိန် ပေါ် သွားတဲ့ မမရဲ့ ဆွတ်ဆွတ်ဖြူနေတဲ့ ခြေသလုံးသားလေးတွေကြောင့် အောင်တယောက် ရင်တွေ တုန် ပြီး ကျန်ခဲ့တယ် ဆိုရင် မမ ယုံပါ့မလား ။ မမအကြောင်းကို အသေးစိတ် မေးမလို့ ဥစ္စာ..မယ်လိုဒီကလည်း ဧည့်သည် မပြတ်လို့ မမေးလိုက်ရ ဘူး ။

အခုအောင်က မြို့ထဲက ရုံးကြီးတရုံးမှာ အလုပ်ဝင်လုပ်နေတယ် ။ မြေအောက် မက်ထရိုရထားနဲ့ အလုပ်ကိုသွားတယ်..ပြန်တယ် ။ ဒီနေ့ အလုပ်က အပြန်မှာ မြေအောက် ရထားဘူတာကနေ စက်လှေခါး နဲ့ အပေါ်ကို တက်လာပြီး လမ်းတဖက်ကို ဖြတ်ကူးဖို့ လုပ်နေတဲ့အချိန်မှာ ကားကြီးတစီး အောင့်အရှေ့ကို ထိုးဆိုက်လာတယ် ။ ငွေမှင်ရောင် စီဒင်ကားကြီးရဲ့ မှန်လေး နိမ့်ဆင်းလာပြီး ပေါ်လာတာက တအားလှတဲ့ မမရိန် ရဲ့ မျက် နှာ ပြုံးပြုံးလေး ။ “ အောင်…မဟုတ်လား….” “ ဟုတ်ပါတယ်…..မမ….” “ လာလေ အောင်…မမ နဲ့ လိုက်ခဲ့..အောင်သွားချင်တဲ့နေရာ ပို့ပေးမယ်….” “ ကျနော် အိမ်ပြန်မလို့ပါ…..အိမ်က သိပ် မဝေးပါဘူး….” “ ဝေးဝေးနီးနီးကွယ်…လာ…..မမ.လိုက်ပို့မယ်….တက်….တက်….” မမက အောင့်ကို အိမ်လိုက်ပို့ပေးတယ်..။ အိမ်ကို အသွား လမ်းမှာ မမ က အောင့်အကြောင်းတွေ မေးတယ် ။ မမနဲ့ အောင် ဖုန်းနံပါတ်ချင်း ဖလှယ်ခဲ့ကြတယ် ။

အလုပ်မှာ နည်းနည်း အားတဲ့ အချိန် မမကို အောင် ဖုန်းဆက်မယ်လို့ ချိန်ဆနေတဲ့အချိန် အောင် အလုပ်မှာ ရှိနေတုံး မမ ဖုန်းဆက်တယ် ။ ရင်ထဲမှာ အရမ်းပျော်မိရတယ် ။ မမအသံလေးကလည်း မမလိုဘဲ လှနေတယ် ။ ချိုနေတယ် လို့ ပြောချင်တာ ။ မမက “ အောင့်ကို မမ ညနေစာ ကျွေးချင်တယ်ကွယ်…” လို့ အသံတိုးဖျော့ဖျော့လေးနဲ့ ပြောလာ တယ် ။ အောင်ကလည်း မမနဲ့ ထပ်တွေ့ချင်နေတာ ဆိုတော့ မမ ခေါ်တာကို လက်ခံလိုက်တယ် ။ မမ ကျွေးမယ့်နေရာက ဘုန်းဖစ်ရှ် ဆိုတဲ့ စားသောက်ဆိုင်လေး ။ မမက အောင့်ကို အိမ်မှာ လာခေါ်တယ် ။ မမနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ဖယောင်းတိုင်လေး ထွန်းပေးထားတဲ့ စားသောက်ဆိုင် စားပွဲလေးမှာ မျက်နှာချင်းဆိုင် အတူတူထိုင်စားနေရတာက အိပ်မက်တခုကို မက်နေ သလို ခံစားမိရတယ် ။ ဝိုင် တပုလင်း မှာပြီး အောင်နဲ့မမ သောက်ကြတယ် ။ အောင်စားဖို့ မမမှာပေးတဲ့ အမဲသားကင်ကလည်းမွှေးပျံ့ နူးညံ့နေတယ် ။

သူစားဖို့ မှာတဲ့ ဆယ်မွန်ငါးကင်လေး ကို မမက အောင့်ပုဂံပြားထဲကို ထည့်ပေးတယ် ။ ဝိုင်ပုလင်းလည်း ဗလာဖြစ် ဘိုက်လဲတင်း မူးရိပ်ရိပ်လည်း ဖြစ်..မမက အောင့်ကို သူ့အိမ်လိုက်ပြမယ် ဆိုပြီး ခေါ်သွားတယ် ။ မမရဲ့ အိမ်က ဘုန်းဖစ်ရှ် စားသောက်ဆိုင်နဲ့ သိပ် မဝေးလှဘူး ။ မမရဲ့ အိမ်က တော်တော် သစ်တယ် ။ လှတယ် ။ မြေလည်း အကျယ်ကြီးဘဲ ။ ကားဂိုဒေါင် နှစ်လုံးနဲ့ ။ ကားဂိုဒေါင်ထဲမှာ အမိုးဖွင့် ပြိုင်ကားလေး တစီးကိုလည်း အောင်တွေ့တယ် ။ မမက သူ့အိမ်ကိုလည်း ရောက်ရော ကားထဲကနေ ခလုပ်လေး နှိပ်ပြီး ကားဂိုဒေါင် တံခါးကို ဖွင့်လိုက် တယ် ။ ပွင့်သွားတဲ့ ကားဂိုဒေါင်ထဲကို ကားထိုးဝင်လိုက်တယ် ။ ပြိုင်ကားလေးကို အောင်က ငေးကြည့်နေတာကို မမ တွေ့သွားတယ် ။ “ အောင်..သဘောကျလားဟင်….မောင်းကြည့်ချင်လား..မမ….ဝိအင်းတွေမှာ မြို့ပြင်တွေကို ကားလျောက်မောင်းတာ ကြိုက်တယ်….” “ ကောင်းတယ် ….မမ….” “ လာ..အောင်..အိမ်ထဲ ဝင်ကြရအောင်….”။

မမ က တန်းကလေးတခုပေါ် တင်ထားတဲ့ အိမ်သော့လေးကို လှမ်းယူလိုက်ပြီး ဂိုဒေါင်ကနေ အိမ်ထဲကို ဝင်တဲ့ တံခါးလေးကို ဖွင့်လိုက်တယ် ။ အိမ်ထဲကို ရောက်သွားတာနဲ့ ဧည့်ခန်းက မီးတွေက အလိုလို ပွင့်လာတယ် ။ နီညိုရောင် အီတလီ ဆိုဖါကြီးတွေနဲ့ ဧည့်ခန်းက ပါးရှားကော်ဇော အနီရောင်နဲ့ လိုက် ဖက်နေတယ်။ တီဗီပြား ဧရာမကြီးနဲ့ စတီရီယိုစက်တွေနဲ့ မမရဲ့ ဧည့်ခန်းကျယ်ကြီးဟာ အရက်မျိုးစုံ စီတန်းပြ ထားတဲ့ အရက်ဘားနဲ့လည်း ကပ်ရက် ။ “ လာထိုင်…အောင်…အေးဆေးပေါ့..ဘာသောက်အုံးမလဲ…အစုံရှိတယ် . . ” “ မသောက်နိုင်တော့ပါဘူး….မမ….” အောင်လည်း ဝိုင်မူးသလား..အချစ်မူးသလားတော့မသိဘူး ။ ကတုန်ကရင် ဖြစ်နေတယ် ။ အိမ်ထဲမှာ မမနဲ့ အောင်နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ဆိုတဲ့အသိကြောင့်လား…။ စိတ်တွေ လှုပ်ရှား ရင်တွေ ခုံ နေတယ် ။ မမက အောင့်ဘေးမှာ လာထိုင်တယ် ။ “ အောင်..မမနဲ့ ညစာစားရတာ ပျော်လားဟင်…” “ ပျော်တယ်….မမ……ကျနော်..ကျနော် အိပ်မက်…မက်နေသလိုပါဘဲ…..”။

မမ ရယ်လိုက်တာ အရမ်းဘဲ “ ဒီလောက်တောင် ဘဲလားကွယ်…..” အိမ်ထဲမှာ အောင်နဲ့မမ နှစ်ယောက်ထဲ ။ “ မမ က တယောက်ထဲ နေတာလားဟင်…..” “ အင်း….” အိမ်က အကြီးစားကြီး ။ အနည်းဆုံး အိပ်ခန်းလေးခန်းလောက် ပါမယ့် အိမ်ကြီး ။ မမ တယောက်ထဲ နေနေတာတဲ့…။ “ မင်းကိုလေ..မမက..တွေ့တွေ့ချင်း တအား ခင်မိသွားတယ်…..အောင်က မမရဲ့ အကိုတယောက်နဲ့ ချွတ် စွပ်ဘဲ..သိလား….နောက် ကြုံရင် ..သူ့ဓါတ်ပုံကို အောင့်ကို မမ ပြမယ်….” “ အောင်ကလည်း…မမကို မြင်မြင်ချင်းထဲက……” မမ က အောင့်စကား ဆုံးအောင် ဆက်ပြောတာကို စောင့်နေတယ် ။ အောင်က မပြောဘဲ ရပ်လိုက် တော့ “ ဘာဖြစ်လဲ…ပြောလေ…..အောင်….” လို့ မေးလိုက်တယ် ။ “ အရမ်း ခင်မင်သွားမိတယ် ..မမရယ်…..” လို့ အောင် ပြောလိုက်တယ် ။ တကယ် ပြောချင်တာက မမကို အောင် စွဲလန်းသွားမိတယ်လို့ ။ မမကို မယ်လိုဒီတို့ ညီအမတွေရဲ့ အိမ်မှာ စတွေ့တဲ့နေ့က အိမ်ပြန်ရောက်တဲ့အချိန်။

ရေချိုးလည်း သတိ ရ အိပ်ရင်ထဲလည်း သတိရ ..မမရဲ့ အလှအပတွေကို မြင်ယောင်မိတော့လည်း အောင့် ပေါင်ကြားက ညီလေးက မတ်တင်းနေတာ အောင်လည်း လက်နဲ့ အကြိမ်ကြိမ် လျော့ပစ်ခဲ့ရတယ်လေ ။ ဒါတွေကို မမက သိမှာ မဟုတ်ဘူး ။ “ အောင်….မင်း….မမကို သဘောကျလားဟင်….” မမက အောင့်ဘေးနား ကို ကပ်ရက်လေး လာထိုင်လိုက်၇င်း မေးတယ် ။ “ ကျ…ကျတယ်….မ….မမ…..” မမ နဲ့ လူချင်း ထိမိသလို မမရဲ့ သင်းပျံ့တဲ့ အနံ့ကို ရှူရှိုက်မိလိုက်လို့ အောင့်စိတ်တွေ ခြောက်ခြား သွားရတယ် ။ စကားတွေ ထစ်ကုန်တယ် ။ “ ချစ်မိလား….” “ အင်း…..ချစ်မိတယ်….မမရယ်…အရမ်းကို ချစ်မိတာ…..” “ ချစ်ရင် နမ်းကွယ်…..မမကို နမ်း…” မမပြောလိုက်တဲ့ ဒီ စကားစုလေးက အရမ်းတိုးတယ် ။ အောင် ကြားလိုက်မိတယ် ထင်တာဘဲ ။ အောင့်နှုတ်ခမ်းတွေက မမနှုတ်ခမ်းအိအိတွေကို စထိကပ်လိုက်သလား..မမ နှုတ်ခမ်းအိအိတွေက စပြီး လာထိလိုက်လေသလား မသဲကွဲဘူး ။

အောင်နဲ့မမတို့ နှုတ်ခမ်းစုတ်မိကြတယ် ။ ငြင်ငြင်သာသာ ဖွဖွ လေး စုတ်လိုက်ကြတယ် ။ မမက အောင့်ကို သိုင်းဖက်တယ် ။ အောင်ကလည်း မမကို တအားဖက် လိုက်တယ် ။ မမနှုတ်ခမ်းတွေက ဖေါင်းဖေါင်းလေးတွေ ။ စုတ်ရင်း အငမ်းမရ ဖြစ်လာတယ် ။ ဖြစ်လာကြ တယ် ။ မမရောဘဲ ။ ကြမ်းတမ်းလာတဲ့ အနမ်းတွေနဲ့အတူ တယောက်နဲ့တယောက် ပွတ်သပ်မိလာ ကြတယ် ။ တဆင့်ပြီးတဆင့်ပေါ့ ။ ပွတ်သပ် ဆုပ်နယ်မိလာကြရာကနေ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေ အပေါ်ကနေ ပွတ်သပ်တာထက် အသားချင်းထိချင်စိတ်တွေက ပေါက်လာတော့ အဝတ်တွေကို ချွတ်ပစ် ဖို့ ကြိုးစားလာကြတယ် ။ မမ က “ အိပ်ခန်းထဲကို သွားကြရအောင်ကွယ်….” လို့ ပြောပြီး အောင့်ကို ဖက်ထားတာကို လွှတ်လိုက် ပြီး အောင့်ကို အရှေ့ကနေ ဦးဆောင် ခေါ်သွားတယ်… ။ မမရဲ့ အိပ်ခန်းထဲကို ။ ခန်းနားသန့်ပြန့်တဲ့ မမရဲ့ ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ စောစောက ရပ်သွားခဲ့တဲ့ အနမ်းတွေကို မမကဘဲ ပြန်စလိုက်လို့ အောင်တို့ အနမ်းတွေ။

သဲသဲမဲမဲ နမ်းနေကြတဲ့အချိန် လျာချင်းပါ လုံးထွေးစုတ်ယူလာမိ ကြတယ် ။ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကိုလည်း စချွတ်ကြပြီ ။ မမ က “ အောင့်ကိုယ်လုံးက တကယ် ယောက်ျားပီသတယ်ကွာ…ဆက်ဆီ ဖြစ်တယ်…” လို့ အသံတုန်တုန်လေးနဲ့ ပြောလိုက်ရင်း အဝတ်မဲ့ အောင့်ကိုယ်အောက်ပိုင်းကို ငုံ့ကြည့်ရင်း…“ အိုကွယ်….မမ ထင်တဲ့အတိုင်းဘဲ…” လို့ တီးတိုးလေး ရေ ရွတ်လိုက်လို့ အောင်လည်း “ ဘာထင်တာလဲဟင်….မမ…” လို့ မေးလိုက်မိတယ် ။ မမ က “ အောင် ရေကူးကန်ထဲက တက်လာတဲ့အချိန်လေ…မမ…အောင့်ပေါင်ကြားကို မရည်ရွယ်ဘဲ ကြည့်မိခဲ့တာ အောင့်ပစ္စည်းကြီးက ရေစိုပြီး အမြောင်းလိုက်ကြီး ပေါ်နေခဲ့တယ်လေ….အဲ့ထဲက မမက အောင်က အကြီးစားဆိုက်နဲ့ ဆိုတာ သိလိုက်တာ….” လို့ပြောလိုက်ပြီး အောင့် ပစ္စည်းကို လက်ကလေးနဲ့ အသာ ကိုင်လိုက်တယ် ။ အိပ်မက် မက်နေသလိုပါဘဲလား…မမ၇ယ် …။ မမရဲ့ လက်ဖဝါးလေးနဲ့ ထိတွေ့လိုက်တာကြောင့် အောင့်ရဲ့ ပစ္စည်းက ပိုထွားလာသလို။

ပိုမာတောင့် မတ်ထောင်လာသည်လို့ ထင်မိသည် ။ မမရဲ့ အဝတ်တွေကို တုန်ရီတဲ့ လက်တွေနဲ့ ချွတ်နေမိသည် ။ တခုပြီးတခု ကွာကျကုန်သည် ။ ဘယ် လိုမှမထင်ထားမိတဲ့ အတွေ့အကြုံ အဖြစ်ပါ မမရယ်…။ မမနဲ့ ကျနော် အဝတ်မပါ ဗလာကိုယ်တွေနဲ့ တ ယောက်နဲ့တယောက် ဖက်ပွေ့နမ်းစုတ် ကိုင်တွယ်နေမိကြတယ် ။ မမရဲ့ ပေါင်ကြားက မို့ဖေါင်းတဲ့ အ ကွဲကြောင်းကို လျာနဲ့ အောင် ယက်နေတဲ့အချိန် မမကလည်း အောင့်ပစ္စည်းကို စုတ်ပေးနေတယ် ။ မမ စုတ်တာ သိပ်ကောင်းတယ် ..။ မမ အောင့်ထိပ်ဖူး ဒစ်လုံး အထစ်ကို လျာလေးနဲ့ လှည့်ပတ် ထိုး ကလိတာတွေက ပညာပါလွန်းတယ် ။ အောင့်ရဲ့ သုတ်တွေ လွှတ်ထုတ်မိတော့မလို ဖြစ်သွားတယ် ။ စစ်စတီနိုင်း ဆွဲတယ် ဆိုတာ အပြာဇာတ်ထုပ်တွေမှာဘဲ ကြည့်ခဲ့ဘူးတယ် ။ အခု မမနဲ့ လုပ်တာ အောင့်အတွက် ပထမဆုံးပါဘဲ ။ တွေ့ဖူးမြင်ဖူးတာတွေနဲ့ မမ ကောင်းအောင် တတ်သမျှ မှတ်သမျှ လုပ်ပေးမိတယ် ။

မမရဲ့ ညည်းသံတွေက ကျယ်ကျယ်လောင်လောင် ကြားနေရတယ် ။ အောင့်လျာကို မမအထဲကို ထိုးသွင်းပြီး ပတ်ခြာလှည့် မွှေနှောက်မိတယ် ။ မမရဲ့ ပေါင်ခြံတွေက မွှေးနေတယ် ။ မမ သူ့ပစ္စည်းနားကို ရေမွှေးတွေ ဆွတ်ထားတယ် ဆိုတာ အောင် သိလိုက်တယ် ။ “ အို…အို….အိုး…..အား…အား…အား….” မမ အနောက်ကို ဆုတ်ပြေးဖို့ ကြိုးစားတယ် အောင်က တင်ပါးကြီးတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဖမ်းဆုပ် ထားပြီး အစိလေးကိုပါ စုတ်ပစ်လိုက်တယ် ။ “ အိုး…အောင်ရယ်…အောင်ရယ်….အား…..အား…..မမ….မမ……မခံနိုင်တော့ဘူး…..မမ တအား လိုချင်နေ ပြီ…မမ..လိုချင်နေပြီကွယ်…မမ..ကိ…မမ..ကို…..ချစ်ပေးတော့ အောင်….” မမရဲ့ သွေးရူးသွေးတန်း တတွတ်တွတ် ပြောနေတဲ့ စကားသံလေးတွေက တုန်နေတယ် ။ မမက အောင့်နဖူးကို အတင်း တွန်းလွှတ်တာမို့ အောင်လည်း ပေါင်ကြားက ခေါင်း ခွာလိုက်ပြီး မမရဲ့ အပေါ်ကို တက်လိုက်ပြီး ပေါင်တန်လှလှတွေကို ဖြဲကားရင်း အောင့်ပစ္စည်းကို မမရဲ့ ပစ္စည်း အဝမှာ တေ့လိုက်ရတယ် ။ မမရဲ့စောက်ဖုတ်က စိုနေတယ် ။ အရည်တွေ တအား ရွှဲနေတယ် ။

မမ စိတ်တွေ တအား လာနေပုံရတယ် ။ မမရဲ့ ရင်စိုင်ကြီးတွေက တင်းမာဖီထနေကြတယ် ။ နို့သီး အဖုလေးတွေကို စို့လိုက်ရင်း အောင့် ပစ္စည်းကို မမအထဲကို ဖိသွင်းထည့်လိုက်တယ် ။ “ အိုးရှီး……ဟင်း……..အားအား……” စိုအိ တင်းကြပ်တဲ့ မမပစ္စည်းထဲကို အောင့် ပစ္စည်း အောင်းလိုက်လို့ မမ တအားသဘောကျ ကြိုက် တဲ့ လေသံ ရှိတယ် ။ အစမို့ ဖြည်းဖြည်းနဲ့ မှန်မှန် လုပ်တာကို မမက အားမရဘူး ။ အောင်…လုပ်..လုပ် လေ…မမကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး လုပ်ပေးကွာ…..လို့ မမက အောင့်ကို တွန်းအားပေးတယ် ။ တောင်းဆိုတယ် ။ အောင်လည်း မမရဲ့ ရင်စိုင်ကြီးတွေကို ဆုပ်ညှစ်ပြီး ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ချက်တွေ ပေးလိုက်တယ် ။ မမက သူ့ရင်သားတွေကို ညှစ်တာ ဆုပ်နယ်တာတွေကို ကြိုက်ပုံပေါ်တယ် ။ “ တအား..တအား….အောင်…ဆောင့်…ဆောင့်….တအားဆောင့်…” မမရိန်သည် ဘယ်အချိန် ဘယ်အခါထဲက ဆန္ဒတွေ ပြင်းပြနေသလဲ မသိဘူး ။

အောင်ဆောင့်တာတွေကို အားမရဘဲ တင်ပါးကြီးတွေကို ကော့ပင့်ပြီး တအားဆောင့်ပေးဖို့ တောင်းခံနေတယ် ။ အောင်လည်း မမ ကျေနပ်စေဖို့ အားပြင်းပြင်း ဆောင့်ချက်တွေကို ဆက်တိုက် မရပ်မနား ပေးလိုက်တယ် ။ တကိုယ် လုံး ချွေးတွေ သီးစီးနေတဲ့အထိ တအား လုပ်ပေးလိုက်တယ် ။ မမ ပြီးသွားတာက သိသာတယ်။ အို အာဟာ….ဆိုတဲ့ မပီမသ ညည်းအော်သံတွေနဲ့ အောင့်ပုခုံး လက်မောင်းတွေကို အတင်းကြီး ဆွဲကုတ် ပြီး ကော့လန်သွားတယ်. . ။ “ အရမ်းကောင်းသွားတယ်….အောင်ရယ်….” လို့ ပြောလိုက်တဲ့အချိန် မပြီးသေးတဲ့ အောင်က ဆက်ဆောင့်ထည့်နေတယ် ။ “ ပုံစံပြောင်းချင်လားအောင်..မမ ဘယ်လိုနေပေးရမလဲဟင်…..ကုန်းပေးရမလား…..” လို့ မောဟိုက်နေတဲ့ အသံလေးနဲ့ မေးတယ် ။ အောင်လည်း မမကို ဖင်ပူတောင်းထောင် ကုန်းခိုင်းလိုက်တယ် ။

မမရဲ့ ဝိုင်းစက် အချိုးကျတဲ့ တင်ပါး ကြီးတွေက ဖင်ပတောင်း ထောင်လိုက်တဲ့အခါ ပိုလှပြီး တပ်မက်စရာ ကောင်းလွန်းနေတယ် ။ တင်ပါးကြီးတွေ ကြားက ပြူးထွက်နေတဲ့ မမရဲ့ ပစ္စည်ကြီးကို ဆက်တိုက် ထိုးညှောင့်ပစ်လိုက်တာ ပြီး တဲ့အချိန် ပန်းထွက်လာတဲ့ သုတ်ရည်တွေကို မမရဲ့ တင်ပါး ဖွေးဖွေးကြီးတွေ အပေါ်ကို ထုတ်လွှတ် လိုက်မိတယ် ။ ကောင်းလွန်းတဲ့ ကာမ အရသာထူးကြောင့် နုတ်ကလည်း..“ အားအား…..အူး….အင်း….” လို့ ညည်းလိုက် မိတယ် ။ ဒါက ပထမဆုံး အချီပါ ။ မမက အောင့်ကို ကြက်ဥနဲ့ နွားနို့ ဖျော်တိုက်သလို လိင်တန်ကို ချက်ချင်း ပြန်မတ်စေတဲ့ ဆေးပြားလေး တပြားကို တိုက်တယ် ။ မမပေးတဲ့ဆေး အစွမ်းနဲ့ မမကို နောက်ထပ် နှစ်ချီ ထပ်ဆွဲပေးနိုင်လိုက်တယ် ။ မောနွမ်းနေတဲ့ မမက “ အောင်..ဒီမှာ မမနဲ့ဘဲ အိပ်လိုက်ကွာ…မ နက်ကျမှ မမ လိုက်ပို့ပေးမယ်….” လို့ ပြောတယ် ။ တကယ့်ကို အိပ်မက်တခုလိုပါဘဲ မမရယ်။ မမကလည်း ကိုယ်တုံးလုံး..ကျနော်ကလည်း ကိုယ်တုံးလုံး ..။ အင်မတန် သားနား သစ်လွင်တဲ့ အဖိုးတန် ကုတင်ကြီးပေါ်က မွေ့ယာထူထူကြီးပေါ် အတူတူ တညလုံး အိပ်ရတာ မဟုတ်လား ။

တကယ်တမ်း ဖြောင့်ဖြောင့် မအိပ်ဖြစ်ကြပါဘူး ။ အိပ်ပျော်သွားလိုက်..ပြန်နိုးလာပြီး မမနဲ့ နမ်းလိုက်ကြ ကိုင်ပွတ်လိုက်ကြနဲ့ စိတ်တွေ ပြန်နိုးကြွလာကြပြန်တော့ ထပ်ဆွဲဖြစ်ကြပြန်ရော ။ မမနဲ့ မီးဖိုခန်းထဲမှာ အစားသွား စားဖြစ်ကြတယ် ။ ညသန်းကောင်ယံကြီး ။ မနက် အစောကြီး အောင် ရေချိုးနေတဲ့အချိန် မမ ရေချိုးခန်းထဲကို ဝင်လာတယ် ။မ အောင့်ကို လာဖက်တယ် ။ မမလည်း ကိုယ်တုံးလုံး..အောင်လည်း ကိုယ်တုံးလုံး…။ မမ က အောင့်ကို ဆပ်ပြာရည်တွေနဲ့ ပွတ်ပေးတယ် ။ ရေမြုပ်တုံးကြီးနဲ့ ကျောကုန်းကို တိုက်ပေးတယ် ။ မမ ရင်စိုင်ကြီးတွေက အောင့်ကို ဟိုထိဒီထိနဲ့ ။ မမကလည်း အောင့်ပေါင်ကြားက အတန်ကို ကိုင် အောင်ကလည်း မမရဲ့ ပေါင်ကြားက အကွဲကြောင်းကို ကိုင်တယ် ။ ဆွတယ် ။ စိတ်တွေ ကြွထလာပြန်တယ် ။ တညလုံး မနက်လင်းအားကြီးရော မမနဲ့ အောင် အတောမသတ်နိုင်ကြဘူး ။ မနက်ကျတော့ မမ ပင်ပန်းနေပြီး အောင့်ကို လိုက်မပို့နိုင်တော့ဘူး ။

အောင့်ဖါသာ အူးဘား တက်ဆီ ခေါ်ပြီး ပြန်လိုက်တယ် ။ အောင်လည်း မမ နဲ့ ချစ်သူတွေ ဖြစ်သွားပြီလို့ ထင်ခဲ့မိတာ မမရယ် ။ အောင် ထင်တာ မှားလို့လား ။ မမဘဲ အောင့်ကို ချစ်တယ် လို့ တညလုံး တဖွဖွ ပြောခဲ့တာလေ ။ ဒါပေမယ့် နောက်နေ့တွေမှာ ဖုန်းလည်းမကိုင်တော့လို့ အောင်လည်း မမ အိမ်ကို ပြေးသွားလိုက်တော့ မမ မရှိဘူး ။မယ်လိုဒီတို့ကို မေးကြည့်တော့ မမ မြန်မာပြည်ကို သွားတာ နေမယ် လို့ မယ်လိုဒီတို့က ပြောတယ် ။ မယ်လိုဒီက “ အောင်..နင် နဲ့ မမ ဘာတွေ ဖြစ်ကြလို့လဲ..” လို့ မေးတဲ့အခါ အောင်လည်း ရေရေရာရာ တိတိကျကျ မဖြေလိုက်ဘူး ။

မမနဲ့ အောင်တို့ ဇာတ်လမ်းကို မမ က ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောနဲ့ကွာ လို့ အောင့်ကို ပြောခဲ့တယ်လေ ။ တနေ့ အောင် မမကို မော တခုထဲမှာ တွေ့လို့ မမ အနောက်ကို ပြေးလိုက်သွားမိပြီး..“ မမရယ် လွမ်းလိုက်တာဗျာ….မမ ရက်စက်တယ်ဗျာ..ဖုန်းလေးတောင် မဆက်ဘူး..အောင် သိပ် လွမ်းနေတယ် ” လို့ ပြောလိုက်မိတော့ မမရဲ့ တင်းမာတဲ့ မျက်နှာနဲ့ တုံ့ပြန်တာက “ ဒါ အက်ဆီးဒင့် ဖြစ်သွားတာဘဲ….အောင် ..မင်းနဲ့ငါ ထပ်တွေ့စရာ အကြောင်း မရှိတော့ဘူး….” တဲ့ ။ မမ ထွက်သွားတော့ အောင် ရင်ထဲမှာ တအား နာနေသလို ထိန်းလို့ မရတဲ့ အောင့် မျက်ရည်တွေက တပေါက်ပေါက်နဲ့ ကျလာတယ် ။ သိပ် ရက်စက်တာဘဲ ….မမ ရယ်…ပြီးပါပြီ။